Aleksandar Ranković
Aleksandar Ranković (Sırpça: Александар Ранковић; diğer adı: Лека Leka; 28 Kasım 1909-20 Ağustos 1983), Yugoslavya'da devlet başkanlığı yardımcısı, içişleri bakanı ve Ulusal Güvenlik Dairesi (OZNA) başkanı olarak görev almış Yugoslav siyasetçi. Ranković, Josip Broz Tito ve Edvard Kardelj'den sonra Yugoslavya'nın üçüncü güçlü adamı olarak kabul edilmekteydi.[1] Ranković Sırp birliğinin çıkarlarına karşı olarak gördüğü federal bir Yugoslavya'ya karşı üniter yapıyı savunmuştur.[2] Kosova'da Arnavutlara karşı baskıcı politikalar uygulamıştır[3][4] ve Kosova Özerk Sosyalist Bölgesi'nin nomenklaturasında Sırpları çoğunluk hale getirdi.[2] 1966 yılında Tito'ya karşı bir darbe girişimi planladığı gerekçesiyle tüm görevlerinden alındı.
Aleksandar Ranković Александар Ранковић | |
---|---|
1. Yugoslavya Devlet Başkanı Yardımcısı | |
Görev süresi 1963 - 1 Temmuz 1966 | |
Yerine geldiği | Makam kuruldu |
Yerine gelen | Koča Popović |
Yugoslavya İçişleri Bakanı | |
Görev süresi Ocak 1946 - 1953 | |
Yerine geldiği | Vlada Zečević |
Yerine gelen | Svetislav Stefanović |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | 28 Kasım 1909 Draževac, Sırbistan Krallığı |
Ölüm | 20 Ağustos 1982 (72 yaşında) Dubrovnik, Yugoslavya |
Partisi | Yugoslavya Komünistler Birliği |
Evlilik(ler) | Anđa Ranković |
Mesleği | Siyasetçi, asker, işçi |
Ödülleri | Halk Kahramanı Nişanı Sosyalist İşçi Kahramanı Nişanı Ulusal Kurtuluş Nişanı |
Askerî hizmeti | |
Takma adı | Marko, Leka |
Bağlılığı | Yugoslavya |
Hizmet yılları | 1941-1945 |
Rütbesi | Orgeneral |
Birimi | Yugoslav Partizanları |
Çatışma/savaşları | II. Dünya Savaşı |
Kaynakça
- Aleksandar Rankovic - Political Profile of A Yugoslav "Stalinist"
- Melissa Katherine Bokovoy, Jill A. Irvine, Carol S. Lilly. State-society relations in Yugoslavia, 1945–1992. Scranton, Pennsylvania, USA: Palgrave Macmillan, 1997, p. 295.
- Judah (1997). The Serbs. Yale University Press. ISBN 978-0-300-15826-7.
- Independent International Commission on Kosovo. The Kosovo report: conflict, international response, lessons learned. New York, New York, USA: Oxford University Press, 2000. p. 35.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.