Bubona

Antik Roma dininde, Bubona'nın sığır tanrıçası olduğu düşünülmektedir, ancak adını yalnızca Aziz Augustine anmıştır.

Augustine, Bubona ile isimleri işlevlerine karşılık gelen küçük Roma tanrılarından biri olarak alay eder [1] ve adını Latince bos ( genitive bovis,[2] dolayısıyla İngilizce " sığır ") kelimesinden alır, bu da genellikle "öküz" anlamına gelir. Böyle tanrı ve tanrıçalardan bazıları:[3]

Bellona- savaşı yöneten anlamına gelen bellum kelimesinden gelir.
Pomona- meyve bahçesine önderlik eden pomum kelimesinden gelir.
Epona- at anlamına gelen epos kelimesinden

Augustine, Bubona'dan iki pasajda bahseder. Tanrılar ve tanrısal kişileştirmelerle ilgili pasaja ek olarak, onu Yahudilerin tek tanrısının aksine Romalılar için özel işlevlere sahip birkaç tanrı arasında listeliyor.[4]

Georg Wissowa [5], Pliny'nin bahsettiği bir sığır festivalinin ( ludi boum Causa) Bubona'ya adanmış olması gerektiğini düşündü.[6] Ayinleri kutlayanlara, sadece Pliny'de görünen bir başlık olan Bubetii de deniyordu .

Klasik gelenek

18. yüzyılda, resmi bahçeler genellikle tanrının bölgenin işlevine uygunluğuna göre seçilecek olan klasik tanrıların heykellerini içeriyordu: örneğin bir koru için Silvanus veya bir meyve bahçesi için Pomona, küçük bir koyun ağılı için Bubona kullanıldı [7]

Kaynakça

Augustine of Hippo, De civitate Dei 4.24, listing also Bellona, Cunina, Segetia, and Pomona. On Augustine's attitude toward his subject, see Arnaldo Momigliano, "The Theological Efforts of the Roman Upper Classes in the First Century B.C.," Classical Philology 79 (1984), p. 204, among others.
Giovan Battista Pellegrini, Toponomastica italiana (Hoepli, 1990), p. 64.
In the 1840s, Leonhard Schmitz asserted that images of Bubona were also placed in stables, but all the passages he cites that describe the practice name only Epona; see Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology (London, 1849), vol. 1, p. 515 online; this appears in other editions as well. See also Ludwig Preller, Römische Mythologie (Berlin, 1858), pp. 594–595, and Hermann Usener, Götternamen: Versuch einer Lehre von der Religiösen Begriffsbildung (Frankfurt, 1896), p. 77–78.
Augustine, De civitate Dei 4.34; Maijastina Kahlos, Debate and Dialogue: Christian and Pagan Cultures c. 360–430 (Ashgate, 2007), p. 139.
Georg Wissowa, Religion und Kultus der Römer (Munich, 1902), p. 165.
Ludos boum causa celebrantes Bubetios vocabant: Pliny, Natural History 18.3.12.
Batty Langley, New Principles of Gardening (1726), as cited by Mark Leone, "Interpreting Ideology in Historical Archaeology: The William Paca Garden in Annapolis, Maryland," in Ideology, Power, and Prehistory (Cambridge University Press, 1984), p. 28; John Dixon Hunt and Peter Willis, The Genius of the Place: The English Landscape Garden, 1620–1820 (MIT Press, 1988, 2000), p. 185.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Augustine of Hippo, De civitate Dei 4.24, listing also Bellona, Cunina, Segetia, and Pomona. On Augustine's attitude toward his subject, see Arnaldo Momigliano, "The Theological Efforts of the Roman Upper Classes in the First Century B.C.," Classical Philology 79 (1984), p. 204, among others.

[2] Giovan Battista Pellegrini, Toponomastica italiana (Hoepli, 1990), p. 64.

[3] In the 1840s, Leonhard Schmitz asserted that images of Bubona were also placed in stables, but all the passages he cites that describe the practice name only Epona; see Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology (London, 1849), vol. 1, p. 515 online; this appears in other editions as well. See also Ludwig Preller, Römische Mythologie (Berlin, 1858), pp. 594–595, and Hermann Usener, Götternamen: Versuch einer Lehre von der Religiösen Begriffsbildung (Frankfurt, 1896), p. 77–78.

[4] Augustine, De civitate Dei 4.34; Maijastina Kahlos, Debate and Dialogue: Christian and Pagan Cultures c. 360–430 (Ashgate, 2007), p. 139.

[5] Georg Wissowa, Religion und Kultus der Römer (Munich, 1902), p. 165.

[6] Ludos boum causa celebrantes Bubetios vocabant: Pliny, Natural History 18.3.12.

[7] Batty Langley, New Principles of Gardening (1726), as cited by Mark Leone, "Interpreting Ideology in Historical Archaeology: The William Paca Garden in Annapolis, Maryland," in Ideology, Power, and Prehistory (Cambridge University Press, 1984), p. 28; John Dixon Hunt and Peter Willis, The Genius of the Place: The English Landscape Garden, 1620–1820 (MIT Press, 1988, 2000), p. 185.