Antik Yunan felsefesi

Antik Yunan felsefesi, MÖ. 6. yüzyılda başlamış ve Hellenistik çağ ile Roma İmparatorluğu arasında devam etmiştir. Felsefe kelimesi Yunanlar tarafından kullanılmaya başlandı. Önceleri bilimi, matematiği, siyaseti ve etiği de kapsayan bir terimdi.[1] Yunan felsefesi Batı medeniyetinin bir ürünüydü.[2], Roma'da, Rönesans'ta, Aydınlanma çağında ve İslam filozofları tarafından kullanıldı.[3] Yunan felsefesi Antik Yakın Doğu felsefesinden etkilenmiş olabilir.[4]

Atina Okulu (1509–1511), Raphael. Antik Yunan filozofları bir arada

En önemli filozofların bazıları Sokrates, Aristoteles, Platon ve Pers İmparatorluğu'nu fethetmeden önce Yunan felsefesi öğrenmiş olan Büyük İskender şeklinde sıralanabilir.

Birçok filozof matematiğin tüm bilgelikler arasında en önemlisi olduğunu düşünmüştür. Elemanlar adında Geometri üzerine ünlü bir kitabı yazan Öklit matematiğin kurucularından birisidir.

Sokrates öncesi

Sokrates'in onlara karşı sözleriyle bilinen Protagoras dahil birçok sofist yaşıyordu.

Pisagor teoremi ile bilinen Pisagor bir gizemci ya da akılcı olabilir fakat bu konuda yeterince bilgi bulunmamaktadır.[5]

Klasik Yunan felsefesi

Sokrates

Sokrates'in Atina'da MÖ. 5. yüzyılda doğduğu düşünülüyor. Atina öğrenme ve fikir alışverişinde bulunulan bir yerdi. Yine de, felsefe bir suç haline geldi.[6][7] Fakat Sokrates, MÖ. 399 yılında idam edilen tek kișiydi. Platon, Sokrates'in Savunması adında bir kitap yazmıştır. Sokrates siyaset felsefesinin kurucusu sayılır.[8][9][10][11][12][13]

Kaynakça
  1. "Ancient Greek philosophy, Herodotus, famous ancient Greek philosophers. Ancient Greek philosophy at Hellenism.Net". www.hellenism.net. 11 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2019.
  2. Alfred North Whitehead (1929), Process and Reality, Part II, Chap. I, Sect. I.
  3. Kevin Scharp (Department of Philosophy, Ohio State University) – Diagrams 31 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  4. Griffin, Jasper; Boardman, John; Murray, Oswyn (2001). The Oxford history of Greece and the Hellenistic world. Oxford [Oxfordshire]: Oxford University Press. s. 140. ISBN 978-0-19-280137-1.
  5. Burnet, Greek Philosophy, 37–38.
  6. Debra Nails, The People of Plato (Indianapolis: Hackett, 2002), 24.
  7. Nails, People of Plato, 256.
  8. Marcus Tullius Cicero, Tusculan Disputations, V 10–11 (or V IV).
  9. Leo Strauss, Natural Right and History (Chicago: University of Chicago Press, 1953), 120.
  10. Seth Benardete, The Argument of the Action (Chicago: University of Chicago Press, 2000), 277–96.
  11. Laurence Lampert, How Philosophy Became Socratic (Chicago: University of Chicago Press, 2010).
  12. Cf. Plato, Republic 336c & 337a, Theaetetus 150c, Apology of Socrates 23a; Xenophon, Memorabilia 4.4.9; Aristotle, Sophistical Refutations 183b7.
  13. W.K.C. Guthrie, The Greek Philosophers (London: Methuen, 1950), 73–75.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.