Angerona

Roma dininde Angerona veya Angeronia, adı ve işlevleri çeşitli yollarla açıklanan eski bir Roma tanrıçasıydı. Bazen tanrıça Feronia ile özdeşleştirilirdi.[1]

Viyana'daki Schönbrunn sarayındaki Angerona heykeli

Açıklama

Antik kaynaklara göre, o acısı ve çilesi hafiflemiş erkeklerin tanrıçasıdır. Ayrıca Roma'nın koruyucu bir tanrıçası ve şehrin kutsal isminin koruyucusuydu. [2]

Modern bilim adamları Angerona'yı Ops, Acca Larentia ve Dea Dia'ya benzer bir tanrıça olarak görürler. Yeni yılın tanrıçası ve geri dönen güneş olarak da düşünülürdü. low, Divalia veya Angeronalia adlı festivali 21 Aralık kutlandı. Rahipler, Angerona'nın ağzında bir parmağıyla bağlı ve kapalı bir heykelinin bulunduğu zevk tanrıçası Volupia tapınağında ona kurban sundular.[3] 19. yüzyılın sonlarında kendisine ait bir sunağı keşfedildiği Faesulae'de Ancharia ismiyle ibadet edildi. [2] Sanatta, ağzı bandajlı ve sessizlik talep eden parmağı dudaklarına bastırılmış olarak tasvir edilmiştir.[4]

Georges Dumézil, Angerona'yı doğanın ve insanların kış günlerinin yıllık krizini başarıyla sürdürmelerine yardım eden tanrıça olarak görmektedir. Kış gündönümünde bu yardım son bulurdu. Latince Bruma olarak bilinen en kısa gün ışıksızlık ve soğuktan kaynaklanan utanç, acı ve ıstırap, öfke kelimesiyle ifade edilir.[5] Latince'de aynı kökenli angustiae kelimesi, utanç verici ve acı verici bir şekilde çok kısa olduğu düşünülen bir zaman alanını belirtir. [lower-alpha 1]

Dumézil, adı -ona veya -onia ekiyle biten Roma tanrıçalarının, tapanların belirli bir kriz zamanının veya koşullarının üstesinden gelmelerine yardımcı olma işlevini yerine getirmek için olduğuna dikkat çekti. Örnekler arasında Romalıların savaşta en iyi şekilde ilerlemesine izin veren Bellona da var. Yetimlerin tanrıçası Orbona yetimleri korur ve gözetir,[8] Pellonia uzak düşmanları iter,[9] Fessonia yolcuları korurdu.[10]

Angeronalia veya Divalia adlı Angerona en Feriae 21 Aralık'ta (kış gündönümü günü) gerçekleşirdi. O gün pontifler, Varro'ya [11] göre curia Acculeia'da veya Palatine'nin kuzey tarafındaki iç kapılardan biri olan Porta Romanula yakınlarındaki sacello Volupiae'de tanrıçaya kurban sundular.[12] Ünlü bir Angerona heykeli, ağzı bandajlanıp mühürlenmiş ve sessizlik isteyen bir jestle dudaklarında parmağıyla temsil edilir.[13] Angerona'nın heykeli Volupia tapınağına giden bir sunak üzerine yerleştirilirdi.[14] Dumézil, bu durumu Roma'nın gizli vesayet ilahı unvanına aday sayılan tanrıçalar arasında yer almasının nedenini görüyor.[15]

Dumézil, Angerona'nın heykelinin bu tuhaf özelliğini, Romalılar tarafından çok iyi bilinen tanrıçanın bir ayrıcalığına, yani sessizlik talep etme isteğine işaret etmek için görüyor. Kozmik kriz zamanında sessizliğin diğer dinlerde de iyi belgelenmiş bir nokta olduğunu ve İskandinav ve Vedik dininden iki örnek verdiğini söylüyor.

Kaynakça

1. "Roman Goddess: Angerona". Flowers for Gods (İngilizce). 23 Kasım 2018. Erişim tarihi: 11 Ekim 2019.
2. Chisholm 1911.
3. Macrobius I, 10;
   Pliny, Natural History III, 9;
   Varro, De Lingua Latina VI, 23
4. Statue of Angerona. Bronze 662 (http://medaillesetantiques.bnf.fr/ark:/12148/c33gbf19z), de Luynes collection, BnF
5. Dumézil (1977) p. 296-299.
6. Macrobius. Saturnalia I 25, 15
7. Ovid. Tristia, V 10, 7-8
8. Cicero. De Natura Deorum III 63; Arnobius. Adversus Gentiles, IV 7.
9. Arnobius Adversus Gentiles IV 4.
10. Augustine. De Civitate Dei, IV 21.
11. Varro. De Lingua Latina, VI 23
12. Macrobius. Saturnalia, I 10, 7.
13. Solinus. De Mirabilibus Mundi, I 6
14. Macrobius. Saturnalia, I 10, 8.
15. Macrobius. Saturnalia, III 8, 3-4.

1. Dumézil cites a description of the turn in the year by Macrobius: "the time when the light is angusta ...; the solstice, day in which the sun rises finally" [ex latebris angustiisque ...][6] and Ovid: "The summer solstice does not make my nights short, and the winter solstice does not make days angustos."[7]