Transform fay

Bir transform fay veya transform fay sınırı, hareketin ağırlıklı olarak yatay olduğu bir plaka sınırı boyunca süregelen bir faydır.[1] Başka bir plaka sınırına, bir dönüşüme, yayılma sırtına veya bir batma bölgesine bağlandığı yerde aniden sona erer.[2]

İki levha zıt yönlerde hareket ederken bir dönüşüm Transform fayı gösteren resim
Transform faylar (Kırmızı Çizgiler)

Bu tür fayların çoğu, farklı sınırların kesimleri arasındaki yanal ofseti barındıran ve zikzak deseni oluşturan okyanus kabuğunda bulunur. Bu, hareket yönünün genel ıraksak(uzaklaşan) sınırın eğilimine dik olmadığı eğik deniz tabanının yayılmasının bir sonucudur. Karalarda denizlere oranla daha az sayıda fay bulunur fakat karadaki faylar insan yaşamını daha çok etkilediği için örneğin San Andreas Fay Hattı genellikle daha iyi bilinir. Transform fay bir levha sınırı oluşturan özel bir doğrultulu fayın özel bir halidir.

Terminoloji

Transform sınırları dünya üzerinde muhafazakâr levha sınırları olarak da bilinir çünkü dünya yüzeyine eklenmezler veya kaybolmazlar.[3]

Arka Plan

Bu kavram, J. Tuzo Wilson tarafından, Uzaklaşan Levha Sınırları ve Çarpışan Levha Sınırları'nın hareketlerini tamamlayan geniş fay zonları olarak öngörülmüştür. [4] Transform fayları olarak adlandırılan yeni fay sınıfı[5], bir jeolojik özelliğin standart yorumundan tahmin edilebileceğinden ters yönde kayma oluşturur. Transform fayları boyunca kayma, ayırdığı sırtlar arasındaki mesafeyi arttırmaz; sırtlar yayılma merkezleri olduğu için depremlerde mesafe sabit kalır. Bu hipotez, klasik yorumlamanın önereceğinden daha ters yönde Transform fayları noktalarındaki kaymayı gösteren fay düzlemi çözümlerinin bir çalışmasında doğrulanmıştır.[6]

Transform ve Çapraz Fay Arasındaki Fark
Transform Fay

Transform fayları, çapraz faylar ile yakından ilişkilidir ve yaygın olarak karıştırılır. Her iki fay tipi de doğrultu atımlı fay kayması veya hareket hâlinde yan yana hareket hâlindedir bununla birlikte, transform fayları her zaman başka bir levha sınırıyla birleşme noktasında sonlanırken, çapraz faylar başka bir fay ile birleşme olmadan ölebilir.Son olarak, transform fayları, tektonik bir levha sınırı oluştururken, çapraz faylar oluşturmaz.

Çapraz Fay

Transform Fay Mekaniği

Hareketler ağırlıklı olarak ya iç yönde sol atılımlı ya da sağ atılımlıdır. Transform faylar büyük levha sınırlarında sonlanırlar.Fay boyunca gelişen göreceli kayma, ya okyanus ortası sırtlarında oluşan kabuk ya da kabuğun dalma-batma zonundaki tahribatı ile dengelenir.Okyanus sırtları zayıf yerlere sıçrama yaptığında birbirine yanal atımlı faylarla bağlanırlar. Bu fayların doğrultuları hemen hemen sırtlara diktirler, yani, dönüşüm yapmışlardır. Bu nedenle bu faylara transform faylar denir. Faylar yanal atım yapmışlardır. Levhaların birbirine temas ettiği, birbirini ittiği veya diğerinin altına daldığı iki levha arasında, harekete engel olan bir sürtünme kuvveti vardır.

