Profesör Moriarty

Profesör James Moriarty, Sherlock Holmes'ün düşmanı olan matematik ve astronomi profesörü ve aynı zamanda gizli suç dehası. İngiltere'deki pek çok suç ve suçluyu organize eden bir örgütün lideridir. Yardımcısı Albay Sebastian Moran'dır. İlk kez Sherlock Holmes'ün Son Vaka macerasında görülmüştür. Subay olan bir ikiz kardeşi vardır.

Profesör Moriarty.Sidney Paget'ın ilüstrasyonu,1893.

Her kahraman gibi, Sherlock Holmes'un da bir ezeli düşmanı vardır. James Moriarty, varlıklı bir ailenin oğludur. "Astreoid Dinamikleri" üzerine yazdığı tez o kadar saf bir matematik zekasıyla kaleme alınmıştır ki, Avrupa'da yazıyı eleştirecek kapasitede bir eleştirmen bulunmadığı söylenir. Ancak Moriarty'nin kanında onu suça çeken bir şeyler vardır. Tüm İngiltere'yi kapsayan bir suç ağının başında olduğu söylenir. Holmes, onun için "Suçun Napolyonu" tabirini kullanır. Holmes, ayrıca gündelik, ilişkisiz görünen suçlarda, Moriarty'nin izlerini bulur. Moriarty, Sherlock Holmes efsanesinin Arthur Conan Doyle'u tamamen sardığı bir dönemde oluşmuştur. Doyle, Moriarty'yi Holmes'un kötü bir versiyonu olarak tasarlamış ve Holmes'un yenmek için kendini feda edeceği bir düşman olarak öne sürmüştür. "Son Dava" hikâyesinde Holmes, Moriarty'yi yenecek olursa, artık hiçbir suçun, hiçbir suçlunun ilgisini çekmeyeceğini, Moriarty'nin karşılaşabileceği en büyük rakip olduğunu söyler. Bu yolla Doyle, Holmes'un Reichenbach'daki ölümünü haklı bir tür fedakarlık ve tek amacı olan bir yaşamın gururlu sonu olarak resmetmenin yolunu hazırlamıştır.

Kişiliği

Moriarty son derece acımasızdır ve Sherlock Holmes'a verdiği kararlı sözle "eğer beni yıkıma uğratacak kadar zekiyseniz, emin olun ki size de aynı şeyi yapacağım" şeklindeki kararlı yeminini gösterir.[1] Moriarty, Sherlock Holmes tarafından, herhangi bir kötülüğü mükemmele götürmekte tamamen usta olan son derece güçlü bir suç dehası olarak bahsedilmiştir. "The Final Problem" de Moriarty'nin planladığı faaliyetlere doğrudan katılmadığı, sadece olayları düzenlediği belirtilir. Moriarty'yi bu kadar tehlikeli yapan şey, son derece kurnaz zekasıdır.

Moriarty, Holmes'un zekasına saygı duyar ve "Sizin [Holmes] bu davayla ne şekilde uğraştığınızı görmek benim için entelektüel bir muamele oldu" demiştir. Yine de, ajanları aracılığıyla Holmes'un hayatına sayısız girişimde bulunur. Ateşli bir mizaç gösterir, planları aksadığında öfkelenir ve "özgürlüğümü kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kaldım" diyerek, kılık değiştirmiş bir şekilde Holmes'un peşine düşüp, tren istasyonundaki yolcuları öfkeyle bir kenara iter. Moriarty ayrıca, Holmes'u tek başına İsviçre'ye kadar takip eden şiddetli bir bağımsızlık çizgisi gösterirken Sherlock Holmes, Watson'ı gittiği her yere götürür.

Doyle'un Moriarty'yi yaratmasındaki asıl nedeni, belli ki Holmes'u öldürme niyetiydi.[2] "Nihai Sorun", başlığının tam olarak söylediği şeydi; Doyle, hapı tatlandırmak için Holmes'un bir zafer parıltısı içinde gitmesine izin verdi, dünyayı böylesine güçlü ve tehlikeli bir suçludan kurtararak, başka herhangi bir görevle kıyaslandığında önemsiz olurdu (Holmes'un hikâyede söylediği gibi). Ancak nihayetinde kamuoyu baskısı ve mali sorunlar Doyle'u Holmes'u geri getirmeye itti.[3]

Kaynakça
  1. Doyle, Conan (1894). "The Adventure of the Final Problem". McClure's Magazine. Cilt 2. Astor Place, New York: J.J, Little and Co. s. 104. Erişim tarihi: 11 Ekim 2016.
  2. Stashower, Daniel (1999). Teller of Tales: The Life of Arthur Conan Doyle. New York : Holt. s. 149. ISBN 978-0805050745.
  3. Miller, Ron. "Case Book: Doyle vs. Holmes". PBS. 10 Şubat 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.