Otto Dix

Wilhelm Heinrich Otto Dix, (2 Aralık 1891 - 25 Temmuz 1969), Alman ressam ve gravürcü. Weimar Cumhuriyeti'ndeki sosyal hayat hakkında yaptığı sert ve acımasız betimlemelerle tanınan Dix, George Grosz ile birlikte Yeni Nesnellik (Neue Sachlichkeit) akımının öncülerinden biridir.

Otto Dix
Otto Dix
Genel bilgiler
Doğum adı Wilhelm Heinrich Otto Dix
Doğum 2 Aralık 1891(1891-12-02)
Untermhaus, Almanya
Ölüm 25 Temmuz 1969 (77 yaşında)
Uyruk Alman
Alanı Resim
Katıldığı akımlar Yeni Nesnellik, Dışavurumculuk, Dadaizm
'Bir Gazetecinin Portresi: Sylvia von Harden, Pompidou Merkezi, Paris - 1926

Hayatı

Gençlik günleri ve eğitimi
Otto Dix'in Gera'daki evi. Ressamın doğduğu bu ev 1991 yılında müzeye dönüştürüldü.

Otto Dix, Almanya'da şu anda Gera şehrinin bir parçası olan Untermhaus'ta Franz ve Louise Dix'in en büyük çocukları olarak dünyaya geldi. Babası demir döküm işçisi annesi ise gençliğinde şiirler yazan bir terziydi. Dix çocuk yaşlarından itibaren sanatla ilgilenmeye başladı. Ressam olan kuzeni Fritz Amann'ın atölyesinde geçirdiği zamanlar onda da ressam olma isteği uyandırdı. İlkokul öğretmeni de sanatçıyı bu yönde destekledi.[1] 1906 ile 1910 yılları arasında ressam Carl Senff'in çırağı oldu ve ilk manzara resimlerini o senelerde çizdi. 1910 yılında ise Dresden Güzel Sanatlar Akademisi'ne girdi.

Birinci Dünya Savaşı

I. Dünya Savaşı başladığında, Dix gönüllü olarak Alman ordusuna katıldı. Dresden'deki sahra topçu sınıfında görev aldı. 1915 kışında erbaş olarak batı yakasının ön saflarına atandı ve Somme Muharebesi'nde yer aldı. Birçok kez çok ciddi şekilde yaralandı. 1917 yılında birimi doğuya transfer edildi ve Rusya'yla savaştı. Tekrar batıya döndüğünde Alman Kaiserschlacht'ta savaşmaya devam etti. Savaş bittiğinde Alman ordusuna yaptığı katkılardan ötürü madalya aldı.

Dix, savaşta gördüklerinden çok etkilendi. İleriki günlerde bu tecrübelerini kâbus olarak nitelendirdi. Yaşadığı travmatik deneyimler ileriki yıllardaki çalışmalarını da etkiledi. Örneğin, 1924 yılında, Savaş isimli elli parçadan oluşan bir gravür serisi yaptı.

Savaş sonrası sanat çalışmaları

1918'in sonunda Dix Gera'ya döndü. Bir sonraki sene ise Dresden'e taşınarak Hochschule für Bildende Künste'de çalıştı. 1919'da çalışmalarında dışavurumculuk akımının etkileri görülmeye başlandı. 1920'de George Grosz ile tanıştı, Dada akımından esinlenerek oluşturduğu çalışmaları Berlin'deki ilk Dada Festivali'nde sergilendi. Aynı sene Darmstadt'taki Alman Dışavurumcuları sergisine de katıldı.[2]

1924'ten itibaren zamklı boyayla yapılmış alt resim üzerine ince bir cila kullanarak geliştirdiği fazlasıyla gerçekçi tablolarıyla ilgi çekti. Bu metodu eski ustaların çalışmalarından esinlenerek denemişti. 1923'te çizdiği Siper isimli tablosunda bir çatışmanın ardından organları birbirinden ayrılmış ve çürümüş asker vücudlarını çizdi. Bu eser, Wallraf-Richartz Müzesi tarafından bir perdenin arkasında sergilendi. 1925 yılında Köln belediye başkanı Konrad Adenauer bu tabloyu müzenin koleksiyonundan çıkarttırdı.

