Ellie (The Last of Us)

Ellie, Naughty Dog tarafından yazılan The Last of Us ve The Last of Us Part II video oyunlarındaki bir karakterdir. Ashley Johnson tarafından performans yakalama yoluyla canlandırılmıştır. İlk oyunda Joel karakteri, Ellie'nin bağışık olduğu bir enfeksiyona çare bulmak amacıyla kıyamet sonrası Amerika Birleşik Devletleri'nde 14 yaşındaki Ellie'ye eşlik etmekle görevlendirilir. Oyuncular oyunun bir bölümünde Ellie'nin kontrolünü kısaca üstlenirken, yapay zeka öncelikle eylemlerini kontrol ediyor ve genellikle düşmanlara saldırarak veya onları tanımlayarak savaşa yardımcı oluyor.

Ellie
İlk görünüm The Last of Us
Son görünüm The Last of Us Part 2
Yaratan Neil Druckmann
Canlandıran Ashley Johnson
Bilgileri
Cinsiyet Kız
Ulus Amerikan

Ellie, arkadaşı Riley ile vakit geçirdiği indirilebilir içerik ön filmi The Last of Us: Left Behind'de oynanabilir tek karakter olarak yeniden ortaya çıktı. Ellie aynı zamanda Riley ile arkadaş olduğu ve isyancı grup Ateşböcekleri ile ilk karşılaştığı çizgi romanın ön filmi The Last of Us: American Dreams'in ana karakteridir. The Last of Us Part II'de oyuncu, Joel'in ölümünden sorumlu olanlardan intikam almak isteyen 19 yaşındaki Ellie'yi kontrol ediyor.

Ellie, The Last of Us'un yaratıcı yönetmeni ve yazarı Neil Druckmann tarafından yaratıldı. Uncharted 2: Between Thieves için önerilen sessiz bir karakterden esinlenerek onu Joel ile yakın bir ilişkisi olan güçlü bir kadın olarak yarattı; ilk oyunun gelişimi boyunca, Ellie ve Joel arasındaki ilişki, etrafında gelişen diğer tüm unsurlarla birlikte ana odak noktasıydı. Johnson, Ellie'nin kişiliğinin bazı yönlerine ilham verdi ve Druckmann'ı düşmanlarla savaşmada daha aktif hale getirmeye teşvik etti. Naughty Dog, aktör Elliot Page ile yapılan karşılaştırmaların ardından Ellie'nin görünüşünü Johnson'ın kişiliğini daha iyi yansıtacak ve onu daha genç yapacak şekilde yeniden tasarladı. Johnson, Bölüm II'deki performansı için anksiyete ile ilgili kendi deneyimlerini değerlendirdi ve travma sonrası stres bozukluğunun etkilerini araştırdı.

Karakter eleştirmenler tarafından iyi karşılandı, Ellie' nin Joel ile ilişkisi en sık övgü konusu oldu. Karakterinin gücü ve karmaşıklığı ve genç kızın sıkıntılı birine dönüşmesi de övgüye değer. Left Behind'da Ellie ve Riley'nin öpüştüğü bir sahne sosyal yorumlar çekti ve video oyunlarında LGBT temsili için bir sıçrama olarak takdir edildi. Johnson'ın II. Bölüm'deki performansı, kırılganlık ve ıstırap tasviriyle övüldü. Hem karakter hem de performans çok sayıda ödül ve adaylık aldı ve anketlere ve listelere düzenli olarak olumlu bir şekilde yerleştirildi.

Yaratılış

Ellie için konsept, Uncharted 2: Between Thieves (2009) için kullanılmayan bir fikirle başladı. The Last of Us'un (2013) yönetmenleri Neil Druckmann ve Bruce Straley, Uncharted'ın başrol oyuncusu Nathan Drake'e eşlik edecek dilsiz bir kadın karakterin yer aldığı bir sekans tasarladı; Druckmann, bunun yalnızca oyun yoluyla "güzel" bir ilişki yaratacağını düşünüyordu. Karakter için erken bir alternatif isim Lily idi; Druckmann, kızının adını düşündüğü için Ellie'yi seçti. Druckmann, Ellie'yi The Last of Us'un oynanabilir ana karakteri Joel'in muadili olarak tasarladı. Ayrıca, tamamen oyun yoluyla bir karakter bağının oluşturulabileceğini göstermeyi amaçlıyordu.

