Charlotte Corday

Charlotte Corday olarak bilinen Marie-Anne Charlotte de Corday d'Armont (27 Temmuz 1768 - 17 Temmuz 1793) (Fransızca:), Fransız Devrimi'nin bir figürüydü. 1793'te, Devrimi radikalleştirmek ve terörü yaymak ile suçladığı Jacobin lideri Jean-Paul Marat'ın suikastı nedeniyle giyotin ile idam edildi.[1] Marat, Corday'ın sempati duyduğu Girondins'in siyasi tasfiyesinde önemli bir rol oynamıştı. Marat tıbbi banyosunda bıçakladıktan sonra Marat'ın cesedini gösteren Jacques-Louis David'in Marat'ın Ölümü tablosunda tasvir edildi. 1847'de yazar Alphonse de Lamartine, Corday'a ölümünden sonra l'ange de l'assassinat (Suikast Meleği) takma adını verdi.

Marie-Anne Charlotte de Corday d'Armont
Doğum 27 Temmuz 1768 Normandiya Fransa
Ölüm 17 Temmuz 1793 24 yaşında
Paris Fransa
Meslek Devrimci
Tanınma nedeni Jean-Paul Marat suikasti
İmza

Biyografi
Corday'ın Normandiya'daki doğum evi

Normandiya'da, Écorches (Orne) komünündeki bir köy olan Saint-Saturnin-des-Ligneries'de doğan Charlotte Corday, küçük bir aristokrat ailenin üyesiydi. Dramatist Pierre Corneille'in beşinci nesil matrilineal soyundan geliyordu. Ailesi onların kuzeniydi.[2]

Corday genç bir kızken, ablası ve annesi Charlotte Marie Jacqueline Gaultier de Mesnival öldü. Babası Jacques François de Corday, Seigneur d'Armont (1737-1798), ölümünden dolayı kederiyle baş edemedi, Corday ve küçük kız kardeşini Caen'deki abbaye aux Dames manastırına gönderdi. ve ilk olarak Plutarch, Rousseau ve Voltaire yazılarıyla karşılaştı. :154–55 1791'den sonra kuzeni Madam Le Coustellier de Bretteville-Gouville ile birlikte Caen'de yaşadı. İkisi yakın bir ilişki geliştirdi ve Corday kuzeninin malikanesinin tek varisiydi.

Corday'ın fiziksel görünümü pasaportunda "beş feet ve bir inç... saç ve kaş kumral, gözler gri, alın yüksek, ağız orta boy, çene çukur ve oval bir yüz" olarak tanımlanıyor.[3]

Politik etki
Charlotte Corday à Caen en 1793 Tony Robert-Fleury, Musnat Bonnat-Helleu tarafından

Devrim daha da radikalleştikten ve teröre yöneldikten sonra Charlotte Corday, Girondinlere sempati duymaya başladı. Konuşmalarına hayran kaldı ve Caen'de yaşarken tanıştığı birçok Girondist gruba düşkündü. Girondins'in politik ilkelerine saygı gösterdi ve düşüncelerine uyum sağlamaya çalıştı. Onları nihayetinde Fransa'yı kurtaracak bir hareket olarak gördü.[4] Girondinler, devrime daha ılımlı bir yaklaşımı temsil ediyorlardı ve Corday gibi, devrimin izlediği yön konusunda şüpheliydiler. Devrime daha radikal bir yaklaşımı savunan Montagnard'lara karşı çıktılar. Montagradlara göre devrimin işgalden ve iç savaştan sağ çıkmasının tek yolunun, ona karşı olanları ortadan kaldırmaktır.[5]

Corday'ın eylemi, o sırada kadının toplumdaki özel rolüne karşı kamusal rolünün yeniden yapılandırılmasına yardımcı oldu. Kadınların ikinci sınıf ya da daha alt tabaka olduğu fikri sorgulandı ve Corday, Marat'ın öğretilerine karşı olanlara karşı bir kahraman olarak kabul edildi. Eyleminin kadın siyasi kulüplerinin yasaklanmasını ve Girondin Madame Roland gibi kadın aktivistlerin infazını kışkırttığı yönünde iddialar vardır.[6]

