Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death)

Marilyn Manson'ın dördüncü albümü. Mechanical Animals'ın turnesinde iki lise öğrencisi Columbine'de lise baskını sonucu oradan bulunanları ve kendilerini öldürmüşlerdi. Marilyn Manson çocukları kötü etkilediği gerekçesiyle suçlandı ve turnesini yarıda kesmek zorunda kaldı ve uzun süre medya önüne çıkmayarak bu albümün kayıtlarına başladı. Albüm Amerikan toplumuna, medyaya sert eleştiriler taşımaktadır. Albüm konular olarak önceki albümleri Mechanical Animals ve Antichrist Superstar ilk benzerlikler taşır ve bu üçlemenin son ayağı olmaktadır. Albüm Manson'ın en az satan albümü olmasına karşın, medyadan iyi eleştiriler almıştır. Albüm dötr bölümden olmuşmaktadır ve her bölümü temsil eden harfler yan yana konulduğunda Adam Kadmon yazısı çıkmaktadır.

Holly Wood (In the Shadow of the Valley of Death)
Marilyn Manson stüdyo albümü
Yayımlanma 13 Kasım 2000
14 Kasım 2000
14 Kasım 2000
5 Aralık 2000
Kaydedilme 1999-2000, Death Valley, Kaliforniya
Tarz Alternatif metal, endüstriyel metal
Süre 68:19
Şirket Nothing, Interscope
Yapımcı Marilyn Manson ve Dave Sardy
Marilyn Manson kronolojisi
The Last Tour on Earth
(1999)		 The Golden Age of Grotesque
(2003)

Arka plan ve oluşum süreci

1990'ların sonunda, Marilyn Manson ve grubu müzik dünyasının en tartışma yaratan gruplarından biri olarak şöhrete kavuştular.[1][2] Albümleri Antichrist Superstar (1996) ve Mechanical Animals (1998) hem eleştirmenlerden hem de dinleyiciden tam not aldı[3] ve 1999'daki Rock Is Dead turnesi başladığında, grubun vokalisti dışlanmış gençliğin ikon olarak tanımladığı isimlerden biri hâline gelmişti.[4] Grubun popülaritesi artarken, grubun provokatif müziği ve imajı muhafazakâr kesimi rahatsız etmeye başladı.[5] Birçok politikacı grubun konserlerinde hayvanlara tecavüz edip, öldürdüğü gibi yanlış ve abartılı iddialar nedeniyle grubun konserlerini yasaklamak için lobi faaliyetleri gösterdi.[6] Grubun müziğinin "tecavüz, katliam, dine küfür ve intihar" gibi konuları överek gençliğe kötü örnek olduğunu iddia eden din grupları ve ebeveynler grubun konserlerini protesto ettiler.[5]

20 Nisan 1999'da Columbine Lisesi öğrencileri Eric Harris ve Dylan Klebold intihar etmeden önce 12 öğrenci ve bir öğretmeni öldürüp, 21 kişiyi yaraladı.[7] Bu okul katliamı sonrası grubun bu katliama ilham verdiği söylendi[7][8] ve ilk çıkan haberler katillerin grubun hayranı olup, katliam sırasında grubun t-shirtünü giydiklerini iddia etti.[9][10] Bu iddialar daha sonra yanlış çıksa da[11] yerel medya ve kamuoyundaki tartışmalar, Manson'ın müziğini Harris ve Klebold'a ilham vermekle suçluyordu.[8][12] Daha sonra çıkan raporlar iki katilin grubun hayranı olmadığını - hatta tam tersine grubun müziğini sevmediğini açıkladı.[13] Buna rağmen bazı diğer gruplar ile birlikte Marilyn Manson, din[14], politika [15] ve eğlence [16] dünyasından önemli isimler tarafından eleştirildi.