Döküm

Ashley Johnson, seçmelerinden kısa bir süre sonra The Last of Us' da Ellie rolünü üstlendi; geliştirme ekibi, özellikle Joel'i canlandıran Troy Baker ile birlikte hareket ederken bu role uygun olduğunu hissetti. Johnson, Ellie'nin karakter gelişimine önemli katkılarda bulundu. Druckmann'ı Ellie'ye daha bağımsız bir kişilik vermeye ve onu savaşta daha başarılı kılmaya ikna etti. Ellie olarak, Johnson'ın performansları çoğunlukla, oyunun animasyonlarının yaklaşık% 85'ini oluşturan hareket yakalama teknolojisi kullanılarak kaydedildi. Kalan ses öğeleri daha sonra bir stüdyoda kaydedildi. Johnson bazen "rahatsız edici" sahnelerde rahatsız oluyordu. Bununla birlikte, güçlü bir kadın video oyunu karakterinin nadir bir örneğini oynamaktan heyecan duydu. The Last of Us Part II (2020) için Johnson, kaygı ile ilgili kendi deneyimlerini değerlendirdi ve Druckmann ile travma sonrası stres bozukluğunun (TSSB) etkilerini araştırdı.

Ekip, Ellie'nin görünümünü belirlemenin kritik olduğu kanısına vardı. 40'lı yaşlarında olan Joel ile ilişkisini inanılmaz kılmak için yeterince genç görünmesi gerektiğini belirlediler, ancak hayatta kalabilen becerikli bir genç olarak inandırıcı olacak kadar yaşlıydılar.[1] Ekip ayrıca Ellie'nin pazarlama için önemli olduğunu düşünüyordu; Druckmann, Ellie'nin resmini oyunun paketinin önünden arkasına taşıması istendiğinde, "Naughty Dog'daki herkes açıkça reddetti" dedi.

The Last of Us'un duyurulmasının ardından Ellie ve oyuncu Elliot Page arasında karşılaştırmalar yapıldı. Page, Naughty Dog'un benzerliğini "yırtıp attığını" ve başka bir oyun olan Beyond: Two Souls'da (2013) oynadığı için bunun "takdir edilmediğini" söyledi. Oyun yönetmeni Bruce Straley'e göre Naughty Dog, The Last of Us'tan birkaç ay sonra duyurulan Beyond 'de page'in rolüyle ilgili hiçbir bilgiye sahip değildi. Kotaku, bazı oyuncuların muhtemelen karakterleri karıştıracağını gözlemledi. Straley, karşılaştırmaların ardından Yaramaz Köpek'in Ellie'nin görünümünü değiştirdiğini çünkü "karakterlerimizin kendi ayakları üzerinde durmasını istiyoruz" dedi. Druckmann ve Straley, değişikliğin Johnson'ın kişiliğini daha iyi yansıtmak ve onu gençleştirmek için yapıldığını söyledi. Mayıs 2012'de bir fragmanda yayınlandı.

Kısım II için, Ellie'nin görünümü yıllarca yinelendi; takım, "pratik ama kişisel" bir kıyafeti korurken ilk oyundan mantıklı bir geçiş istedi. [2] Baş karakter sanatçısı Ashley Swidowski, Ellie'nin gözlerini, çocuksu doğasını yansıtmak için daha geniş gözleri kullanan ilk oyunda olmayan bir karamsarlığı göstermek için tasarladı. Ellie'nin bir güve dövmesi, ekip bir tasarıma karar vermekte zorlanan Kaliforniyalı sanatçı Natalie Hall tarafından tasarlandı. Hall, dövmeyi geliştiricinin koluna çizdi, böylece ekip onu görselleştirebildi. Druckmann, güvelerin ışığa olan takıntısının Ellie'nin oyun boyunca takıntılı olduğunu ve ona Joel'i hatırlattığını hissetti.

yazı

The Last of Us: Left Behind (2014), özellikle Ellie ve Riley arasındaki ilişkiye odaklanmak ve daha sonraki kişiliklerini tanımlayan olayları anlatmak için yazılmıştır. Druckmann, Suriye ve Afganistan'da meydana gelen savaşlardan da ilham aldı; Ellie gibi çatışmanın bu ülkelerdeki çocuklara tanıdık geldiğini düşünüyordu. Left Behind, Ellie'nin davranışının değiştiğini görerek, Ellie'nin kendisine yakın olanları kurtarmak için savaşmaya odaklanmasına neden olur. Ekip ayrıca Ellie'nin Riley etrafındaki davranışıyla da ilgilendi; daha oyuncu olarak algılanıyor. Left Behind'da Ellie ve Riley bir öpücük paylaşıyor; Ekip, öpücüğü oyundan çıkarmayı düşündü, ancak bunun hikâye için zorunlu olduğunu ve ilişkiyi güçlendirdiğini hissetti. Başlangıçta Ellie'nin Riley'yi bir etki olarak gördüğünü hissettiği halde, Druckmann daha sonra onun romantik çekiciliğini düşündü ve konsepti keşfetmeye karar verdi.

