Özgürlük ve Demokrasi için Halk Partisi

Özgürlük ve Demokrasi için Halk Partisi (Felemenkçe: Volkspartij voor Vrijheid en Democratie, VVD) (Felemenkçe telaffuz: [vɔl(ə)kspɑrtɛi voːr vrɛiɦɛit ɛn deːmoːˈkraːtsi] Hollanda'da 24 Ocak 1948 tarihinde kurulan muhafazakâr-liberal[4][5][6][7] bir siyasi partidir.

Özgürlük ve Demokrasi için Halk Partisi
Volkspartij voor Vrijheid en Democratie
Kısaltma VVD
Lider Mark Rutte
Başkan Christianne van der Wal
Senato Lideri Annemarie Jorritsma
Temsilciler Meclisi Lideri Klaas Dijkhoff
Avrupa Parlamentosu Lideri Malik Azmani
Kuruluş tarihi 24 Ocak 1948
Merkez Thorbeckehuis
Laan Copes van Cattenburch 52
Lahey
Gençlik kolu Özgürlük ve Demokrasi Gençlik Örgütü
Üyelik  (2020) 23,907
İdeoloji Muhafazakâr liberalizm[1]
Siyasi pozisyon Merkez sağ[2][3]
Uluslararası üyelik Liberal Enternasyonal
Resmî renkleri Mavi ve Turuncu
Senato
12 / 75
Temsilciler Meclisi
32 / 150
Kral Komisyonu
2 / 12
Yerel Yönetimler
80 / 570
Avrupa Parlamentosu
2 / 29
İnternet sitesi

VVD'nin öncülü olan Özgürlük Partisi, özel girişim ve ekonomik liberalizmi destekliyordu.[8][9][10]

Mark Rutte, 31 Mayıs 2006 tarihinden bu yana parti lideridir ve 14 Ekim 2010 tarihinden bu yana Hollanda Başbakanı'dır. İlk Rutte kabinesinin parlamento çoğunluğu Hristiyan Demokrat Çağrı ve Özgürlük için Parti tarafından sağlandı. Ancak bu çoğunluk Euro krizinde kemer sıkma önlemlerini desteklemeyi reddettiği için istikrarsız hale geldi.[11] Bu nedenle, genel seçimler Eylül 2012'de yapıldı.[12] VVD, 41 sandalyeyle en büyük parti olarak kaldı. Kasım 2012'den bu yana VVD, İşçi Partisi'yle "mor" bir koalisyon hükûmeti olan İkinci Rutte kabinesinin büyük ortağı oldu.

Seçim sonuçları

Parlamento
Seçim Temsilciler Meclisi Hükûmet! rowspan=2|Notlar
Oy % Sandalye +/–
1948 391.908 7,9 (#5)
8 / 100
 2 Koalisyon
1952 470.820 8,8 (#5)
9 / 100
 1 Muhalefet
1956 502.325 8,7 (#4)
9 / 100
13 / 150
 0
4		 Muhalefet
1959 732.658 12,2 (#3)
19 / 150
 6 Koalisyon
1963 643.839 10,2 (#3)
16 / 150
 3 Koalisyon
1967 738.202 10,7 (#3)
17 / 150
 1 Koalisyon
1971 653.092 10,3 (#3)
16 / 150
 1 Koalisyon
1972 1.068.375 14,4 (#3)
22 / 150
 6 Muhalefet
1977 1.492.689 17 (#3)
28 / 150
 6 Koalisyon
1981 1.504.293 17,3 (#3)
26 / 150
 2 Muhalefet
1982 1.897.986 23,1 (#3)
36 / 150
 10 Koalisyon
1986 1.595.377 17,4 (#3)
27 / 150
 9 Koalisyon
1989 1.295.402 14,6 (#3)
22 / 150
 5 Muhalefet
1994 1.792.401 20 (#3)
31 / 150
 9 Koalisyon
1998 2.124.971 24,7 (#2)
38 / 150
 7 Koalisyon
2002 1.466.722 15,4 (#3)
24 / 150
 14 Koalisyon
2003 1.728.707 17,9 (#3)
28 / 150
 4 Koalisyon
2006 1.443.312 14,7 (#4)
22 / 150
 6 Muhalefet
2010 1.929.575 20,5 (#1)
31 / 150
 9 Koalisyon En büyük parti
2012 2.504.948 26,6 (#1)
41 / 150
 10 Koalisyon En büyük parti
2017 2.238.351 21,3 (#1)
33 / 150
 8 Koalisyon En büyük parti
Seçim Senato Hükûmet! rowspan=2|Notlar
Oy % Sandalye +/–
1995
23 / 100
 11 Koalisyon En büyük parti
1999 39.809 25,3 (#2)
19 / 100
 4 Koalisyon
2003 31.026 19,2 (#3)
15 / 100
 4 Koalisyon
2007 31.360 19,2 (#2)
14 / 100
 1 Muhalefet
2011 34.590 20,83 (#1)
16 / 100
 2 Koalisyon En büyük parti
2015 28.523 16,87 (#1)
13 / 100
 3 Koalisyon En büyük parti