Columbine sonrasında artan bir baskı altındayken grup, hayatını kaybedenler ve ailelerine saygıdan ötürü Kuzey Amerika turnesinin son beş konserini erteledi.[17] 29 Nisan'da, Kansas senatörü Sam Brownback'in başını çektiği 10 senatör, Interscope'un sahibi olan Seagram şirketinin başkanı Edgar Bronfman Jr'a mektup yazarak şirketin "şiddeti öven müziklerin" çocuklara ulaşmasına engel olmasını istedi. Mektup, Manson'ın adını vererek onun şarkılarının Harris ve Klebold'un yaptıklarını yansıttığını söyledi.[18] Aynı gün, grup Kuzey Amerika turnesinin geri kalan konserlerini iptal ettiklerini açıkladı.[19] 2 gün sonra Manson, Rolling Stone dergisinde "Columbineː Kimin Suçu?" adlı bir makale yazarak ona atfedilen iddialara cevap verdi ve Amerika'daki silah kültürüne, silah lobilerinin politik gücüne ve toplumsal sorunları tartışmak yerine bir günah keçisi bulmayı tercih eden medyanın bu olaylara bakış açısına değindi.[20]

4 Mayıs'ta ABD Senatosu'nda televizyon, müzik, film ve bilgisayar oyunu endüstrilerinde şiddet içeren materyallerin çocuklara pazarlanması ve dağıtımı konulu bir toplantı yapıldı. Toplantıya dini gruplardan, profesörler ve akıl sağlığı uzmanlarına kadar geniş bir katılım sağlandı. Konuşmacılar, grubu, aynı plak şirketinde yer alan Nine Inch Nails'i ve 1999 tarihli film The Matrix'i Columbine katliamı gibi şiddet olaylarını besleyecek kültürel bir ortam yaratma suçlamasıyla eleştirdiler.[21] Komite, Federal Ticaret Komisyonu ve Amerika Birleşik Devletleri Adalet Bakanlığı'ndan eğlence sektörünün çocuklara yönelik pazarlama uygulamalarını araştırmasını istedi.[21][22]

8 Ağustos'ta turnelerinin Avrupa ve Japonya ayaklarını bitiren grup, göz önünden çekildi.[8] Holy Wood'un ilk çalışmaları, Manson'un Hollywood Hills'teki evinde içinde bulunduğu tartışmaya nasıl tepki vermesini düşündüğü üç aylık sessizlik dönemi ile aynı anda başladı.[8][23] Manson bu dönemde kariyerini tekrar gözden geçirdiğini söylediː "'Değer mi? İnsanlar ne demeye çalıştığımı anlıyorlar mı? Bunu dememe bile izin verilecek mi?' sorusuna cevap verirken bir miktar ürperti vardı çünkü kesin olarak her bir kapı yüzüme kapatılmıştı ... benim arkamda duran çok fazla insan yoktu".[24] Alternative Press'e "Mark David Chapman tarzında vurulabileceğini" düşünecek kadar güvenliğinin tehdit edildiğini söyledi.[23] Bir karşı saldırı olarak albüm üstüne çalışmalara başladı.[24]

Şarkılar

A: In the Shadow
  1. "GodEatGod" – 2:34 (Manson)
  2. "The Love Song" – 3:16 (Manson, Ramirez, 5)
  3. "The Fight Song" – 2:55 (Manson, 5)
  4. "Disposable Teens" – 3:01 (Manson, 5, Ramirez)

D: The Androgyne
  1. "Target Audience (Narcissus Narcosis)" – 4:18 (Manson, Ramirez, 5)
  2. "President Dead" – 3:13 (Manson, Ramirez, 5, Gacy)
  3. "In the Shadow of the Valley of Death" – 4:09 (Manson, Ramirez, 5)
  4. "Cruci-Fiction in Space" – 4:56 (Manson, Ramirez, 5, Gacy)
  5. "A Place in the Dirt" – 3:37 (Manson, 5)

A: Of Red Earth
  1. "The Nobodies" – 3:35 (5, Manson)
  2. "The Death Song" – 3:29 (5, Manson)
  3. "Lamb of God" – 4:39 (Manson, Ramirez)
  4. "Born Again" – 3:20 (Manson, Ramirez, 5)
  5. "Burning Flag" – 3:21 (Manson, Ramirez, 5)

