Engel Yasası

Engel Yasası, gelir arttıkça, gıdaya yapılan toplam harcama artsa bile, gelirden gıdaya harcanan oranın azaldığı gösteren bir iktisadi gözlemdir. Başka bir ifadeyle, gıdaya harcanan gelirin talep esnekliği 0 ile 1 arasında bir değer alır.

Engel Yasasına göre, gıda harcamaları oranı toplam harcama artsa bile azalmaktadır.

Yasa adını Ernst Engel (1821–1896)'den almaktadır.

Engel Yasası gıdaya yapılan harcamaların geliri artsa bile sabit kalmasını gerektirmez: tüketicilerin gıdaya ayırdıkları harcamayı arttırdıkları yüzde, kişilerin gelirindeki artıştan daha düşüktür.[1][2]

İstatistikteki kullanım alanlarından biri bir ülkenin yaşam standardını yansıtmasıdır. "Engel katsayısı" bir oran olarak arttıkça, ülke doğal olarak fakirdir, tersine düşük Engel katsayısı daha yüksek bir yaşam standardının göstergesidir.

Engel yasası; teknolojik ilerleme ve yapısal değişim süreci arasındaki etkileşim, Leon[3] ve Pasinetti[4]tarafından önerildiği gibi uzun vadeli ekonomik büyümeyi açıklamak için çok önemlidir.

Kaynakça
  1. Engel, Ernst (1857). "Die Productions- und Consumtionsverhältnisse des Königreichs Sachsen". Zeitschrift des statistischen Bureaus des Königlich Sächsischen Ministerium des Inneren. 8–9: 28-29. Almanca: ... je aermer eine Familie ist, einen desto groesseren Antheil von der Gesamtausgabe muss zur Beschaffung der Nahrung aufgewendet werden ...
  2. Bkz. Timmer, C. P.; Falcon, W. P.; Pearson, S. R. (1983). Food policy Analysis (İngilizce). Baltimore: Johns Hopkins University Press. s. 43. ISBN 0801830729.
  3. Leon, P. (1967). Structural Change and Growth in Capitalism. Baltimore: Johns Hopkins.
  4. Pasinetti, L (1981). Structural Change and Economic Growth: a Theoretical essay on the dynamics of the wealth of nations. Cambridge University Press. ISBN 0-521-23607-X.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.