Lucky Luciano

Charles "Lucky" Luciano (Salvatore Lucania; 24 Kasım 1897 - 26 Ocak 1962), Sicilyalı Amerikan kökenli bir kanun kaçağıydı.

Charles "Lucky" Luciano
Doğum	Salvatore Lucania 24 Kasım 1897 Lercara Friddi, Sicilya, İtalya Krallığı
Ölüm	26 Ocak 1962 (64 yaşında) Napoli, İtalya
Ölüm sebebi	kalp krizi
Diğer isim(ler)i	Lucky Luciano
Eğitim	Lise
Meslek	Suç patronu, gangster ve içki kaçakçısı
Boy	178 Santimetre
İmza

Luciano, Amerika Birleşik Devletleri'nde etkin olan modern suç organizasyonlarının babası olarak sayılır. New York'un en güçlü beş Mafya Ailesinin birleştiği Komisyon'un da kurucusudur ve çocukluk arkadaşı Musevi bir gangster olan Meyer Lansky ile Ulusal Suç Örgütü'nün de mimarıdır.

Erken dönemleri

Luciano 24 Kasım 1897'de Lercara Friddi,Sicilya'da doğdu. Luciano henüz küçük bir çocukken babası Antonio, Sicilya'daki sülfür madenlerinde çalışıyordu. 1907'de, Luciano on yaşında iken, babası Birleşik Devletler'e göçmeye karar verdi. New York'a gelerek burada Manhattan'ın Lower East Side kısmına yerleştiler, burası İtalya'dan göçenlerin favorilerinden biriydi. Luciano 14 yaşındayken okulu bırakarak sokakta şapka satmaya başladı, bu işten haftada 7 dolar kazanıyordu. Ancak bir gün bir zar oyunundan 244 dolar kazanınca, işinden istifa ederek sokaklarda para kazanmaya başladı.

Henüz ergenliğine yeni girmişken, kendi çetesini kurdu, bu arada da büyük Beş Nokta Çetesi'ne de üyeydi. Diğer ufak sokak çetelerinin aksine Luciano, küçük şeylerin peşine düşmek yerine kendinden yaşça küçük Yahudi çocuklarına para karşılığı koruma teklif ediyordu. Bu yıllarda, gelecekte en büyük iş arkadaşı ve en yakın dostlarından biri olacak olan Meyer Lansky ile tanıştı.

İçki yasağı

Birleşik Devletler,1920'de alkollü içkilerin üretilmesi, dağıtılması ve satılmasının yasaklandığını duyuran bir yasa ilan etti. Bu yıllarda Luciano bir sürü insanla tanıştı ve bunların çoğu, gelecekte Mafya patronları olacaktı: Vito Genovese ve Frank Costello'da bunların arasındaydı. Aynı yıl, Morello Suç Ailesinin patronu Joe Masseria, diğer adıyla "Joe the Boss",Luciano'yu bir fedai olarak işe aldı. Tam da bu sıralarda Luciano ve yakın dostları zamanın ünlü kumarbazı Arnold Rothstein ile tanıştı. Rothstein, içki yasağının içindeki potansiyeli hemen farketmişti Luciano'yu içki kaçakçılığı konusunda eğitmeye başladı. Luciano, Costello ve Genovese, Rothstein'ın finansal desteğiyle kendi içki kaçakçılığı organizasyonlarını başlattılar.

Rothstein Luciano için bir idol rolündeydi, ona bu mafya topluluğu içinde nasıl yükseleceğini öğretiyordu. 1923'te, tamamen başarısızlıkla sonuçlanan bir uyuşturucu anlaşması Luciano'nun saygınlığını yaraladı, Luciano'da bir Jack Dempsey-Luis Firpo boks maçı için 200 pahalı bilet satın alarak bunları ünlü gangsterlere ve politikacılara dağıttı. Rothstein da kendisine maç için pahalı kıyafetler aldırarak maça öyle gitmesini sağlamıştı, böylece Luciano'nun saygınlığı kurtulmuştu.

1925'e gelindiğinde Luciano'nun operasyonu yılda 12 milyon dolar getirir olmuştu, polis ve politikacıların hepsine rüşvetleri verildikten sonra Luciano'nun net kârı 3 milyon dolar oluyordu. Luciano ve dostları, New York'taki en büyük içki kaçakçılığı operasyonunu yürütüyorlardı.

Gücünün yükselişi

Luciano kısa sürede Masseria organizasyonunun en üst kademelerine ulaştı. Rothstein'ın aksine Masseria eğitimsiz, öngörüşsüz ve sınırlı yönetim kabiliyetine sahip biriydi. 1920'lerin sonlarına doğru, Masseria'nın en büyük rakibi Salvatore Maranzano, Sicilya'dan New York'a Castellammare Klanı'nın aktivitelerini yönetmek için gelmişti. Maranzano, Masseria'ya haraç ödemeyi reddetmiş ve ikilinin arasındaki rekabet kısa sürede alevlenerek Castellammarese Savaşı'na dönüştü. Savaş, 1928'den 1931'e dek sürdü ve hem Maranzano'nun hem de Masseria'nın ölümüyle sonuçlandı.

