Terminus

Terminus (Latince’de daha ender kullanılan hâliyle Terminus technikus veya çoğul hâliyle Termini, Termini Techniki, Terme) sözcüğünün anlamı, belirginleştirilmiş veya kendi alanında netleştirilmiş bir kavramın artık konuşma boyutunda uzmanca kullanılmasından kaynaklanır. Orada artık spesifik tanımlamasına kavuşur.

Terminus, aynı zamanda anlam itibarıyla günlük genel konuşmanın sınırlarını zorlar. Çünkü onun geldiği içerik, bilginin ve o uzmanlık alanının öncelikle ilk türediği kavram olarak tanınmasına sürekli olarak sağlama yaptırır. Ve sürekliliği önceki çıktısındaki uzmanlaşmayı yad eder. Yoksa anlamın daha sonraki uzlaşması eksilecektir. Tanımlamanın ilk anahtar sözcüğü olmak ve anlamın kaldığı yerdeki devam onunla vardır. İçeriğinde tamamen kendisiyle olan anlamın yükünü taşır. Ve buradan başka bir yere aktarılamaz. Ancak benzeştirilebilir olanıyladır çünkü.

Karşılaştırmalı örnekleme yapmak zorunda olursak, tanımlaması "uzmanlık dili"dir ki, orada özel bir anlam taşır. Öyle ki, Terminus kendine uygun düşen kavramın formundan ve onun sadece bu anlaşılması gereken uzmanlaşmış anlam boyutundan çıkar ve daha çok anlamlar yüklenen kavramını bize sunar.[1]

Her uzmanlık gerektiren "Termini (Terminus)" bize terimbilimin mitolojisini sunar. Bunun da öğretisini inceleyen bilim dalı "Terimbilim Öğretisi - Terminoloji -" dir. Ki terimbilim olanında Terminus (mitoloji) bizi Roma’ya götürür; o ki, Roma mitolojisi tanrı ve taşların sınırındadır, kendiyle özdeşleşirken.

Etimolojisi

Geçerli olan ve sonradan kabul gören kullanım latinceden olma „kesinleştirilmiş sınır, nokta“ anlamındadır. Ve ilk ortaya çıktığı kullanım formu 17. yüzyıla kadar uzanır. Sınırları belli olan kesinleştirilmiş kavramsal anlamı 18. yüzyıldan sonra gelişim göstermiştir.[2]

Günümüzde Terminus, uzmanlık dili, birbirine ait olan veya birbirleriyle kavram olarak ilişkileri bulunan kavramların aynı zamanda bir element olarak semiyotiklerinde „Terimbilim“e zaten ait olduklarını inkâr edemez hâliyledir. Ve Terminus, Terimbilimin sebebi, onun düşünce hâlidir.[3]

Kaynakça
  1. Satz nach Susanne Göpferich: Interkulturelles Technical Writing, Narr, 1998, S. 179
  2. name="Kluge" /> Die latinisierende Wendung terminus technicus entstand erst im 17. Jahrhundert.
  3. zitiert nach Reiner Arntz, Heribert Picht, Felix Mayer: Einführung in die Terminologiearbeit, 5. Auflage, Georg Olms Verlag, 2004, S. 37
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.