Kuru tarım

Kuru tarım, kurak ve yarı kurak bölgelerde sulama yapılmadan yapılan tarım türüdür. Tarlaya düşen yağış ile tarım yapmak için teknikler uygulanır.

İspanya'nın Granada bölgesinde kuru tarım yetiştiriciliği

Gerekçeler

Tarla tarımının üç uygulama türünden biridir: Kuru Tarım, Sulu tarım, Nemli tarım. Yıllık yağışın 400–500 mm gibi az olduğu veya yağışın yıla dağılışının düzensiz olduğu, bitki vejetasyon süresinde 200–250 mm yağış düşen yerlerde uygulanır. Yağış suyunu toprakta biriktirip, fazla su istemeyen bitkiler kullanıp, sulama yapmadan bitki yetiştirme yöntemidir[1].

Çöller tarım dışı alanlar kabul edildiğinde karaların %10'u olan 15 milyon km2 alanda tarım için su yetersizliği yaşanır. Kuraklık yıllık yağışın yıllık toplam buharlaşmadan az olmasıdır. Mevsimsel kuraklık yaşanan yerlerde sulama ile pek çok ürünün tarımı yapılabilir. Kurak bölgeler de toprakta nem biriktirerek tarım yapılabileceği belirlenmiştir. Yıllık yağışın bir kısmının buharlaşmasını önleyerek, toprakta nem bulunması temin edilerek, tahıl tarımı yapılabilmektedir. Bu sisteme kuru tarım denilir[2].

Tarihi

Kuru tarım sistemi ilk olarak 1930'da ABD'nin kuzeybatı bölgesinde uygulanmıştır. Bu yöntem geniş alanların tarıma açılmasına neden olmuştur. Fakat ekilen ürünler kuraklığa dayanıklı buğday, arpa, çavdar gibi bazı tahıl türleridir. Günümüzde, Arjantin, Kanada, Rusya, Avustralya, Merkezi Asya, Afganistan, Pakistan, Türkiye, Çin, Hindistan, Sudan, İran'da geniş alanlarda kuru tarım uygulanmaktadır[2].

Nadas benzerliği

Kuru tarım genel olarak Anadolu'da yıllardır yapılagelen nadas uygulamasına benzemektedir. İki uygulamanın genel amacı birbirinden farklıdır. 250–600 mm/yıl gibi az yağış alan yerlerde nemin toprakta korunmasını sağlamak kuru tarımın temel amacıdır. Sürülen tarlalar ekilmez. Toprağın kapilaritesi kılcallığı bozulup suyun buharlaşması kısmen de olsa engellenir. Bir iki yıl bu şekilde bekleyen tarlada tahıl tarımı yapılacak kadar nem birikir. Nadasta da nem birikimi olsa bile asıl amaç yorgun toprakların azot birikimi sağlamaktır[2].

Kuru tarım ve nadas yönteminde tarlalar boş kaldığında sürümler yapılır, yabani ot mücadelesi yapılır, toprağa karışan otlar humusa dönüşür.

Uygulamalar

Kuru tarım, kış veya bahar yağmuru ile oluşan toprak nemi deposunun en iyi şekilde kullanılmasına bağlıdır. Bazı kuru tarım uygulamaları şunları içerir:

  • Her bitki için daha büyük bir nem sağlanması için aralıklar normalden daha geniştir.
  • Kontrollü Trafik.
  • Çok az toprak işleme. Toprak pulluk ile derin sürülüp, devrildiğinde, derindeki nem yüzeyde buharlaşacaktır.
  • Yabancı otların ekili bitkilerin ihtiyaç duyduğu toprak nemini tüketmemelerini sağlamak için sıkı yabancı ot kontrolü.
  • Kuru tarım uygulamaları için uygun tahıl ve çeşitlerin seçimi.

Kaynakça
  1. "Tarla Bitkileri" (PDF). acikders.ankara.edu.tr. 22 Mart 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2020.
  2. DOĞANAY, Hayati; COŞKUN, Ogün (2015). Tarım Coğrafyası (3 bas.). Ankara: PAGEM AKADEMİ. s. 86. ISBN 9786053643432.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.