İhsaniye, Çatalca
İhsaniye, İstanbul'a bağlı Çatalca'nın 39 mahallesinden biri.
Tarihçe
Köyün ne zaman kurulduğu kesin olarak bilinmemektedir. Bugünkü yerleşim, 1924 yılındaki nüfus mübadelesi sonucu Yunanistan’ın Selanik vilayetinin Langaza kasabasının Lambur köyünde yaşayan Türklerin gelmeleriyle oluşmuştur.Eskiden bir Rum köyü olan köye, yapılan Türkiye-Yunanistan Nüfus Mübadelesi anlaşması ile Yunanistan'da Lambur köyünde yaşayan halk deniz yoluyla göç etmiş ve iskan olarak kendilerine burası verilmiştir. Fakat burada yerleşim olduğu için iki ay kadar Rumlarla beraber yaşanmış, bilahare Rumlar Yunanistan a göç edince köyün tamamı iskan olmuştur. Eski adı ‘Ermeni Köy’ iken özgürce yaşam bir ‘İhsan’ olarak kabul edildiğinden köyün adı 1929 yılında İhsaniye olarak değiştirilmiştir.
Kayda değer bir tarihi eseri yoktur. Rumlardan kalma kilisesi yıkılıp yok olmuştur. Eski rum evleri de günümüze gelinceye kadar tamamen yıkılarak yenilenmiş.
Coğrafya
Batısında yer alan Pınarca mahallesi 1968 yılına kadar Ayazma Köyü Muhtarlığına bağlı kalmış, daha sonra yapılan halk oylaması sonucu Pınarca Mahallesi olarak İhsaniye Muhtarlığına bağlanmıştır. İhsaniye Çatalca’nın kuzeybatısında, Yıldız Dağları eteklerinde yer almaktadır. Etrafı ormanlarla çevrilidir. Akalan, Çiftlikköy, Kabakça, Gümüşpınar ile Silivri ilçesine bağlı Akören ve Bekirli köyleri ile komşudur.
Köyün arazisi az engebeli etrafı baltalık meşe ormanlarıyla çevrili (% 70) Ormandan Makta adı verilen (Rüsum Karşılığı) Resmi yıllık kesimler için Orman Müdürlüğü yer gösterir. Köy heyeti taksimat yapar ve kura çekilerek herkesin yeri belli olduktan sonra kesim yapılarak kışlık ihtiyaç temin edilir.
Ulaşım
İlçe merkezine 20 km uzaklıktadır. İnceğiz, Kabakça köylerinin içinden geçen asfalt yoldan gidildiği gibi Gökçeali, Subaşı, Akalan köyleri üzerinden geçen Saray – Vize yolundan da köye ulaşılabilir. Köyün yanından geçen Saray – Vize yolunun üzerinden üç ayrı kısa asfalt yoldan köye giriş çıkış sağlanabiliyor. Köyden ilçe merkezine yarım saatte bir kalkan minibüsleri bulunduğu gibi, saat tarifeli olarak çalışan Binkılıç – Çatalca seferleri yapan özel halk otobüsleri de köy halkının ulaşımını sağlamaktadır.
Nüfus, yerleşim ve yaşam
Çatalca ilçesinin büyük ve modern köylerinden olup yazımız sırasında 510 Hane bulunan yerleşimde 710 Erkek 860 Kadın olmak üzere toplam 1570 nüfusa sahiptir.
Kadınlar her yerleşimde olduğu gibi burada da sayi olarak %10 fazladir. Binalarının %70'i betonarme, %30 u yığma ekseriyeti de tek kat bahçeli olmasına rağmen beş kata kadar yükselen çok katlı binaları, apartmanları da vardır. Köyün halkı genç bir nüfusa sahiptir. Nüfus oranlandığında 0 – 25 yaş %45 25 – 50 yaş % 40 50 yaş üstü % 15 sonuçları elde edilmektedir.Halkın büyük çoğunluğu çevredeki fabrikalarda, çeşitli özel kuruluşlarda, şirketlerde, devlet dairelerinde çalışırken; bir kısmı da ticaretle uğraşıyor. Çok küçük bir kesim ise çiftçilik ve hayvancılık yapıyor.Halkının tamamı çalışkan, güleryüzlü, misafirperver insanlardir.
