Ulusal Kurtuluş Hükûmeti (Libya)

Ulusal Kurtuluş Hükûmeti, Libya'da Haziran 2014 seçimlerini kaybeden Genel Ulusal Kongre bloklarından siyasetçiler tarafından oluşturulan bir hükûmet organıydı. UKH, Halife el-Gavil tarafından yönetildi .[1] Libya Şafak Koalisyonu terimi silahlı gruplara ve / veya UKH'yi destekleyen daha geniş siyasi harekete atıfta bulunmak için kullanıldı. UKH, Ağustos 2014'teki oluşumundan Nisan 2016'daki dağılışına kadar devam eden İkinci Libya İç Savaşı'nın en önemli taraflarından biriydi.[2][3]

Ulusal Kurtuluş Hükûmeti
Genel bilgiler
Kuruluş tarihi 6 Eylül 2014
1 Nisan 2016
Kapanış tarihi 14 Ekim 2016
16 Mart 2017
Bağlılığı Libya

Tarih

Oluşumu

Genel Ulusal Kongre'nin (GUK) bir fraksiyonu, Libya'nın meşru parlamentosu olduğunu iddia etti, ancak nu iddia kongre üyelerinin çoğunluğunu temsil etmedi ve üyeler iktidarı TM'ye devretmeyi reddetti.[4] GUK üyelerinin çoğu, şu anda ayrı bir Libya parlamentosu olan Temsilciler Meclisi'ne katılan gruplara aitti.[5]

UKH, Müslüman Kardeşler'in Libya partisi, Adalet ve İnşaat Partisi ve Müslüman Kardeşler'e müttefik olan diğer küçük gruplardan oluşan "Şehitlere Sadakat Bloğu" tarafından desteklendi.[5]

Nuri Ebusehmen liderliğindeki İslamcı partiler, katılımın düşük olduğu 2014 seçimlerindeki yenilgisinin ardından başkent Trablus'un kontrolünü ele geçirmek için iki silahlı grup olan Libya Devrimcileri Harekat Odası ve Libya Kalkan Gücü'nü kullandı.[6] Ağustos sonunda İslamcı milislerin (nerede oldukları bilinmeyen) rakiplerini kaçırdığı ve 280 eve saldırdığı iddia edildi.[7] UKH, bu faaliyetlerden herhangi biriyle ilişkiyi reddetti ve her iki taraf da birbirini suçlarken, faillerin tam olarak kim olduğu bilinmiyor.[8]

UKH'nin lideri Nuri Ebusehmen [8], önce Ömer el-Hassi'yi, ardından da Halife el-Gavil'i başbakan olarak atadı.[9]

Libya Siyasi Anlaşması

Temsilciler Meclisi ve Genel Ulusal Kongre (GUK) üyeleri, 17 Aralık 2015 tarihinde Birleşmiş Milletler destekli bir siyasi anlaşma imzaladılar.[10] Anlaşma şartlarına göre, iki yıl içinde yeni seçimlerin yapılması amacıyla dokuz üyeli bir Başkanlık Konseyi ve on yedi üyeli bir geçici Ulusal Mutabakat Hükûmeti kurulacaktı. Temsilciler Meclisi yasama organı olarak varlığını sürdürecek ve Genel Ulusal Kongre tarafından aday gösterilen üyelerle Devlet Yüksek Konseyi olarak bilinen bir danışma organı oluşturulacaktı.[11]

Ulusal Mutabakat Hükümeti (UMH) Başbakanı Fayiz es-Serrac, 30 Mart 2016 tarihinde Trablus'a geldi.[12] Ertesi gün, UMH'nin başbakanlık ofislerinin kontrolünü ele geçirdiği ve GUK tarafından atanan Başbakan Halife el-Havil'in Misrata'ya kaçtığı bildirildi.[13] 1 Nisan 2016'da Ulusal Kurtuluş Hükümeti basın bürosu başkanı, UKH'nin istifa ettiğini ve yetkisini Genel Ulusal Kongre'ye geri verdiğini duyurdu.[14] Basında çıkan haberlerde ayrıca Genel Ulusal Kongre'nin "neredeyse parçalandığı" iddia edildi.[15]

5 Nisan'da Genel Ulusal Kongre, Ulusal Kurtuluş Hükümeti istifa ettiğini, "operasyonları durdurduğunu" ve iktidarı Başkanlık Konseyi'ne bıraktığını duyurdu.[16][17] GUK'nin kapatılmasının ardından, bu organın eski üyeleri, anlaşma tarafından öngörüldüğü üzere Devlet Konseyi'nin kurulduğunu ilan ettiler.[2]

