Cariye

Cariye ya da halayık, savaşta esir edilmiş veya başka bir şekilde köle konumuna düşmüş, her konuda efendisinin isteklerine bağlı bulunan[1] kadınları ifade eder.[2][3] Savaşta esir edilen kadınlar için karavaş ismi de kullanılır.[4]

Cariyelerin efendilerinden oğulları Yahudi ve Arap toplumu gibi bazı toplumlarda genellikle köle kabul edilmemişlerdir. İslamiyet öncesi Araplarda yaygın olan cariyelik sistemi Arapların İslamiyet'le tanışmalarından sonra da devam etmiş ancak Kur'an cariyelerin hak ve hukuku ile ilgili bazı durumları düzenlemiştir. İslam Devleti ve Osmanlı Devleti'nde 19. yüzyıl ortalarına kadar var olan bir sistemdi.

Köleliğin insani ve ahlaki bir kurum olmadığı aydınlanma çağında ilk olarak seslendirilmeye başlanmıştır. İlk kanunlar İngiltere'de ve ABD'de 19. yüzyılın ilk çeyreğinde, 1807 yılında çıkarılmış, daha sonra diğer Avrupa devletleri onları izlemişti. Avrupa'da İngiltere ve Fransa, köleliği kaldıran ilk ülkelerdir. Osmanlı Devleti, İslam'i nedenlerden ötürü Avrupa'da köleliği terk eden en son ülke olmuştur. Osmanlı'da kölelik sistemi, batıdan etkilenerek liberal görüşler edinen Sultan Abdülmecid döneminde 1847'de bir fermanla şeklen kaldırılmıştır. Fakat gerçekte Osmanlı vilayetlerinde 19. yy. sonuna kadar köle kullanılmaya devam edilmiştir.[5]

Kaynakça
  1. "cariye." TDK Büyük Türkçe Sözlük. Erişim: 26 Nisan 2009
  2. H. Tahsin Fendoğlu (1996). Berna Moran'a Armagan: Kamu Hukuku Acsndan Mukayeseli Bir Inceleme. Beyan. ISBN 978-975-473-145-3.
  3. İsmet Bozdağ (2008). Tarih yarındır. Truva Yayınları. ISBN 978-9944-212-57-1.
  4. "karavaş." TDK Büyük Türkçe Sözlük. Erişim: 26 Nisan 2009
  5. Junius P. Rodriguez:Slavery in the Modern World: A History of Political, Social, and Economic 22 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.