Maranzano ve Masseria, "Mustache Petes" olarak adlandırılıyorlardı: eski kafalı, eski yüzyıllardan gelen gelenekler sebebiyle muhafazakâr ve her türlü yeniliğe kapalı, suç kariyerlerine İtalya'da iken başlamış eski gangsterlerdi. Mafya'nın paradan önce "onur", "şeref", "saygı", "gelenek" gibi değerlere önem vermesi gerektiğine inanıyorlardı. Bu patronlar İtalyan olmayanlarla iş yapmamakla beraber, bazıları Sicilyalı olmayanlarla bile iş ortaklığına yanaşmıyorlar, en muhafazakârları ise Sicilya'dan çıkıp geldikleri köy veya kasabadan olmayanla bile iş yapmıyordu. Luciano, bunların aksine Yahudi ve İrlandalı gangsterlerle iş yapmakta sakınca görmüyordu.

Luciano kısa sürede kendisi gibi İtalya'da doğup suç kariyerlerine Amerika Birleşik Devletleri'nde başlayan gangsterlerle yakın bağlar oluşturmaya başladı. Bu gruba, Osmanlı'daki yenilikçi genç gruba verilen isimden esinlenerek "Young Turks", yani "Jön Türkler" adı veriliyordu. Luciano, Rothstein'dan öğrendiklerini kullanarak bir suç imparatorluğu kurmanın hayalini kuruyordu. Savaşın ilerlediği sıralarda bu genç grup içinde geleceğin mafya liderlerini olacak olan Frank Costello, Vito Genovese, Albert Anastasia, Joe Adonis, Joe Bonanno, Carlo Gambino, Joe Profaci, Tommy Gagliano ve Tommy Lucchese'yi de içeren çok önemli bir grup hâline geldi. Jön Türkler, patronlarının kavgacı, açgözlü ve tutucu tavırlarının onları fakir bıraktığını, başkalarıyla iş yapmakta sorun görmeyen Yahudi ve İrlandalı gangsterlerin ise zenginleştiğini düşünüyorlardı. Luciano'nun ideali, İtalyan, Yahudi ve İrlandalı gangsterlerin oluşturacağı bir Ulusal Suç Örgütü yaratmak ve bu örgütte kaynaklarını birleştirerek çok daha fazla para kazanabilecekleri bir işe çevirmekti.

Tüm bunların ışığında, 1929 ekiminde Luciano silah zoruyla üç adam tarafından bir limuzine bindirilmiş, dövülmüş, bıçaklanmış ve Staten Island sahiline atılmıştı. Bu saldırıdan bir şekilde hayatta kalabilen Luciano, yine de bu saldırının izlerini hayatı boyunca bıçak izleri ve düşük gözüyle taşıdı. Saldırganlar hiçbir zaman bulunamadı, iyileştikten sonra polislere ifade veren Luciano bunu kimin yapabileceği konusunda hiçbir fikri olmadığını belirtti. Ne olursa olsun bu saldırının en önemli sonucu, Luciano'yu New York halkına tanıtması oldu.

Güç oyunları

1931'in başlarında, Luciano patronu Masseria'yı temizlemeye karar verdi. Savaş Masseria için kötüye gidiyordu, ve Luciano savaş sürerken taraf değiştirmek için bir fırsat buldu. Maranzano ile yaptığı gizli bir anlaşma ile, Masseria'nın tüm bölgeleri ve Maranzano'nun en yakın adamı olma karşılığında Masseria'nın ölümünü tasarlamayı kabul etti.

15 Nisan 1931'de, Luciano, Masseria ve iki arkadaşını Coney Island'daki bir restoranda yemeğe davet etti. Yemekleri bittikten sonra, gangsterler kart oynamaya karar verdiler. İşte bu noktada Luciano, tuvalete gitmek için izin istedi ve o gittikten sonra dört gangster- Joe Adonis, Vito Genovese, Albert Anastasia ve Bugsy Siegel- yemek odasına daldılar ve Masseria ile iki arkadaşını vurarak öldürdüler. Maranzano'nun koruması altında, Luciano, Masseria'nın tüm bölgelerini ve çetesini devraldı ve patronu oldu, ayrıca Maranzano'nun da en büyük danışmanlığıyla ödüllendirildi. Castellammarese Savaşı sona erdi.

