İstanbul Kürek Şampiyonası

İstanbul Kürek Şampiyonası, 1917'den 2003'e kadar her yıl düzenlenen ve İstanbul'da kürek sporundaki muhtelif kategorilerde kulüp ve sporcu şampiyonlarının belirlendiği yarışmadır.

1933 İstanbul Kürek Şampiyonası müsabakaları sırasında Nihat Bekdik.

İstanbul'da modern anlamda kürek sporunun başlaması

İstanbul'da modern anlamda kürek sporunun yaygınlaşması ise XX. yüzyılın başında İngilizlerin faaliyetleriyle başladı. 1907 yılında kurulan Fenerbahçe Spor Kulübü'nün maç ve antrenmanlara gidebilmek için 1908 yılında aldığı ilk futayla sarı-lacivertli kulüpte de bu sporun icrası fiilen başlamış, kulübün Kuşdili Lokali'ne geçmesiyle yapılan kayıkhaneyle 1914 yılından itibaren Fenerbahçe filosu zenginleşmeye başlamıştır [1].

Türkiye'de ilk resmi kürek yarışmaları 7 Eylül 1913'te Donanma-i Osman-i Muavenet-i Milliye Cemiyeti tarafından İstanbul'da düzenlendi [2]. Yarışa davet edilen İstanbul Sultanisi ile Galatasaray Sultanisi'nin öğrencileri arasında yapılan Türk sporcular arasındaki ilk müsabakada Galatasaray Sultanisi birinci oldu[3].

Kulüplerarası mücadelenin başlangıcı

1914 yılında I. Dünya Savaşı'nın patlamasının ardından el konulan İngiliz teknelerinin kulüplere dağıtılması sonucunda kulüplerarası faaliyetler canlandı. İlk dönemler kürekte söz sahibi olan Fenerbahçe, Anadolu, Altınordu ve Haliç gibi kulüplere daha sonra Modaspor, Galatasaray, Beykoz gibi kulüpler de katıldı.[4] 13 Temmuz 1917 tarihinde düzenlenen ilk resmi kulüplerarası İstanbul şampiyonasında Fenerbahçe iki çifte ve üç çifte yarışlarında Anadolu'yu geride bırakarak şampiyon oldu. Galatasaray Sultanisi'nden aldığı destekle 1915 yılında kürek takımını kuran Galatasaray ile ilk İstanbul şampiyonluğunu kazanan Fenerbahçe arasında 24 Ağustos 1917 tarihinde düzenlenen ve sarı-lacivertli takımın yarışı önde bitirerek kazandığı Sultan Reşat Kupası da kürek sporunda ezeli rekabetin başlangıcı oldu.

Kürek sporunun resmi hüviyete bürünmesi

İstanbul'un İşgali nedeniyle 1918-1922 döneminde duraklayan kürek sporu, Türk Kurtuluş Savaşı'nın başarıyla sonuçlandığı 1922 yılında tekrar canlandı ve yeniden yarışlar başladı. Kürek, 1924'te Su Sporları Federasyonu'na bağlanarak faaliyetlerini uzun süre bu kuruluşun bünyesinde gerçekleştirdi[4]. 1925 yılında İstanbul Bölgesi Denizcilik Heyeti kuruldu. Daha sonra İstanbul Kürek Ajanlığı adını alan kurum, 1957 yılında Türkiye Kürek Federasyonu'nun kurulmasıyla bu Federasyon'a bağlandı.

Şampiyonanın seyri

İstanbul Kürek Şampiyonası, 1918-1921 dönemi istisna olmak üzere, takvim yoğunluğu nedeniyle 2004'ten itibaren yapılmamaya başlanana dek, düzenli olarak her yıl yapılan bir spor organizasyonu oldu. Bunda, Türk sporunun büyük kulüpleri Fenerbahçe ve Galatasaray'ın bu sporun Türkiye'de başlangıcından beri düzenli olarak faaliyet göstermelerinin teşvik edici rolü olduğu görülmektedir. Nitekim, bu iki kulüp İstanbul Kürek Şampiyonası'nda yaşanan rekabette başı çektikleri gibi, şampiyonlukların önemli bir bölümünü de aralarında paylaşmışlardır.

