Diş fırçalama
Diş fırçalama ve diş fırçası MS 500 yıllarında Çin'de ortaya çıkmıştır. Diş fırçasının günümüzde kullanılan yapısı ile, ilk defa 1857 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde patenti alınmıştır.
Ağız ve diş sağlığının bozulması kalp, böbrek ve romatizma gibi rahatsızlıkların önemli nedenlerindendir. Bakımlı bir ağız, dişlerin düzenli şekilde fırçalanması ile kazanılır. Bebeklik çağında başlayan diş bakımı, doğru ve düzenli fırçalama, diş çürümeleri ve diş eti hastalıkları oluşum riskini çok azaltır.
Diş fırçaları günümüzde çok gelişmiştir. Dil temizleyici olanlar da bulunmaktadır. Ayrıca ışıklı, lazerli olanlar da vardır. En az 2-3 dakika sürecek şekilde günde en az 2 kere diş fırçalamak diş temizliği için yeterlidir.
Dişleri fırçalamanın amacı; diş etlerine ve diş minelerine zarar vermeden dişlerin üzerindeki ve aralarındaki yemek artıklarını ve bakteri plaklarını etkin ve doğru bir şekilde temizlemektir. Ağzın içindeki fırçalanması gereken yüzeyler şu şekilde sıralanır:
- Üst çene dişlerinin dış yüzeyleri
- Üst çene dişlerinin iç yüzeyleri
- Üst çene yüzeylerinin çiğneme yüzeyleri
- Alt çene dişlerinin çiğneme yüzeyleri
- Alt çene dişlerinin dış yüzeyleri
- Alt çene dişlerinin iç yüzeyleri
- Dilimizin üst yüzeyi
Diş temizliği için ilk çağlarda hayvan kemiği, kuş tüyü, kıl, dokuma parçaları, ağaç dalları ve kök lifleri kullanılırdı. MS 500'lü yıllarda ilk kez Çin'de hayvan kıllarından yapılmış diş fırçası icat edildi.
Dilin üzerinin fırçalanması ya da dile özel aparatlarla temizlenmesi unutulmamalıdır. Diş fırçasının kılları orta-sert, yumuşak gibi farklı sertliktedir. Yumuşak fırça kılı, plak kaldırmada etkin olup dişin minesi de zarar vermez. Sert fırçalama erişkin dönemde minenin aşınmasına neden olabilir. Bunun sonucunda dişte hassasiyet görülebilir.