Girondin fikirlerinin Corday üzerindeki etkisi, duruşmasındaki sözlerinde açıkça görülüyor: "Marat'ın Fransa'yı saptırdığını biliyordum. Yüz bin kişiyi kurtarmak için bir adamı öldürdüm. " Devrim ilerledikçe, Girondinler, Marat ve Robespierre gibi Montagnard'ların radikal, şiddet içeren önerilerine giderek daha fazla karşı çıktılar. Corday'ın yüz bin hayat kurtardığı düşüncesi, 1792 Eylül Katliamları'ndan bu yana devrimi yavaşlatmaya ve şiddetlenen terörü ortadan kaldırmaya yöneliktir

Marat suikastı

Jean-Paul Marat, Terör Saltanatını yürüten Jakobenlerin bir üyesiydi gazeteci olarak, çıkarttığı L'Ami du peuple ("Halkın Dostu") gazetesi aracılığıyla güç ve nüfuz sahibi oldu.[7]

Corday'ın Marat'ı öldürme kararı, sadece Marat'ı sorumlu tuttuğu Eylül Katliamları'ndaki vahşet değil, aynı zamanda topyekün bir iç savaş çıkmasından korkuyordu.:161 Marat'ın Cumhuriyeti tehdit ettiğine ve ölümünün ülke çapında şiddete son vereceğine inanıyordu. Ayrıca XVI. Louis'in idam edilmemesi gerektiğine inanıyordu.

9 Temmuz 1793'te Corday, Plutarch'ın Paralel Yaşamlarının bir kopyasını taşıyan kuzeninden ayrıldı ve Paris'e gitti ve burada Hôtel de Providence'da bir oda aldı.[8] 6 inç (15 cm) bir mutfak bıçağı satın aldı 6 inç (15 cm) bıçak. Sonraki birkaç gün boyunca Marat'a suikast yapmanın nedenlerini açıklamak için Addresse aux Français amis des lois et de la paix ("Fransızlar Hukuk ve Barış dostlarına adres") yazdı.[9]

Marat'ın Ölümü Jacques-Louis David (1793)

Corday başlangıçta tüm Ulusal Sözleşme önünde Marat'a suikast düzenlemeyi planladı. Onlara örnek olmayı amaçladı, ancak Paris'e vardığında Marat'ın artık toplantılara katılmadığını keşfetti çünkü sağlığı bir cilt bozukluğu (belki de dermatit herpetiformis) nedeniyle kötüleşiyordu. Daha sonra planını değiştirmek zorunda kaldı. Caen'de planlanan bir Girondist ayaklanma hakkında bilgi sahibi olduğunu iddia ederek 13 Temmuz öğleden önce Marat'ın evine gitti; Marat'ın nişanlısı Simonne'nin kız kardeşi Catherine Evrard tarafından geri çevrildi.[10]

O akşam dönüşünde Marat onu kabul etti. O zaman, cilt durumundan dolayı işlerinin çoğunu bir küvetten yürütüyordu. Corday Marat'a bir liste verdi Marat listeye göz atarken Corday bıçağı çıkardı ve göğsüne sapladı. Marat Aidez-moi, ma chère amie! ("Yardım et, sevgili dostum!") diye seslendi ve sonra öldü.[11]

Jacques-Louis David'in Marat'ın Ölümü tablosu tarafından anılan an budur. Marat'ın banyosunda ölü ikonik pozunun farklı bir açısı Paul-Jacques-Aimé Baudry'nin 1860 tablosu Charlotte Corday'da.

Marat'ın çığlığı sonrası Simonne Evrard odaya koştu. Ona, Corday'ı ele geçiren Marat'ın gazetesinin bir distribütörü katıldı. İki komşu, askeri cerrah ve diş hekimi, Marat'ı canlandırmaya çalıştı. Cumhuriyet yetkilileri Corday'ı sorgulamaya ve linç etmeye hazır görünen histerik bir kalabalığı sakinleştirmeye geldi.[12]

Mahkeme
Corday'ın duruşmasının karikatürü, James Gillray, 1793.

