Münevver Karabulut cinayeti

Münevver Karabulut cinayeti, lise öğrencisi Münevver Karabulut'un 3 Mart 2009 tarihinde Cem Garipoğlu tarafından öldürülmesi.[1] Cinayet duyulduktan sonra Türkiye kamuoyunda dikkat çekmiş ve büyük tepki oluşmuştur. Katil zanlısı Cem Garipoğlu cinayetten 197 gün sonra teslim olmuştur.[2] Yargılama süreci 18 Kasım 2011 tarihinde mahkûmiyet kararının verilmesiyle sona ermiştir. Garipoğlu, 10 Ekim 2014 tarihinde Silivri'de cezasını çektiği 5 No'lu L Tipi Kapalı Cezaevi'nde kendini asarak intihar etmiştir.

Münevver Karabulut
Doğum 7 Mart 1991
İstanbul, Türkiye
Ölüm 3 Mart 2009 (17 yaşında)
Etiler, İstanbul, Türkiye
Eğitim Bingül Erdem Lisesi
Ebeveyn(ler) Süreyya Karabulut (baba)
Nagihan Karabulut (anne)

Baba Süreyya Karabulut, Körebe Kelebeğim Münevverin Ardından adında bir kitap çıkarmıştır. 2017 yapımı Çalınmış Hayatlar adlı belgeselde Münnever Karabulut'u Cansu Diktaş canlandırmıştır.

Yaşamı

Münevver Karabulut, İstanbul'da 7 Mart 1991 tarihinde, aslen Bolu, Mengenli bir ailenin ilk çocuğu olarak doğdu. Babası Süreyya Karabulut aşçı,[3] annesi Nagihan Karabulut ev hanımıydı.[1] Beşiktaş Bingül Erdem Lisesi son sınıf öğrencisi olan Karabulut, aynı zamanda üniversite hazırlık dershanesine de gidiyordu. Dershane döneminde Cem Garipoğlu ile tanıştı ve arkadaşlıkları başladı.[1]

Cinayet

3 Mart 2009 akşamı Münevver Karabulut'un cansız bedeni çöp toplayıcı bir kişi tarafından çöp konteynerinde parçalanmış hâlde bulundu.[3] Yapılan adli tıp incelemesi sonucunda başı gövdesinden ayrılmadan önce bıçak darbeleriyle yaralandığı, daha sonra öldüğü tespit edildi.[3]

Soruşturma süreci

Cinayetin bir numaralı katil zanlısı Cem Garipoğlu'nun olay sonrasındaki firari durumu ve yaklaşık altı ay boyunca yakalanamaması kamuoyu tarafından da yakından takip edildi. Katil zanlısının yakalanması için İstanbul'da birçok yerde protesto gösterileri düzenlendi.[4][5] İstanbul Emniyet Müdürlüğü'nde katil zanlısının yakalanması için özel bir ekip kuruldu.[6] Türkiye dışında da Interpol tarafından kırmızı bültenle arandı.[7] Dönemin içişleri bakanı Beşir Atalay katil zanlısının yakalanması için İstanbul Polisi'ne talimat verdi.[8] "Kızlarına sahip çıksalarmış"[9] açıklamasını yaptığı için kamuoyunda tepki gören İstanbul Emniyet Müdürü Celalettin Cerrah'ın ardından göreve gelen yeni emniyet müdürü Hüseyin Çapkın da katil zanlısının en yakın zamanda bulunacağına dair açıklamalar yaptı.[10] Cinayetle ilgili soruşturma devam ederken Adli Tıp Kurumu'nun hazırladığı otopsi raporunun hatalı olduğu ortaya çıktı.[11] Otopsi sırasında başka cenazelerin DNA örneklerinin karıştırıldığı anlaşıldı ve ikinci kez otopsi raporu hazırlandı.[12] Katil zanlısının Türkiye dışına kaçtığına dair basında haberler yer alsa da İçişleri Bakanı Beşir Atalay tarafından bu bilgi yalanlandı.[13] 12 Eylül 2009 günü Türkiye'deki bazı gazetelerin ilk sayfasında "Garipoğlu Ermenistan'da yakalandı iddiası" haberi yer aldı ancak bu haberin asılsız olduğu ortaya çıktı.[14] Soruşturma sürecini "TBMM İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu" da izledi. Komisyona sunulan rapora göre zanlının yakalanması için polis tarafından 16 ilde 106 adrese operasyon düzenlendi.[15] 17 Eylül 2009 tarihinde, cinayet gününden 197 gün sonra katil zanlısı Cem Garipoğlu İstanbul'da teslim oldu.

