Issei Sagawa

Issei Sagawa (d. 26 Nisan 1949; 佐川 一政 Sagawa Issei)[1] 1981 yılında Paris'te Renée Hartevelt adında bir Hollandalı kadını öldüren ve etini yiyen bir Japondur. Serbest bırakılmasından sonra Japonya'da küçük çaplı bir ün kazanmıştır ve insanların suçuna olan ilgisi üzerinden geçinmiştir.

Yaşamı

Sagawa Japonya'da Kobe'nin Hyōgo İli'nde zengin bir ailenin çocuğu olarak doğmuştur. Prematüre doğmuştu, söylentilere göre babasının avucunun içine sığacak kadar küçüktü ve doğar doğmaz bir ince bağırsak hastalığı olan enterite yakalanmıştı. Daha sonra birkaç kalsiyum ve potasyum enjeksiyonunun ardından iyileşmişti.

Sagawa yamyamlık arzularını ilk defa birinci sınıfta bir erkeğin kalçasını gördükten sonra hissetmiştir.[2] 2011 yılında Vice'la yaptığı bir röportajda Sagawa gençken köpeğiyle ilişkiye girdiğini ve kadınlar için yamyamlık arzuları hissettiğini söyledi.[3]

Sagawa 23 yaşında Tokyo'da uzun boylu Alman bir kadını evine kadar takip etmiş ve o uyurken bedeninin bir kısmını kesip yeme amacıyla dairesine girmiştir. Sagawa'nın iddialarına göre kadın uyanmış ve onu yere itmiştir. Sagawa polis tarafından yakalanmış ve tecavüze teşebbüsle suçlanmıştır. Yetkililere asıl amacını söylememiştir.

Sagawa 28 yaşındayken Paris Sorbonne'da edebiyat üzerine doktora yapmak için Fransa'ya göç etmiştir. İddialarına göre Paris'te yaşarken "Her gece evine bir hayat kadını getirmiş ve vurmaya çalışmış fakat bir nedenden dolayı parmakları tetiği çekememiş"[2]

Hartevelt Cinayeti

Sagawa 11 Haziran 1981'de Sorbonne'dan sınıf arkadaşı Renée Hartevelt'i bir okul ödevi için şiir çevirme bahanesiyle akşam yemeğine davet etmiştir. Kendinde eksik olan sağlık ve güzelliğinden dolayı seçtiği Hartevelt'i öldürmeyi ve yemeyi planlamıştır. Kendini zayıf, çirkin ve küçük olarak tasvir etmiştir (boyu 1.52 m'den biraz kısaydı) ve Hartevelt'i yiyerek onun yaşam enerjisini emmeyi istediğini iddia etmiştir. Hartevelt 25 yaşında 1.78 m uzunluğundaydı. Hartevelt geldikten sonra sırtı Sagawa'ya dönük bir şekilde masada şiir okumaya başlamıştır. Sagawa bir tüfekle Hartevelt'i ensesinden vurmuştur. Sagawa Hartevelt'i vurmasının şokuyla bayıldığını fakat uyandıktan sonra planını gerçekleştirmesi gerektiğini fark ettiğini söylemiştir. Vücuduna tecavüz etmiş fakat cildine dişlerini geçirememiştir bu yüzden dairesinden çıkıp bir kasap bıçağı almaya gitmiştir. Sagawa iki gün boyunca çeşitli vücut parçalarını yemiş ve diğer parçaları buzdolabında saklamıştır. Daha sonra vücudu Bois de Boulogne' daki bir göle atmaya çalışmıştır fakat Fransa polisi tarafından suçüstü yakalanıp tutuklanmıştır.