Deniz ve gölden uzak olan köyün yanından su deresi adıyla anılan dere geçmekte ve bu dere kıyısında eskiden kullanılan su değirmeni kalıntılarına rastlanmaktadır. Köyün 4 km batısında Pınarca adıyla anılan çok eski bir yerleşim vardır. Bu yerleşimin ne zaman kurulduğu, halkının rum olması dışında,nereden nasıl geldiği burada yaşayanlar tarafından dahi bilinmiyor. Bir salgın nedeniyle Pınarca rumları olarak bilinen halkın büyük çoğunluğunun hayatını kaybettiği biliniyor. Eskiden köy olan bu yerleşim şimdiki nüfus azlığı nedeniyle köy statüsünden çıkarılıp İhsaniye Köyü'nün bir mahallesi olmuştur. Burası tamamen ormanlıktır ve kenarından 6. yüzyılda Bizans imparatoru I. Anastasius'un yaptırdığı Anastasios Suru geçmektedir.
Köyün ana yolları asfalt ara yollarının tamamı stabilize kaplıdır. Her bölümünde kanalizasyon vardır. Elektrik her yerine ulaşmış isteyen aileler de telefon hizmetinden yararlanmış durumdadır. Köy kodu 0212 782'dir. Ayrıca köyde ADSL bağlantısı bulunmaktadır.
İçme suyu su deresi mevkiinde bol miktarda kaynayan suyu köy hizmetlerinin yaptığı terfi istasyonu ile köyün en yüksek noktasında yaptığı 300 tonluk gömme depoya motorlarla basıp depo çıkışından cazibeli ve P.V.C. boru vasıtasıyla kapalı şebeke ile her eve ulaşmıştır. Suyun sertlik derecesi fazla olmasına rağmen içimi güzeldir. Son yıllarda İstanbul'da yaşanan su sıkıntısını giderebilmek amacı ile köyün altından geçen yeraltı suyu değerşendirilerek İski tarafından kullanım suyu olarak şehir merkezine ulaştırılmıştır.
Sağlık hizmeti olarak dispanseri ve görevli doktorları, hemşiresi, sağlık memuru vardır. Sağlık ocağı binası 3 katlı trafik hastanesi olarak düşünülmüş olup, farklı nedenlerden dolayı Hastanelerde bulunması gereken ekipmanlara sahip olunamadığından sağlık ocağı olarak hizmet vermektedir. Ayrıca köy merkezinde 1 adet eczane bulunmaktadır.
Milli eğitimde sekiz yıllık eğitim veren yeni yapılmış, modern ,kalorifer ısıtmalı ,çok sınıflı bir okul ve öğretmenlerine yetecek kadar lojmanları vardır. İlköğretimi bitiren öğrencilerin tamamı orta öğrenimde eğitimlerine devam etmektedir. Son yıllarda üniversiteye devam etme oranı da %95 e ulaşmıştır. Bunların içinde 2 yıllık meslek yüksekokullarına devam eden öğrenci sayısı çoğunlukta olmakla beraber; mühendislik, mimarlık, hukuk, diş hekimliği, öğretmenlik, işletme, iktisat, edebiyat, tarih gibi bölümleri okuyanların sayısı da dikkat çekmektedir.
Köye gelen yabancı turistler İngilizce, Almanca, Fransızca dilleriyle her zaman anlaşabileceği kimseleri bulabiliyor. Hatta köy sakinlerinin gerektiğinde yabancı turistleri evlerinde ağırladıkları ve onlara yardımcı oldukları bile bilinmektedir.
İhsaniye Köyü'nde otel olmayıp konaklamasi icap edenler ya evlerde misafir ediliyor ya da modern köy binasındaki misafirhanede ağırlanabiliyor. Köy civarında birçok piknik yeri varken İhsaniye Spor Kulübünün mesire yeri olarak da Çayırtarla diye anılan bir piknik alanı bulunmaktadır. Piknik alanları bahar ve yaz aylarında İstanbulluların akınına uğramaktadır.
1924'te yapılan camisi daha sonra 1991 de yıkılarak yerine günümüz modern yapılarından biriyle yenilenmiş iç motifleri oldukça değişik motiflerle yenilenmiş ve faaal olarak hizmet vermiştir. 21 Eylül 2015 tarihinde çıkan yangında cami kullanılamaz hale gelmiştir. Cami halen kullanılamaz durumda olduğu için düğün salonunun kapalı bölümü ibadethane olarak kullanılmaktadır.