Bölüm II için Druckmann, ekibin Ellie'yi bir kahraman olarak keşfetme heyecanını hatırlattı, özellikle masumiyetinin kaybını geliştirdi ve bunu Walter White'ı keşfetme fırsatı verildiğinde Breaking Bad (2008–2015) yazarlarının hisleriyle karşılaştırdı. Ekip, Ellie ve Joel olmadan bir devam filmi yapmayı tartıştı, ancak daha az ilgi çekici olduklarını hissetti. Ellie'nin astronomi heyecanı Johnson'ın kendi çıkarlarına dayanıyordu, çizgi roman tutkusu ise Druckmann'ın çocukluğuna dayanıyor. İkinci Bölüm yardımcı yazar ve anlatı lideri Halley Gross, Ellie'nin Abby'yi bulma kararının, Abby'yi öldürme arzusundan çok TSSB'nin üstesinden gelme arzusundan kaynaklandığını hissetti. TSSB'den muzdarip olan Gross, konuyu doğru bir şekilde tasvir etmeyi kendi sorumluluğunda bulmuştur; Travma geçirmiş olabilecek oyuncuların yalnız olmadıklarını anlamalarını istedi. Yazarlar Joel ve Ellie'deki şiddet algısını yıkmak istediler: Joel kayıtsız ve pratikken Ellie, egosuna şiddet uygulayarak bir " onur kültürü " sürdürmek için öldürür. Ekipten bazıları Ellie'nin Abby'ye olan takıntısının uyuşturucu bağımlılığına benzediğini düşündü ve Dina bu takıntının asla bitmeyeceğini hissettiği için ayrıldı. Gross, oyunun son vuruşunu düşündü; Ellie'nin Joel'in ona verdiği gitarın arkasında bıraktığı, Ellie'nin ölümünden yeni bir bölüme geçmesini temsil etti. Druckmann, Ellie'nin sonunda egosunun üstesinden gelmesini temsil ettiğini hissetti, ancak oyuncunun kendi yorumunu yaratmasını tercih etti.

Oynanış

The Last of Us için Ellie'nin yapay zekası (AI), oyun motorunun önemli ölçüde elden geçirilmesini gerektiriyordu. Ekip, oyuncular tarafından bir yük olarak görülmekten kaçınmak için onu Joel'e yakın tuttu. Yapay zeka programcısı Max Dyckhoff, Ellie'nin oyun sırasında gerçekçi kararlar vermesini sağlamak için "neler yaşadığını" ve "Joel ve düşmanlarla ilişkisinin ne olacağını" düşündüğünü söyledi. The Last of Us'un kış bölümünde oyuncular Ellie'nin kontrolünü üstlenir. Geliştiriciler, oyuncuları şaşırtmak için oyunun yayınlanmasından önce Ellie'nin dokunulmazlığının yanı sıra bu değişikliğin gizli tutulmasını sağladı.

Karakter

Ellie, içinde bulunduğu ortamın koşulları nedeniyle "yaşının ötesinde olgun" olarak tanımlanır. Güçlü, esprili ve "biraz kaba" olarak nitelendirilir. Duygusal travması, David ile karşılaşmasının ardından belirginleşir. Hayatında birçok insanı kaybetmiş, şiddetli monofobi ve hayatta kalanların suçluluk duygusundan muzdariptir. Bu, onun çok sert bir insan olmasına neden olur; tereddüt etmeden şiddet kullanıyor ve sık sık küfürler ediyor. Ellie de kendini değersiz hissediyor, hayatının bir yük olduğuna ve ölümünün başkaları için faydalı olacağına inanıyor. İnisiyatif gösterirken, hayatta kalma konusunda Joel kadar usta değil, biraz dürtüsel ve naif ve yüzemiyor. Buna rağmen, ciddi bir şekilde yaralandığında hem kendisine hem de Joel'e bakma becerisinin gösterdiği gibi, büyük fiziksel direnç, duygusal güç ve tam bir korkusuzluk sergiliyor. Zor durumlarda sürekli sabırlıdır. Ellie bir eşcinsel ve Left Behind ve Part II'de kadın romantik partnerleri var.

Görünümler

Ellie'nin annesi Anna, doğduktan kısa bir süre sonra ondan vazgeçmek zorunda kaldı ve başlangıçta Anna'nın arkadaşı Marlene tarafından büyütüldü. Ellie, The Last of Us: American Dreams çizgi roman serisinde tasvir edildiği gibi, kendisini zorbalardan koruyan bir asi arkadaşı olan Riley Abel ile arkadaş olduğu Boston karantina bölgesinde bir askeri yatılı okula gidiyor. The Last of Us'tan üç hafta önce geçen Left Behind olayları sırasında, Riley uzun bir aradan sonra geri döner ve Ellie'ye devrimci bir milis grubu olan Fireflies'e katıldığını söyler. Ellie onun kalması için yalvarınca Riley Ateşböceği kolyesini terk eder ve öpüşürler. Enfekte tarafından ısırıldıktan sonra ikisi intiharı düşünür, ancak son saatlerini birlikte geçirmeyi seçer. Ancak Ellie hayatta kalır ve enfeksiyona karşı bağışık olduğunu keşfeder.