Corday, Devrim Mahkemesi Başkanı ve başsavcı da dahil olmak üzere üst düzey devrimci yargı yetkilileri tarafından üç ayrı çapraz sorguya tabi tutuldu. Cumhuriyetçi olduğunu ve Devrim'den önce bile böyle olduğunu, eski Roma'nın değerlerini ideal bir model olarak gösterdiğini vurguladı.[13]

Sorgulamanın odak noktası, daha geniş bir Girondist komplonun parçası olup olmadığını tespit etmekti. Corday, "Sadece planı tek başına tasarlayıp uyguladığı konusunda ısrar etti. Marat'a "istifçiliği" ve sadece Paris'te saygı duyulan bir "canavar" olarak bahsetti. Marat'a ölümcül bıçaklamasını önceden pratik yapmadığını şanslı bir darbe ile onu öldürdüğünü soyledi.[14]

Charlotte Corday, eski bir tanıdık olan Gustave le Doulcet'ten onu savunmasını istedi, ancak kendisine yazdığı mektubu zamanında almadı, bu nedenle duruşma sırasında ona yardım etmek için Claude François Chauveau-Lagarde atandı.[15][16]

Charlotte Corday, Arturo Michelena (1889) tarafından icra edilmesine; müdür Corday tarafından giyilen kırmızı bluzu taşır ve ressam Hauer sağda durur.

Jean-Jacques Hauer idam edilmeden önce Corday'ın bir portresini yaptı.

Marat'ın öldürülmesinden dört gün sonra 17 Temmuz 1793'te, Corday, Place de Grève'deki giyotin ile idam edildi halkın bir temsilcisine suikast düzenleyen kınan bir haini temsil eden kırmızı bir kıyafet giydiridi.[17] Cesedi Madeleine Mezarlığı'na gömüldü.

Corday'ın eylemi, bir kadının neye muktedir olabileceği gösterdi. Örneğin André Chénier, Corday onuruna bir şiir yazdı. Bu, devrim sırasında Corday'ın sahip olduğu "erkekliği" vurguladı.

Fransızca (Orijinal) İngilizce çeviri)
La vertu seule est libre. Honneur de notre tarihçisi,

Notre immortel opprobre y vit avec ta gloire,

Seule tu fus un homme, et vengeas les humains.

Et nous, eunuques vils, troupeau lâche sans âme,

Nous savons répéter quelques plaintes de femme,

Mais le fer pèserait a nos dèbiles şebeke.

 Yalnız erdem ücretsizdir. Tarihimizin onuru,

Ölümsüz karşıtlığımız orada görkemle yaşıyor,

Sadece sen bir erkeksin ve insanların intikamını aldın.

Ve biz, aşağılık hadım, ruhsuz korkak bir sürü,

Bir kadından birkaç şikayeti nasıl tekrar edeceğimizi biliyoruz,

Ancak demir zayıf ellerde ağır olurdu.

