Kızıl Mağaraları

Kızıl Mağaraları, Çin'in Sincan Uygur Özerk Bölgesi'ndeki Bay İlçesindeki Kızıl kasabası (Basitleştirilmiş Çince: 克孜尔乡 , Kèzī'ěr Xiāng) yakınlarında bulunan bir dizi Budist kaya mağarasıdır. Site, Muzat Nehri'nin kuzey yakasında, Kuça'nın 65 kilometre (yol ile 75 km) batısında yer almaktadır.[1][2] Bu alan İpek Yolu üzerinde yer alan bir ticaret merkeziydi.[3] Mağaraların Çin'deki en eski büyük Budist mağara kompleksi olduğu ve 3. ve 8. yüzyıllar arasında gelişim gördüğü ifade edilmektedir.

Kızıl Mağaraları
克孜尔千佛洞
Tarım Havzası sınırlarında Kızıl Mağaraları
China haritasındaki konumu.
Konum  Çin
Bölge Sincan Uygur Özerk Bölgesi
Tür mağara

Mağaralar

Kızıl Mağaralar kompleksi, antik Tohar krallığı Kucha ile ilişkili eski Budist mağara alanlarının en büyüğüdür ve Sincan'daki en büyük mağaradır. Kucha bölgesindeki diğer mağara alanları arasında Kumtura Mağaraları ve Simsim Mağaraları bulunmaktadır.

Kızıl'da doğudan batıya 2 km uzunluğunda uzanan uçuruma oyulmuş 236 mağara tapınağı bulunmaktadır.[1] Bunlardan 135'i hala nispeten sağlamdır.[4] En eski mağaralar, radyoaktif karbon tarihlemeye dayalı olarak M.S. 300 yılına tarihlenmektedir.[5] Çoğu araştırmacı, Tang etkisinin bölgeye ulaşmasından sonra mağaraların muhtemelen 8. yüzyılın başlarında terk edildiğine inanmaktadır.[6] Kızıl'da Tohar dillerinde yazılmış belgeler bulundu ve mağaralardan birkaçı birkaç hükümdarlarının isimlerini içeren Tohar yazıtları içermektedir.

Mağaraların çoğunda, hacıların merkezinde temsili bir stupa bulunan bir sütunun etrafında dolaşabildiği bir alan bulunmaktadır. Sütunun önünde büyük tonozlu bir oda ve arkasında bu boşlukların yanlardan tünel benzeri iki koridorla bağlandığı daha küçük bir arka oda bulunur. Ön odada, Buda'nın üç boyutlu bir görüntüsü, iç mekanın odağı olarak hizmet eden büyük bir nişe yerleştirilmiş olurdu, ancak Kızıl'daki bu heykellerin hiçbiri hayatta kalmadı.[7] Arka oda parinirvana sahnesini tasvir eden bir duvar resmi veya büyük bir heykel ve bazı durumlarda her ikisinin bir kombinasyonunu içerebilirdi.

Üç tür mağara vardır: kare mağaralar, büyük görsel içeren mağaralar ve manastır hücreleri (kuti). Mağaraların yaklaşık üçte ikisi keşişlerin yaşam alanları ve depo-evleri olan kutilerdir ve bu mağaralarda duvar resimleri bulunmaz.

Resimler
Tohar Donör figürleri, mağara 8

1906'da, Albert von Le Coq ve Albert Grünwedel'in öncülüğünde bir Alman keşif ekibi Kızıl Mağaraları'nı keşfetti. Grünwedel öncelikle duvar resimlerini kopyalamakla ilgilenirken, von le Coq duvar resimlerinin çoğunu taşımayı seçti. Taşınan parçaların çoğu şimdi Berlin, Dahlem'deki Asya Sanat Müzesi'nde (eski Müze für Indische Kunst) yer almaktadır.[8] Diğer kaşifler bazı duvar parçalarını çıkardılar ve Rusya, Japonya, Kore ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki müzelerde sergilediler. Saha hem hasar görmüş hem de yağmalanmış olmasına rağmen, yaklaşık 5000 metrekare duvar resmi alanda kalmayı başardı, Bu duvar resimleri çoğunlukla Jataka hikâyelerini, avadanlarını ve Buda efsanelerini tasvir etmektedir ve Sarvastivadas Hinayana okulunun geleneğinde sanatsal bir temsili olarak ifade edilmektedir.[1]