Masseria'nın gidişiyle Maranzano, New York'taki İtalyan suç örgütlerini Beş Aile'ye böldü. Anlaşmaları gereği Masseria'nın ailesi Luciano'ya verildi, ailenin adı Luciano olarak değiştirildi. Diğer dört aile patronları da Maranzano, Profaci, Gagliano ve Mangano oldu. Maranzano tüm patronlara tamamen eşit olacakları ve istedikleri gibi para kazanmalarına karışılmayacağı sözünü verdi. Fakat tüm mafya patronlarının buluştuğu bir toplantıda Maranzano kendisini capo di tutti capi, yani "başların başı", "patronların patronu" ya da "babaların babası" ilan etti. Ayrıca tüm ailelerin bölgelerini de kendi zevkine göre değiştirip karıştırdı. Luciano bu kararları kabul etmiş gibi görünüyordu, ama yavaş yavaş Maranzano'yu da ortadan kaldırmanın planlarını yapmaya başladı. Ancak Maranzano, Masseria'dan daha ileri görüşlü biriydi ve Luciano'nun düşünceleri hakkında bazı sezgileri vardı.

1931 Eylülünde Maranzano, Luciano'nun bir tehlike olduğunda kesin karar kıldı, Vincent Coll adında İrlandalı bir gangsteri, Luciano'yu öldürmesi için tuttu. Ancak Tommy Lucchese, Luciano'yu gizlice uyararak ölüm fermanının imzalandığını söyledi. 10 Eylülde Maranzano, hem Luciano'nun hem de Genovese'nin ofisine gelesini emretti. Maranzano'nun kendisini öldüreceğine kesin şekilde emin olan Luciano, önce davranmaya karar verdi. Maranzano'nun ofisine yüzleri Maranzano'nun adamlarınca tanınmayan dört Yahudi gangster gönderdi. Bu gangsterler, Lansky ve Siegel tarafından korunuyordu. Hükûmet ajanları gibi giyinmiş olan gangsterlerden ikisi Maranzano'nun adamlarını silahsız hale getirdiler. Diğer ikisi de, Tommy Lucchese'nin yardımıyla (Gangsterlere kimin Maranzano olduğunu göstermişti) Maranzano'ya ateş etmeden önce birkaç defa bıçakladılar, sonra da ateş açtılar.

Bu suikast daha sonra "Sicilya Akşamlarının Gecesi" olarak anılacak olan bir toplu temizliğin de başlangıcı oldu. 13 Eylülde Maranzano'nun müttefikleri, Samuel Monaco ve Louis Russo'nun bedenleri, Newark Körfezi'nde bulundu, vücutlarında yoğun bir işkencenin izleri vardı. Kısa süre içinde Joseph Siragusa, Philadelphia Suç Ailesi'nin lideri, evinde vurulmuş şekilde ölü bulundu. 15 Ekimde Joe Ardizonne, Los Angeles Suç Ailesinin lideri ortadan kayboldu. Bu seri temizliğin arkasında kim ya da kimlerin olduğu asla tam olarak bulunamadı.

Cosa Nostra'nın yeniden düzenlenişi

Maranzano'nun ölümüyle Luciano, Birleşik Devletler suç organizasyonlarının baskın gücü hâline geldi. Amerika'nın yeraltı organizasyonlarının hemen her noktasına erişebilir oldu, suç örgütlerinin kanunlarını, politikalarını ve aktivitelerini diğer patronlarla birlikte yönetir hale geldi. Ayrıca Luciano'un kendi suç ailesi de vardı, çok kazançlı bölgeleri yönetiyorlardı, bu bölgelerde yasadışı kumar, tefecilik ve haraç gibi yasadışı aktiviteleri kontrol ediyorlardı. Luciano kısa sürede işçi sendikaları üzerinde büyük söz sahibi olmaya başladı, ayrıca Manhattan Liman Bölgesi'nin, çöp toplama işlerinin, inşaat ve tekstil merkezi aktivitelerinin de kontrolünü ele almıştı.

Luciano capo di tutti capi unvanını lağvetti, bu unvanının aileler arasında sadece daha çok kan akmasına sebep olduğuna inanıyordu. Kendisini patronların patronu ilan edip diğer ailelerin hedefi olmaktansa gücünü gizli tutup diğer aileler üzerinde sakince söz sahibi oldu.

Luciano kendisinin en güvenilir İtalyan dostlarını yönettiği ailede çok yüksek makamlara getirdi. Vito Genovese ikinci patron konumuna gelirken Frank Costello da Luciano'nun consigliere'liğini yapıyordu. Michael "Tetik Mike" Coppola, Anthony Strollo, Joe Adonis ve Anthony Carfano, hepsi de caporegime olarak görev yaptılar. Lansky ve Siegel, İtalyan olmadıkları için resmî birer unvan elde edemiyorlardı, ancak Lansky, Luciano'nun en büyük danışmanı olmaya devam etti, Siegel ise en büyük iş ortaklarından biriydi.

Kaynakça

• Gosch, Martin A. and Hammer, Richard. The Last Testament of Lucky Luciano, Boston: Little Brown and Company, 1974.