The Last of Us'da yaralı bir Marlene, Joel'a, Ellie'ye, dokunulmazlığından bir aşı geliştirmeleri için Ateşböceklerine kadar eşlik etmesini görevlendirir. Ellie başlangıçta Joel'in huysuzluğundan rahatsız olur, ancak aralarında bir bağ kurulur. Onu küçük kardeşi Tommy ile bırakıp Boston'a dönmeyi planladığını öğrenince kaçar. Joel onu takip ettikten sonra, onu terk etmemesi konusunda ısrar ederek onunla yüzleşir ve yolculuklarına devam ederler. Ellie, bir yamyam grubu tarafından saldırıya uğrayıp neredeyse öldürüldüğü bir karşılaşmanın ardından travmatize olur ve geri çekilir ve onu liderleri David'i bir pala ile öldürmeye zorlar. Joel ve Ellie sonunda Ateşböceklerine ulaştı; Joel, ateşböceklerinin bir aşı oluşturmak için ameliyat sırasında Ellie'yi öldürerek mantarın mutant suşunu beyninden uzaklaştırması gerektiğini keşfeder. Marlene ve Ateşböceklerini öldürür, ameliyathaneye gider ve bilinçsiz Ellie'yi güvenli bir yere taşır. Joel, Ellie'ye yalan söyler ve Ateşböceklerinin çoktan bağışıklığı olan düzinelerce insan bulduğunu ve tedavi aramayı bıraktığını söyler. Ellie onunla yüzleşip hayatta kalanın suçluluğu ve gerçeği bilme dürtüsünü anlattığında, Joel ona doğruyu söylediğine dair güvence verir.

The Last of Us Part II'de Ellie ve Joel, Tommy'nin Jackson, Wyoming'deki topluluğuna yerleşti. Ellie hastaneye döner ve gerçeği keşfeder. Joel'e kızgın, ameliyat olsaydı hayatının önemli olacağını düşünüyordu. İkisi arasındaki ilişki gergindir, ancak Ellie Joel'e onu affetmeye çalışacağına söz verir. Ellie, Joel'in Ellie'yi kurtarırken öldürdüğü bir Ateşböceği cerrahının kızı olan milis askeri Abby'nin ellerinde Joel'in öldürülmesine çaresizce tanık olur. Ellie intikam almak için Tommy, kız arkadaşı Dina ve arkadaşı Jesse ile Seattle, Washington'a gider. Yol boyunca Ellie, Dina'ya karşı bağışıklığını ortaya koyar ve Dina, Jesse'den hamile olduğunu açıklar. Ellie, Abby'nin grubunun birkaç üyesini öldürdükten sonra, Abby onlarla yüzleşir, Jesse'yi öldürür, Tommy'yi vurur ve Ellie ile Dina'yı alt eder. Onları ayırır ve Seattle'dan ayrılmaları konusunda onları uyarır. Bir süre sonra Ellie ve Dina, Dina'nın bebeği JJ ile bir çiftlikte yaşarlar, ancak Ellie travma sonrası stresten muzdariptir. Dina'nın ricasına rağmen Ellie, Abby'yi Santa Barbara, California'ya kadar takip eder ve onu bir grup hayduttan kurtarır. Abby'yi öldürmek üzeredir ve iki parmağını kaybeder, ancak gitmesine izin verir. Ellie çiftlik evine döner ve evi boş bulur. Joel'in gitarını kayıp parmaklarıyla çalmakta zorlanır, Joel'i affetme sözünü hatırlar ve ayrılır.

Resepsiyon
Ashley Johnson'ın Ellie olarak performansı övgü ve ödül aldı.

Ellie'nin karakteri genel olarak olumlu geribildirim aldı. Jason Killingsworth Kenardan Ellie'nin karmaşıklığını övdü ve onu "Joel astı ... erken gelişmiş genç kız bebek bakıcılığı gerektiğini" yapılmış olması değil Yaramaz Köpek övdü. GamesRadar'dan Ashley Reed ve Andy Hartup, Ellie'yi "oyunlardaki en ilham verici kadın karakterlerden biri" olarak adlandırdı ve "şimdiye kadar tasarlanmış en modern, gerçekçi karakterlerden biri" olduğunu yazdı. Eurogamer ' Ellie Gibson oyunun bozulmasını öven, karakterin gücünü ve güvenlik övgüyle sıkıntı içinde damsel klişe. GamesRadar, Ellie'yi video oyunu neslinin en iyi karakterleri arasında listeledi ve cesaretinin çoğu erkek karakterden daha fazla olduğunu belirtti. IGN ' Greg Miller Ellie kıyasla Elizabeth dan BioShock Infinite (2013) ve eski bir 'çok daha yuvarlak dışarı, tam teşekküllü' karakteri olduğunu hissettim. Tersine, Oyun Informer ' Kimberley Wallace oyunu, 'pek Ellie'nin önemi üzerinde sermaye', Joel çok fazla odaklanmış hissetti ve Chris Suellentrop New York Times Ellie ikincil, daha alt rolde dökme" olduğuna karar verilirse ".

