Gračanica Muharebesi

Tripolje Savaşı (Sırpça: битка код Трипоља/бој на Трипољу) (Gračanica Muharebesi olarak da bilinir (Sırpça: Грачаничка битка)), Kasım 1402'de Branković ailesi desteğiyle Osmanlıların ve Stefan Lazarević tarafından yönetilen Sırplar arasında bir savaştı.

1402’de Osmanlıların Ankara'daki kaybından sonra Osmanlı hâkimiyetinden ayrılmak isteyen Sırpların hükümdari Lazarević aldiği siyasi kararlar ile bağımsızlığını öne sürmeye başladı. Yeğeni Đurađ Branković bir kavgadan sonra yeni Osmanlı padişahıyla birleşmeye niyetlendiğinde Lazarević ile arası bozulmuş ve Branković hapse atılmış. Branković bir arkadaş tarafından serbest bırakıldıkdan sonra Osmanlı kuvvetleri ile beraber Lazarević'e karşı savaşmaya başlamış. Osmanlı takviye kuvvetleri yanında cesaretlenen Branković Kosova'daki Lazarević'in Sırp içlerine döneceği güzergâh uzerindeki olan Adriyatik kıyılarına dikilmiş. 21 Kasım 1402'de Tripolje sahasında çatışma başlamış.

Arka plan

Osmanlıların 1402 Temmuz'unda Ankara Savaşı’nda yenilmeleriyle ve ardından Sultan Bayezid’in ortadan kaybolmasıyla, Sırpların siyasi kararlar alarak özerkleşebilmelerine fırsat verildi.[1] Bir zamanlar Osmanlı tarafında savaşmış olan Sırplar o yıllarda Bizans yönetmenliği altında olan topraklardan memleketlerine dönmüşler. Ağustos 1402'de Konstantinopolis'te Bizans İmparatoru II. Manuil Lazarević'e Despot unvanını takdı.[1]

Lazarević hâlâ Konstantinopolis’dayken Sırpların diğer bir yöneticisi olan yeğeni Đurađ Branković ile kavga etmeye başladı. 15. ve 16. yüzyılların Mavro Orbini adlı tarihçisine göre Branković Bayezid'in en büyük oğlu Süleyman Çelebi ile güçünü birleştirmek istediğine dair Lazarević şüphelendiğinde aralarında kavga çıkmış. Çelebi ise o zamanlarda Rumeli'de güç sahibi idi.[2] Tarihçi Dimitris Kastritsis'a göre Bayezid Branković'in babasını sürgün edikten sonra arazilerin bir kısmını Lazarević'e verince kavga çıkmış. Lazarević İmparator VII. İoannis'a Branković'i hapsetmesini teşvik etmesine rağmen, başarılı olup olmadığı kesin olarak bilinmiyor.[3] 1402'de Lazarević Branković'in hapsedilmesini emretiyor, ancak Brankoviç o yılın eylül ayında bir arkadaşın yardımı ile serbest bırakılıyor.[4] Branković da derhal Lazarević ile savaşacak asker istemek amaçıyla Süleyman Çelebi ile görüşme yapmış. [4]

Lazarević-Branković çatışması savaşa hazırlıkta olan Osmanlıların Balkanlarda egemenliklerini tekrar ele geçirmek için bir fırsatdı. Küçük Asya'dan dönen Sırp askerleri aniden bir Osmanlı komutanının emriyle Edirne civarlarında saldırıya uğradı ve yok edildi. Lazarević'ın ordusunun bu yoldan dönemeyeceği kesinleşince Branković ve Osmanlılar Lazarević ve kardeşi Vuk'un dönüşünü engellemeye çalıştı. Süleyman Osmanlı ve Branković'in kuvvetlerine yolların kontrolünü ele geçirmelerini ve Lazarević kardeşlerinin geçişini engellemelerini emretti. Bu çatişmanın Branković'un kontrolü altında olan Kosova bölgesinde gerçekleşmesi bekleniliyordu.[4] Branković’in niyetlerine dair hâlâ süphe eden Süleyman Branković'in sadakatini emine almak amaçıyla güvendiği bir komutanı Brankovic'in yanına gönderdi.[5] Lazarević kardeşler ve yaklaşık 260 savaşçı Konstantinopolis'ten ayrıldı ve bir gemi ile Zeta kıyısına doğru yola çıktılar.[6] Zeta’ya varmadan evel Lazarević Branković’in planladıklarını fark etmiş ve Vuk ile beraber savaşa hazırlanmaya başlamiş. Lazarević ve Vuk kardeşileri Đurađ II Balšić ile göruşme yaptılar. Balšić kardeşlere askeri destek olarak anneleri Milica'nın Despotate'de bir ordu kurmasını sağladı.[4] Lazarević’in ordusu, Ekim 1402'te Žiča manastırına doğru ilerlemeye başladı.[7] Branković'in ve Osmanlıların kuvvetleri ise Graçaniça Manastırı yakınında toplandı.[5]

Kaynakça
  1. Kalić 1982a, s. 65.
  2. Kalić 1982a, s. 66.
  3. Kastritsis 2007, s. 57.
  4. Kalić 1982a, s. 67.
  5. Kalić 1982a, s. 68.
  6. Purković 1978, ss. 67–68, Kalić 1982a
  7. Kalić 1982a, ss. 67-68.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.