Ses Tiyatrosu

Ses Tiyatrosu veya Ortaoyuncuların verdiği adla Ses 1885[1], İstanbul Beyoğlu'nda İstiklal Caddesi'ndeki Halep Pasajı'nın içerisinde bulunan bir tiyatro salonu.

Rum mimar Campanaki tarafından inşa edilmiştir. 87 yıl tiyatro, 17 yıl da sinema olarak hizmet verdikten sonra 1989 yılında Ferhan Şensoy tarafından bir bölüm hissesi alınarak tekrar tiyatroya çevrildi. Günümüzde bu sahnede Ortayouncular Tiyatrosu oyunlarını sergilemektedir. Sahne, zaman zaman konserler için de kullanılmaktadır.[2]

Tarihçe

Halepli Hristiyan Arap Hacar Ailesi tarafından 1885 yılında yaptırılan Halep Pasajı'nın arkasında inşa edilen "Cirque de Pera (Pera Sirki)" ya da "At Cambazhanesi" denilen ve tiyatro gösterileri için de kullanılan alanda ahşap bir sahne bulunmaktaydı. Pasajın 1904 yılında yanmasından sonra bu alan Rum Mimar Campanaki tarafından tamamen bir tiyatro sahnesine dönüştürülmüş ve "Ses Tiyatrosu" olarak anılmaya başlamıştır.

Mekan, 1920'de Süreyya Paşa tarafından satın alındı. Varyete Tiyatrosu, Fransız Tiyatrosu, Ses Sineması ve Tiyatrosu adlarıyla faaliyet gösteren sahneyi Muhsin Ertuğrul'un "Edebi Tiyatro Heyeti" adlı topluluğu da bir süre kullandı. 1942'de sahnenin ismi "Ses Opereti" oldu. 1963'te yenilenip Dormen Tiyatrosu olan sahneyi, altı yıl boyunca da Dormen'lerle birlikte Kent Oyuncuları da kullandı.[3] 1972 yılından itibaren sinema olarak kullanıldı.[4]

Yapı, 1984 yılında ön cephesi hariç tamamen yıkılıp yenilendi. 1989 yılında Ses Tiyatrosu'nu Ortaoyouncular devraldı ve sahnenin adı "Ses_1885 Ortaoyuncular" olarak değiştirildi.[3]; alt kata Beyoğlu Sineması açıldı.

2019 itibariyle Beyoğlu'nda kalan son tiyatrodur.[5]

Kaynakça
  1. "Geçmişten günümüze Ses 1885". 14 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  2. "Efsane oyuncu Ses Tiyatrosu'nda". Hürriyet gazetesi Kelebek eki, 19 Mayıs 2008. 4 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2017.
  3. Kadak, Reha. "Pera Sirki'nden "Ses_1885 Ortaoyuncular"a: Müjgan Ferhan Şensoy'un "Pera'daki Hayalet"i". Kulturelmasi.com, 19 Mart 2015. 27 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2017.
  4. Özyalçıner, Adnan. "Öyküleriyle İstanbul Anıtları-2". Evrensel Basın Yayım, 13 Mart 2015. 27 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2017.
  5. "Beyoğlu, Osmanlı'nın son harikasıydı ve bitti". 1 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.