Eleştirmenler Ellie ile Joel arasındaki ilişkiye övgüde bulundu. Game Informer Matt Helgeson ilişkiydi "dokunaklı" ve "iyi çizilmiş", olduğunu yazdı Joystiq ' Richard Mitchell, bu 'hakiki' ve duygusal bulundu ve ' nin Colin Moriarty bir vurgulamak olarak tanımlamış oyunun. Eurogamer ' Oli Welsh karakterler 'gerçek sabır ve beceri' ile geliştirilmiştir hissetti. Philip Kollar Polygon ilişki oyunun opsiyonel konuşmaları Asisti bulundu. Game Informer'dan Wallace, Joel ve Ellie'yi "2013'ün en iyi oyun ikilileri" arasında göstererek birbirlerini korumaya gösterdikleri ilgiyi takdir etti. Oyun Informer ' Kyle Hilliard o kadar Joel'in ve Ellie ilişki karşılaştırıldı Prens ve Elika dan Prince of Persia Us Son, içinde 'duygusal crescendo'ya' hem Duos birbirleri için çok önemsiyoruz yazılı ve öven (2008) hangi Prince of Persia'da başarılamadığına karar verdi. PlayStation Official Magazine ' David Meikleham Joel ve Ellie'ye PlayStation 3 oyundaki en iyi karakter adını verdi.

Left Behind'ın serbest bırakılmasının ardından, Ellie'nin Riley ile ilişkisi eleştirmenler tarafından takdir edildi. GameSpot ' Tom McShea Riley etrafında onu eylemleri görerek Ellie için yeni bir takdir hissetti. Daily Telegraph etkileşimlerini, ' Tim Martin karakterlerin övdü' ve Eurogamer ' Stace Harman Sol Arkası Joel ve Ellie ilişkisinin anlaşılmasını geliştirir hissetti. Kotaku ' Kirk Hamilton 'büyük bir anlaşma' olarak ilan 'video oyun en son atılım an' olarak Ellie ve Riley öpücük nitelendirdi. IGN'den Keza MacDonald, öpücüğün "o kadar güzel, doğal ve komik olduğunu ki [o] şaşkına döndü" yazdı. IGN ' Luke Karmali onlar cinselliğini açıklamadan önce oyuncuların karakteri için bakım yapılmış olan 'yem-ve-anahtar' belirterek, öpücük arkasında Yaramaz Köpek motivasyon sorguladı ama sonuçta bu işten ve Ellie cinsellik ve incelik işlenmesini övgüyle yazının. Poligon ' Colin Campbell aralarındaki farklılıkları ve nihai yakınlığını gerekçe 2010'lu yılların en iyi video oyun karakterleri arasında Ellie ve Riley adını verdi.

Johnson, The Last of Us Part II'deki performansıyla beğeni topladı. Destructoid ' Chris Carter yıllar sonra tekrar karakteri oynamak yeteneğini övdü. Eurogamer'dan Oli Welsh, Johnson'ın performansını "saflık, kırılganlık ve öfke" tasvirinden dolayı "göze çarpan" buldu. GamesRadar + ' dan Alex Avard, Johnson'ın acı çekmesini "ödüle layık görülen bir şeyden başka bir şey değil" olarak değerlendirdi. Karakterle ilgili olarak IGN'den Jonathon Dornbush, Johnson'ın Ellie'nin her unsuruna nüans eklediğini yazdı. The Washington Post ' Elise Favis Ellie oyunun tasviri övdü çıkan kendi deneyim ve babasıyla konuyu yaklaşan zorluğuna karşılaştırarak, Joel. Poligon ' Maddy Myers ve Kablolu ' Julie Muncy onun hatalarından öğrenmek için Ellie'nin gelişimi ve yetersizlik eleştirdi.

Ellie karakteri, The Last of Us ve Left Behind için yıl sonu ödüllerini kazandı; bunlara Hardcore Gamer' dan En İyi Yeni Karakter ve Left Behind için SXSW Gaming Awards'da En Değerli Karakter; Destructoid'den En İyi Karakter dalında aday gösterildi. Ashley Johnson'un performansı da çeşitli övgü aldı:performer de 10. ve 11.İngiliz akademi video oyunları ödülleri, Üstün Karakter Performansı 17. Yıllık DICE Ödülleri,13 Yıllık Ulusal Akademi en Drama Kurşun Performans Video Game Trade Reviewers Awards, Spike VGX 2013'te En İyi Sesli Kadın Oyuncu ve The Daily Telegraph'tan En İyi Oyuncu. The Last of Us Part II'deki rolüyle Johnson, 2020 oyun ödüllerinde ve IGN'den En İyi Performans dalında aday gösterildi.[3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49][50][51][52][53][54][55][56][57][58][59][60][61][62][63][64][65][66][67][68][69][70][71][72][73][74][75][76][77][78][79][80][81][82][83][84][85][86]

