Pudicitia

Pudicitia ("alçakgönüllülük" veya "cinsel erdem"), antik Roma cinsel etiğinin merkezi bir kavramıydı. Kelime, bir bireyin davranışını sosyal olarak kabul edilebilir olarak düzenleyen daha genel bir kelimeden pudor yani utanç duygusundan türemiştir. Pudicitia çoğunlukla kadınların tanımlayıcı bir özelliğiydi, ancak eril cinsel normlara uymayan erkeklerin dişileştirici küstahlık, cinsel utanmazlık sergiledikleri söyleniyordu. Erdem, Yunanca karşılığı Aidos olan Roma tanrıçası Pudicitia tarafından kişileştirildi.

Pudicitia kılığına girmiş bir kadın heykeli, belki de İmparatoriçe Vibia Sabina

Erdem olarak
New York Metropolitan Sanat Müzesi'nde Severus Dönemi 193-211 Yılından Mütevazı Romalı Bir Kadının Büstü

Hem erkek hem de kadın Romalıların, Livy, Valerius Maximus, Cicero, Tacitus ve Tertullian da dahil olmak üzere birçok eski yazar tarafından keşfedilen karmaşık bir ideal olan pudisitinin erdemini korumaları bekleniyordu.[1] Livy, efsanevi Lucretia figürünü pudisitenin özü olarak tanımlar . Kocasına sadık ve inanılmaz güzelliğine rağmen mütevazidir. Bazıları, Lucretia'nın hikâyesinin bir kadının ne kadar erdemli olabileceğini gösterdiğini söylüyor.

Pudicitia sadece zihinsel bir özellik değil, aynı zamanda fiziksel bir özellikti; bir kişinin görünüşü, ahlakının bir göstergesi olarak görülüyordu. Bir erkeğin veya kadının kendisini toplum içinde sunma şekli ve etkileşimde bulundukları kişiler, başkalarının kendi pudisitelerini yargılamasına neden oldu. Örneğin, bir kadının kocasından başka erkeklerle ilişki kurduğu görülse, insanlar onun pudisiti hakkında olumsuz bir yargıya varırdı . Romalılar, Cicero ve Julius Caesar'ın zamanına kadar boşanmanın yaygın olmasına rağmen, tek erkekle evlenmiş bir kadın anlamına gelen univira diye anılan kadın kişiliğini idealleştirdiler.[2]

Tanrıça

Livy'ye göre, Roma'da Pudicitia'nın iki tapınağı , Pudicitia Patricia Tapınağı ve Pudicitia Plebeia Tapınağı vardı . Özgün olanı yalnızca soylu sınıfından kadınlar içindi, ancak Verginia bir pleb konsolosuyla evlendiği için dışlandığında, o ve bir grup pleb, pleb sınıfından kadınlar için bir Pudicitia sunağı kurdular. Livy, Pudicitia'nın pleb tapınağının kutsal karakteri suistimal edildikten sonra nihayet kullanım dışı kaldığını belirtir.

Kaynakça
  1. "Tertullian : De pudicitia". www.tertullian.org. 21 Nisan 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2019.
  2. Suzanne Dixon, "From Ceremonial to Sexualities: A Survey of Scholarship on Roman Marriage" in A Companion to Families in the Greek and Roman Worlds (Wiley-Blackwell, 2011), p. 248.

Daha fazla okuma
  • Rebecca Langlands, Antik Roma'da Cinsel Ahlak. Cambridge: Cambridge University Press, 2006.
  • Olakunbi Olasope, ' Univira : The Ideal Roman Matrona' Lumina, Cilt. 20, No. 2, (2009) 1-18. ISSN 2094-1188
  • Livy, Roma Tarihi ( Ab urbe condita libri ), 10:23 ( İngilizce metin )
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.