Şırınga

Şırınga, bir tüp, tüpün içerisinde hareket eden bir piston ve ince bir ağızlıktan meydana gelen, gaz ve sıvıları basınçla içine emerek ince bir hat halinde püskürten cihaz.[1] Ucuna iğne takılmış şırınga kısaca iğne olarak adlandırılır. Daha çok tıpta kullanılan şırınga, zaman zaman bahçe işlerinde ve mutfakta da kullanılır.

İğneli bir tıbbi şırınga

Tıpta kullanımı

Tıpta şırıngalardan yaraları ve vücuttaki boşlukları temizlemekte, vücuda sıvı enjekte etmekte ve vücuttan sıvı almakta yararlanılır.[1]

Tarihçe

19. yüzyılın ortalarından itibaren, birçok doktor, ucunda sivri bir iğne olan cam şırıngalarla hastalarına bazı ilaçlar vermeye başladılar. Bu aracı ilk kez kullanılan hekim olarak Fransız cerrahı Charles Gabriel Pravaz kabul edilir. Pravaz, kullandığı bu şırınga ile hastaya deri altından verdiği ilacın, ağızdan alınan ilaçlara oranla çok daha çabuk kana karıştığını ve daha etkin olduğunu anlamıştı.

Daha sonraları, cam ve metal şırıngalar yapıldı. Bunlar, kullanılmadan önce sterilize edilmek için kaynatılıyordu. İğnelerin de kaynatılması gerekiyordu. Ayrıca zaman zaman uçlarının kütleşip kütleşmediğine bakmak zorunluydu.

Kaynakça

1. "syringe." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.