Kültürel referanslar
  • Amerikalı oyun yazarı Sarah Pogson Smith, 1807 ayet draması The Female Coşkulu: Beş Elmanda Bir Trajedi'de Corday'ı ezberledi.[18]
  • Percy Bysshe Shelley, ölümünden sonra Margaret Nicholson (1810) adlı kitabında yazdı.[19]
  • Alphonse de Lamartine, Histoire des Girondins serisinin (1847) bir kitabını adadı ve kendisine şu anda ünlü olan bu takma adı verdi: " l'ange de l'assassinat " (suikast meleği).[20]
  • Fransız oyun yazarı François Ponsard, Mart 1850'de Théâtre-Français'de prömiyeri olan Charlotte Corday adlı bir oyun yazdı.[21]
  • 1862 tarihli Les Miserables romanında Combeferre, Enjolras'ın Le Cabuc'un Corday'ın Marat suikastına idam etmesini ve onu "özgürleştirici bir cinayet" olarak nitelendiriyor.[22]
  • Harper's Weekly, 29 Nisan 1865 tarihli baskılarında Corday'ı Abraham Lincoln suikastını analiz eden bir dizi makalede, "tarihin hoşgörü ve hatta alkışla bahsettiği bir suikastçı" olarak bahsetti, ancak Marat suikastının bir Mağdurlarını kurtarmak ya da kurbanlarına yardım etmek yerine Marat'ın kurbanı olma hatası.[23]
  • III. Yasanın sonunda, Çar'ı öldürmeye başlamadan önce, Oscar Wilde'ın oyun Vera'nın isimsiz kahramanı; veya Nihilistler (1880) “Charlotte Corday'ın ruhu şimdi ruhuma girdi” diye bağırıyor.[24]
  • 1894'te Kyrle Bellew, Marat rolünü üstlenerek Charlotte Corday adlı suikastı detaylandıran dört eylemde bir oyun kaleme alırken, oyunculuk ortağı Cora Urquhart Brown-Potter Charlotte Corday olarak oynadı.[25]
  • 1903'te Sunnybrook Çiftliği'nden Rebecca, genç Rebecca Charlotte Corday'ın bir sahnesini hapishanede canlandırır ve arkadaşları mafya rolünü oynar.[26]
  • 1919 Alman sessiz filmi Charlotte Corday, Lya Mara'yı başrolde oynadı.
  • Drieu La Rochelle, 1939'da Charlotte Corday adlı üç eylemde bir oyun yazdı. II. Dünya Savaşı sırasında Güney Fransa'da yapıldı. Corday, Marat'ı ortadan kaldırmanın devrimi kurtaracağını ve zulme dönüşmesini engelleyeceğini savunan ateşli bir cumhuriyetçi olarak tasvir ediliyor.[27]
  • Peter Weiss'ın 1963 Maratonu / Sade'sinde Marat suikastı, Marquis de Sade tarafından yazılan ve Charenton'daki sığınma mahkumları tarafından halk için gerçekleştirilecek bir oyun olarak sunuluyor.
  • İtalyan besteci Lorenzo Ferrero, 1989 yılında anılan Fransız Devrimi'nin 200. yıldönümü için Charlotte Corday adlı üç perdede bir opera besteledi.
  • Corday, Katherine Neville'in 1988 tarihli The Eight adlı romanında yer alan bir karakter. Romanda Marat, Corday tarafından değil, Mireille adında eski bir rahibe tarafından öldürüldü. Corday suçu kabul eder ve suç için idam edilir, böylece Mireille gizemli ve güçlü Montglane Satranç Servisi arayışına devam edebilir.
  • Aktör Herbert Lom'un 1993 romanı Dr Guillotine, Corday'ı Terör Saltanatı etrafında geçen bir hikayede baş kahraman olarak seçiyor.[28]
  • İngiliz şarkıcı-söz yazarı Al Stewart, Tori Amos'un Famous Last Words (1993) adlı albümünde Corday hakkında ortak yazdığı bir şarkıyı içeriyordu.
  • Charlotte kısaca ama önemli ölçüde, Caen'de, A Far Better Rest'de (2010), İki Şehrin Masalını yeniden canlandıran Susanne Alleyn tarafından ortaya çıktı.[29]
  • Çizgi roman serisi L'Ordre Du Chaos, Charlotte Corday ve Marat'a (2014) adanmış bir kitap içeriyor.
  • Corday, Lauren Gunderson'un 2017 oyunu The Revolutionists, Terör Saltanatı sırasında dört Fransız kadın hakkında komedi bir dörtlüsü olan merkezi bir karakter.[30]
  • Corday, mobil video oyunu Fate / Grand Order'da oyuncu tarafından çağrılacak "Assassin" sınıfının oynanabilir bir hizmetçisi olarak görünür.