Kaynakça
  1. Druckmann & Straley 2013
  2. Tucker 2020.
  3. Welsh, Oli (8 Haziran 2012). "Changes to The Last of Us' Ellie and announcement of Ellen Page in Beyond are "complete coincidence"". Eurogamer. Gamer Network. 10 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2020.
  4. Naughty Dog (2014). From Dreams - The Making The Last of Us: Left Behind. Sony Computer Entertainment. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2015.
  5. Juba, Joe (1 Haziran 2020). "The Last of Us Part II Interview – Adding Depth, Staying Grounded, And The Cost Of Revenge". Game Informer. GameStop. 3 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2020.
  6. Hanson, Ben (20 Şubat 2012). "Capturing Joel And Ellie For The Last Of Us". Game Informer. GameStop. 7 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2015.
  7. Weber, Rachel (12 Aralık 2012). "Naughty Dog: We've been asked to push Ellie to the back of the box art". Gamesindustry.biz. Gamer Network. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2015.
  8. Parker, Laura (1 Şubat 2013). "Staying Human in the Inhuman World of The Last of Us". GameSpot. CBS Interactive. 7 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2015.
  9. Mc Shea, Tom (18 Şubat 2014). "The Last of Us Developers Talk Left Behind DLC [SPOILERS]". GameSpot. CBS Interactive. 17 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2015.
  10. White, Sam (9 Haziran 2020). "The Last of Us Part II: how Naughty Dog made a classic amidst catastrophe". GQ. Condé Nast. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2020.
  11. Naughty Dog and Area 5 (11:06). Grounded: Making The Last of Us. Sony Computer Entertainment. 24 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2014. To sort of be such a strong female character that is completely normal-looking—regular t-shirt and jeans—and she's fourteen, and she's still a total bad-ass: it's really exciting to be a part of that. Tarih değerini gözden geçirin: |tarih=, |year= / |date= mismatch (yardım)
  12. Moriarty, Colin (13 Şubat 2012). "Naughty Dog Talks Combat in The Last of Us". IGN. Ziff Davis. 23 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2014.
  13. Moriarty, Colin (8 Şubat 2012). "The Last of Us Storyline Explained in Detail". IGN. Ziff Davis. 16 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2016.
  14. Ehrlich, David (22 Haziran 2020). "Neil Druckmann and Halley Gross Open Up About the Biggest Twists of 'The Last of Us Part II'". IndieWire. Penske Media Corporation. 23 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
  15. Miller, Greg; Druckmann, Neil; Johnson, Ashley; Baker, Troy (June 25, 2020). "Last of Us 2 Spoilercast". Gamescast (Podcast). Kinda Funny. Etkinlik zamanı: 1:10:55. Erişim tarihi: June 26, 2020.
  16. Plunkett, Luke (23 Haziran 2013). "Ellen Page Says The Last Of Us' Ellie "Ripped Off My Likeness"". Kotaku. Gawker Media. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2015.
  17. Miller, Greg (16 Mayıs 2012). "The Last of Us: New Trailer, New Ellie". IGN. Ziff Davis. 17 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2020.
  18. Farokhmanesh, Megan (22 Mart 2014). "How Naughty Dog created a partner, not a burden, with Ellie in The Last of Us". Polygon. Vox Media. 14 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2015.
  19. Meredith, Karenna (25 Haziran 2020). "The Last of Us Part II's Cowriter Wants Women to Feel "a Little More Seen" in the PS4 Game". PopSugar. Group Nine Media. 26 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  20. Dutton, Fred (31 Mayıs 2013). "The Last of Us: Ashley Johnson bringing Ellie to life". PlayStation Blog. Sony Computer Entertainment. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2015.
  21. Fils-Aime, Reggie; Goldberg, Harold (29 Haziran 2020). "The Podcast: Naughty Dog's Neil Druckmann And Media Molecule's Siobhan Reddy Join Talking Games With Reggie And Harold!". The New York Videogame Critics Circle. 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  22. Robertson, Andy (31 Mayıs 2013). "The Last of Us: interview with Neil Druckmann and Ashley Johnson". The Daily Telegraph. Telegraph Media Group. 13 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2014.
  23. Beresford, Trilby (19 Haziran 2020). "Becoming Ellie: Ashley Johnson Navigates Grief and Guilt in 'The Last of Us Part II'". The Hollywood Reporter. Valence Media. 20 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  24. Stedman, Alex (18 Haziran 2020). "'The Last of Us Part II': Ellie's Voice Actor, Ashley Johnson, on the Pressure of a Sequel and Facing Ellie's Trauma". Variety. Penske Media Corporation. 19 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  25. Takahashi, Dean (5 Ağustos 2013). "The definitive interview with the creators of Sony's blockbuster The Last of Us (part 1)". GamesBeat. VentureBeat. s. 1. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2014.
  26. Takahashi, Dean (5 Ağustos 2013). "The definitive interview with the creators of Sony's blockbuster The Last of Us (part 1)". GamesBeat. VentureBeat. s. 1. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2016.
