Hitler Yemini

Hitler Yemini (Almanca: Führereid veya Führer Yemini), Askerin Yemini[1] olarak da anılır - Alman Silahlı Kuvvetlerinin subay ve askerleri ile Nazi Almanyası memurlarının 1934 ile 1945 yılları arasında ettikleri bağlılık yemini anlamına gelir. Yemin, ülkenin anayasasına bağlılık yerine Adolf Hitler'e kişisel sadakat sözü verdi. Tarihçiler, Üçüncü Reich'ın kişisel yeminini, savaş suçları, zulüm ve soykırım işlemek için verilen emirlere uymak için önemli bir psikolojik unsur olarak görüyorlar.[2] Nürnberg mahkemeleri sırasında, birçok Alman subay, ettikleri yeminini, savaş suçları ve insanlığa karşı suçlara karşı savunma olarak kullanmaya çalışmış fakat başarısız olmuşlardır.[3]

Reichswehr askerleri, 1934'te geleneksel Schwurhand hareketiyle Hitler yemini ederken.

Arka planı

Weimar Cumhuriyeti döneminde, Reichswehr tarafından yemin edilen bağlılık yemini, askerlerin Reich Anayasasına ve yasal kurumlarına bağlılık yemini etmelerini gerektiriyordu. Hitler'in 1933'te Şansölye olarak atanmasının ardından, askeri yemin değişti, askerler o andan itibaren insanlara ve ülkeye sadakat yemini ediyordu. Almanya Cumhurbaşkanı Paul von Hindenburg'un öldüğü gün, ülkenin Nazileştirilmesinin bir parçası olarak yemin tekrar değiştirilerek, artık Anayasa'ya veya kurumlarına bağlılık değil; ancak Führer Adolf Hitler'in kendisine olan bağlayıcı bir sadakatti.[4]

Popüler görüş, Hitler'in yeminini kendisinin hazırladığı ve bunu orduya dayattığı yönündeyse de yemin, Savunma Bakanı General Werner von Blomberg ve Bakanlık Dairesi başkanı General Walther von Reichenau'nun girişimiydi. Blomberg ve Reichenau'nun ordunun Hitler'e yemin etmesindeki niyeti, kendisiyle ordu arasında Hitler'i orduya daha sıkı bir şekilde bağlanması ve NSDAP'den uzaklaşmasını amaçlayan kişisel özel bir bağ oluşturmaktı. Yıllar sonra Blomberg, o zaman yemininin tüm sonuçlarını düşünemediğini itiraf etti.[5]

20 Ağustos 1934'te kabine, orijinal yeminlerin yerini alan "Devlet Memurları ve Silahlı Kuvvetler Askerlerinin Bağlılığı Hakkında Kanun"u çıkardı. Yeni yasa, hem silahlı kuvvetler mensuplarının hem de memurların kişisel olarak Hitler'e sadakat yemini etmeleri gerektiğine hükmetti.[2]

Önceki yeminler

Reichswehr yemini

1919'dan 1935'e kadar Weimar Cumhuriyeti'nin silahlı kuvvetlerine Reichswehr ("Bölge Savunması") adı verildi.

Reichswehreid adlı Orijinal Yemin, Reichspräsident Friedrich Ebert'in Alman Reich (sözde Weimar Cumhuriyeti) için Weimar Anayasasını imzalamasından kısa bir süre sonra, 14 Ağustos 1919'da yürürlüğe girdi. Versay Antlaşması, Reichswehr'i toplam 100.000 askerle sınırlandırdı.

1919'dan Aralık 1933'e:

Ich schwöre Treue der Reichsverfassung und gelobe, daß ich als tapferer Soldat das Deutsche Reich und seine gesetzmäßigen Einrichtungen jederzeit schützen, dem Reichspräsidenten und meinen Vorgesetzten Gehorsam leisten will.

"Reich'ın anayasasına ve sözüne sadakat yemin ederim, cesur bir asker olarak her zaman Alman İmparatorluğu'nu ve yasal kurumlarını korumak istediğimi, (ve) Reich Başkanı'na ve üstlerime itaatkâr olacağım. "

Ocak 1933'te Adolf Hitler, Reichskanzler olarak atandı ve Yetki Kanunu ve Gleichschaltung yürürlüğe girdi, askeri yemin yeniden değişti.

2 Aralık 1933-2 Ağustos 1934:

Ich schwöre bei Gott diesen heiligen Eid, daß ich meinem Volk und Vaterland allzeit treu und redlich dienen und als tapferer und gehorsamer Soldat bereit sein will, jederzeit für diesen Eid mein Leben einzusetzen.

"Yemin ederim ki bu kutsal yemini, halkıma ve vatanıma sadakatle ve içtenlikle hizmet etmek istiyorum ve cesur ve itaatkâr bir asker olarak hazırlanarak her an bu yemin için hayatımı riske atabilirim. "[6]

2 Ağustos 1934'te Alman Cumhurbaşkanı Paul von Hindenburg'un ölümünden sonra Hitler, Reichsprasident ve Reichskanzler makamlarını birleştirdi ve kendisini Führer ve Reichskanzler ilan etti. Savaş Bakanı Werner von Blomberg, Führereid (Hitler yemini) olarak bilinen yeni bir ifade yayınladı. Şu andan itibaren tüm askeri personel Adolf Hitler'in kendisine bağlılık yemini etti.

