Bir Fırtına Tuttu Bizi
Bir Fırtna Tuttu Bizi Deryaya Kardı, Yücel Paşmakçı tarafından Fatma Çil'den derlenip notaya alınmış, Rumeli türküsü.[1]
ile ilgili metin bulabilirsiniz. |
Türkiye-Yunanistan nüfus mübadelesi ile yaşanan göç hikâyesini anlatan bir sevda türküsüdür.[2] Selanik Türküsü adıyla da bilnir.
Öyküsü
Sabri ve Dimitri Selanik'te yaşayan iki arkadaştır. Sabri Rum kızı Angeliki'ya, Dimitri Türk kızı Şefika'ya sevdalanır. Her ikisinin de ailesi sevdalarını onaylamaz. Sabri, Dimitri'nin yardımı ile Angeliki'yi kaçırmayı dener ancak başaramaz. Angeliki'nin babası ve adamları tarafından kolundan vurulan Sabri'yi Dimitri kaçırır; uzun süre birlikte dağlarda gezerler. Güneye indiklerinde yakalanıp hapse atılırlar. Sabri, mahpushanede bir ağıt seslenir:[3]
“ | Bir fırtına tuttu bizi, deryaya kardı. O bizim buluşmalarımız a yârim mahşere kaldı | „ |
Angeliki başkası ile evlendirilir. Sabri'nin ağıtını duymuş gibi cevap verir:
“ | Pencereden baka baka yârim ela gözler süzüldü. | „ |
Sabri ve Dimitri hapisten çıktıklarında nüfus mübadelesi başlamıştır. Babaları Anadolu'ya göç etmiş, Şefika ve ailesi taşınmış; Sabri’nin evi yakılmıştır. İki halk artık düşman olmuştur. İki arkadaş bir ağıt seslenir:
“ | Yeni cezve, yeni cezve kaynar, kaynamaz oldu.
O benim nazlı yârimin dilleri söyler, söylemez oldu. Yeni cezve, yeni cezve kaynıyor ocakta. Kasatura belimizde, a yârim martinimiz kucakta. Mahpushanede yata yata her yanım çürüdü. Pencereden baka baka a yârim ela gözler süzüldü. Yollarına baka baka a yârim ela gözler süzüldü. Mahpushanenin mahkûmları sıra sıra dizildi. Bu bizim kaderimize a yârim kara yazı yazıldı. |
„ |
Kaynakça
- "Bir Fırtına Tuttu Bizi Deryaya Kardı (Repertuar No: 1919)". Repertuar Türküleri Külliyatı sitesi. 14 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2020.
- "Rumeli Türküleri'nin can yakan hikayeleri". Milliyet Molatik, 9 Haziran 2017. 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2020.
- Gündoğdu, Ferhat. "Bir Fırtına Tuttu Bizi ve Hikayesi". Medya Keşan sitesi, 18 Aralık 2018. 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2020.