Dava süreci

Kasım 2009'da tamamlanan soruşturma sonrası Cem Garipoğlu'nun, babasının yargılandığı davada yargılanmasına karar verildi ve birleştirilen iki davanın görüşülmesine 26 Şubat 2010'da başlandı. Münevver Karabulut'un annesi, babası ve kardeşinin şikâyetçi olarak yer aldığı davada 7 sanık yargılandı: cinayeti işlediği iddiasıyla Cem Garipoğlu ve babası Nida Garipoğlu, "suç delillerini yok etmek" iddisıyla annesi Makbule Garipoğlu, Cem Garipoğlu'nu sakladığı iddiasıyla amcası Hayyam Garipoğlu, "suçluyu kayırmak" iddiasıyla Habib Kurt, Mehmet Karakayalı, Ahmet Batur.[16] Olay sonrası Garipoğlu'nun babası Nida Garipoğlu cinayete yardım etmek iddiasıyla tutuklandı ancak "ikametgâhı belli bir yerde" olması gerekçesiyle tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı.[17] Daha sonra 27 Nisan 2009 günü Cem Garipoğlu'nun anne ve babası gözaltına alındı ve baba Garipoğlu çıkarıldığı mahkemece tutuklandı.[18] 2 gün sonra davanın ikinci duruşmasında serbest bırakıldı.

Münevver Karabulut'un annesi, babası ve kardeşi tarafından katil zanlısı Cem Garipoğlu'nun ailesi aleyhine 2 milyon TL'lik manevi tazminat davası açıldı.

16 Nisan 2011 tarihinde Karabulut ailesi, mahkeme heyeti başkanının sanık Hayyam Gariboğlu'nun 16 yıl önce yargılandığı hileli iflas davasında beraat kararı verdiği gerekçisiyle reddi hakim talebinde bulundu. Mahkeme heyeti başkanı Mevlüt Bayraktaroğlu'nun davadan çekilmesi talebi, üst mahkemece kabul edildi.

Dava sonucu

Dava sonucunda Cem Garipoğlu 24 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Annesi ve amcasına da 3'er yıl hapis cezası verildi. Babası ise beraat etti.[19] Adli tıp kurumunda yaşanan ihmal nedeniyle açılan dava kapsamında; ikisi doktor, biri otopsi teknisyeni olmak üzere üç adli tıp görevlisi yargılandı ve yargılama sonucu doktorlar beraat ederken "görevi ihmal" gerekçesiyle otopsi teknisyeni 5 ay hapis cezasına çarptırıldı.

Tazminat davası

Davanın sonuçlanmasının ardından Karabulut ailesinin Cem Garipoğlu'nun ailesine karşı açtığı maddi ve manevi tazminat davası 8 Ekim 2013 tarihinde sonuçlandı. Dava sonunda Garipoğlu ailesinin Karabulut ailesine 37.500 lira maddi, 1 milyon 250 bin lira manevi tazminat ödemesine karar verildi.[20]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Bahar, Sonat (13 Mart 2009). "Kahve içerken başlayan, ölümle biten aşkın hikâyesi". Sabah. 9 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010.
  2. Kılınç, Erdal (17 Eylül 2009). "Garipoğlu sonunda teslim oldu". Milliyet Gazetesi. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2010.
  3. Kurtaran, Mustafa (4 Mart 2009). "Etiler'de vahşet". Milliyet Gazetesi. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2010.
  4. "'Münevver'in katilini bulun' mitingi". Radikal Gazetesi. 4 Nisan 2009. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2010.
  5. "Münevver protestosu". Radikal Gazetesi. 10 Mayıs 2009. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2010.
  6. "Münevver'in katilini özel bir ekip arıyor". Milliyet. 5 Nisan 2009. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2010.
  7. "'Teslim'e kim karar verdi?". Radikal Gazetesi. 19 Eylül 2009. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2010.
  8. "Bulun diyorum, bulun!". Milliyet Gazetesi. 12 Mayıs 2009. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2010.
  9. "Linç girişimine destek verdi, mağdurları eleştirdi, bol miktarda gaz tüketip cop eskitti". Radikal Gazetesi. 13 Haziran 2009. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2010.
  10. "Çapkın'dan ilk değerlendirme". Milliyet Gazetesi. 30 Haziran 2009. 18 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2010.
  11. "'Münevver'e sperm eldivenden bulaşmış'". Radikal Gazetesi. 9 Temmuz 2009. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2010.
  12. "Adli Tıp skandalında flaş gelişme". Milliyet Gazetesi. 8 Temmuz 2009. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2010.
  13. "Güler: Cem Garipoğlu için kayıt yok". Radikal Gazetesi. 16 Temmuz 2009. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2010.
  14. "Cem'i basın yakaladı!". Radikal Gazetesi. 13 Eylül 2009. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2010.
  15. "16 ilde 106 adrese baskın yapıldı". Radikal Gazetesi. 13 Ağustos 2009. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2010.
  16. Kesler, Musa (19 Kasım 2009). "Baba oğul cinayeti birlikte işledi". Milliyet Gazetesi. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2010.
  17. "Aile de yargılanacak". Milliyet Gazetesi. 8 Mart 2009. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2010.
  18. "Baba Garipoğlu tutuklandı". Radikal Gazetesi. 28 Nisan 2009. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2010.
  19. "Münevver Karabulut cinayetinde sonuç". Habertürk. 18 Kasım 2011. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2011.
  20. "Münevver Karabulut için rekor tazminat". CNN Türk. 8 Ekim 2013. 12 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2013.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.