Vagitanus

Antik Roma dininde, Vagitanus veya Vaticanus doğum tanrılarından biriydi.[1] Adı Latincedeki bebek ve ağlama kelimelerinin benzeriydi.[2] Vagitanus bu nedenle "insan konuşmasının başlangıcına başkanlık eden" [3] tanrı olarak tanımlanmıştır.[4][5]

Eski Roma'da, Vagitanus veya Vaticanus feryat etmek için bebeğin ağzını açan tanrı olarak bilinirdi

Hint-Avrupa dillerinde sıkça görülen fiilin isime evrilmesi burada da görülmüştür. Vaticanus veya vagitus isimleri ağlamakla ilgilidir.[6]

Aius Vagitanus hakkında şunları demeştir:

"tanrı olarak adlandırıldı ve yeni yolun en alt kısmında onuruna bir sunak inşa edildi, çünkü o yerden bir ses duydu, bu yüzden bu tanrıya Vatikanus denildi çünkü o insan sesinin ilkel halini yönetiyordu. Vaticanus ilk hece oluşturan sesi ve bu nedenle gürültü ifade eden kelime (ağlama kadar) vagire olarak söylenir.''

Kaynakça
  1. Beryl Rawson, Children and Childhood in Roman Italy (Oxford University Press, 2003), pp. 136–137 online.
  2. Emilio Lorìa, Salute e magia attraverso i secoli (Padua: Piccin Nuova, 1994), p. 41 online.
  3. George C. Simmons, Education and Western Civilization: Greece, Rome, and the Middle Ages (College Readings, 1972), p. 93.
  4. Kathryn Hinds, Life in the Roman Empire: Religion (Marshall Cavendish, 2005), p. 52 online; Antonio Verone, Rediscovering Pompeii: Exhibition by IBM-ITALIA, New York City («L'Erma» di Bretschneider, 1990), p. 135 online.
  5. Pliny, Natural History 7.1 (in English): hominem tantum nudum et in nuda humo natali die abicit ad vagitus statim et ploratum; see Morell's notes online.
  6. Varro's works "were the closest equivalent to an encyclopedia Augustine had": Augustine Through the Ages: An Encyclopedia (Wm. B. Eerdmans, 1999), p. 863 online.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.