Bu iki kulübün haricinde, bazı kulüpler de dönemsel olarak rekabete ortak olmuşlar ve zaman zaman şampiyonluklar kazanmışlardır. 1957-74 yılları arasında Türkiye Kürek Federasyonu'nun ilk başkanlığını yürüten Eftal Nogan'ın sporculuk döneminde formasını giydiği Altınordu, 1920'li yılların ikinci yarısında bir dönem gücünü yitiren Fenerbahçe'nin yerini alarak Galatasaray ile rekabete girişen ilk kulüptür. Altınordu'yu Beykoz takip etti ve sarı-siyahlı takım, 1930'lu yıllarda şampiyonluklar kazanırken gücünü 1950'lerin sonuna kadar sürdürdü.

Yusuf Ziya Öniş'in başını çektiği bir grup Galatasaray yöneticisi ve sporcusu tarafından kurulan Ateş Güneş 1930'ların sonlarında futbol ve atletizmdeki şampiyonluklarına kürek şampiyonluklarını da eklerken, bu kulübün feshedilmesinden sonra 1942 yılında kurulan ve çok sayıda Ateş Güneş sporcusunun geçtiği Taksim Spor Kulübü, 1940'ların ikinci yarısında gücünü yitiren Galatasaray'a karşı üst üste şampiyonluklar kazandı. Yarışmalarda karşılaştığı haksızlıklardan usanan ve güçlü bir kulübün himayesine girmek isteyen bu kulübün Fenerbahçe'ye katılması ve sarı-lacivertli kulübün bu sporda en kuvvetli konuma geçmesiyle 20 yılı aşkın bir süredir zayıf bir şekilde ve Galatasaray lehine süren ezeli rekabet yeniden hız kazandı.

Galatasaray ile anlaşamayan bazı sporcuların 1959 yılında Anadolu Hisarı Spor Kulübü'ne geçmesiyle 1960'ların başında da sarı-yeşilli kulüp güç kazandı ve 1960-1965 arasında üç kez şampiyon oldu. Bu, üçüncü bir kulübün Fenerbahçe ve Galatasaray'ı geride bıraktığı son dönem oldu ve 1966'dan 2003'e kadar tüm şampiyonluklar sarı-lacivertli ekip lehine olmak üzere bu iki kulüp tarafından paylaşıldı.

2003 yılında, 1995 yılından beri şampiyonluğu elinde tutan Fenerbahçe'ye karşı şampiyonluğu kazanmayı başaran Galatasaray son İstanbul şampiyonu oldu. Nitekim, 2004 yılından itibaren ülke içi ve uluslararası yarışların yoğunluğu nedeniyle İstanbul Kupası'yla birlikte İstanbul Kürek Şampiyonası da düzenlenmemeye başlandı ve 83 kez düzenlenen bu organizasyon tarihe karıştı.

1936 yılında ilk yurt dışı ziyaretini Türkiye'ye yaparak Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk ile görüşen ve ziyaret vesilesiyle 4-6 Eylül 1936 tarihlerinde İstanbul'a gelen İngiltere Kralı VIII. Edward, Moda Koyunda düzenlenen yarışları izledi. Yarışlar sonucunda Beykoz 11 puanla İstanbul şampiyonu olurken, altışar puanla Fenerbahçe ve Ateş Güneş ikinci, 4 puanla Galatasaray dördüncü oldu. Kadınlarda ise Fenerbahçe birinciliği kazandı[5].

Şampiyonanın statüsü

Şampiyonada yıllar içinde sınıflar ve şampiyonun belirlenme sistemi çeşitli değişikliklere uğradı. 1952 yılına kadar düzenli olarak puanlama sistemiyle şampiyon belirlenirken, 1953-1975 arasında ise kazanılan derece sayısı esas alınmaya başlandı. 1976'dan 2003'e kadar ise sezon başında açıklanan statüye bağlı olarak bazı yıllar puanlama, bazı yıllar ise derece hesabı benimsendi.