Örnekler

Transform faylar, yaygın olarak okyanus ortası sırtlarında veya yayılma merkezlerinin bağlantı kısımlarında bulunur. Okyanus ortası sırtları deniz tabanındaki bazaltik magmanın yükselmesi nedeniyle oluşur.Yeni deniz tabanı itilme-çekilme hareketi yaparken, eski deniz tabanı yavaş yavaş okyanus ortasındaki sırtlardan kıtalara doğru kayar.Çok kısa mesafeden ayrılmış olsa da, sırtların bölümleri arasındaki bu ayrım, deniz tabanının bölümlerinin birbirine zıt yönlerde itilmesine neden olur.Deniz tabanlarının birbirini geçen bu yanal hareketi, transform fayların şu anda aktif olduğu yerdir. Transform hataları orta okyanus sırtında bir grev kayma fay farklı hareket. Bunun yerine birbirinden uzaklaşan sırtların, diğer grev kayma faylarda olduğu gibi, transform-fay sırtlar aynı kalır, sabit yerlerde, ve sırtlar oluşturulan yeni okyanus deniz tabanı sırttan uzağa itilir. Bu hareketin kanıtı deniz tabanındaki paleomanyetik şeritte bulunabilir. Jeofizikçi Taras Gerya tarafından yazılmış bir kağıt orta okyanus ridge sırtlar arasında Transfrom fay oluşturulması orta okyanus ridge döndürülmüş ve gerilmiş bölümleri atfedilen teorize. Bu, yayılma merkezi veya sırt yavaş yavaş düz bir çizgiden kavisli bir çizgiye deforme olan uzun bir süre boyunca gerçekleşir. Son olarak, bu düzlemler boyunca kırılma, hataları dönüştürür. Bu gerçekleştikçe, hata, genişlemeli gerilimli normal bir hatadan, yanal gerilimli bir grev kayma hatasına dönüşür. Bonatti ve Crane tarafından yapılan çalışmada, transform sırtlarının kenarlarında peridotit ve gabro kayaları keşfedilmiştir. Bu kayalar Dünya'nın manto içinde derin oluşturulur ve daha sonra hızla yüzeye çıkarıldı.Bu kanıt, okyanus ortasındaki sırtlarda yeni deniz tabanının oluşturulduğunu kanıtlamaya yardımcı olur ve plaka tektoniği teorisini daha da destekler. Aktif transfrom fayının iki tektonik yapı veya faylar arasındadır. Kırılma bölgeleri, daha önce aktif transform bölgesini geçen ve kıtalara doğru itilen daha önce aktif transform fay hatlarını temsil eder. Okyanus tabanındaki bu yükseltilmiş sırtlar yüzlerce mil boyunca ve bazı durumlarda bir kıtadan bir okyanustan diğer kıtaya kadar bile izlenebilir.

Orta okyanus sırt transform bölgelerinin en belirgin örnekleri, Güney Amerika ve Afrika arasındaki Atlantik Okyanusu'ndadır. St. Paul, Romanche, zincir ve yükseliş kırığı bölgeleri olarak bilinen bu alanlar, derin, kolayca tanımlanabilir transfrom fay ve sırtlarına sahiptir. Diğer yerler şunlardır: kuzeyde San Andreas Fayı ile buluşan Güneydoğu Pasifik Okyanusu'nda bulunan Doğu Pasifik sırtı. Transform hataları okyanus kabuğu ve yayılma merkezleri ile sınırlı değildir; birçoğu kıtasal marjlar üzerindedir. En iyi örnek, Amerika Birleşik Devletleri'nin Pasifik kıyısındaki San Andreas hatasıdır. San Andreas Fayı, Meksika'nın batı kıyısındaki (Kaliforniya Körfezi) Doğu Pasifik yükselişini, Kuzeybatı Amerika Birleşik Devletleri'nin kıyısındaki Mendocino üçlü kavşağına (Juan de Fuca plakasının bir parçası) bağlar ve bu da onu bir sırt-transform-stil hatası hâline getirir. San Andreas Fay sisteminin oluşumu, 34 milyon ila 24 milyon yıl önce Oligosen döneminde oldukça yakın bir zamanda meydana geldi. Bu dönemde, Farallon plakası, ardından Pasifik plakası, Kuzey Amerika plakasına çarpıştı. Çarpışma, Kuzey Amerika plakasının altındaki Farallon plakasının dalmasına yol açtı. Pasifik ve Farallon plakalarını ayıran yayılma merkezi Kuzey Amerika plakasının altına düştükten sonra, San Andreas Continental Transform-Fay sistemi oluşturuldu. Yeni Zelanda'da, Güney Adası'nın dağ hatası, uzunluğunun büyük bir kısmı için bir transfrom faydır. Bu, kuzey adası senklinalın katlanmış arazisinin birkaç yüz kilometre arayla doğu ve batı bir kesime bölünmesine neden oldu. Senklinalin büyük bir kısmı adanın güneydoğusundaki kuzey adası ve Catlins'de bulunur, ancak adanın kuzeybatıdaki Tasman Bölgesinde de daha küçük bir bölüm bulunur. Diğer örnekler:

