Hamâmîzâde İhsan Bey

Hamâmîzâde İhsan Bey ya da Hamâmîzâde Mehmed İhsan (d. 4 Şubat 1885, Trabzon - ö. 11 Mayıs 1948)[1], Türk divan şairi, gazeteci, eğitimci ve halk kültürü araştırmacısı.[2][3][4]

Hamâmîzâde Mehmed İhsan
Doğum 04 Şubat 1885(1885-02-04)
Trabzon
Ölüm 11 Mayıs 1948 (63 yaşında)
İstanbul
Meslek Şair, yazar, gazeteci, halk bilimci, eğitimci
İkamet Trabzon, İstanbul
Milliyet Türk
Tür Divan şiiri, folklor araştırması
Önemli eser Hamsi-nâme

Yaşamı

İhsan Bey, 4 Şubat 1885'te Trabzon'da dünyaya gelmiştir.[5] Babası Hamâmîzâde Hafız Ahmet Efendi, annesi Rizeli Çelebizâde Salih Ağa'nın kızı Nafia Hanım'dır.[6] Trabzon İdadisi mezunudur.[7] Bir dönem Trabzon'daki okullarda öğretmenlik yapan İhsan Bey; daha sonra İstanbul'a taşınmıştır. Burada çeşitli gazetelerde yazılar yazmış ve edebiyat, İslam tarihi, Türkçe vb. alanlarda öğretmenlik yapmıştır.[1][2] Soyadı kanunundan sonra Hamamoğlu soyadını almıştır.[1] 11 Mayıs 1948 tarihinde de İstanbul'da ölmüştür.[5] Mezarı, İstanbul Edirnekapı Şehitliği'ndedir.[5] Ölümünün ardından, adı Trabzon'un Yeni Mahalle semtindeki 1. sokağa verilmiş, 1987'deki belediye meclisi kararıyla da kent kültür merkezinin adının “İhsan Hamim Kültür Merkezi” (bugün için Hamamizade İhsan Bey Kültür Merkezi) olarak değiştirilmesi kararlaştırılmıştır.[8]

Edebî kişiliği

Tarihçi Murat Bardakçı'ya göre, İhsan Bey; divan edebiyatının "divan sahibi son şairi"dir.[2] O, "Bir Destan" adlı mizahi manzumesi hariç aruz vezni ile kaleme aldığı şiirlerinde, Nedim'den etkilenmiştir.[3] Şiirleri ve biyografisi Mustafa İsen ve Rıdvan Canım tarafından yapılan bir çalışmayla yeniden yayımlanmıştır.[3] İhsan Bey'in en çok bilinen eseri 1928'de yayımladığı Hamsi-nâme adlı folklorik ögeler taşıyan kitabıdır.[5][9] Kitapta hamsinin biyolojik yapısı, hamsi konulu halk müzikleri ve halk oyunları gibi birçok açıdan Karadeniz halkı için hamsinin önemini belirten başlıklara yer verilmiştir.[2] Ahmet Caferoğlu, Hamâmîzâde'nin "Baba Salim" adlı eserini överek, onu Trabzon ağzını mükemmel bilen bir araştırmacı olarak değerlendirmiştir.[10]

İhsan Bey'in, çoğunluğu Trabzon yöresinden olmak üzere derlediği 772 bilmece; Türk folklor araştırmalarında ilk metodik halk bilimi araştırması olarak kabul edilmektedir.[3] Ayrıca, Trabzon yöresinden derlediği türkü ve manileri 1931'de "Trabzon Manileri" adıyla, oluşturduğu sınıflandırma kuralları içerisinde yayımlamıştır.[11]

Eserleri

İhsan Bey, yaşamı boyunca 58 kitap kaleme almıştır.[5] İhsan Bey'in bazı eserleri şunlardır:

  • Hamsi-nâme
  • Trabzon Manileri
  • Türk Edebiyatı Nümuneleri
  • Baba Sâlim
  • Rübâiyât-ı Ömer Hayyam
  • Ticarî Muhaberat

Hakkında yapılan çalışmalar
  • Mustafa İsen - Rıdvan Canım, Hamâmîzâde İhsan Hayatı Eserleri ve Divânı, Ankara 1989.
  • Ercümend E. Talu, “Hamâmîzâde İhsan”, Son Saat, İstanbul 14 Mayıs 1948, s. 2.
  • Cemaleddin Server, “Hamâmîzâde İhsan”, AA, V, 1470-1471.
  • “Hamâmîzâde İhsan”, TA, XVIII, 426-427; Mustafa Uzun, “Hamâmî, Mehmed İhsan”, TDEA, IV, 79-80.

Kaynakça
  1. "Hamamizade İhsan (1885 - 1948)". 17 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2016.
  2. Bardakçı, Murat (2013). "Hamsi ile ilgili herşeyi, hamsinin kitabı 'Hamsinâme'de bulursunuz". Habertürk. 24 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2016.
  3. TDV İslam Ansiklopedisi, Hamâmîzâde Mehmed İhsan maddesi, hazırlayan: Mustafa Uzun, cilt: 15; sayfa: 436.
  4. 1987 Trabzon Kültür-Sanat Yıllığı, s. 357.
  5. Tarih ve Toplum: Aylık Ansiklopedik Dergi, 36. cilt, s. 371.
  6. Bal, Mehmet Âkif (2007), Trabzonlu ünlü simalar ve Trabzon'un Ünlü Aileleri, Çatı Yayınları, s. 824.
  7. Büyük Lûgat ve Ansiklopedi, Hamami maddesi, 5. cilt, Meydan Yayınevi, 1985, s.570.
  8. Albayrak, Hüseyin; Sağlam, İbrahim (2007), Dünden Bugüne Trabzon Basını, 1869-2009, 4. cilt, Trabzon İli ve İlçeleri Eğitim Kültür ve Sosyal Yardımlaşma Vakfı, s.161.
  9. Virgül Dergisi, 87-90. sayılar, s. 42.
  10. Caferoğlu, Ahmet (1946), Kuzeydoğu İllerimiz Ağızlarından Toplamalar, TDK Yayınları, s. XXIV.
  11. Şenel, Süleyman (1994), Trabzon Bölgesi Halk Müzikisine Giriş, Anadolu Sanat Yayınları, s. 172.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.