Caca (mitoloji)

Antik Roma dininde ve mitolojisinde, Caca veya Cacia olduğu dev Cacus'un kardeşidir, oğlu Vulcan'dır. Caca, Cacus'un yerini Herkül'e açıklayarak kardeşine ihanet eder.

Lactantius [1] ve Servius'a göre [2] o, tanrıya hizmetinin tanınmasıyla bir tanrı olarak yetiştirilmiştir.

Michael Lipka yaptığı kavramsal yaklaşımda Roma tanrılarından cinsiyete göre farklılaşmış ama bağlı ilahi çiftlerinin örneklerinden biri olarak Cacus'u ve Caca'yı verir. Libera ve Liber, Fauna ve Faunus diğer örneklerdir. Lipka, bu tanrıların çift olarak var olmadıklarını, ancak etki alanları içinde tamamlayıcı cinsiyet dengesi sağlamak için geliştirildiklerini öne sürüyor.

Ondan bahseden tek antik kaynak olmamasına rağmen, Caca muhtemelen daha eski bir Roma tanrıçasıdır. Servius, muhtemelen Roma'da [3] Vestals aracılığıyla kendisine fedakarlıkların yapıldığı bir sacellum (tapınak) olduğunu söylüyor . Bu nedenle, kardeşinin Vulcan'dan miras kalan ateş soluma kapasitesini paylaşan bir ateş tanrıçası olan bir tür "proto- Vesta " olarak görülmüştür.[4]

Kaynakça

Lactantius, Divine Institutes 1.20.36: "There is also the cult of Caca, who told Hercules his cattle had been stolen: she achieved divinity by betraying her brother" (colitur et Caca, quae Herculi fecit indicium de furto boum, diuinitatem consecuta, quia prodidit fratrem), English translation by Anthony Bowen and Peter Garnsey, Lactantius: Divine Institutes (Liverpool University Press, 2003), p. 106.
Servius, note to Aeneid 8.190: "His own sister, who had the same name, betrayed him: hence she earned a shrine in which sacrifices were made to her through the agency of the Vestal Virgins" (hunc soror sua eiusdem nominis prodidit: unde etiam sacellum meruit, in quo ei per virgines Vestae sacrificabatur).
Michael Lipka, Roman Gods: A Conceptual Approach (Brill, 2009), pp. 141–142, citing also Jocelyn Penny Small, Cacus and Marsyas in Etrusco-Roman Legend (Princeton University Press, 1982), pp. 32–34.
Mark Marinčič, "Roman Archaeology in Vergil's Arcadia (Vergil Eclogue 4; Aeneid 8; Livy 1.7)," in Clio and the Poets: Augustan Poetry and the Traditions of Ancient Historiography (Brill, 2002), p. 158.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Lactantius, Divine Institutes 1.20.36: "There is also the cult of Caca, who told Hercules his cattle had been stolen: she achieved divinity by betraying her brother" (colitur et Caca, quae Herculi fecit indicium de furto boum, diuinitatem consecuta, quia prodidit fratrem), English translation by Anthony Bowen and Peter Garnsey, Lactantius: Divine Institutes (Liverpool University Press, 2003), p. 106.

[2] Servius, note to Aeneid 8.190: "His own sister, who had the same name, betrayed him: hence she earned a shrine in which sacrifices were made to her through the agency of the Vestal Virgins" (hunc soror sua eiusdem nominis prodidit: unde etiam sacellum meruit, in quo ei per virgines Vestae sacrificabatur).

[3] Michael Lipka, Roman Gods: A Conceptual Approach (Brill, 2009), pp. 141–142, citing also Jocelyn Penny Small, Cacus and Marsyas in Etrusco-Roman Legend (Princeton University Press, 1982), pp. 32–34.

[4] Mark Marinčič, "Roman Archaeology in Vergil's Arcadia (Vergil Eclogue 4; Aeneid 8; Livy 1.7)," in Clio and the Poets: Augustan Poetry and the Traditions of Ancient Historiography (Brill, 2002), p. 158.