Dix, 1925'te Mannheim'de açılan Yeni Nesnellik sergisinin en önemli katılımcılarından biri oldu. Dix haricinde bu sergide George Grosz, Max Beckmann, Heinrich Maria Davringhausen, Karl Hubbuch, Rudolf Schlichter gibi ressamlar da yer aldı. Dix bu eserlerinde tıpkı kendisi gibi eski bir asker olan arkadaşı Grosz gibi çağdaş Alman toplumunu eleştirdi. Genellikle fahişelik, vahşet, yaşlılık ve ölüm gibi hayatın kasvetli yanlarını çizdi.

En çok bilinen eserleri arasında 1928 yılında yaptığı triptik olan Metropolis gelir. Ressam bu çalışması, savaş zamanında finansal zorluklar yaşanmasına rağmen durmak bilmeyen bir cümbüş içinde olmakla suçladığı Alman Weimar Cumhuriyeti'ndeki ahlaksızları aşağılayan bir portredir.[3] Bir diğer ünlü tablosu 1926'da yaptığı Bir Gazetecinin Portresi:Sylvia von Harden'dir. Savaşın çirkin yüzünü göstermek ve modern Alman toplumunun durumlarının farkında olmamasını eleştirmek için ayaksız ve şekilsiz eski askerler de çizdi.

İkinci Dünya Savaşı ve Naziler

Naziler Almanya'da güç kazandığında pek çok önemli Alman ressam gibi Dix'in de dejenere sanat yaptığını söylediler ve ressamı Dresden Akademisi'ndeki öğretmenlik görevinden aldılar. Sanatçının Siper ve Savaş Topalları isimli tabloları 1937 yılında Münih'te yapılan Dejenere Sanat sergisinde Naziler tarafından sergilendi. Daha sonra ise yakıldılar. Dix de diğer pek çok ressam gibi Goebbels'in yönetimindeki Kültür Bakanlığı'nın bir parçası olan Güzel Sanat Reich Odası'nda (Reichskammer der bildenden Kuenste) çalışmaya zorlandı. Ressam bu dönemde sadece manzara resimleri yapacağına yemin ettirildi fakat Nazi fikirlerini eleştiren kinayeli tablolar yapmaya devam etti.[4] Bunun üzerine 1939 yılında Adolf Hitler'e karşı bir gruba üye olmaktan tutuklandı ama bir süre sonra serbest bırakıldı.

İkinci Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru askere alındı. Fransız askerleri tarafından esir alınan Dix, Şubat 1946'da serbest bırakıldı.

Son yılları ve ölümü

Dix, yaşamının son yıllarını geri döndüğü Dresden'de geçirdi. Savaştan sonraki çalışmaları dini alegoriler veya savaş sonrası acıların betimlemelerini içeriyordu. Ressam 1969 yılında Almanya'nın Singen kentinde vefat etti.

Kaynakça
  • Conzelmann, O., Otto Dix (Hannover: Fackelträger-Verlag, 1959)
  • Hinz, Berthold (1979). Art in the Third Reich, trans. Robert and Rita Kimber. Munich: Carl Hanser Verlag. ISBN 0-394-41640-6.
  • Karcher, Eva (1988). Otto Dix 1891-1969: His Life and Works. Köln: Benedikt Taschen.
  • Michalski, Sergiusz (1994). New Objectivity. Köln: Benedikt Taschen. ISBN 3-8228-9650-0
  • Schmied, Wieland (1978). Neue Sachlichkeit and German Realism of the Twenties. London: Arts Council of Great Britain. ISBN 0-7287-0184-7

Notlar
  1. Karcher 1988, sayfa 21–24.
  2. Karcher 1988, sayfa 251.
  3. Exhibition of “Cabaret” Era Opens at Met Museum 28 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 23 Nisan 2008 tarihinde erişildi.
  4. Conzelmann, 1959, sayfa 50

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.