Şampiyonalar

Sezon	Şampiyon	Yer ve tarih
1917	Fenerbahçe	Moda, 13 Temmuz 1917
1922	Fenerbahçe	Moda, 25 Ağustos 1922
1923	Fenerbahçe	5 Ekim 1923
1924	Fenerbahçe	Moda, 3 Ekim 1924
1925	Fenerbahçe	Moda, 4 Eylül 1925
1926	Fenerbahçe	Moda, 10 Eylül 1926
1927	Galatasaray	5 Ağustos 1927
1928	Altınordu	11 Ağustos 1928
1929	Galatasaray	Beykoz, 28 Eylül 1929
1930	Galatasaray	Beykoz, 18 Eylül 1930
1931	Beykoz	Beykoz, 31 Temmuz 1931
1932	Beykoz	Beykoz, 15 Eylül 1932
1933	Galatasaray	Salacak, 8 Eylül 1933
1934	Galatasaray	Yenikapı, 10 Ağustos 1934
1935	Galatasaray	Yenikapı, 8 Eylül 1935
1936	Beykoz	Moda, 6 Eylül 1936
1937	Galatasaray	Moda, 5 Eylül 1937
1938	Beykoz	Yenikapı, 28 Ağustos 1938
1939	Ateş Güneş	Yenikapı, 20 Ağustos 1939
1940	Ateş Güneş	10 Ağustos 1940
1941	Galatasaray	Kumkapı-Samatya, 24 Ağustos 1941
1942	Galatasaray	Samatya-Yenikapı, 17 Ağustos 1942
1943	Galatasaray	Beykoz, 22 Ağustos 1943
1944	Galatasaray	Beykoz, 27-28 Ağustos 1944
1945	Galatasaray	Beykoz, 26 Ağustos 1945
1946	Galatasaray	Beykoz, 22 Eylül 1946
1947	Taksim	8 Eylül 1947
1948	Taksim	15 Ağustos 1948
1949	Taksim	8 Ağustos 1949
1950	Galatasaray	Paşabahçe-Beykoz, 2 Eylül 1950
1951	Fenerbahçe	Beykoz, 29 Ağustos 1951
1952	Galatasaray	Paşabahçe-Beykoz, 8 Eylül 1952
1953	Galatasaray	Paşabahçe-Beykoz, 13 Eylül 1953
1954	Fenerbahçe	Paşabahçe-Beykoz, 26 Eylül 1954
1955	Fenerbahçe	Paşabahçe-Beykoz, 20-21 Eylül 1955
1956	Galatasaray	Beykoz, 13 Ağustos 1956
1957	Galatasaray	Samatya-Yenikapı, 4 Ağustos 1957
1958	Beykoz	Haydarpaşa-Salacak, 12 Eylül 1958
1959	Galatasaray	Beykoz, 26 Temmuz 1959
1960	Anadoluhisarı	Salacak, 7 Ağustos 1960
1961	Anadoluhisarı	Kartal, 6 Ağustos 1961
1962	Fenerbahçe*	Kartal, 5 Ağustos 1962
1963	Fenerbahçe	Kartal, 18 Ağustos 1963
1964	Fenerbahçe	Kartal-Pendik, 23 Ağustos 1964
1965	Anadoluhisarı	Kartal, 29 Ağustos 1965
1966	Galatasaray*	Kartal, 7 Ağustos 1966
1967	Galatasaray	Kartal, 13 Ağustos 1967
1968	Galatasaray	Kartal, 18 Ağustos 1968
1969	Fenerbahçe	10 Ağustos 1969
1970	Galatasaray	Kartal, 16 Ağustos 1970
1971	Galatasaray	1971
1972	Galatasaray	1972
1973	Fenerbahçe	Kartal, 12 Ağustos 1973
1974	Fenerbahçe*	Kartal, 4 Ağustos 1974
1975	Galatasaray	31 Ağustos 1975
1976	Fenerbahçe	Küçükçekmece, 21-22 Ağustos 1976
1977	Fenerbahçe	Küçükçekmece, 14 Ağustos 1977
1978	Fenerbahçe	Küçükçekmece, 6 Ağustos 1978
1979	Fenerbahçe	Küçükçekmece, 28 Temmuz 1979
1980	Fenerbahçe	Küçükçekmece, 9 Ağustos 1980
1981	Fenerbahçe	Küçükçekmece, 25 Temmuz 1981
1982	Fenerbahçe	Küçükçekmece, 7-8 Ağustos 1982
1983	Fenerbahçe	Küçükçekmece, 31 Temmuz 1983
1984	Fenerbahçe	Pendik, 4 Ağustos 1984
1985	Fenerbahçe	Pendik, 27-28 Temmuz 1985
1986	Fenerbahçe	Pendik, 12-13 Temmuz 1986
1987	Fenerbahçe	Pendik, 16-17 Temmuz 1987
1988	Fenerbahçe	Pendik, 12-13 Ağustos 1988
1989	Galatasaray	Pendik, 29-30 Temmuz 1989
1990	Galatasaray	Sapanca, 14-15 Temmuz 1990
1991	Galatasaray	Sapanca, 19-20 Temmuz 1991
1992	Galatasaray	Sapanca, 1992
1993	Galatasaray	Sapanca, 31 Temmuz 1993
1994	Fenerbahçe	Sapanca, 5-6 Ağustos 1994
1995	Fenerbahçe	Sapanca, 17 Temmuz 1995
1996	Fenerbahçe	Sapanca, 3 Ağustos 1996
1997	Fenerbahçe	Sapanca, 2 Ağustos 1997
1998	Fenerbahçe	Sapanca, 1 Ağustos 1998
1999	Fenerbahçe	Sapanca, 31 Temmuz 1999
2000	Fenerbahçe	5-6 Ağustos 2000
2001	Fenerbahçe	Haliç, 3 Temmuz 2001
2002	Fenerbahçe	Haliç, 10-11 Ağustos 2002
2003	Galatasaray	Haliç, 28-29 Haziran 2003