Orta Doğu'nun Ölü Denizleri transform fayı Pakistan'ın Chaman transform fayı Türkiye'nin Kuzey Anadolu transform fayı Kuzey Amerika Kraliçesi Charlotte transform fayı

Türler

Transfrom fay sistemleri üzerine yaptığı çalışmada jeolog Tuzo Wilson, Transfrom faylarının her iki uçtaki diğer hatalara veya tektonik plaka sınırlarına bağlanması gerektiğini; bu gereklilik nedeniyle, transfrom fay uzayabilir, sabit bir uzunluk tutabilir veya uzunluğunda azalabilir. Bu uzunluk değişiklikleri, hangi fay türünün veya tektonik yapının transform fayına bağlandığına bağlıdır. Wilson altı tip transform fayı tanımladı:

Büyüyen uzunluk: Bir transfrom fayın bir yayılma merkezini ve bir batma bölgesinin üst bloğunu bağladığı veya alt bölme bölgelerinin iki üst bloğunun bağlandığı durumlarda, Transfrom fay uzunluğu uzar. Sabit uzunluk: Diğer durumlarda, transform fayı sabit bir uzunlukta kalacaktır. Bu kararlılık birçok farklı nedene bağlanabilir. Sırt-sırt dönüşümleri durumunda, sabitlik, her iki çıkıntının dışa doğru sürekli büyümesinden kaynaklanır ve uzunluktaki herhangi bir değişikliği iptal eder. Tersi, sırt tarafından oluşturulan tüm litosferin (yeni deniz zemini) alt bölme bölgesi tarafından bastırıldığı veya yutulduğu bir alt plakaya bağlı bir sırt meydana gelir. Son olarak, iki üst alt bölme plakası bağlandığında, uzunlukta bir değişiklik olmaz. Bunun nedeni plakaların birbirine paralel hareket etmesidir ve bu uzunluğu değiştirmek için yeni bir litosfer oluşturulmamıştır. Uzunluk hatalarının azaltılması: Nadir durumlarda, dönüşüm hataları uzunluğa büzülebilir. Bunlar, inen iki alt plaka, bir transform fayı ile bağlandığında meydana gelir. Plakalar azaltıldığı zaman, transform fayı tamamen ortadan kalkıncaya kadar transform fayı uzunluğu azalacak ve sadece iki alçalma bölgesi zıt yönlere bakacaktır.

Görüldüğü Yerler
  • Orta Doğu Ölü Deniz Transform Fayı
  • Yeni Zelanda Alp Transform Fayı
  • Pakistan Chaman Transform Fayı
  • Türkiye Kuzey Anadolu Transform Fayı
  • Kuzey Amerika Queen Charlotte Transform Fayı
Alp Transform Fayı

Kaynakça
  1. Moores E.M.; Twiss R.J. (2014). Tectonics. Waveland Press. p. 130.
  2. Kearey, K. A. (2007). Global Tectonics. Hoboken, NJ, USA: John Wiley & Sons.
  3. British Geological Survey (2020). "Plate Tectonics". Retrieved
  4. Reid, H.F., (1910). The Mechanics of the Earthquake. in The California Earthquake of April 18,1906, Report of the State Earthquake Investigation Commission, Carnegie Institution of Washington, Washington D.C.
  5. Wilson, J.T. (24 July 1965). "A new class of faults and their bearing on continental drift". Nature. 207 (4995): 343–347.
  6. Sykes, L.R. (1967). Mechanism of earthquakes and nature of faulting on the mid-oceanic ridges, Journal of Geophysical Research, 72, 5–27
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.