Nicolas Poussin

Nicolas Poussin, (d. 15 Haziran 1594 - ö. 19 Kasım 1665) Fransız klasisist ressamdır. Çalışmalarında ağırlıklı olarak duruluk, mantık ve düzen ön plana çıkarılır ve hatları, renge yeğler. Çalışmaları, 17. yüzyılın baskın Barok tarzına karşı bir alternatif olarak görülür. 20. yüzyıla kadar, Jacques-Louis David, Jean-Auguste-Dominique Ingres and Paul Cézanne gibi klasik odaklı sanatçılara ana ilham kaynağı olmuştur.

Nicolas Poussin
Nicolas Poussin'in otoportresi, 1650
Genel bilgiler
Doğum 15 Haziran 1594(1594-06-15)
Fransa Krallığı'nda (günümüzde Fransa); Les Andelys, Normandiya yakınlarında
Ölüm 19 Kasım 1665 (71 yaşında)
Roma, Papalık Devleti (günümüzde İtalya)
Uyruk Fransız
Alanı Resim
Sanat eğitimi Jose Ruíz y Blasco (babası)
Madrid Sanat Akademisi
Katıldığı akımlar Klasisizm, barok
Ünlü yapıtları Et in Arcadia ego, 1637-1638
Poussin'nin imzası
İmzası

Kardinal Richelieu emriyle Premier peintre du Roi olarak hizmet etmesi için Fransa'ya geri döndüğü kısa bir dönem dışında kariyerinin çoğunu Roma'da geçirmiştir.

Yaşamı

Gençliği

Nicolas Poussin'nin erken dönem biyografi yazarı, arkadaşı Giovanni Pietro Bellori'dir.[1] Poussin'nin Les Andelys, Normandiya yakınlarında doğduğunu ve daha sonra kariyerine büyük ölçüde yardım edecek Latince'nin de dahil olduğu bir eğitim aldığını anlatır. Poussin'in ilk çizimleri, yerel bir ressam olan Quentin Varin'in dikkatini çekmiştir ve onu yanına çırak olarak almıştır, ancak Poussin, on sekiz yaşında geldiğinde kariyerinin ailesi tarafından onaylanmaması gibi nedenlerle Paris'e kaçmıştır. Orada, daha sonra Poussin'in ustaları olarak hatırlanacak Flaman ressam Ferdinand Elle ve Georges Lallemand'in atölyesine katılmıştır. Ancak o dönem Fransız sanatı bir geçiş dönemi içindedir; eski çıraklık sistemi bozulmaya yüz tutmuş ve akademik eğitim çıraklığın yerini almaya başlamıştır. Matematikçi Courtois ile tanıştıktan sonra Marcantonio Raimondi'nin gravür sanatı koleksiyonunu görmüş ve bunlardan etkilenmiştir.

İki kere Roma'ya gitmeye çalışmıştır ancak başarısız olmuştur ve bu şekilde Lyon'da Marie de' Medici'nin kraliyet şairi Giambattista Marino'ya rastlamıştır. Marino; Poussin'yi, Adone isimli şiirini ve Ovid'in Metamorphoses eserinin planlanmış sürümünü resimlendirmesi amacıyla işe almıştır[2] ve 1624'te Lyon ve Paris'teki komisyonca alıkonulan Poussin'ye kendisiyle Roma'da iştirak etmesine olanak sağlamıştır. Marino'yla arkadaşlığı ve şiirlerinin resimlendirilmesi, Poussin'nin ilk çalışmalarındaki belirgin erotizmin temelini attığı veya en azından kuvvetlendirdiği söylenir.[3]

