Benediktin Tarikatı
Benediktin Tarikatı (Latince: Ordo Sancti Benedicti) Aziz Benedikt'in Kurallarını takip eden Hristiyanlığın Katolik koluna bağlı bir manastır tarikatıdır. Tarikat içindeki her bir manastır bağımsızdır ancak Benediktin Konfederasyonu altında amaçları doğrultusunda ortak hareket ederler.
Tarikata bağlı ilk manastır 529 yılında İtalya'nın Subiaco kenti yakınlarında Nursialı Aziz Benedikt tarafından kurulmuştur. Aziz Benedikt yaşamı boyunca bir düzine manastırdan kurmuştur ancak bu manastırları kurarken kendine ait bir tarikat kurmayı hedeflememiştir. Aksine Aziz Benedikt'in kuralları her manastırın bağımsız olduğunu kabul eder.
Ortaçağ boyunca kurulan manastırların çoğu Aziz Benedikt'in kurallarını kendilerine kılavuz edindikleri için bu kurallar Batı manastır yaşamında bir standard haline gelmiştir.
Günümüzde her bir manastırın bağımsız oluşu ve bir üst yöneticiye bağlı olmayışı sebebiyle Benediktin manastır yaşamı Hristiyanlıktaki diğer dini tarikatlardan ayrılmaktadır.
Her manastır zaman içinde kendi gelişimini sağlamış ve topluluklar oluşturmuşlardır. İngiliz Cemaati (1336), Macar Cemaati (1514), İsviçre Cemaati (1602), Avusturya Cemaati (1625), Bavyera Cemaati (1684) bu Benediktin topluluklarından bazılarıdır.
12 Temmuz 1883'te cemaatler arasında diyalog ve iş birliği sağlamak için Papa XIII. Leo tarafından Benediktin Konfederasyonu kurulmuştur.
Aziz Benedikt'in kuralları temelini Benediktin tarikatından alan Trappistler ve Sistersiyenler gibi diğer tarikatlar tarafından uygulanmaktadır.
Aziz Benedikt'in kuralları topluluğa katılacak adayların aynı manastır içinde kalması, davranışların değişmesine (conversatio morum) ve itaat üzerine söz vermesi öngörülür. Davranışların değişmesi demek özetle manastır yaşamı kurallarına uyulması demektir. Papaz, manastır, keşişler ve rahibeler üzerinde tam yetkiye sahiptir. Bu yetki keşiş ve rahibelere görev atanmasını, onların hangi kitapları okuyacağına karar vermeyi, cezalandırmayı ve aforoz etmeyi kapsar. Burada aforoz manastır topluluğundan izole etme manasındadır.
Keşişler tanrının verdiği zamanın israf edilmemesi için çok sıkı bir plan uygularlar. Sessizlik yemini yoktur fakat sessiz olunacak zamanlar da planla belirtilmiştir. Bu kurallar manastırın yöneticisi tarafından belirlenir.