Fransız İç Kuvvetleri

Fransız İç Kuvvetleri (Fransız Partizanlar), Almanya'nın Fransa'yı işgalinden 3 yıl sonra Fransız Komünist Partisi tarafından ülkede bulunan bütün direniş gruplarının birleştirilmesiyle oluşturulmuş direniş örgütüdür.

Fransız İç Kuvvetleri
Fransa iç direnişi
Etkin	Şubat 1944-25 Ağustos 1944
Dağılması	Fransa kurtulduktan sonra dağıltıldı
Ülke	Fransa
Bağlılık	Fransız Komünist Partisi
Tipi	Gerilla
Görevi	Fransa'yı işgalden kurtarmak
Büyüklük	400.000-500.000
Marş	Le chant des partisans
Savaşları	II. Dünya Savaşı
Komutanlar
Ünlü komutanları	Marie-Pierre Kœnig Henri Rol-Tanguy Pierre Pène Hubert Desouche Philippe Viannay

Oluşumu

Almanya, 1943 yılında Stalingrad Muharebesi'nden almış oldukları ağır darbede sonrasında orduyu tekrar canlandırmak için Yahudileri ve işgal edilen bölgelerden veya kukla rejimlerden yabancı işçi getirdi. Bu işçi kaynaklarından bir tanesi ise Vichy Fransası olmuştu. Bununla birlikte Vichy Fransası'nda çıkarılan ikinci zorunlu çalışma kanunuydu. Bu iki çalıştırma yasaları sonucunda toplam 600.000 işçi Almanya'ya gitti. Gitmeyi kabul etmeyen kişiler ise partizan hareketini oluşturuldu.

Bu işçi grubu ülke topraklarında oluşturulmuş ilk büyük direniş grubuydu. Bu gruba yerelden birçok kişi katıldı. Bu direnişçiler daha çok Vichy Fransası topraklarında egemen oldu. Ve Fransız Komünist Partisi tarafından yönlendiriliyordu.

Kuruluşu

1944 yılının başlarında Fransa'da faaliyet gösteren bütün direniş grupları Fransız Komünist Partisi altında birleşti. Bunun adı "Fransa İç Kuvvetleri" oldu. FFI kurulduğu sırada ilkin 100.000, yakın zamanda 400.000'e varan bir direnişçi grubu oluştu[1]. Daha sonra bu rakam 500.000 olacaktı.

Çatışmalar

Korsika adası

Benito Mussolini'yi hapse atan İtalya Krallığı, Müttefik Devletler ile mütareke imzaladı. Bu sıralarda Müttefik Devletler'in çıkarma yapmayı planladığı yerlerden birisi ise Korsika'ydı. Bu yüzden Almanya burayı Temmuz 1943 yılında 12.000 kişilik bir birlikle işgal etti. İtalyan birlikleri direnmeden burayı Almanlara teslim etti. 9 Eylül 1943 yılında Fransız İç Kuvvetleri bir ayaklanma başlattı. işgal sırasında direnmeyen İtalyanlar Kral III. Victor Emmanuel'e sadakatini belirterek direnişçilerin yanında çatışmaya girdi. Almanlar takviye aldıysa da çatışmaları kaybetti ve adayı boşalttı.

Normandiya Çıkarması öncesi

Fransız İç Kuvvetleri, güney bölgesine nazaran daha güçsüz olduğu kuzey bölgesinde propaganda yapmak amacıyla Almanlara saldırdı. Haut-Jura, Les Glières ve Mont Dağında çatışmalara girdi. Limousin bölgesinde ise işgalden beri direnen yerel halka destek verdi. Normandiya Çıkarması öncesinde Müttefik Devletler'in çıkarma bölgesini güvence altına almak için indirilen paraşütçü birliklerine destek vererek Almanları yenilgiye uğrattılar.

Normandiya Çıkarması

Normandiya Çıkarması sırasında karaya çıkan Müttefik Devletler'e destek amaçlı Saint-Marcel, Saffre, Gargan dağı, Ecueillé, Saint-Nazaire ve Lorient bölgesinde bulunan Alman birliklerine saldırdı. Saint-Marcel, Saint-Nazaire ve Lorient bölgesinde başarılar elde edildi. Daha sonraları 19 Ağustos 1944 yılında Fransız İç Kuvvetleri, Paris'te isyan etti. Çekilen Alman birliklerini takip etmek için Lerlerc komutasındaki Fransız birliği Normandiya'dan Paris'e geldi.

Dragoon Harekatı

Fransız İç Kuvvetleri, Almanlar ile yapmış oldukları çatışmalarda Toulon, Martigues, Marseille, Nice ve Rennes'i özgürleştirdi. Bu direnişler sonucunda Alman On Dokuzuncu Ordusu süratle geri çekildi. Alman ordusunun geri çekilmesi Müttefik kuvvetlerinin kısa sürede büyük kazançlar elde etmesini sağlamıştı. Daha sonra güneyde ilerleyen Müttefik kuvvetlerine destek amaçlı; Gueret, Tulle, Usse bölgesi (iki kez), Gargan Dağı, Vercos, Lioran, Égletons, Montelimar ve Meximieux bölgesinde bulunan Alman birliklerine saldırdı. Usse, Montelimar ve Meximieux bölgesinde başarılar elde edildi.

Önemi

Tarihçiler Fransa İç Kuvvetleri'nin önemini vurgulamaktır. Örneğin II. Dünya Savaşı sırasında direniş hareketleri üzerine çalışan Jean-François Muracciole'ye göre:

« Direnişçilerin yardımı olmadan, Müttefikler Fransa'da çok zor ilerleyecekti. »

Bataillons de la Jeunesse'ye (Gençlik Taburu) göre:

« Güneyi ve batıyı, Nantes-Bourges ve Dijon-Marsilya hattını düşmanlardan temizlemek için Müttefik kuvvetlerine hiç ihtiyaç duyulmadı. Fransa'nın beşte üçünü, bizzat direniş hareketinin kendisi kurtardı ve Paris de öyle kurtarıldı[2]. »

Dağıtılması ardından

Direniş hareketi dağıtıldıktan sonra 114.000 partizan (hareketin %30'u) Fransa ordusuna katıldı.

FFI, mücadele sırasında toplam 20,000 partizan kaybetti. Bunların 13.679'u yargısız infaz sonucu öldürüldü. 3000 partizan ise çatışmalar sırasında öldürüldü.

Kaynakça

1. Sumner, Ian. The French Army 1939-45 (2), page 37. Osprey Publishing, London, 1998. ISBN 1-85532-707-4. 200,000 FFI members in October 1944 were believed to be armed.
2. http://www.ozgurlukdunyasi.org/arsiv/370-sayi-088/1480-fransiz-komunist-partisi-tarihinden-bir-kesit