• 5 Ağustos 1962 tarihinde Kartal'da yapılan İstanbul Şampiyonası'nda Galatasaray erkeklerde üç birincilikle (4 tek dümencili, 4 tek dümencisiz ve 2 tek dümencili) şampiyon olmuştu. Fenerbahçe iki birincilikle (2 çifte ve 8 tek) ikinciliği, Anadoluhisarı ise tek birincilikle (2 tek) üçüncülüğü almıştı. Ancak Fenerbahçe, Galatasaray'ın dört tek ekiplerinde yer alan iki kürekçinin lisanslarının bir hafta önce iptal edildiğini öne sürerek yarışlardan önce itiraz etmişti. Mehmet ve Şenyu'nun lisanslarına yapılan itiraza istinaden basın da temkinli bir dil kullanarak, Galatasaray'ın şampiyonluğunu ilan etmemişti[6]. Bölge Müdürlüğü itirazı olumlu değerlendirerek, iki kürekçinin sahte lisansla yarıştıklarına hüküm getirdi ve bu iki sporcunun lisansları kesin olarak iptal edildiği gibi, Galatasaray'ın iki yarışta kazandığı birincilik de geçersiz sayıldı ve 12 Ağustos 1962 tarihinde düzenlenen Türkiye Şampiyonası'na dört tek dümencili sınıfında sırasıyla birinciliğe ve ikinciliğe yükselen Anadoluhisarı ve Fenerbahçe ile dört tek dümencisiz sınıfında birinciliğe yükselen Fenerbahçe ekipleri gönderildi[7]. İstanbul Şampiyonası'nda üç tekne birinciliğiyle Fenerbahçe şampiyonluğa, Anadoluhisarı da iki tekne birinciliğiyle ikinciliğe yükselirken, tek tekne birinciliğine düşen Galatasaray üçüncülüğe geriledi. Türkiye Şampiyonası'na İstanbul'da ilk ikiye giren dört teknesiyle katılan Fenerbahçe üç birincilik ve bir ikincilikle Türkiye şampiyonu olurken, yine dört tekneyle katılarak üç birincilik ve bir ikincilik alan Anadoluhisarı ikinci oldu (Sekiz tek yarışını kazanan Fenerbahçe Türkiye şampiyonu ilan edildi). Yarışlara cezalı dört tek ekiplerinin yokluğunda üç tekne sokabilen Galatasaray ise bir birincilik ve iki ikincilikle Türkiye üçüncüsü oldu[8][9].
• 4 Ağustos 1974 tarihinde Kartal'da yapılan İstanbul Şampiyonası'nda Galatasaray 3 birincilik (tek çifte, iki tek, dört tek) ve 4 ikincilik (iki tek dümencili, iki çifte, dört tek dümencili ve sekiz tek); Fenerbahçe ise 2 birincilik (iki çifte ve sekiz tek), 3 ikincilik (tek çifte, iki tek ve dört tek) ve 2 üçüncülük (iki tek dümencili ve dört tek dümencili) aldı. İki tek ve dört tek dümencili yarışları Anadoluhisarı tarafından kazanılmış, ancak dört tek dümencili yarışları tartışmalara neden olmuştu[10]. Nitekim, dümencilerin ve sporcuların ağırlıklarının kurallara uygun olmaması nedeniyle Anadoluhisarı ve Galatasaray diskalifiye edildi, Fenerbahçe birinci oldu[11]; ancak itiraz üzerine tekarlanan yarışta birinci Anadoluhisarı, ikinci Galatasaray oldu (Fenerbahçe kurallara aykırı olan bu yarışı protesto ederek katılmadı). Yarışmalar sonrasında yeniden yapılan değerlendirmede, Merkez Hakem Komitesi birinci kararı doğru saydı ve Anadoluhisarı ile Galatasaray'ın diskalifiye edilmelerini uygun bularak Fenerbahçe'yi birinci ilan etti. Anadoluhisarı Kulübü'ne de telgrafla bu karar tebliğ edilerek Türkiye Şampiyonası'nda İstanbul bölgesini dört tek dümencili sınıfında birinciliği onaylanan Fenerbahçe'nin temsil edeceği bildirildi.[12]. Bu sonuçlarla, Galatasaray'ın 3 birincilik ve 3 ikinciliğine karşı, (8 tek dahil) 3 birincilik, 3 ikincilik ve 1 üçüncülüğe sahip Fenerbahçe İstanbul şampiyonluğuna yükseldi ve bir sezon önce eline geçirdiği şampiyonluğu korudu.