Führer yemini

Wehrmacht yemini

16 Mart 1935'te Alman hükümeti Reichswehr'i yeniden adlandırdı, yeni ismi Wehrmacht (savunma gücü) oldu.[7]

Ich schwöre bei Gott diesen heiligen Eid, daß ich dem Führer des Deutschen Reiches und Volkes Adolf Hitler, dem Oberbefehlshaber der Wehrmacht, unbedingten Gehorsam leisten und als tapferer Soldat bereit sein will, jederzeit für diesen Eid mein Leben einzusetzen.

Wehrmacht Adolf Hitler'e Sadakat Yemini

"Tanrı'nın huzurunda yemin ederim ki Alman Reich'ının ve halkının lideri ve Wehrmacht'ın (Savunma Kuvveti) yüce kumandanı Adolf Hitler'e daima kayıtsız şartsız itaat göstereceğim ve cesur bir asker olarak, gerektiği zaman bu yemin uğruna canımı feda etmeye hazır olacağım."[7]

Yemin Temmuz 1935'te yasalaştığında, sivil yetkililer de benzer bir yemin edeceklerdi.

Devlet memuru yemini

Diensteid der öffentlichen Beamten

Ich schwöre: Ich werde dem Führer des Deutschen Reiches und Volkes Adolf Hitler treu und gehorsam sein, die Gesetze beachten, und meine Amtspflichten gewissenhaft erfüllen, so wahr mir Gott helfe.

Kamu Görevlilerinin Adolf Hitler'e Yemini

"Yemin ederim: Alman imparatorluğunun ve halkının lideri Adolf Hitler'e, sadık ve itaatkâr olacağım. yasaya uymak ve resmi görevlerimi vicdanlı bir şekilde yerine getirmek için bana yardım et Tanrım! "[7]

Sonra yemin edenler hem Deutschland Über Alles'i hem de Nazi marşı Horst-Wessel-Lied'i söylemişlerdir.[8]

Yabancı gönüllülerin yemini
Ukrayna Kurtuluş Ordusu gönüllüleri Hitler yemini ediyor, 1943

Alman silahlı kuvvetleri ve memurları gibi, nazi kukla devletlerinden ve işgal altındaki ülkelerden gelen yabancı gönüllüler ve askere alınanların, Adolf Hitler'e kişisel sadakat ve itaat yemini etmeleri gerekiyordu. Yabancı lejyonların ve tümenlerin yeminlerinin, Hitler’in savaşına işbirlikçi olarak değil, ülkelerini Bolşevizme karşı savunan sadık yurtseverler olarak katılmaya gönüllü olduklarını göstermek için bazı ulusal kimlik parçalarını ellerinde tutmalarına izin verildi. Birçok işbirlikçinin savaştan sonra kullanmaya çalışacağı bir argümandı.[9]

Waffen-SS'nin Hırvat gönüllülerinin yemini

"Lider Adolf Hitler'e, Alman silahlı kuvvetlerinin, sadakatinin ve cesaretinin en yüksek komutanı olarak yemin ederim. Lidere ve onun tayin ettiği üstlerine ölümüne kadar itaat sözü veriyorum. Yüce Tanrı'ya yemin ederim ki, Hırvat devletine ve yetkili temsilcisi Poglavnik'e sadık kalacaktır. Hırvat halkının çıkarlarını korumak ve Hırvat halkının anayasasına ve yasalarına her zaman saygı duyacağım."[10]

Letonya Lejyonunun Yemini

"Tanrı'ya yemin ederim ki bu kutsal yemini, Bolşevizme karşı mücadelede Alman silahlı kuvvetlerinin komutanı Adolf Hitler'e mutlak itaat ve korkusuz bir asker olarak vereceğim. Bu yemin için hayatımı feda edeceğim".[11]

Yemin etmeyi reddeden halk figürleri

Bildirildiğine göre, binlerce subay yemin etmekten kaçınmak için hasta olduklarını iddia etmiş, ancak göreve döndükten sonra bu yemini yapmaya zorlanmışlardır.[8][12]

  • Karl Barth (İsviçreli ilahiyatçı); Sonucu: profesörlüğün kaybı[13]
  • Martin Gauger (Wuppertal'da eyalet savcısı olarak şartlı yargıç); Sonucu: Devlet savcısı olarak görevinden zorla emekliye ayrılması[13]
  • Franz Jägerstätter (Avusturyalı vicdani retçi); Sonucu: 1943'te infaz; 2007'de aziz ilan edildi[13]
  • Josef Mayr-Nusser (Bozen'den), Waffen-SS'de göreve çağrıldıktan sonra; Sonucu: Ölüm cezası, Dachau toplama kampına giderken öldü[14]
  • Joseph Ruf (Christkönigsgesellschaft'tan "Kardeş Maurus") Sonucu: Ölüm cezası
  • Alman Wehrmacht'ta görev için çağrıldıktan sonra Franz Reinisch (Avusturya'dan Pallottines padre); Sonucu: 1942'de başı kesilerek infaz edildi[13]

Kaynakça
  1. R. John Pritchard 1989, s. 57.
  2. Marc Cogen 2016, s. 187.
  3. International Military Tribunal 1951, s. 473.
  4. Henry G. Gole 2013, s. 149.
  5. Ian Kershaw 2000, s. 525.
  6. Reichsgesetzblatt 14 August 1919, page 1419.
  7. Ileen Bear 2016, s. 35.
  8. John Gunther 1936, s. 59.
  9. Christopher Hale 2011, s. 751.
  10. Theresa M. Ganter 2008, s. 278.
  11. Christopher Hale 2011, s. 256.
  12. H. R. Knickerbocker 2013, s. 9.
  13. Ileen Bear 2016, s. 36.
  14. Ileen Bear 2016, s. 37.

Kaynaklar

Daha fazla okuma
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.