Indianapolis Sanat Müzesi

Indianapolis Sanat Müzesi (Indianapolis Museum of Art-IMA), Newfields'ta bulunan Lilly House, Virginia B. Fairbanks Sanat ve Doğa Parkı, Newfields'taki Bahçelerini ve dahasını barındıran ansiklopedik bir sanat müzesidir. Crown Hill Mezarlığı'nın kuzeybatısında, Indianapolis şehir merkezinin yakınında, North Michigan Road ve West 38th Street'in köşesinde yer almaktadır. Çoğu mevsimsel olarak değişen sergiler, turlar ve etkinlikler vardır.[1]

Indianapolis Sanat Müzesi, Amerika Birleşik Devletleri'nin dokuzuncu en eski ve sekizinci en büyük ansiklopedik sanat müzesidir. Kalıcı koleksiyon, Afrika, Amerika, Asya ve Avrupa eserleri dahil olmak üzere 54.000'den fazla eserden oluşmaktadır. Koleksiyonun önemli alanları şunlardır: Neo-Empresyonist resimler; Edo dönemine ait Japon resimleri; Çin seramikleri ve bronzları; Paul Gauguin ve Pont-Aven Okulu'nun tabloları, heykelleri ve baskıları; J. M. W. Turner'ın çok sayıda eseri; ve büyüyen bir çağdaş sanat koleksiyonu. Diğer önde alanları arasında tekstil ve moda sanatlarının yanı sıra son zamanlarda modern tasarıma odaklanma yer alıyor.

Indianapolis Sanat Derneği tarafından 1883'te kurulan ilk kalıcı müze, 1906'da John Herron Sanat Enstitüsü'nün bir parçası olarak açıldı. 1969'da Indianapolis Sanat Derneği adını Indianapolis Sanat Müzesi olarak değiştirdi ve 1970'de müze şimdiki yerine taşındı. Sanat Derneği'nin kurucuları arasında, kadınların oy hakkı hareketindeki çalışmaları ile tanınan May Wright Sewall (1844–1920) vardı. Diğer destekçiler arasında Booth Tarkington (1869–1946), Eli Lilly (1885–1977), Herman C. Krannert (1887–1972) ve Caroline Marmon Fesler (1878–1960) bulunmaktadır.

Müze, açık kaynak teknolojileri, kurumsal şeffaflık ve müzeler arasındaki işbirliğinin geliştirilmesinde yaygın olarak yenilikçi olarak kabul edilmektedir.[2][3][4][5][6][7] 2008 yılında IMA, yeşilleşme girişimi ve enerji tüketimini azaltma çabaları nedeniyle Energy Star partneri olarak adlandırılan ilk güzel sanatlar müzesi oldu.[8] 2009 yılında, kamu hizmeti, özellikle müzenin ücretsiz giriş politikası ve eğitim programı için Ulusal Müze ve Kütüphane Hizmeti Madalyası ile ödüllendirildi.[9] Ücretsiz kabul politikası, uzun vadeli finansal istikrarı korumak için yedi yıl sonra 2014'ün sonunda sona erdi.[10]

1988'de Indianapolis Sanat Müzesi'nin dış cephesi.
Clowes Pavilion'un 2011'deki iç görünümü.

Kaynakça
  1. "2018 Form 990 Tax Return" (PDF). Newfields. 2 Ekim 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2019.
  2. "MW2010 Best of Web". Museums and the Web. Nisan 2010. 8 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2020.
  3. Dobrzyński (10 Mart 2009). "Deaccessioning in Public". ArtsJournal.
  4. "Q&A: Open Sourced Tools for Wired Museums". Refresh Blog. 24 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2010.
  5. Pogrebin (26 Ocak 2011). "The permanent collection may not be so permanent". The New York Times. Erişim tarihi: 18 Şubat 2011.
  6. "Indianapolis Museum of Art Launches Online Consulting Service". Artinfo. 10 Şubat 2010.
  7. Taylor (7 Nisan 2009). "ArtBabble Site Opens Window to World of Museums". The New York Times.
  8. O'Donnell (Jan–Feb 2010). "Star Power". Museum. American Association of Museums.
  9. National Medal for Museum and Library Service (PDF). Washington, D.C.: Institute of Museum and Library Services. 2009. 25 Kasım 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2020.
  10. Anthony (12 Aralık 2014). "Indianapolis Museum of Art to charge admission". The Indianapolis Star (İngilizce). Erişim tarihi: 3 Ekim 2019.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.