Gülriz Sururi-Engin Cezzar Tiyatrosu

Gülriz Sururi-Engin Cezzar Tiyatrosu, İstanbul'da 1962-1990 yıllarında faaliyet gösteren özel tiyatro topluluğu.

Gülriz Sururi - Engin Cezzar Tiyatrosu
Kuruluş	28 Eylül 1962
Kapanış	1990
Tür	Özel tiyatro
Konum	İstanbul
Önemli kişiler	Gülriz Sururi, Engin Cezzar

Adını kurucuları Gülriz Sururi ve Engin Cezzar'dan alır. 1960'lı 1970'li yıllarda Türk tiyatrosunda yerli oyunların oynanmasına öncülük etmiştir.[1] Nâzım Hikmet'in "Ferhat ile Şirin", Yaşar Kemal'in aynı adlı romanından uyarlanan "Teneke", Haldun Taner'in Keşanlı Ali Destanı ve "Zilli Zarife", Refik Erduran'ın "Direklerarası", Güngör Dilmen'in "Canlı Maymun Lokantası" "İttihat ve Terakki" ve "Kurban" oyunları topluluğun Türkiye ve dünyada ilk gösterimini yaptığı oyunlardandır.

Tarihçe

Perdelerini 28 Eylül 1962'de Küçük Sahne'de açtı. İlk oyunu, Erskine Caldwell'in "Tütün Yolu" adlı eseri idi.[2] İlk oyunları arasında Aleksander Griboyedov'un "Akıldan Bela", Shakespeare'den Othello gibi eserlerinin yanı sıra Çikolota Sevgilim gibi Fransız komedileri yer almaktaydı.[2][3] Topluluk daha sonra Nazım Hikmet'in "Ferhat ile Şirin" oyununu Türkiye'de ilk kez sahneledi. Bunu, Yaşar Kemal'in "Teneke" adlı oyunu ve Haldun Taner'in epik tiyatro örneği olarak yazdığı "Keşanlı Ali Destanı" izledi. İlk kez 31 Mart 1964 tarihinde sahnelenen Keşanlı Ali Destanı, Türk tiyatrosunun temel taşlarından birisi arasına girdi ve birçok tiyatro topluluğu tarafından defalarca sergilendi.[4]

James Baldwin'in yazdığı "Giovanni'nin Odası", Güngör Dilmen'in "Canlı Maymun Lokantası", Refik Erduran'ın "Direklerarası", Haldun Taner'in özellikle Gülriz Sururi için yazdığı "Zilli Zarife" oyunları topluluğun başlıca oyunlarındandır.[3] "Palto", "İttihat ve Terakki", "Hair" gibi büyük yapımlar da gerçekleştiren toplululuk oyunlarını yıllarca Küçük Sahne, Muammer Karaca Tiyatrosu, Elhamra Sahnesi, Renk tiyatrolarında sahneledi. 1969 yılında Şişli'de Ümit Sokak'ta yer alan Ümit Tiyatrosu'nda oyunlarını sahnelemeye başladı.[2][5][6] 1990 yılında mali sorunlar yüzünden perdelerini kapadı.[7]

Kaynakça

1. Oral, Zeynep. "Engin ve Gülriz". http://www.cumhuriyet.com.tr/. Cumhuriyet gazetesi 2 Şubat 2017. 26 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2017. |website= dış bağlantı (yardım)
2. "Tarihçe". https://transcription.si.edu. 26 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2017. |website= dış bağlantı (yardım)
3. Asilyazıcı, Hayati. "Engin Cezzar Türk tiyatrosu için ne ifade ediyor". https://odatv.com/. Odatve.com sitesi, 27 Şubat 2017. 17 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2017. |website= dış bağlantı (yardım)
4. Dinç, Faruk. "İz Bırakmış 10 Tiyatro Oyunu". http://ankaenstitusu.com. Anka Enstitusu web sitesi, 25 Aralık 2016. 26 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2017. |website= dış bağlantı (yardım)
5. Kadak, Reha. "Türk tiyatrosunun en kıdemli - en genç aktörü ve tiyatrosu". http://www.milliyetsanat.com. Milliyet Sanat, 9 Ağustos 2016. 26 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2017. |website= dış bağlantı (yardım)
6. "Gülriz Sururi ile Nisa Serezli Kavgası". https://www.tozlumagazin.com. Tozlumagazin.com sitesi, 20 Kasım 2015. 26 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2017. |website= dış bağlantı (yardım)
7. "Engin Cezzar". http://tiyatro.iksv.org. iksv.org web sitesi. 20 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2017. |website= dış bağlantı (yardım)