  27. Byford, Sam (24 Haziran 2013). "Ellen Page accuses 'The Last of Us' developers of 'ripping off' her likeness". The Verge. Vox Media. 24 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2020.
  28. Ryan, Hannah (3 Temmuz 2020). "How The Last of Us Part II brought lesbian representation to gaming". Vice. Vice Media. 13 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2020.
  29. Hudson, Laura (18 Şubat 2014). "Inside the Mind Behind the Brilliant New Last of Us DLC". Wired. Condé Nast. 3 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2015.
  30. Favis, Elise (12 Haziran 2020). "A child in a dangerous world: Inside the creation of Ellie". The Washington Post. Nash Holdings. 12 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2020.
  31. Favis, Elise (19 Haziran 2020). "Naughty Dog explains meaning behind Ellie's tattoo in 'The Last of Us Part II'". The Washington Post. Nash Holdings. 20 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2020.
  32. Orland, Kyle (6 Haziran 2013). "The Last of Us review: Me, you, and the infected". Ars Technica. Condé Nast. 15 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2016.
  33. Mc Shea, Tom (5 Haziran 2013). "The Last of Us Review". GameSpot. CBS Interactive. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2016.
  34. Bradford, Matt (16 Temmuz 2013). "The 12 biggest nitpicks of The Last of Us". GamesRadar. Future plc. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2015.
  35. MacDonald, Keza (17 Şubat 2014). "The Last of Us: Left Behind – review". The Guardian. Guardian Media Group. 15 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2016.
  36. O'Brien, Lucy (1 Aralık 2013). "Is This the Most Important Moment in The Last of Us". IGN. Ziff Davis. 26 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2016.
  37. Amini, Tina (2 Temmuz 2013). "The Moral Ambiguities In The Last Of Us". Kotaku. Gawker Media. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2015.
  38. Hamilton, Kirk (27 Haziran 2013). "The Last Of Us' Climactic Moments Could Have Been Very Different". Kotaku. Gawker Media. 26 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2016.
  39. Plunkett, Luke (4 Temmuz 2013). "Every Time Ellie Says F**k, S**t (And Motherf**ker) In The Last Of Us". Kotaku. Gawker Media. 19 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2015.
  40. Plante, Chris (24 Temmuz 2013). "Let's Talk About: The ending of The Last of Us". Polygon. Vox Media. 26 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2016.
  41. Kerzner, Liana (18 Eylül 2014). "Some of gaming's greatest heroes are mentally ill, and that's a great thing". Polygon. Vox Media. 26 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2016.
  42. Clements, Ryan (9 Şubat 2014). "The Drop: New PlayStation Releases for February 11th, 2014". PlayStation Blog. Sony Computer Entertainment. 26 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2016.
  43. Agnello, Anthony John (27 Aralık 2013). "2013 in Review: In The Last of Us, No Death is Meaningless". USGamer. Gamer Network. 18 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2016.
  44. Hata: {{video oyunu kaynağı}} başlık ve geliştirici parametrelerine bilgi girilmedi
  45. Druckmann, Neil, Hicks, Faith Erin (y), Hicks, Faith Erin (r), Rosenberg, Rachelle (ton), Robins, Clem (kal), Edidin, Rachel, Wright, Brendan (ed). The Last of Us: American Dreams #1: 10 (April 3, 2013), Dark Horse Comics.
  46. Hata: {{video oyunu kaynağı}} başlık ve geliştirici parametrelerine bilgi girilmedi
  47. Hata: {{video oyunu kaynağı}} başlık ve geliştirici parametrelerine bilgi girilmedi
  48. Carter, Chris (18 Haziran 2020). "Review: The Last of Us Part II". Destructoid. Enthusiast Gaming. 7 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2020.
  49. Killingsworth, Jason (25 Haziran 2013). "Sexism sells? The Last Of Us begs to differ". Edge. Future plc. 28 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2015.
  50. Welsh, Oli (31 Temmuz 2014). "The Last of Us review". Eurogamer. Gamer Network. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2015.
  51. Harman, Stace (14 Şubat 2014). "The Last of Us: Left Behind review". Eurogamer. Gamer Network. 22 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2015.
  52. Gibson, Ellie (5 Temmuz 2013). "The Last of Us isn't the solution to sexism in games, but it's a start". Eurogamer. Gamer Network. 23 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2015.
  53. Helgeson, Matt (5 Haziran 2013). "Naughty Dog's Grim Masterpiece". Game Informer. GameStop. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2015.
  54. Reed, Ashley; Hartup, Andy (11 Mart 2014). "The 20 most inspirational female characters in games". GamesRadar. Future plc. 26 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2015.
  55. "Best game characters of the generation". GamesRadar. Future plc. 11 Ekim 2013. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2015.
  56. Avard, Alex (12 Haziran 2020). "The Last of Us Part 2 Review: "AN Astonishing, Absurdly Ambitious Epic"". GamesRadar. Future plc. 12 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2020.
  57. Mc Shea, Tom (13 Şubat 2014). "The Last of Us: Left Behind Review". GameSpot. CBS Interactive. 22 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2015.
