Deliliğin Tarihi

Deliliğin Tarihi (Fransızca: Folie et Déraison: Histoire de la folie à l'âge classique) Fransızca orijinali 1961 yılında yayınlanan Fransız filozof Michel Foucault'un bir kitabı. Eserin Mehmet Ali Kılıçbay tarafından yapılan Türkçe çevirisi ilk olarak 1992 yılında basılmıştır.

Konusu

Kitapta Foucault, ilk olarak Orta Çağ'da deliliğin gündelik yaşamın bir parçası sayıldığını ve kaçıklarla çılgınların sokaklarda ellerini kollarını sallayarak dolaştıklarından bahseder. Modernite ile birlikte bu insanlar artık tehlikeli sayılmaya başlarlar ve tımarhanelere kapatılırlar. Tımarhaneler, kaçıkların normal insanlarla aralarına ilk kez duvarların çekildiği bir 18. yüzyıl buluşudur.

Deliliğin fantastik dünyasında dolaşırken Foucault, aslında “deli”nin bize onun deli olduğuna karar veren, onu öyle konumlandıran genel toplumsal harita üzerinde işgal ettiği yer itibarıyla yansıdığını gösteriyor. Her çağın kendi ütopyası içinde kendini arındırdığı, saflaştırdığı, idealleştirdiği tarihsel yolculukta, delinin bu arınma ayin ve oyunundaki yerini ve rolünü kavramamızı sağlıyor. Bu nedenle, Deliliğin Tarihi, aynı zamanda aklın tarihinin ana hatlarını da ortaya koyuyor: Akıl, kendini ancak deliliğin zıddında, deliliğin zıddı olarak tanımlayabiliyor. Öyleyse delilik, toplum düzeninin varlığı için gerekli; çünkü bu düzen ancak kendi negatifinin aynasında kimlik bulabiliyor.