Minimalist müzik

Minimal müzik, sınırlı veya minimal düzeyde müzik malzemeleri kullanılan bir sanat müziği türüdür.

1950'li yıllarda müzik, Olivier Messiaen'in Total Serialism tekniğiyle tam bir kuralcılık içindeydi. Eserin önceden belirlenmiş değişkenleri, müzik sanatının bilgisayar programcılığına benzetilebilecek derecede kurgulanmasına olanak tanıyordu. Kyle Gann bu görüşün doruğa ulaşmasından ve durduralamayan karmaşaya yol açmasından sonra minimalizmin sadeleştirmeye beklenen dönüşü gösterdiğini öne sürdü. Aynı zamanda Gann, müzikteki dizisellik kaynaklı gelişmelerin, analitik elemanlara ve yapısal yeniliklere odaklı olduğunu ve nota yazımında duyuluşundan çok görsel olarak tanımlanabilecek tek taraflı gelişmeler olduğunu ortaya koydu.

Teknolojinin müzik sanatına eşlik etmesiyle birlikte, önce deneysel çalışmalar ve ardından bu yeni oluşumun getirdiği birçok müzik türü ortaya çıktı. "loop" adı verilen pasajlarla müzik, minimal bir döngü içine zaten girmişti, ancak minimalist müzik bu loop'ların en yalın anlatımın sunulduğu ve tüm eser boyunca tekrarlandığı eserler için kullanılan bir terim oldu. 20. yüzyıl klasik müzik edebiyatında Philip Glass, Steve Reich, John Tavener, Yann Tiersen, Michael Nyman, Arvo Part ve Henryk Gorecki önemli besteciler arasında yer almaktadır.

1970'lerde bu tarzın öne çıkan eseri Music for 18 Musicians adlı Steve Reich bestesiydi.[1]

Kaynakça
  1. Yeşilpınar, Devrim Demir (2019). 1960'larda ve 1970'lerde müzikte minimalist estetik ve Steve Reich'ın 'Music for 18 Musicians' adlı yapıtının incelenmesi - Minimalist yaklaşımla bir eser bestelenmesi (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. ss. 57-58.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.