Roma'daki hayatı
Poussin'nin Germanicus'un Ölümü eseri, 1628

1624 yılında Roma'ya vardığında Poussin otuz yaşındaydı. Başlarda Simon Vouet'nin evinde kaldı.[4] Marino aracılığıyla, Marcello Sacchetti ile tanıştı, bunun karşılığında onu önceki müşterilerinden biri olan Kardinal Francesco Barberini ile tanıştırdı. Barberini ailesinin, daha sonradan Poussin'nin yakın bir arkadaşı ve devamlı müşterisi olacak Kardinal'in sekreteri Cassiano dal Pozzo eşliğinde İspanya'ya doğru yola çıkmasıyla malî zorluklar baş gösterdi. Ancak, 1626'da İspanya'dan dönüşlerinde Barberini ailesi ve çevresindekilerin tekrar müşteri olmasıyla birlikte Poussin'nin durumu daha iyi bir hale geldi. Poussin, bu dönemdeki iki büyük komisyon olan Barberiniler ve Aziz Peter komisyonu sayesinde ilk şaheserleri (kısmen Meleager lahitinden ilham aldığı) Germanicus'un Ölümü[5] (1628) ve Aziz Erasmus'un Şehitliği[6] (1629) ortaya çıktı. Bu dönemde hastalandı ve hemşerisi Jacques Dughet'nin evine götürüldü. Orada Poussin'ye, Dughet'nin kızı Anna Maria baktı ve onunla tanıştı. Ardından 1630 yılında evlendiler. Kayınbiraderlerinin ikisi de sanatçıydı ve Gaspard Dughet sonradan Poussin soyadını aldı.[7]

Tancred ve Erminia (1630'ların başları, tuval üzerine yağlı boya, 98.5 x 146.5 cm, Ermitaj Müzesi) Poussin'in erken dönem Caravaggio benzeri çalışmalarından klasisizme dönüşünü gösteren bir eser.
Helios ve Phaeton, Satürn ile Birlikte ve Dört Mevsim (1635 dolaylarında)

1620'lerin sonunda ve 1630'larda, resim sanatında kendi duruşu üzerinde deney yapma ve kendini ifade edebilme fırsatı oldu. Bu süreç içerisinde Casino Ludovisi'de Tiziano Vecellio'nun Bacchanalia'sı gibi antik eserlerden ve Domenichino ile Guido Reni'nin resimlerinden ilham aldı.[8] Aynı dönemde, Roma Barok akımı ortaya çıkmaktadır. 1620'lerde Cortona'da, Sacchetti ailesi için ilk barok resim çalışmalarını üretmektedir. Bu sırada heykel konusunda kendi itibarını kuran Gian Lorenzo Bernini, St. Peter's kentinde yapılacak büyük tunçtan baldakeni tasarlamaktadır ve Francesco Borromini tarafından yapılan çalışmalarda ise mimari hayalgücünün kaliteli örnekleri ortaya çıkmaktadır.

Poussin Roma'daki diğer sanatçılarla tanışmış ve klasistleştirici sanatsal eğilimleri olanlarla arkadaş olmaya çalışmıştır. Örneğin: 1626'da birlikte konakladığı Fransız heykeltıraş François Duquesnoy, Fransız sanatçı Jacques Stella, Claude Lorraine, Domenichino, Andrea Sacchi. Ayrıca Joachim von Sandrart etrafında gelişen, o dönemin popüler barok akımına karşı çıkan sanatçı ve müşterilerden oluşan gayriresmî bir akademiye katılmıştır.

Bu dönemde papalık, Roma'daki en önde gelen sanat müşterisidir ve papalık tarafından sanat eserlerine talep yüksekti. Ancak Poussin'nin Aziz Erasmus'un Şehitliği eseri, papalık tarafından aldığı tek sipariştir ve papanın yeğeni Kardinal Barberini'nin yardımıyla almıştır. Papa bunun dışında Poussin'den büyük çaplı altar panosu veya dekorasyon resmi sipariş vermedi.[9] Bu yüzden bundan sonraki kariyerine şahsa özel siparişlerle devam etmiştir. Kardinal Francesco Barberini dışında, ilk müşterileri arasında: Flora'nın Zaferleri (1630–1632, Louvre) eserini yaptırtan Kardinal Luigi Omodei, Bacchanalia eserleri sipariş eden Kardinal Richelieu, Masumların Katliamı (tarihi bilinmiyor, Şanti Şatosu)[10] resmini yaptıran Vincenzo Giustiniani, Yedi Ayin'in (1630'ların sonu, Belvoir Castle) ilk dizisinin sahibi olan Cassiano dal Pozzo ve 1640'ta Sublet de Noyers'in çağrısıyla, beraber Fransa'ya döndüğü Paul Fréart de Chantelou.