Avrupa Parlamentosu
Seçim Oy % Sandalye +/–
1979 914.787 16,1 (#3)
4 / 25
1984 1.002.685 18,9 (#3)
5 / 25
 1
1989 714.721 13,6 (#3)
3 / 25
 2
1994 740.451 17,9 (#3)
6 / 31
 3
1999 698.050 19,7 (#3)
6 / 31
 0
2004 629.198 13,2 (#3)
4 / 27
 2
2009 518.643 11,4 (#4)
3 / 25
 1
2014 567.903 12 (#4)
3 / 26
 0
2019 805.100 14,6 (#2)
4 / 26
 1

Kaynakça
  1. Andeweg, R. and G. Irwin Politics and Governance in the Netherlands, Basingstoke (Palgrave) p.49
  2. Hans Keman (2008), "The Low Countries: Confrontation and Coalition in Segmented Societies", Comparative European Politics, Taylor & Francis, s. 221, 3 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 15 Mart 2017
  3. Sean Lusk; Nick Birks (2014). Rethinking Public Strategy. Palgrave Macmillan. s. 168. ISBN 978-1-137-37758-6. 3 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2017.
  4. Rudy W Andeweg; Lieven De Winter; Patrick Dumont (5 Nisan 2011). Government Formation. Taylor & Francis. s. 147. ISBN 978-1-134-23972-6. 25 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.
  5. Jochen Clasen; Daniel Clegg (27 Ekim 2011). Regulating the Risk of Unemployment: National Adaptations to Post-Industrial Labour Markets in Europe. Oxford University Press. s. 76. ISBN 978-0-19-959229-6. 5 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.
  6. David Broughton (4 Ocak 1999). Changing Party Systems in Western Europe. Continuum International Publishing Group. s. 178. ISBN 978-1-85567-328-1. 5 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2012.
  7. Thomas Poguntke; Paul Webb (21 Haziran 2007). The Presidentialization of Politics: A Comparative Study of Modern Democracies. Oxford University Press. s. 158. ISBN 978-0-19-921849-3. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2012.
  8. T. Banchoff (28 Haziran 1999). Legitimacy and the European Union. Taylor & Francis. s. 123. ISBN 978-0-415-18188-4. 26 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2012.
  9. Andeweg R.B. and G.A. Irwin Government & Politics in the Netherlands 2002 Palgrave p. 48
  10. "Arşivlenmiş kopya". 15 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2017.
  11. Bruno Waterfield (23 Nisan 2012). "Dutch prime minister Mark Rutte resigns over austerity measures". The Daily Telegraph. 23 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2015.
  12. "Arşivlenmiş kopya". 14 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2017.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.