Luna (tanrıça)

Antik Roma din ve mitinde Luna, Ay'ın ilahi düzenlemesidir (Latin luna ; krş. İngilizce "ay"). Bir tanrı olarak tasavvur edilen Güneş'in tanrısı Sol'un dişi tamamlayıcısı olarak sunulur. Luna bazen Roma üçlü tanrıçasının ( diva triformis ) Proserpina ve Hecate ile birlikte bir yönü olarak temsil edilir.[1]

Roma sanatında, Luna nitelikleri hilal ay artı iki boyunlu savaş arabasıdır ( biga ). MÖ 17'de sahnelenen Carmen Saeculare'de Horace, onu "yıldızların iki boynuzlu kraliçesi" ( siderum regina bicornis ) olarak çağırır.[2]

Varro, Luna ve Sol'u, Neptün gibi görünmez tanrılardan ve Herkül gibi tanrılaştırılmış ölümlülerden farklı olarak görünen tanrılar arasında sınıflandırdı.[3] Macrobius'un Roma'nın gizli vesayeti olarak önerdiği tanrılardan biriydi.[4] İmparatorluk kültünde Sol ve Luna, barışı garanti altına almak amacıyla Roma egemenliğinin dünya üzerindeki kapsamını temsil edebilir.[5]

Luna'nın Yunan mevkidaşı Selene idi . Roma sanat ve edebiyatında Selene mitleri Luna adı altında uyarlanmıştır. Örneğin Endymion efsanesi, Roma duvar resmi için popüler bir konuydu.[6]

Kült ve tapınaklar
Luna'nın Parabiago plakasında öküz çizilmiş bigası (yaklaşık MS 2. – 5. yüzyıllar)

Varro, Luna ve Sol'u dünyanın en net ışık kaynakları olduğu için clarissima mundi lumina olarak adlandırdığı[7] tarım için hayati öneme sahip on iki tanrı arasında listeliyor.[8] Varro ayrıca Luna'yı Roma'nın yirmi ana tanrısı ( di selecti ) arasında listeliyor.[9]

Ay tanrıçası olarak Juno

Kalendse göre (Roma'da her ayın 1. günü) Jüpiter ve Juno, Ay takvimi dolayısıyla Ay ile ilgiliydi. Juno bazen bu yüzden ay tanrıçası olarak da geçebilir.

Ayın arabası

Luna, genellikle atlar veya öküzler tarafından çekilen biga adı verilen iki boyunlu bir arabayı sürerken tasvir edilir. Roma sanatında, savaş arabacısı Luna, dört atlı bir araba ( quadriga ) süren Güneş'le düzenli olarak eşleşir.

Biga'sındaki Luna, genellikle tauroktoni bağlamında Mitraik ikonografinin bir öğesiydi . S. Maria Capua Vetere'nin mithraeum'unda, yalnızca Luna'ya odaklanan bir duvar resminde, ekibin atlarından birini açık renkli, diğeri koyu kahverengi olarak gösteriyor.[10]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. C.M.C. Green, Roman Religion and the Cult of Diana at Aricia (Cambridge University Press, 2007), p. 73.
  2. Horace, Carmen Saeculare, lines 33–36.
  3. Varro, frg. 23 (Cardauns) = Tertullian, Ad nationes 2.2.14–2-; Attilio Mastrocinque, "Creating One's Own Religion: Intellectual Choices," in A Companion to Roman Religion, p. 383.
  4. Jörg Rüpke, Religion of the Romans, p. 133.
  5. William Van Andringa, "Religion and the Integration of Cities in the Empire in the Second Century AD: The Creation of a Common Religious Language," in A Companion to Roman Religion (Blackwell, 2007), p. 94.
  6. Annemarie Kaufmann-Heinimann, "Religion in the House", in A Companion to Roman Religion, p. 188.
  7. Varro, De re rustica 1.1.4–6.
  8. Vergil, Georgics 1.5–25.
  9. Varro, as preserved by Augustine of Hippo, De Civitate Dei 7.2.
  10. M.J. Vermaseren, Mithraica I: The Mithraeum at S. Maria Capua Vetere (Brill, 1971), pp. 14–15; Plato, Phaedrus 246.

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Luna (tanrıça) ile ilgili çoklu ortam kategorisi bulunur.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.