Fransa'daki hayatı

Fransa'ya geldiğinde XIII. Louis tarafından kendisine kraliyet ressamı unvanı verildi. Paris'te geçirdiği iki yıl boyunca kraliyet şapellerinde çeşitli resimleri (örneğin günümüzde Louvre'da bulunan, Versay Sarayı için yaptığı Son Akşam Yemeği resmi), Gobelins kanaviçe fabrikası için sekiz resim taslağı, Louvre için Herkül'ün Görevleri dizisini, Kardinal Richelieu için Gerçeğin Zaferi resmini ve daha birçok küçük çapta eser yaptı.

1642'de Fouquières, mimar Jacques Lemercier ve Simon Vouet'nin entrikaları canına tak eden Poussin Roma'ya geri döndü. Orada 1648 yılında, de Chantelou için Yedi Ayin'in ikinci dizisini de (Bridgewater Galerisi) tamamladı ve Diyojen ile Peyzaj (Louvre) resmini yaptı. Bu resim, suyu elleriyle içen bir adamı gördükten sonra son dünyevi eşyası olan kasesini bırakan filozof Diyojen'i gösterir.[11] 1649'da mizahi şair Paul Scarron için Aziz Paul'ün Görüsü (Louvre) resmini ve 1651'de duc de Créquy için Kutsal Aile (Louvre) resmini yaptı. Yıldan yıla pek çoğu Félibien tarafından hazırlanan listeye dahil edilen büyük miktarda çalışmalar yapmaya devam etti.

1650'den sonra sağlığı bozulmaya başladı ve son eserlerinde kendini belli eden, ellerinde titremeler oluşmaya başladı.[12] 19 Kasım 1665'te Roma'da öldü ve karısından daha uzun yaşayan Poussin'nin cenazesi, San Lorenzo in Lucina Kilisesi'nde gömüldü. François-René de Chateaubriand, 1820'de oluşturduğu anıtı Poussin'ye bağışladı.

Poussin geriye bir çocuk bırakmadı, ancak daha sonradan bir ressam olup Poussin soyadını alan kayınbiraderi Gaspard Dughet'yi (Gasparo Duche) evlat edindi.

Çalışmaları
Et in Arcadia ego (Les Bergers d’Arcadie), 1630'ların sonu, tuval üzerine yağlı boya, 85 x 121 cm, Louvre

Poussin yaşamı boyunca, zamanının Fransız sanatındaki dekoratifliğe doğru oluşan popüler eğilimden uzak durdu. Poussin'nin çalışmalarında Rönesans'ın sağkalım dürtüsü ile klasik antik dönem sanatına yapılan bilinçli göndermeler bir çift olarak, mükemmellik standartını oluşturmuştur. Poussin'nin hedefi, renge tercihen tasarımın asaleti ile elde edilen dışavurumun duruluğuydu. Belki de onun tasarımla ilgili endişesi, çalışmalarının gravür kopyalarında en iyi şekilde görülebilir. Çalışmalarını en başarılı şekilde yeniden oluşturan kişiler; Louis Audran, Claudine Stella, Picart ve Pesne'dir. Poussin'nin çalışmalarında en çok rastlanan temalar trajedi ve ölümdür.[13] Et in Arcadia ego, iki kere resmini yaptığı bir başlıktır ve ussal yaklaşımının bir örneğidir. Bu kompozisyonunda, idealleştirilmiş çobanlar, Et in Arcadia ego cümlesi yazılı bir mezarı incelemektedirler. Bu yazı genelde, kişileştirilmiş ölüm tarafından söylenen: "Arkadya'da bile ben varım" memento morisi olarak yorumlanır. Poussin, oluşturduğu figürlerin "oynadıkları role göre en damıtılmış ve en tipik tavrı ve duyguyu göstermesini" amaçlamıştır ve kesin olmayan duygulardan endişelenmiştir:

