Ruh fotoğrafçılığı

Ruh fotoğrafçılığı, birincil amacı hayaletler ve diğer manevi varlıkların görüntüleri yakalamak olan fotoğrafçılığın bir türüdür. Bu tür fotoğrafçılık, özellikle hayalet avcılığında ve 19. yüzyılın sonlarından itibaren kullanılmaktadır.[1]

Mumler'ın en meşhur fotoğrafında Mary Todd Lincoln, kocası Abraham Lincoln'ün hayaletiyle görünüyor.

Tarihi

Ruh fotoğrafçılığı ilk defa 1860'larda William H. Mumler tarafından kullanıldı. Mumler, tekniği tesadüfen buldu: kendi fotoğrafını çekerken fotoğrafta ikinci bir kişiyi daha gördü ki aslında çoklu pozlama yapmıştı. Bu konuda bir piyasa olduğunu görünce medyum olarak çalıştı ve insanların resmini çekip negatifleri onararak kişilerin kayıp yakınlarını fotoğrafa ekledi (çoğunlukla diğer fotoğrafları temel olarak kullandı). Mumler'ın sahtekârlığı,  kimliği saptanabilir yaşayan Boston sakinleri fotoğraflara ruh olarak eklemesiyle ortataya çıktı.

William Hope tarafından çekilmiş bir ruh fotoğrafı.

Diğer ruh fotoğrafçıları da fotoğraf satmaya başladı. Bir başka ruh fotoğrafçısı Fred A. Hudson, 1872'de spiritüelistler için birçok ruh fotoğrafı çekti. 1880'lerden 20. yüzyılın başına kadar ruh fotoğrafçılığı popülerliliğini devam ettirdi. Arthur Conan Doyle ve William Crookes gibi dikkate değer savuncuları oldu.[2][3] Bir diğer spiritüalist William Stainton Moses, ruh fotoğrafçılığının ektoplazma denen sıvı bir maddeyle çalıştığını böylece ruhların biçim aldığını iddia etmiştir.[4] Bazı spiritüalistler ruh fotoğrafçılığını destekleyen kitaplar yazmışlardır. Georgiana Houghton, Chronicles of the Photographs of Spiritual Beings and Phenomena Invisible to the Material Eye (1892) kitabını yazarken James Coates, Photographing the Invisible (1911) kitabını yazmıştır.

Daha sonraki ruh fotoğrafçılarından biri ise William Hope (1863–1933)'tur. Psişik araştırmacı Harry Price, Hope'un fotoğraflarının sahte olduğunu ortaya çıkarttı. Price, Hope'un fotoğraf camlarını gizlice işaretledi ve ona ilaveten bir paket fotoğraf camı tedarik etti ve el altından Imperial Dry Plate Co. Ltd. markasının resmiyle oynayarak logonun oluşturulan tüm görüntülere aktardı. Price'ın malzemelerini değiştirdiğinden habersiz olan Hope, daha sonra birkaç ruh fotoğrafı üretmeye başladı. Hope'un çeşitli ruh görüntüleri üretmesine rağmen hiçbir materyali, Imperial Dry Plate Co. Ltd logosu veya Price'ın Hope'un orijinal ekipmanına koyduğu işaretleri içermiyordu. Bu da, tedarik edilen materyallerin sahte ruh resimleri içeren hazır materyallerle değiştirildiğini gösteriyordu.[5][6]

Hope, Man's Survival After Death (1920) kitabının yazarı  Charles Lakeman ve yazar, spiritüalist Arthur Conan Doyle gibi spiritüalistlerde dikkat çekici bir iz bıraktı. Doyle, Hope'un bir sahtekâr olduğuna dair hiç kanıt olmadığını, Hope'un adını temize çıkarmaya çalıştı ve The Case for Spirit Photography (1922) adında bir kitap yazarak ruh fotoğrafçılığını destekledi.[7] Price, Fifty Years of Psychical Research adlı kitabında sahtekârlık yapmış birçok ruh fotoğrafçısını ortaya çıkardı.[8] Hayatının çoğunu psişik olaylar okuyarak geçiren Price, "Bir ruh fotoğrafının çekildiğine dair şimdiye kadar iyi bir kanıt mevcut değil." diye yazdı.[9] Aynı zamanda psişik araştırmacıların çoğu bu görüştedir.[10]

David Duguid ve Edward Wyllie sahtekâr olarak anılan diğer ruh fotoğrafçılarındandır.[11] Ronald Pearsall ruh fotoğrafçılığının hilelerini The Table-Rappers (1972) adlı kitabında yazdı.[12]

Galeri
  • Emma Hardinge Britten'in William H. Mumler tarafından çekildiği iddia edilen ruh fotoğrafı.
  • Psişik araştırmacı ve spirüalist Alexander Calder'in bulunduğu iddia edilen ruh fotoğrafı.
  • Stanley De Brath ve Gustav Geley'in sözde ruhunun yüzü. Fotoğraf 24 Temmuz 1924'te çekildi.
  • Sihirbaz Henry Ridgely Evans tarafından çekilen sahte ruh fotoğrafı.
  • Ada Deane tarafından çekilen Sir Arthur Conan Doyle'un yer aldığı sözde ruh fotoğrafı.

Kaynakça
  1. Ogden, Tom (1999). The Complete Idiot's Guide to Ghosts and Hauntings. Alpha Books. ss. 107-108. ISBN 978-0-02-863659-7. 18 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2017.
  2. Sarah A. Willburn. (2006). Possessed Victorians: extra spheres in nineteenth-century mystical writings. pp. 58–59
  3. Jennifer Tucker. (2005). Nature exposed: photography as eyewitness in Victorian science. p. 253
  4. Arthur Conan Doyle. (1926). The History of Spiritualism, Volume 1. p. 71
  5. Harry Price. (1933). Leaves from a psychist's case-book.
  6. Massimo Polidoro. Photos of Ghosts: "The Burden of Believing the Unbelievable" 1 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Committee for Skeptical Inquiry.
  7. Arthur Conan Doyle. (1922). The Case for Spirit Photography.
  8. Harry Price. (2003). Fifty Years of Psychical Research. Kessinger Reprint Edition. p. 35
  9. John Mulholland. (1975). Beware Familiar Spirits. p. 152
  10. Lewis Spence. (2011). Encyclopedia of Occultism and Parapsychology. Kessinger Publishing.
  11. Joe Nickell. (2001). Real-Life X-Files: Investigating the Paranormal. The University Press of Kentucky. pp. 260–261. Also see Joe Nickell. (2005). Camera Clues: A Handbook for Photographic Investigation. The University Press of Kentucky. p. 151
  12. Ronald Pearsall. (1972). The Table-Rappers. Book Club Associates. pp. 118–125
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.