M: The Fallen
  1. "Coma Black" – 5:58 (Manson, 5, Ramirez)
  2. "Valentine's Day" – 3:31 (Ramirez, Manson)
  3. "The Fall of Adam" – 2:34 (Manson, Ramirez, 5)
  4. "King Kill 33°" – 2:18 (Manson, Ramirez)
  5. "Count to Six and Die (the vacuum of infinite space encompassing)" – 3:24 (Manson, 5)

Kaynakça
  1. Pearlman, Mischa (21 Ocak 2015). "Marilyn Manson interview: 'I just think you have to be astonishing'". Time Out. 26 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2017.
  2. Gasparek, Brian (6 Şubat 2015). "25 Unexpected Facts About Marilyn Manson (Only One of Which Involves Mario Kart)". The Huffington Post. Verizon. 19 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2016.
  3. Barker, Emily (12 Haziran 2015). "Marilyn Manson's Albums Ranked From Worst To Best". NME. Time Inc. UK. 19 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2017.
  4. "Marilyn Manson Rolling Stone Biography". Rolling Stone. Wenner Media. 29 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2011.
  5. Strauss, Neil (17 Mayıs 1997). "A Bogey Band to Scare Parents With". The New York Times. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2011.
  6. Mikkelson, Barbara (15 Mayıs 2007). "Marilyn Manson Kills Puppies". Snopes.com. 5 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2017.
  7. France, Lisa Respers (20 Nisan 2009). "Columbine left its indelible mark on pop culture". CNN. Turner Broadcasting System, (Time Warner). 14 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2010.
  8. Bryant, Tom (10 Kasım 2010). "Screaming For Vengeance". Kerrang!, 1338. Bauer Media Group. ss. 40-42. ISSN 0262-6624.
  9. Cullen, Dave (23 Eylül 1999). "Inside the Columbine High investigation". Salon. 17 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2012.
  10. O'Connor, Christopher (27 Nisan 1999). "Colorado Tragedy Continues To Spark Manson Bashing". MTV. Viacom. 8 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2011.
  11. "Marilyn Manson: Media Storm After Columbine 'Really Shut Down My Career Entirely'". Blabbermouth.net. 24 Haziran 2015. 27 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2017.
  12. Jones 2002, ss. 126–127
  13. Marilyn Manson (24 Nisan 1999). "Columbine: Whose Fault Is It?". Rolling Stone. Wenner Media. 21 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2017.
  15. Burk, Greg (18 Ocak 2001). "Marilyn: A Re-Examination". LA Weekly. Village Voice Media. 29 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2017.
  16. Uhelszki, Jaan (13 Ağustos 1999). "Lynyrd Skynyrd Threaten Marilyn Manson With a Can of Whoop Ass". Rolling Stone. Wenner Media. 19 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2011.
  17. "Marilyn Manson Postpones U.S. Tour Dates". MTV. Viacom. 28 Nisan 1999. 13 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2011.
  18. O'Connor, Christopher (1 Mayıs 1999). "Politicians Go on Offensive Against Marilyn Manson". MTV. Viacom. 19 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2011.
  19. Sterngold, James (29 Nisan 1999). "Terror in Littleton: The Culture; Rock Concerts Are Cancelled". The New York Times. 1 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2010.
  20. "Marilyn Manson: The Write To Be Wrong". NME. Time Inc. UK. 1 Mayıs 1999. 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2011.
  21. O'Connor, Christopher (4 Mayıs 1999). "Senators Criticize Marilyn Manson, Nine Inch Nails at Hearing". VH1. Viacom. 11 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2011.
  22. Tapper, Jake (29 Ağustos 2000). "Hollywood on trial". Salon. 10 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2012.
  23. Lanham, Tom (Kasım 2000). "Marilyn Manson: Absinthe Makes The Heart Grow Fonder". Alternative Press, 148. ss. 76-86. ISSN 1065-1667.
  24. Childers, Chad (14 Kasım 2016). "16 Years Ago: Marilyn Manson Emerges From the Eye of the Storm With 'Holy Wood' Album". Loudwire. Townsquare Media. 28 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2017.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.