Aerecura

Erecura veya Aerecura /ɛrᵻˈkjʊərə/ (aynı zamanda Herecura veya Eracura olarak da bulundu) [1] eski zamanlarda tapılan bir tanrıçaydı, Kelt kökenliydi, Proserpina ile Roma yeraltı tanrısı Dis Pater ile ilişkiliydi. Sulzbach'tan bir sunakta olduğu gibi [2] Dis Pater ile İsviçre'nin Oberseebach kentinde bulunan bir heykelde de ve Avusturya'dan birkaç büyülü metinde de beraber resmedilmiştir. Ayrıca bir kez Cerberus ve muhtemelen Ogmios ile de birlikte göründü.[3] Onun için başka bir yazıt da Almanya, Stuttgart yakınlarında bulundu. Kitonik sembollerinin yanı sıra, genellikle bereket ve elma sepetleri gibi doğurganlık özellikleri ile tasvir edilmişitr.[4] Yunan Hekate'ye benzer olduğuna inanılır, ayrıca bu iki tanrıça benzer isimleri paylaşmaktadır.[5] Cannstatt [6] ve Sulzbach'tan tasvirlerde, oturur vaziyette, dolu bir cüppe giymiş ve meyve sepetleri veya tepsilerle tasvir edilmiştir. Miranda Green, Aericura'yı " Galyalı Hekaba " olarak adlandırırken [7], Noémie Beck onu hem yeraltı dünyasını hem de doğurganlık yönlerini Dis Pater ile paylaşan bir "kara tanrıçası" olarak nitelendiriyor.[8]

Bu tanrıçaya ait yazıtların yerini gösteren harita.
Almanya'nın Stuttgart kentinde bulunan MS 2. veya 3. yüzyıldan kalma heykelcik

Erecura'nın temsili en çok Güney Almanya ve Slovenya'nın Tuna bölgesinde bulunur, ancak İtalya, İngiltere ve Fransa'da da görülmüştür. Yazıtları Stuttgart ve Ren Nehri boyunca yoğunlaşmıştır. Erecura'nın ismi birçok anıt mezarlıklarda ve cenaze törenlerinde anılır. Jona Lendering, ikonografisi ile Germania Inferior'da tapılan Nehalennia ile [4] arasındaki benzerliğe dikkat çekerken, Beck onun özellikleriyle Matres ve Matronae'nin özellikleri arasında önemli bir fark görmüyor.[6] Coğrafi olarak, Erecura ve Dis Pater'ın ibadet edildiği alanlar, Sucellus ve Nantosuelta kültünün kanıtlandığı alanlarla tamamlayıcı bir dağılım içinde görünmektedir ve Beck, bu kültlerin ikonografik olarak farklı olmasına rağmen işlevsel olarak benzer olduğunu öne sürmektedir.[8]

Arecurius veya Aericurus adlı bir erkek tanrı, İngiltere'nin Northumberland kentinde bir sunak taşında adlandırılır ancak Beck "bu yazıtın oldukça belirsiz olduğu ve Mercurio'nun yanlış okunması olabileceği" konusunda uyarır.[6]

Etimoloji

Erecura Latince aes, aeris 'bakır, bronz, para, servet', çağ 'metresi' ve Yunan tanrıçası Hera'nın adı ile ilişkilendirilmiştir.[9] Tanrıçanın adı birçok farklı Latin harfleriyle yazılı formlardan oluşur.[10]

İH ve A arasındaki değişim, Roma İmparatorluğu'ndaki epigrafi yazıtlarında normal olarak kullanılan klasik Latin başkentlerindeki harflerin benzer şekline bağlı olabilir,[11] özellikle Roma İmparatorluğu topluluğunun daha az okur yazar üyeleri bazen yanlış yorumladıkları için kelimeler farklı olabilir.[12] Aeraecura ~ Aerecura ~ Aericura ~ Eracura ~ Ercura ~ Erecura ~ Heracura ~ Herecura ~ Herequra bunlar bazı örneklerdir.

Tanrıçanın kendisi Kelt olsa da, ismin Kelt kökenli mi yoksa Hint-Avrupa kökenli mi olduğu sorgulanabilir. Lendering, kültünün İlirya kökenli olduğunu, Aquileia'dan yayıldığını ve orada konuşlanmış Roma birlikleri aracılığıyla Tuna ve Ren sınır bölgelerine ulaştığını düşünüyor.[4] Ayrıca Beck, ismin Cermen kökenli olduğunu da düşünmektedir.[6]

Kaynakça

Alıntılar
  1. Nicole Jufer & Thierry Luginbühl. Les dieux gaulois : répertoire des noms de divinités celtiques connus par l'épigraphie, les textes antiques et la toponymie. Paris: Editions Errance, 2001. 2-87772-200-7. pp. 18, 40, 45.
  2. Beck (2009), p. 136.
  3. Egger (1962-63), I.84-85; I.276-79; II.24-33.
  4. "Herecura". Livius.org. 2014. 11 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2015.
  5. P. Monaghan The Encyclopedia of Celtic Mythology and Folklore New York: Facts On File, Inc, 2004. 0-8160-4524-0, p. 4.
  6. Beck (2009), p. 135.
  7. Green (2004), p. 124.
  8. Beck (2009), p. 137.
  9. Egger (1962), I.84-85.
  10. Lajoye, Patrice; Inventaire des divinités celtiques de l’Antiquité, Caen: Société de Mythologie Française. Available at L’Arbre Celtique.
  11. Green (2004), pp. 120–121.
  12. This is also apparent in the inscriptions to Belatucadrus. Green (2004), p. 102.

Kaynakça
  • Goddesses in Celtic Religion—Cult and Mythology: A Comparative Study of Ancient Ireland, Britain and Gaul (PhD tez). Université Lumière Lyon 2, University College of Dublin. 2009.
  • Ellis, Peter Berresford, Dictionary of Celtic Mythology (Oxford Paperback Reference), Oxford University Press, (1994):0-19-508961-8
  • Egger, Rudolf. Römische Antike und frühes Christentum: Ausgewählte Schriften von Rudolf Egger; Zur Vollendung 80 seines. Lebensjahres , ed. Artur Betz ve Gotbert Moro. 2 cilt. Klagenfurt: Verlag des Geschichtsvereines für Kärnten, 1962–63. ( LOC çağrı numarası DB29. E29. )
  • Yeşil Miranda (2004). Keltlerin tanrıları. Sparkford, İngiltere: Sutton Publishing.
  • MacKillop, James. Kelt Mitolojisi Sözlüğü . Oxford: Oxford University Press, 1998.0-19-280120-1ISBN 0-19-280120-1 .
  • Wood, Juliette, Keltler: Yaşam, Efsane ve Sanat, Thorsons Publishers (2002):0-00-764059-5

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.