New York Women's House of Detention

New York Women's House of Detention, 1932 ve 1974 yılları arasında New York şehrinde faaliyet göstermiş eski kadın cezaevidir.

Manhattan'ın Greenwich Village mahallesinde Jefferson Market'in yerine inşa edilen Jefferson Market Prison'ın alanın üstünde kurulan cezaevi[1], dünyanın tek art deco cezaevi olduğu inanılmaktadır.[2] $2.000.000'lık ücreti ile Sloan & Robertson tarafından tasarlandı ve 29 Mart 1932'de Richard C. Patterson, Jr. tarafından halka açıldı.[3] İlk mahkûmlarına ancak bir zaman sonra ev sahipliği yapmaya başladı. 10 Greenwich Avenue'daki konumu[4] kadın mahkûmlarına, cezaevinin önünden geçenler ile iletişim kurmaya deneme fırsatları sağladı. Cezaevinin 13 Haziran 1971 tarihinde resmî olarak kapatılmasının ardından[5] belediye başkanı John Lindsay 1973'te cezaevinin yıkımını başlattı;[6] bu ertesi yıl bitti.[7] Cezaevinin yerine bir bahçe kuruldu.[8]

Cezaevinin ilk müdürü Ruth E. Collins idi.[9] Cezaevinin tasarımını "penolojide yeni bir dönem" ("a new era in penology") olarak nitelendirerek bunu memnuniyet ile kabul etti. Görevi, onun sorumluluğu altındaki kadınlarının ahlâki ve sosyal rehabilitasyonlarını yürüttürmek idi; amacı onlara "hem restorasyon hem de ceza almak" için fırsat vermek idi. Kadınları canlandırmak ve onlara bireymiş gibi davranmak amacı ile birkaç sanat eseri ısmarladı. Women's House of Detention'ın en ünlü mahkûmlarından Ethel Rosenberg'dır.[10]

Sonraki yıllarda cezaevi, ırk ayrımcılığı ve tutuklu istismarı iddiaları ile karşılaştı. Angela Davis, cezaevinde şahit bırakıldığı muamelere dair açık sözlü davranmıştır.[11] Andrea Dworkin'in iki tane cezaevi doktoru tarafından saldırıya uğramasına ilişkin tanıklığı, cezaevinin sonunda kapatılmasına yol verdi.[12]

Cezaevi, 2004 yapımı House of D filmine konu olarak alındı.[13]

Kaynakça
  1. "Women's house of detention protects the first offenders; New York's model prison". The New York Times. 8 Mart 1931. 4 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  2. Gold, Ed (2005). "Where 'The House of D' once loomed, garden blooms". The Villager. 74 (51). Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  3. "Luxury jail here for women ready". The New York Times. 29 Mart 1932. 6 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  4. Kaufman, Michael T. (15 Ekim 1970). "Davis case goes to city's courts". The New York Times. 6 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  5. Spiegel, Irving (14 Haziran 1971). "Women's prison closed; Inmates moved to Rikers". The New York Times. 6 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  6. Schumach, Murray (10 Ekim 1973). "City begins demolishing women's jail". The New York Times. 6 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  7. Neumaier, Joe (23 Nisan 2005). "Duchovny: Film is both personal and universal". The Seattle Times. 5 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  8. Schaefer, Stephen (26 Nisan 2005). "The Duchovny files; 'X-Files' star steps out on a limb with directorial debut". Boston Herald. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  9. Blanshard, Julia (9 Ocak 1932). "Modern skyscraper prison will be "school" for women". The Meridan Daily Journal. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  10. Mead, Rebecca (29 Kasım 2010). "Setting it straight". The New Yorker. 3 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  11. "Angela Davis taps past for passion". Contra Costa Times. 27 Ekim 1998. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  12. Jeffery, Simon (11 Nisan 2005). "Feminist icon Andrea Dworkin dies". The Guardian. 22 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
  13. Simon, Jeff (29 Nisan 2005). "Cell order". The Buffalo News. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2011.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.