Mekteb-i Erkân-ı Harbiye

Mekteb-i Erkân-ı Harbiye (tam adı: Mekteb-i Erkân-ı Harbiyye-i Şâhâne) veya Erkân-ı Harbiye Mektebi, Osmanlı Ordusu'na kurmay subay yetiştiren askerî okul.

1845 yılındaki Osmanlı padişahı I. Abdülmecid'in fermanı ile Emin Paşa, Fuad Paşa ve Şeyhülislam Arif Hikmet Bey'den oluşan Askerî öğretim Kurulu tarafından alınan karar gereğince, kurmay subay yetiştirmek amacıyla, Mekteb-i Fünûn-u Harbiyye-i Şâhâne Erkân-ı Harbiye sınıfları adıyla Mekteb-i Harbiye'nin 3. ve 4. sınıfları oluşturularak 1848 yılında eğitim ve öğretime başlandı ve Abdülkerim Paşa ilk müdür olarak atandı.

Temmuz 1849'da ilk mezunlarını, Ispartalı Hüseyin Avni (Mareşal), Amasyalı Mahmud Mesud (Sınıf birincisi, Mareşal), Somalı Mustafa Sıtkı (Mareşal), Karagümrüklü Mustafa Saffet (Mareşal), ve Kıbrıslı Sabit (Miralay) olmak üzere beş kişi olarak verdi.

1849 yılından itibaren, Tophâne-i Âmire'nin hastanesi olarak yaptırılmış ve 1847 yılından itibaren Mekteb-i Harbiye'nin binası olarak kullanılmaya başlanmış olan Pangaltı'ndaki binada eğitim ve öğretimi sürdüren Mekteb-i Harbiye sınıfları, 1853 yılının başında bugünkü İstanbul Teknik Üniversitesi'nin Taşkışla'daki binaya taşındı. 1858 yılının sonunda Mekteb-i Harbiye ve Erkân-ı Harbiye sınıfları, Gülhane'deki askerî hastaneye (NBC okulu) ve 1862 yılında tekrar Pangaltı'ndaki binaya taşındı. 1866 yılında yapılan yeni düzenlemeler ile Erkân-ı Harbiye öğretimi üç yıla çıkarıldı. 1909 yılının Ekim ayı başında Yıldız Sarayı Şehzadeler Dairesine (Yıldız Teknik Okulu) taşınarak "Mekteb-i Erkân-ı Harbiye" adını aldı.

28 Ocak 1919’da taşındığı Teşvikiye Camii'nin karşısında Şerif Paşa Konağı (101 kapı numaralı Belveder Apartmanı)’nda öğretime devam etti. 1921 yılının başlarında Beylerbeyi Sarayı bitişiğindeki binaya (Deniz Eğitim Komutanlığı binası) taşınması kararlaştırıldıysa idarî personel ve öğrenciler, İstiklâl Savaşı'na katılmak üzere Anadolu’ya geçtikleri için muvakkaten öğretime son verildi.