« Türkçe: Genellenmiş ve belirli olmayan bir duygu ... Böylelikle 'Et in Arcadia Ego' kompozisyonunun ikisinin de (Chatsworth and Louvre) teması yaşamda ölümün farkına varmaktır. Belirli modellerin neredeyse hiç önemi yoktur. Bizim onlara sempati duymamız amaçlanmamıştır ve biz bunun yerine sanatçı tarafından tema üzerine düşünmeye zorlanırız.[13]  »

Poussin peyzaj türünün gelişimi üzerinde önemli bir rol oynamıştır. İlk resimlerinde peyzaj, bir grup figür için endamlı bir arka plan oluştururken; daha sonraki çalışmaları, peyzajın kendisi yönünde gelişmiştir ancak figürler asla tamamen yok olmamıştır. Bu durumun örnekleri: Patmos'da Aziz John ile Peyzaj (1640), (Art Institute of Chicago) ve Bir Roma Yolu ile Peyzaj (1648), (Dulwich Resim Galerisi) eserlerine görülebilir.[14]

Poussin'nin resimleri arasında en kalitelileri Louvre, Paris'te bulunur. Diğer dikkate değer çalışmaları: Londra'daki Ulusal Galeri'de, İskoçya Ulusal Galerisi'nde, Dulwich Resim Galerisi'nde, Şanti Şatosu'nda, St. Petersburg'daki Ermitaj Müzesi'nde ve Madrid'deki Prado Müzesi'nde bulunur.

Poussin üretken bir sanatçıydı. Pek çok çalışması bulunur:

Dört Mevsim: Yaz, veya Ruth ve Boaz, 1660–1664, tuval üzerine yağlı boya, 118 x 160 cm, Louvre Müzesi
Scipio'nun İtidalı, 1640, tuval üstüne yağlı boya, 116 x 150 cm, Puşkin Müzesi
  • Poussin'nin Paris, Louvre'daki bazı resimleri:
    • Şairin İlhamı (1629–1630)
    • Aşdod'daki Veba (1630)
    • Les Bergers d’Arcadie (1630'ların sonu)
    • Süleyman'ın Hükmü (1649)
    • Eriha'nın Kör Adamları (1650)
    • Orfe ve Evridiki ile Peyzaj (1650 dolaylarında)
    • Zani Kadın (1653)
    • Dört Mevsim (resim dizisi) (1660–1664)
  • Poussin'nin diğer resimleri:
    • Altın Buzağının Tapınışı (National Gallery (Londra))
    • Kızıl Deniz'in Geçilişi (National Gallery of Victoria, Melbourne)
    • Taş Merdivendeki Kutsal Aile (Cleveland Sanat Müzesi)
    • Kakos (St. Petersburg)
    • Eudamidas'ın Ahiti (Kopenhag)
    • Priapus'a Adak Sırasında Kadın Kılığında Hymenaios (1634)[15]
    • Tancred ve Erminia, ikinci sürümü (Barber Güzel Sanatlar Enstitüsü, Birmingham)
    • Sabine Kadınlarının Tecavüzü (1636)
    • Kudüs'ün Yıkımı (1637)
    • Manna Toplyan İbraniler (1639)
    • Zamanın Müziğine Dans (1639–40), (Wallace Collection, Londra)
    • Aziz Paul'ün Coşkusu (1643), (Ringling Sanat Müzesi, Sarasota, Florida)
    • Musa'nın Sudan Kurtarılışı (1647)
    • Kutsal Komünyon Ayini (Son Akşam Yemeği) (1647) Edinburgh, National Gallery of Scotland (Bridewater Fonu,1945)
    • Eliezer ve Rebecca (1648)
    • Phocion'un Cenazesi (1648) (Cardiff Ulusal Müzesi)
    • Polyphemos ile Peyzaj (1649)
    • Yedi Ayin (iki dizi olarak yapılmıştır)
    • Mısır'a Uçuş (1657, Lyon Güzel Sanatlar Müzesi)

Mirası
Daniel Seghers tarafından yapılan Varşova Ulusal Müzesi'ndeki Cartouche with the bust of Nicolas Poussin in the garland of flowers eseri, 1650-1651.

