Teürji
Teürji (Yunanca θεουργία / theourgía “tanrı eseri”), okültizm’deki çalışma alanlarından biri ya da okült bilimlerden biri olarak kabul edilmekte olup, kozmik veya doğaüstü güçlerin ve ilişkilerinin incelenmesi ve bu güçlerin kullanılması olarak tanımlanır.
Antik Çağ'da "teurgia" tanrısal varlıklarla temas kurmaya ve onlardan yardım almaya yaraması beklenen ritüeller ve uygulamaları belirten bir terim olarak kullanılır. Bu teması kurmaya çalışan kişiye “teurgos” denmiştir. Antik teurgoslar arasında yaygın anlayışa göre, tanrılardan beklenen tepki büyü yoluyla değil, tanrı ile insan arasında bir etkileşimle elde edilecek, teurgos da bu amaçla kendi benliğini tanrısal etkiye açacaktır.
Theurgia anlayışı Roma İmparatorları Dönemi’nde ortaya çıkar. En önemli savunucuları Geç Antik Çağ’ın Yeni Platoncuları olur, fakat tanrılarla etkileşim düşüncesini ilke olarak reddeden Yeni Platoncu filozoflar da vardır. Bu düşünüşün çok etkisinde kalmış olan Geç Antik dönem filozofu Sahte Dionisos Aeropagita theurgia kavramını Hristiyan ilahiyatına aktarmıştır.
Teürji ile büyü arasındaki fark, büyüde kişinin bir başka kişiyi etkilemesi söz konusuyken teürjide kişi başkalarıyla değil, kendisiyle ilgili bir konuda birtakım güçlerden yararlanma veya ilahî âlemden yardım sağlama girişimlerinde bulunur. Örneğin dua teürjik bir çalışmadır ve uzmanlık gerektiren bir alandır. MS 3. yüzyılda yaşamış olan Neo-platoncu Porphyry, goetia uygulamalarını teürjiden ayırt etmiş ve goetia’nın kaçınılması gereken bir kara büyü uygulaması olduğunu bildirmiştir.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- Okültizm, Ege Meta Yayınları
- Dictionary of Mysticism, Nevill Drury