İki eski, iki yeni mezarlığı bulunan köyün, girişindeki eski mezarlığının mezar taşları beyitlerle süslü olmasına karşın yeni mezarlıkta bu adetten vazgeçilmiş sadece adı ve soyadı ile doğum ve ölüm tarihlerini yazmayı yeterli bulmuşlardır.
Köy içinde bir adedi sade yemek üç tanede içkili lokanta var olup Kuzu Tandır ve Çömlek yoğurdu meşhur yiyecekleridir. Köyde ayrıca fırın var olup odun ateşiyle ekmek pişirilmektedir. Bununla beraber bazı evlerde bahçe içinde kendilerinin yaptığı çamurdan fırıncıklarda vardır. Sahipleri tarafından muayyen zamanlarda yakılıp köy ekmeği veya börek pişirilebiliyor.
Köy sahası içerisinde fabrika kuruluşu yok. Fakat kuzey doğu mevkiinde büyük bir silis üretim ve arıtma tesisi ile köy içinde bir peynir imalathanesi olup nefis peynirler üretmektedir.İyi cins süt ineği, manda ve koyunculuk yapılıyor. 300 Kovan kadar arıcılık da vardır. Modern bir kesimhane ( Mezbaha ) inşaat halinde, sebze üretimi kendi ihtiyaçlarını karşılayacak kadar yapılıyor. Hemen herkesin bahçesi ve bahçesinde meyve ağaçları bulunuyor. Meyvecilikte 5 - 6 elma bahçesi var. Ziraat yapılan arazide ise buğday, arpa, ayçiçeği ekimi yapılıp kendi ihtiyaçlarını karşılamaktalar bazı aileler de ihtiyaç fazlası %10 Civarında da ticaretini yapılabiliyor.
Çok miktarda bakkal, manav, kesim yapan kasap, tekel bayii ve giyim üzerine çalışan mağazalari, haftanin belirli zamanlari kurulan koy pazari ile sirin ve sevimli ve kendine yetebilen bir yapiya sahip olan İhsaniye Köyü'nde bunlardan başka seyyar büyük otobüs tipi arabalarla köy pazarlarını dolaşıp manifatura ticareti yapan ve geçimini bu şekilde sağlayan insanlar da vardır. Oto tamirhanesi olmamakla birlikte, araç lastiği tamiri yapan bir dükkanı bulunmaktadır. Demir ve kaynak işi yapan bir dükkân da bulunmaktadır.
Köyden dışarı iş icabı veya okumak için % 5 civarında göç olmasına karşın dışarıdan köye hiç göç yoktur. Köyün, İstanbul'un önemli iş merkezlerine olan uzaklığı, özellikle üniversite mezunu gençlerin köyden mecburi göçüne sebep olmaktadır.
Köyde mesire yeri olarak Çayırtarla, Garipyokuş ve Pınarca mevkileri bulunmaktadır. Kocakuyu Mağarasında yarasa sürüleri bulunmakta olup ayrıca ender bulunduğu bilinen sarkıt ve dikitlere de rastlanmaktadır.
Spor
1. amatör ligde mücadele eden İhsaniye Gençlik Spor Kulübü'nün futbol takımı İstanbul'un ilk köy takımı olma özelliğini taşımaktadır. 1960 yılında o zamanki birkaç gencin kendi ceplerinden verdikleri paralarla kurulan kulüp, başka spor dallarında takımları bulunmamasına rağmen futbolda halen civardaki önemli amatör takımlardan biridir. Forma renkleri yeşil-kırmızı olup soyunma odaları olan bir binası, gece ışıklandırma yapılabilen yeni bir futbol sahası bulunmaktadır. Ayrıca AB'ye giriş sürecinde bütün köylere yapılmış olan bir parka da sahiptir. Bu parkta ışıklandırılmış basketbol sahası, fitness aletleri ve yürüyüş parkuru da mevcut olup gençler ve kadınlar tarafından oldukça kullanılmaktadır.
Köyün geneli orman arazisi olduğundan avcılık da yapılmaktadır. Köyde Avcılar ve Atıcılar Kulübü de mevcuttur.