İlk başlarda Poussin'nin dehası, sadece küçük bir koleksiyoncu çevresi tarafından biliniyordu. Ölümünden 20 yıl sonra, çalışmalarının bilhassa büyük bir bölümü XIV. Louis tarafından bir araya getirilmiştir.[16] Aynı zamanda, Fransız sanatına "klasik ciddiyet" temasını kattığı fikri geçerlilik kabul etmişti.

İngiltere'de çalışan 18. yüzyıl Amerikan ressam Benjamin West, Québec'te General Wolfe'un ölümü temalı tablosunu Poussine odaklı yapmıştır. Sonuç olarak resimdeki her karakterin bakışında Wolfe'un ölümü üzerine meydana gelen ciddiyet vardır.

Jacques-Louis David Fransız Devrimi sırasında "Poussinesque" olarak bilinen bir tarzı yeniden diriltti. Bunun nedeni kısmen, devrim liderlerinin, saltanatın manasızlığının ve baskısının yerini Cumhuriyetçi ciddiyetin ve yurttaşlık düşüncesinin almasını istemesidir. Bu durum en çok; David'in, kendi prensipleri için oğullarını feda eden Brutus'un onların cesetlerini aldığı tabloda ve Jean-Paul Marat'ın ölümü tablosunda bellidir.

19. yüzyıl boyunca Poussin'nin eserleri herkese açıktı, çünkü Fransız Devrimi sonucu Louvre Müzesi'nin tüm eserleri halka açılmıştı. Bu, kendi çalışma yöntemleri üzerinde kafa yoran, düşünceli ve özdönüşümsel sanatçılar, özellikle "faire du Poussin sur nature" ve post-empresyonizm üzerine uğraşan Cézanne için bir ilham kaynağı olmuştur.

20. yüzyıl sanat eleştirmenleri, Pablo Picasso ve Georges Braque'ın "analitik kübist" denemelerinin Poussin'nin örneklerinde bulunduğundan bahsetmiştir.[17] 1963'te Picasso, Poussin'nin Sabine Kadınlarının Tecavüzü eserinden ilham alarak bir resim dizisi yapmıştır. Ayrıca Jean Hugo da çalışmalarında Poussin'den ilham almıştır.

Poussin'nin etkilediği en ünlü 20. yüzyıl kişisi, 1979 yılında Sovyet istihbaratıyla yaptığı işbirliğinin açığa çıkarılması üzerine gözden düşen, Kraliçe'nin Resimlerinin Muhafızı unvanlı İngiliz Anthony Blunt'dır.[18]

Günümüzde Poussin'nin resimleri, Louvre'da ona adanan bir galeride bulunmaktadır.

Galeri
  • Venüs ve Adonis - Nicolas Poussin - 1624 - Kimbell Sanat Müzesi, Fort Worth, Texas.
  • Kefalos ve Aurora - Nicolas Poussin - 1627 - National Gallery (Londra).
  • Acis ve Galatea - Nicolas Poussin - 1629 - İrlanda Ulusal Galerisi, Dublin.
  • Diana ve Endymion - Nicolas Poussin - 1630s - Detroit Sanat Enstitüsü.
  • Venüs, bir Faun ve Putti - Nicolas Poussin - 1630s - Ermitaj Müzesi, St-Petersburg.
  • Altın Buzağının Tapılışı - Nicolas Poussin - 1633-34 - National Gallery (Londra).
  • Kızıl Deniz'in Geçilişi - Nicolas Poussin - 1633-34 - Victoria Ulusal Galerisi.
  • Zamanın Müziğine Dans - Nicolas Poussin - 1640 - Wallace Collection.