Şampiyonluk sayıları

Takım	Şampiyonluk sayısı/Erkekler	Şampiyonluk sayısı/Kadınlar
Fenerbahçe	37
Galatasaray	32
Beykoz	5
Anadolu Hisarı	3
Taksim	3
Ateş Güneş	2
Altınordu	1

Kaynakça

1. Rüştü Dağlaroğlu, "Fenerbahçe Spor Kulübü Tarihi 1907-1957", İstanbul (1957)
2. "ODTÜ kürek takımı resmi sitesi". 26 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2012.
3. Galatasaray SK resmi sitesi, "Tarihte bugün; 7 Eylül 1913"
4. Türkiye Kürek Federasyonu resmi sitesi "Türkiye'de Kürek Sporu ve Şampiyonluklar"
5. Cumhuriyet, 7 Eylül 1936
6. "Milliyet, 6 Ağustos 1962". 22 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2015.
7. "Milliyet, 12 Ağustos 1962". 22 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2015.
8. [Milliyet, 13 Ağustos 1962]
9. Cumhuriyet, 13 Ağustos 1962
10. "Milliyet, 5 Ağustos 1974". 22 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2015.
11. "Milliyet, 8 Ağustos 1974". 22 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2015.
12. "Cumhuriyet, 7 Ağustos 1974". 27 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2015.

Dış bağlantılar

• Türkiye Kürek Federasyonu9 Haziran 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• "Kürekçi" adlı kürek haberleri sitesi
• Hürriyet gazete arşivi4 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Milliyet gazete arşivi22 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Cumhuriyet gazete arşivi27 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Fenerbahçe Spor Kulübü resmi sitesi eski sürümünden alıntı
• Fotospor Gazetesi, "Eylül 1990 Almanağı", İstanbul (1990).
• Rüştü Dağlaroğlu, "Fenerbahçe Spor Kulübü Tarihi 1907-1987", İstanbul (1988).
• Rüştü Dağlaroğlu, "Fenerbahçe Spor Kulübü Tarihi 1907-1957", İstanbul (1957).
• Doğan Yıldız, "Türk Spor Tarihi", Eko Matbaası, İstanbul (1979).
• Cem Atabeyoğlu, "1453-1991 Türk Spor Tarihi Ansiklopedisi", Fotospor Yayınları, İstanbul (1991).