Menâkıbü’l Ârifîn
Menâkıbü’l Ârifîn (Farsça: مناقب العارفين), Ahmed Eflâkî'nin Mevlana Celaleddin Rumi ve Mevlevilik hakkındaki kitabı.
1318 yılında Farsça yazmaya başladığı eserini bir yıl içinde bitirmiş ve 'Menâķıbü'l-ârifîn ve merâtibü'l-kâşifîn' adıyla yayınlamıştır. Daha sonra genişlettiği eserinin yeni halini ise 1353'te yayınlamıştır. Risâle-i Ferîdûn Sipehsâlâr'dan başka Sultan Veled'in Velednâme, Rebabnâme, İntihânâme ve Ma'ârif, Bahaeddin Veled'in Maârif'i, Şems-i Tebrîzî’nin Maķālât’ı ve Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî’nin Fîhi mâ fîh ve Mektûbât’ını kaynak olarak kullanmıştır.[1]
Kaynakça
- Tahsin Yazıcı, "Menâkıbü’l-Arifîn", DİA, c. 29, Ankara 2004, s. 114
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.