Üzüt

Üzüt – Türk ve Altay halk inanışında can. Özüt veya Öz (Ös) de denir.

Tanım ve anlam

Sözcüğün yaygın olarak kullanılan ve birbiriyle bağlantılı iki anlamı bulunur:

  1. Bir varlığın yaşam gücü. Kişinin hayatta oluşunun göstergesi. En çok kuş, yılan ve balık olarak temsil edilir. Ruh kavramıyla yakından bağlantılıdır. Öz Kuşu (Can Kuşu) deyimi bu inanışın en belirgin örneğidir. Dört kanatlı Bürküt kuşu ordular savaşırken üzerlerinde dolaşır, çünkü bu kuş bütün bir ordunun ruhudur. “Öz Yerine Öz” (Aylanu) anlayışı ise bir kişinin başkasının yerine ölmeyi kabul etmesidir ve en güzel ve en yetkin örneği Deli Dumrul öyküsünde yer alır.[1] Özütlerin öldükten sonra toplandığı yere giden iki ırmaktan bahsedilir. Bu ırmak yeni ölenlerin ruhlarını oraya götürür. Ölüm sonrası kasırgaya dönerek daha önce yaşadıkları yerleri ziyaret ederler. Kötü olanlar Erlik Han’ın hizmetine girerler. Üzüt Aşı sözcüğü de ölünün arkasından verilen yemek olan Ölü Aşı anlamında kullanılır[2].
  2. Bir şeyin temel içeriği, esası, merkezinde yer alan unsur.

Üzüt, bedenleri ölmüş insan ruhlarına verilen isim olup, Erlik'in sarayında yaşamaya devam ettiklerine inanılmaktadır. Üzütler Toprağı ise ölüler diyarına verilen isimlerden bir tanesidir. Üzütler yeryüzünden ayrılmayıp yaşayan insanlara musallat olduklarında şamanlar tarafından yeraltına indirilmektedirler.[3] .

Özen Han

Özen Han - Türk mitolojisinde ruh tanrısıdır. Ösen Han da denir. Aldacı'nın emrindeki bir ruhtur. İnsanların ruhlarını alır. Öz, Ös sözcükleri ruh, can anlamına gelir. Ös Moğolcada ise intikam demektir (Türkçe Öç). Bu durum ölümün yaşamdan intikam alması gibi bir anlamsal bağlantıyı çağrıştırır.

Etimoloji

(Ös/Öz) kökünden türemiştir. Öz demektir. Bir varlığın içeriği, temel niteliğidir. Ösmek fiili, yükselmek, yukarı çıkmak anlamına gelir. Gerçeklik anlamı da bulunur.

Dipnotlar
  1. Türk Söylence Sözlüğü, Deniz Karakurt, Türkiye, 2011 (OTRS: CC BY-SA 3.0) 27 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. Türk Mitolojisi Ansiklopedik Sözlük, Celal Beydili, Yurt Yayınevi (Sayfa-593)
  3. Özhan Öztürk. Folklor ve Mitoloji Sözlüğü 2 Ocak 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Ankara, 2009 Phoenix Yayınları, Sayfa-923, ISBN 978-605-5738-26-6

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.