Ayrıca bakınız
  • Barok
  • Et in Arcadia ego
  • Resmin tarihi
  • Nicolas Poussin resimleri listesi
  • Batılı resim

Dipnotlar
  1. Ressamların Yaşamı isimli eseri 1672 tarihinde Roma'da yayımlanmıştır. Poussin'in modern biyografi yazarı ise André Félibien'dir;
  2. Yaptığı "Marino çizimleri" Windsor Castle'da muhafaza edilmektedir ve Poussin'nin Roma'ya varmadan önce ortaya çıkardığı tanınabilir haldeki çok az eserlerinden biridir.
  3. Standring, Timothy. "Poussin's Erotica" 11 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Apollo (dergi), 2009-03-01.
  4. 1624 nüfus sayımında tespit edilmiştir (Friedlaender).
  5. Günümüzde Minneapolis Sanat Enstitüsü'nde Barberini envanterinde bulunmaktadır. Poussin tarafından görülen Meleager lahiti ise Capitoline Müzesi'nde bulunmaktadır.
  6. Blunt, Anthony. Nicholas Poussin, Phaidon 1958, p. 85-88.
  7. Blunt 1958, sf.55.
  8. Blunt 1958, 54-9.
  9. Wright 1984, p.18.
  10. British Museum'da ilk çizimi bulunur.
  11. Wright 1985, p. 211
  12. Wright 1985, sf. 254
  13. Wright 1985, sf. 13.
  14. Poussin and The Heroic Landscape 1 Ekim 2009 tarihinde Portuguese Web Archive sitesinde arşivlendi Joseph Phelan tarafından, 17 Aralık 2009
  15. "New layer discovered in French masterpiece". 5 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2012.
  16. Wright 1985, pp. 255, 261
  17. Wilkin, Karen. The "High Art" of Nicolas Poussin 9 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The New Criterion on line.
  18. bkz. Miranda Carter, Anthony Blunt: His Lives. Picador USA 2003.

Kaynakça
  • Blunt, Anthony (1966). The Paintings of Nicolas Poussin: A Critical Catalogue. London: Phaidon. OCLC 349831
  • Blunt, Anthony (1967), Nicolas Poussin, Pallas Athene, ISBN 1-873429-64-9
  • Cropper, Elizabeth and Charles Dempsey (1995). Nicolas Poussin: Friendship and the Love of Painting. Princeton: Princeton University Press, 1995. ISBN 978-0-691-05067-6
  • Friedländer, Walter (1964). Nicolas Poussin: A New Approach. New York: Abrams. 1964. OCLC 2922468
  • Keazor, Henry: Poussins Parerga. Quellen, Entwicklung und Bedeutung der Kleinkompositionen in den Gemälden Nicolas Poussins. Schnell & Steiner, Regensburg 1998, ISBN 3-7954-1146-7
  • Keazor, Henry : Nicolas Poussin 1594-1665. Taschen, Hong Kong, Köln, London et al., 2007, ISBN 3-8228-5319-4/ISBN 978-3-8228-5319-1
  • Mérot, Alain (1990), Nicolas Poussin, Abbeville Press, ISBN 1-55859-120-6
  • Serres, Michel (1995). Genesis (Grasset). Ann Arbor: The University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-08435-7. OCLC 31937184
  • Thuillier, Jacques(1995). Nicolas Poussin. Flammarion, Paris, ISBN 2-08-012440-4
  • Unglaub, Jonathan (2006). Poussin and the Poetics of Painting: Pictorial Narrative and the Legacy of Tasso. Cambridge and New York: Cambridge University Press, 2006. ISBN 978-0-521-83367-7
  • Wright, Christopher (1985). Poussin Paintings: A Catalogue Raisonné. New York: Hippocrene. ISBN 0-87052-218-3

Sergiler
  • Paris 1960. "Poussin peintre: retrospectif." Poussin üzerinde galvanizlenmiş ve yenilenmiş bir ilgi.
  • Fort Worth 1988. "Poussin: The Early Years in Rome: The Origins of French Classicism."
  • New York City 2008. "Poussin and Nature: Arcadian Visions." Metropolitan Sanat Müzesi; Poussin'in manzara resimleri.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.