Birincil kaynak
Akademik disiplin olarak tarih çalışmalarında birincil kaynak (orijinal kaynak olarak da bilinir) bir arkeolojik eser, belge, günlük, el yazması, otobiyografi, kayıt veya çalışılan zamanda üretilmiş bir bilgi kaynağıdır. Konu hakkındaki bilginin orijinal kaynağı olarak kullanılır. Benzer tanımlar kütüphanecilikte ve diğer araştırma alanlarında da kullanılabildiği gibi farklı alanlar farklı tanımlar getirebilir. Gazetecilikte, bir birincil kaynak, durum hakkında dolaysız bilgi sahibi bir kişi veya böyle biri tarafından yazılmış bir belge olabilir.[1]
Birincil kaynaklar, onu alıntılayan, yorumlayan veya üzerine dayanarak kurulan ikincil kaynaklardan ayrılırlar. Genellikle, geçmiş tecrübelerden edinilmiş bilgi avantajıyla (veya çarpıtmasıyla) yazılan anlatımlar ikincildir.[2] Bir ikincil kaynak kullanımına göre birincil kaynak da olabilir.[3] Örneğin, bir hatırat, yazarı veya yazarın arkadaşları hakkında yapılan bir çalışmada birincil kaynak olarak değerlendirilebileceği gibi aynı hatırat yazarın yaşadığı kültürü araştırmak istendiğinde ikincil kaynak olarak da kullanılabilir. Belirli tarihsel bağlamlara göre kategorize edilmiş kaynaklar ve neyin çalışıldığına göre "birincil" ve "ikincil" kaynak tanımları göreli terimler olarak düşünülmelidir.[4]:118–246[5]
Kaynakça
- "Journalism: Primary Sources". Pepperdine University. 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2018.
- "Primary, secondary and tertiary sources". University Libraries, University of Maryland.
- "Primary and secondary sources 1 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Ithaca College Library.
- Kragh, Helge (1989). An Introduction to the Historiography of Science. Cambridge University Press. s. 121. ISBN 0-521-38921-6.
[T]he distinction is not a sharp one. Since a source is only a source in a specific historical context, the same source object can be both a primary or secondary source according to what it is used for.