Elastomer
Elastomerler temel olarak, yapılarında viskozite ve elastisiteyi bir arada barındıran, lineer polimerler olan termoplastiklerin bir alt üyesidir.
Moleküler yapıda termoplastiklerden farkları C,H,S,F,O veya Cl gibi organik bileşik oluşturan elementlerden meydana gelen molekül zincirlerinin az da olsa doymamış C içeren belirli bölgelerden çapraz bağlarla bağlı olmalarından kaynaklanır. Bu özellikleri onlara yüksek oranda birim şekil değiştirme kabiliyetini kazandırır. Mekanik zorlanmalar esnasında çapraz bağlar açılmaya başlayarak tamamen kaotik düzende olan zincirlerin zorlanma yönünde istiflenmelerini sağlar, bu sebepten ötürü %1000'e kadar uzama kapasitesine sahiptirler. Zorlanma durumu ortadan kalktığında ise şekil değişimi yok olur ve eski uzunluklarına geri dönerler. Dikkat edilmesi gereken bir nokta, zorlanma doğrultusunda düzenlenen bu zincirlerin elastiklik modüllerinin de doğru orantılı olarak artmasıdır. Bu, belli bir gerilme seviyesi aşılıp, yük kaldırıldığında ilk haline dönen malzemenin Hooke Kanunu'na aykırı olarak doğrusal olmayan bir davranış göstermesine sebebiyet verir.
Plastik deformasyona gelince, termoplastikler gibi zayıf, ikincil Van der Waals bağlarıyla bağlanmadıklarından, yüksek sıcaklıklarda zincir kaymaları meydana gelmez, viskoz davranış görülmez. Çekme eğrilerine bakıldığında kısa bir homojen elastik şekil değişiminin, uzun bir heterojen elastik şekil değişimini izlediği ve sonunda malzemenin plastik şekil değiştirmeden kırıldığı görülür. Elastomerlerin endüstriyel anlamda en fazla kullanıldığı alanlardan biri lastik üretimidir.
Elastomerler genellikle termosettir (vulkanizasyon gerektiren) ama termoplastik de olabilirler (bkz termoplastik elastomer; TPE).