  58. Wallace, Kimberley (28 Aralık 2013). "The Best Gaming Duos Of 2013". Game Informer. 22 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2015.
  59. Hilliard, Kyle (22 Temmuz 2013). "From Elika To Ellie: Comparing Prince Of Persia And The Last Of Us". Game Informer. GameStop. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2015.
  60. Wallace, Kimberley (23 Aralık 2013). "Opinion: Important Female Character Weren't Marketed Well This Year". Game Informer. GameStop. 23 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2015.
  61. Miller, Greg; Moriarty, Colin; Altano, Brian (24 Haziran 2013). "The Last of Us' Ellie vs. BioShock Infinite's Elizabeth". IGN. Ziff Davis. 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2015.
  62. Karmali, Luke (14 Mart 2014). "Why We Need More Gay Characters In Video Games". IGN. Ziff Davis. 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2015.
  63. MacDonald, Keza (19 Şubat 2014). "The Significance of The Last of Us: Left Behind". IGN. Ziff Davis. 2 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2015.
  64. Moriarty, Colin (5 Haziran 2013). "The Last of Us Review". IGN. Ziff Davis. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2015.
  65. Mitchell, Richard (5 Haziran 2013). "The Last of Us review: Humans, conditioned". Joystiq. AOL. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2015.
  66. Hamilton, Kirk (17 Şubat 2014). "Video Gaming's Latest Breakthrough Moment". Kotaku. Gawker Media. 2 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2015.
  67. Suellentrop, Chris (14 Haziran 2013). "In the Video Game The Last of Us, Survival Favors the Man". The New York Times. The New York Times Company. 11 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2015.
  68. Meikleham, David (5 Haziran 2013). "The Last Of Us review SPOILER FREE - Naughty Dog's latest masterpiece is apocalypse wow". PlayStation Official Magazine. Future plc. 8 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2015.
  69. Campbell, Colin (27 Kasım 2019). "The 70 best video game characters of the decade". Polygon. Vox Media. 27 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2020.
  70. Kollar, Philip (5 Haziran 2013). "The Last of Us review: dead inside". Polygon. Vox Media. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2015.
  71. Barker, Sammy (19 Haziran 2020). "The Last of Us: Part II Review". Push Square. Gamer Network. 12 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2020.
  72. Martin, Tim (1 Mart 2014). "The Last of Us: Left Behind review". The Daily Telegraph. Telegraph Media Group. 22 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2015.
  73. McKeand, Kirk (12 Haziran 2020). "The Last of Us Part 2 review – a generation-defining masterpiece". VG247. videogaming247 Ltd. 12 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2020.
  74. Muncy, Julie (12 Haziran 2020). "Last of Us Part II Is Great, but Can't Escape Its Father's Shadow". Wired. Condé Nast. 13 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2020.
  75. Favis, Elise (22 Temmuz 2020). "'The Last of Us Part II' handles Ellie's coming out story with care. It reminded me of my own". The Washington Post. Nash Holdings. 23 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2020.
  76. Karmali, Luke (13 Mart 2014). "BAFTA Games Awards 2014 Winners Announced". IGN. Ziff Davis. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2015.
  77. Nutt, Christian (12 Mart 2015). "BAFTA Awards honors Destiny, Monument Valley, and David Braben". Gamasutra. UBM plc. 13 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2015.
  78. "Game Title: The Last of Us". Academy of Interactive Arts & Sciences. 7 Şubat 2014. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2015.
  79. Zimmerman, Conrad (24 Aralık 2013). "The winner of Destructoid's best 2013 character". Destructoid. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2015.
  80. Stedman, Alex (10 Aralık 2020). "The Game Awards 2020: Complete Winners List". Variety. Penske Media Corporation. 11 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2020.
  81. HG Staff (21 Aralık 2013). "2013 Best New Character". Hardcore Gamer. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2013.
  82. "The Best Performance in Games of 2020". IGN. Ziff Davis. 22 Aralık 2020. 15 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2020.
  83. Allen, Thomas J. (7 Şubat 2014). "2013 NAVGTR Winners". National Academy of Video Game Trade Reviewers. 21 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2017.
  84. Blase, Aurora (14 Mart 2015). "Congratulations to the 2015 SXSW Gaming Award Winners!". South by Southwest. 15 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2015.
  85. Hoggins, Tom (31 Aralık 2013). "Telegraph Video Game Awards 2013". The Daily Telegraph. Londra: Telegraph Media Group. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2015.
  86. Dane, Patrick (7 Aralık 2013). "'Grand Theft Auto V' Tops Spike VGX 2013 Award Winners List". Game Rant. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2015.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.