Ekim 2016

15 Ekim 2016'da GUK'a bağlı kuvvetler, Yüksek Konsey binasını ele geçirdi ve Gavil kabinesinin geri dönüşünü duyurdu.[18][19] Sonra Serrac'a sadık olanlar ile Gavil güçleri arasında çatışma çıktı.[20][21]

Trablus'tan ikinci çekilme

Çatışmalar 14 Mart'ta Trablus'un diğer bölgelerine sıçradı.[22] UMH güçleri Konuk Sarayı kompleksini ve Rixos otelini yeniden ele geçirdi. Kanal yayından kaldırılırken, Halife el-Gavil'in de yardımcılarından biri tarafından çatışmalarda yaralandığı bildirildi.[23][24] Yapılan bir anlaşma ile tüm silahlı grupların 30 gün içinde Trablus'tan çekilmesi yönünde çağrıda bulunuldu.[25]

28 Mayıs günü, Tarhuna'dan gelen Cumhurbaşkanlığı Muhafız 7. Tugayı (Al-Kani tugayı), Trablus Uluslararası Havaalanını ele geçirdi.[26] Ertesi gün, Trablus şehri tamamen UMH güçlerinin kontrolü altındaydı ve tüm GUK güçleri geri çekildi.[27]

Ulusal Kurtuluş Hükümeti Başbakanları
Görevli Ofis Başlangıç Bitiş
Ömer el-Hassi Ulusal Kurtuluş Hükümeti Başbakanı 6 Eylül 2014 31 Mart 2015
Halife el-Gavil 31 Mart 2015 1 Nisan 2016
14 Ekim 2016 16 Mart 2017

Kaynakça
  1. "Leaders of Libyan unity govt venture onto Tripoli streets". 1 Nisan 2016. 17 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016 – Reuters vasıtasıyla.
  2. "GNC members announce its "dissolution" and creation of the State Council". Libya Herald. 5 Nisan 2016. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2016.
  3. "Tripoli's National Salvation Government quits - Libyan Express". 5 Nisan 2016. 7 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016.
  4. "Abu Sahmain, Ghariani condemned by Thinni and parliament leader Saleh". Libya Herald. 25 Ağustos 2014. 23 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2014.
  5. "Libya: The Muslim Brotherhood's Last Stand?". Huffington Post. 25 Temmuz 2014. 17 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2014.
  6. "Libya – Democracy's Complex Child". International Business Times. 29 Ağustos 2014. 23 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2014.
  7. "Tripoli residents face dilemma after Libya Dawn take control of capital". The Guardian. 31 Ağustos 2014. 18 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2014.
  8. "Libya's ex-parliament reconvenes, appoints Omar al-Hasi as PM". Reuters. 25 Ağustos 2014. 12 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2014.
  9. Daragahi (31 Mart 2015). "Tripoli authority sacks prime minister". Financial Times. 12 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2015.
  10. "Libyan politicians sign UN peace deal to unify rival governments". 17 Aralık 2015. 17 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016.
  11. "Archived copy". 28 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2015.
  12. "Support grows for Libya's new unity government". 24 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016.
  13. "Archived copy". 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2016.
  14. "Tripoli Salvation Government resigns, hands power back to GNC - Libyan Express". 1 Nisan 2016. 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016.
  15. "Op-Ed: Libya Herald report claims that Tripoli government 'vanished'". 1 Nisan 2016. 16 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016.
  16. "Libya's Tripoli Government Says Will 'Cease Operations'". ABC News. 5 Nisan 2016. 6 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2016.
  17. "Tripoli authorities cede power to Libyan unity government: statement". Yahoo! New Zealand. 5 Nisan 2016. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2016.
  18. "GNC retakes parliament compound, High Council of State condemns - The Libya Observer". 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2016.
  19. "Rival group seizes Libya's UN-backed government offices". 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2016.
  20. "Clashes erupt in Libyan capital Tripoli - Region - World - Ahram Online". 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2016.
  21. "Clashes erupt in Libyan capital". 16 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2016.
  22. "West Tripoli clashes force evacuation of central business area". The Libya Herald. 7 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.
  23. "Libya govt forces overrun Tripoli militia headquarters". Agence-France Presse. Arab News. 15 Mart 2017. 30 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.
  24. "Fighting in Libya's capital as one government seizes another's compound". Reuters. The New York Times. 15 Mart 2017. 10 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.
  25. "Ceasefire reached in Tripoli after three days of bloody fighting". Libyan Express. 15 Mart 2017. 21 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.
  26. "Tripoli International Airport taken by Tarhuna brigade, Tajouri rejects". Libya Observer. 28 Mayıs 2017. 3 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.
  27. "Ghwell said his fighters withdrew to prevent further damage in Tripoli". 29 May 2017. 3 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.