Zengin babası Sagawa'nın savunması için iyi bir avukat tutmuştur ve iki yıl boyunca yargılanmadan tutulduktan sonra cezai ehliyeti bulunmadığı ve Fransız yargısı karşısında duruşmaya çıkmaya uygun olmadığı gerekçesiyle Fransız yargıç Jean-Louis Brugiere tarafından süresiz olarak bir akıl hastanesinde tutulması istenmiştir. Yazar Inuhiko Yomota'nın bir ziyaretinden sonra cinayet Sagawa'nın gözünden yazılmış ve In the Fog başlığıyla Japonya'da yayınlanmıştır. Sagawa'nın kitap ile birlikte gelen ünü büyük ihtimalle Fransız yetkililerin onu Japonya'ya göndermesinde katkıda bulundu ve Sagawa Japonya'da Matsuzawa hastanesine yatırıldı. Oradaki psikolojistler Sagawa'yı sağlıklı ilan etmiş ve cinsel sapkınlığın Sagawa'nın cinayet için tek motivasyonu olduğunu bulmuşlardır. Fransa'daki suçlamalar düştüğü için Fransız mahkeme belgeleri mühürlenmiş ve Japon yetkililere verilmemişti; bu yüzden Sagawa Japonya'da yasal olarak alıkoyunamadı. 12 Ağustos 1986 da hastaneden çıktı ve serbest kaldı. Sagawa'nın özgürlüğü büyük ölçüde tartışıldı.

Serbest Bırakılma Sonrası

1986 ve 1997 yılları arasında sıklıkla programlara misafir konuşmacı ve yorumcu olarak davet edilmişti.[4] 1992 yılında Hisayasu Sato'nun filmi Uwakizuma: Chijokuzeme (Sadakatsiz Eş: Utanç Verici İşkence) filminde sadist bir sapık olarak oynadı.[5] Sagawa 1997 Kobe çocuk cinayetlerini ele alan Shonen A'da dahil cinayet konulu kitaplar yazdı.[6] Ayrıca Japon dergisi Spa için incelemeler de yazdı.[7] Sagawa daha sonra yazıları için yayımcı bulamadı ve iş bulmakta zorlandı. Müdürü Sagawa'nın gerçek ismini kullanmaya devam etmesindeki cesaretinden etkilendiğinden dolayı neredeyse bir Fransız dil okuluna kabul edildi fakat çalışanlar karşı çıktı ve reddedildi.

2005 yılında Sagawa'nın ebeveynleri öldü. Cenazelerine katılması engellenmişti fakat Sagawa alacaklılarına borçlarını ödedi ve sosyal konutlara taşındı. Bir süre boyunca sosyal yardım aldı. 2009 yılında Vice dergisiyle bir röportajında bir katil ve yamyam olarak yaşamaya zorlanmanın korkunç bir ceza olduğunu söyledi. 2013 yılında sinir sistemine kalıcı hasar veren bir beyin enfarktüsü nedeniyle hastaneye kaldırıldı. Artık erkek kardeşinin tam zamanlı bakımı altındadır.

Popüler Kültürde
  • Sagawa hakkında üç belgesel yapıldı: "Excuse Me for Living (Channel 4, İngiltere, 1993, 60 dakika); "The Cannibal That Walked Free" (Channel 5, İngiltere, 2007, 46 dakika) ve "Interview with a Cannibal" (Vice, ABD, 2011, 34 dakika).
  • 1986 yılında Olivier Smolders tarafından Sagawa'nın hikâyesine dayanılarak çekilen Adoration isimli bir kısa film yayınlandı.[8] Aynı şekilde 1986'da TV kanalı Viasat Explorer tarafından Cannibal Superstar adında bir kısa belgesel yayınlandı. VBS Meets: Issei Sagawa adlı bir kısa belgesel VBS.tv'de 2010 yılında yayına girdi.[1]
  • Rolling Stones'un 1983 yılında yayınlanan Undercover albümündeki "Too Much Blood" şarkısı Sagawa ve medyadaki şiddet hakkındadır. Ayrıca Sagawa'nın suçu the Strangles'ın 1981 yılında yayınlanan "La Folie" şarkısına da ilham vermiştir. Noise Black Metal grubu Gnaw Their Tongues 2006'da Issei Sagawa adlı bir Ep yayınlamıştır.

Kaynakça
  1. "VBS Meets: Issei Sagawa – Part 1". Vice Media. 18 Kasım 2010. 19 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2016.
  2. Kosuga, Tomokazu; Lena Oishi, Lena (1 Ocak 2009). "Who's Hungry?". Vice Magazine.
  4. Kushner, Barak. (1997).
  5. "Issei Sagawa". IMDb. 16 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2009.
  6. Issei Sagawa at Goodreads
  7. Henshall, Kenneth G. Dimensions of Japanese society: gender, margins and mainstream. rev.ed.
  8. Knoll, Paul (25 Nisan 2007). "Bard of Brooklyn". Metro Times. 8 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2009.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.