Kucha'da bulunan bir kitabeye göre, bazı mağaralardaki resimler, yüksek rütbeli bir keşiş olan Anandavarman'ın tavsiyesi ile "Mendre" adlı bir Tohar kralı tarafından yaptırıldı. Kral, mağaraları boyamaları bir Hint sanatçı Naravahanadatta ve bir Suriyeli sanatçı olan Priyaratna ve öğrencilerine talimat verdi.[1] Komşu Khotanese kralları Vijayavardhana ve Murlimin de sanatçıları siteye göndererek başka bir mağaranın resimlerinin çizilmesine yardımcı oldu.

Kızıl'daki duvar resimlerinin önemli bir özelliği, Afganistan kökenli lapis lazuliden türetilen değerli ultramarin pigment dahil olmak üzere mavi pigmentlerin yaygın kullanımıdır. Ernst Waldschmidt'e göre bölge sanatının sınıflandırılmasında üç ayrı dönem vardır:[1] ilk aşamadaki duvar resimleri kırmızımsı pigmentlerin kullanımı ile karakterize edilirken, ikinci aşamadakiler bolca mavimsi pigmentler kullandı.[6] Önceki resimler daha çok Greko-Hint ya da Gandharan etkilerini yansıtırken, ikincisi İran (Sasani) etkilerini gösterir.[5] Daha sonraki tarihlere dayalı mağaralar daha az efsaneye ve/veya jatakaya sahip gibi görünüyor, çünkü resimlerin yerini çok sayıda küçük Buda'nın (bin Buda motifi) tekrarlayan tasarımları veya Buda'ları nimbüsleri almıştır. İlk iki aşamanın resimleri Çin unsurlarının eksikliğini göstermektedir. Son aşama, Türk-Çin dönemi, Turfan bölgesindeki en fazla kanıtı taşımaktadır, ancak Kızıl'da sadece iki mağarada Tang-Çin etkisi görülmektedir.

Kızıl duvar resimlerinin bir başka özelliği, birçok mağaranın ana odasının tonoz tavanlarının elmas şeklindeki bloklara bölünmesidir. Budist tasvirleri, bu elmas şekillerin içinde, tasvirlerin anlatı dizilerini göstermek için birbirinin üstündeki birçok katmana tasvir edilmiştir.[1]

Galeri
  • Mağaraların görünümünü
  • Tohar Donör figürleri
  • Kızıl Mağaraları'nın karakteristik elmas şeklindeki bloklarında duvar resmi.
  • Resim parçaları
  • Mahakasyapa Hükümdarı
  • Bir apsara pipa çalarken. Tang Hanedanlığı.
  • Prenses Chandraprabha'nın Dansı, Mağara 83
  • Tanrıça ve ilahi müzisyen
  • Jataka masalları, Hermitage Müzesi'nde Kaplumbağa Kralı

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Manko Namba Walter (Ekim 1998). "Tokharian Buddhism in Kucha: Buddhism of Indo-European Centum Speakers in Chinese Turkestan before the 10th Century C.E" (PDF). Sino-Platonic Papers (85). 20 Ekim 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2020.
  2. "Kezil Thousand-Buddha Grottoes". xinjiang.gov. 30 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2007.
  3. "Kizil Thousand-Buddha Cave". 27 Nisan 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2007.
  4. "Caves as Canvas: Hidden Images of Worship Along the Ancient Silk Road". Sackler Gallery. Smithsonian Institution. 3 Ocak 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2020.
  5. "Kucha and the Kizil Caves". Silk Road Seattle. University of Washington. 19 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2020.
  6. "The Transmission of Buddhist Culture: The Kizil Grottoes and the Great Translator Kumārajīva". 21 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2020.
  7. "Caves as Canvas: Hidden Images of Worship Along the Ancient Silk Road - Architecture, Decoration, and Function". Sackler Gallery. Smithsonian Institution. 3 Ocak 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2020.
  8. "Caves as Canvas: Hidden Images of Worship Along the Ancient Silk Road - The Rediscovery of Qizil". Smithsonian Institution. 3 Ocak 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2020.

Bibliyografya

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.