Galeri
  • Charlotte Corday tarafından Julian Story'nin resmi (1889)
  • Marat Suikastı ( (Jean-Joseph Weerts) (1880)
  • Guillaume-Joseph Roques (1793) tarafından Marat'ın Ölümü; Roques ve David'in resimlerinde sol altta bir bıçak yerde yatıyor
  • Marat'ın Ölümünden Ayrıntı Jacques-Louis David, Belçika Kraliyet Güzel Sanatlar Müzeleri
  • Charlotte Corday François-Séraphin Delpech tarafından

Kaynakça
  1. "Le procès de Charlotte Corday". French Ministry of Justice. 23 Ağustos 2011. 17 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2018.
  2. Arşivlenmiş kopya, 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 13 Temmuz 2020
  3. Curious Bypaths of History: Being Medico-historical Studies and Observations (İngilizce). C. Carrington. 1898. s. 352. charlotte corday passport.
  4. Charlotte Corday and Certain Men of the Revolutionary Torment. New York: D. Appleton and Company. 1929. s. 70. ISBN 1-4366-8354-8.
  5. David Andress (2005). The Terror (İngilizce). Great Britain: Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-0-374-53073-0.
  6. Charlotte Corday in Text and Image: A Case Study in the French Revolution and Women's History. Duke University Press. 1994. s. 973.
  7. Schama 2005, p. 445.
  8. The Hotel was at 19 rue des Vieux Augustins, now rue d'Argout
  9. Cobb, Richard (1988) The French Revolution. Voices From A Momentous Epoch. Guild Publishing. p. 192. 978-0671699253
  10. Schama 2005, p. 735.
  11. Schama 2005, p. 736.
  12. Schama 2005, p. 737.
  13. Cobb, Richard (1988). The French Revolution. Voices from a momentous epoch: 1789–1795, Guild Publishing. pp. 192–93. 978-0671699253
  14. Schama 2005, pp. 736–37.
  15. "13 juillet 1793 : Charlotte Corday assassine le citoyen Marat dans sa baignoire". Le Figaro. 12 Temmuz 2018. 6 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2018.
  16. Charlotte de Corday : essai historique, offrant enfin des détails authentiques sur la personne et l'attentat de cette héroïne. Librairie Historique de la Révolution. 1838. s. 141. Charlotte Corday + lagarde.
  17. Schama 2005, p. 741.
  18. Various (24 Haziran 2003). Women's Early American Historical Narratives (İngilizce). Penguin Publishing Group. s. 136. ISBN 978-1440626593. 22 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018.
  19. Posthumous fragments of Margaret Nicholson; being poems found amongst the papers of that noted female who attempted the life of the king in 1786. Oxford, UK: J. Munday. 1810. ss. 11-17.
  20. Alphonse de Lamartine (1995). Histoire de Charlotte Corday: un livre de l'Histoire des Girondins [History of Charlotte Corday: A book of the History of the Girondins] (Fransızca). Editions Champ Vallon. s. 13. ISBN 978-2876732025. 18 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018.
  21. Charlotte Corday: A Tragedy. Trübner and Company. 1867. s. 7. 18 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018.
  22. Victor Hugo (1987). Les Miserables (İngilizce). Translated by Lee Fahnestock & Norman MacAfee. Signet Classics. s. 1175. ISBN 978-0-451-41943-9.
  23. Harper's Weekly: Volume 9 for the Year 1865. Harper's Magazine Company. 1865. s. 278. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2020.
  24. The Writings of Oscar Wilde: Salome; The duchess of Padua; Vera, or, The nihilists. Keller-Farmer. 1907. s. 400. 10 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018.
  25. Short Stories. the Shakespeare Press. 1912. s. 138. Erişim tarihi: 3 Mart 2019.
  26. Rebecca of Sunnybrook Farm. Golden Illustrated. 1903. s. 62.
  27. "Charlotte Corday (1942)" (PDF). Archives Drieu La Rochelle (Fransızca). 13 Eylül 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018.
  28. Dr Guillotine: The Eccentric Exploits of an Early Scientist. Trafalgar Square. 1993. ISBN 978-1856191111.
  29. Eckford (Ağustos 2000). "A Far Better Rest by Susanne Alleyn". Historical Novels Review (İngilizce). 11 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018.
  30. "The Revolutionists". New Play Exchange (İngilizce). 11 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.