Rusya

Rusya (Rusça: Росси́я, romanize: Rossiya, UFA: [rɐˈsʲijə] ) veya resmî adıyla Rusya Federasyonu (Rusça: Росси́йская Федера́ция, romanize: Rossiyskaya Federatsiya, UFA: [rɐˈsʲijskəjə fʲɪdʲɪˈraʦəjə] ), Kuzey Avrasya'da bir ülkedir.[10] Yönetim şekli federal yarı başkanlık tipi cumhuriyettir. Kuzeybatıdan güneydoğuya Rusya, Norveç, Finlandiya, Estonya, Letonya, Litvanya ve Polonya (ikisi birden Kaliningrad Oblastı ile), Belarus, Ukrayna, Gürcistan, Azerbaycan, Kazakistan, Çin, Moğolistan ve Kuzey Kore ile komşudur. Deniz sınırı olarak Ohotsk Denizi ile Japonya ve Bering Boğazı ile bir ABD eyaleti olan Alaska ile de komşudur. 17,098,246 km² (17,125,191 km²[11])'lik[12] yüz ölçümü ile dünyanın en geniş ülkesidir[13] ve dünya yaşam alanının sekizde birini kapsar. Rusya aynı zamanda 2014 yılı itibarıyla 144 milyon nüfusu[14] ile dünyanın en kalabalık dokuzuncu ülkesidir. Kuzey Asya'nın tamamına ve Doğu Avrupa'nın büyük bir kısmına uzanan Rusya, dokuz zaman dilimine yayılır ve üzerinde çok çeşitli çevre ve yer şekilleri bulunur.

Rusya Российская Федерация Rossiyskaya Federatsiya Rusya Federasyonu
Bayrak Arma
Millî marş Rusya Ulusal Marşı Государственный гимн Российской Федерации Gosudarstvennıy gimn Rossiyskoy Federatsii
Başkent ve en büyük şehir	Moskova
Resmî diller	Rusça
Tanınan bölgesel diller	Çeşitli bölgelerde 27 bölgesel dil
Etnik gruplar (2010[2])	%77,71 Rus %3,72 Tatar %1,35 Ukraynalı %1,11 Başkurt %1,01 Çuvaş %1,00 Çeçen %10,16 Diğer Etnik Gruplar %3,94 Milliyetini Belirtmeyen
Resmî din	Seküler devlet[3]
Hükûmet	Federal yarı başkanlık sistemli cumhuriyet
• Devlet Başkanı	Vladimir Putin
• Başbakan	Mihail Mişustin
• Federasyon Konseyi Başkanı	Valentina Matviyenko
• Devlet Duması Başkanı	Vyaçeslav Volodin
Yasama organı	Federal Meclis
• Üst meclis	Federasyon Konseyi
• Alt meclis	Devlet Duması
Tarihçe
• Rurik Hanedanı	862
• Kiev Knezliği	882
• Vladimir-Suzdal Knezliği	1169
• Moskova Knezliği	1363
• Rusya Çarlığı	16 Ocak 1547
• Rus İmparatorluğu	22 Ekim 1721
• Rusya SFSC	7 Kasım 1917
• Sovyetler Birliği	10 Aralık 1922
• Rusya Federasyonu	25 Aralık 1991
• Mevcut Anayasanın kabulü	12 Aralık 1993
Yüzölçümü
• Toplam	17.098.246 km^2 (6.601.670 sq mi) (1.)
• Su (%)	%13[4] (bataklıklar dahil)
Nüfus
• 2021 [5] tahminî	146.810.000[6] (9.)
• Yoğunluk	8,4/km^2 (21,8/sq mi) (225.)
GSYİH (SAGP)	2020 tahminî
• Toplam	4,021 trilyon $[7] (6.)
• Kişi başına	27.393 $[7] (50.)
GSYİH (nominal)	2020 tahminî
• Toplam	1,464 trilyon $[7] (11.)
• Kişi başına	9.972 $[7] (61.)
Gini (2018)	▲ 37.5[8] orta · 98.
İGE (2019)	0.824[9] çok yüksek · 52.
Para birimi	Rus rublesi (RUB)
Zaman dilimi	UTC+2 - +12
Tarih formatı	gg.aa.yyyy
Trafik akışı	sağ
Telefon kodu	+7
ISO 3166 kodu	RU
İnternet alan adı	.ru, (.su rezerve), (.рф 2009)

Rusya'nın tarihi 3. ve 8. yüzyıllar arasında Avrupa'da tanınan bir grup olarak ortaya çıkan Doğu Slavları ile başlamaktadır.[15] 9. yüzyılda Varegler tarafından kurulan ve yönetilen Orta Çağ Kiev Rus Devleti ortaya çıktı. 988 yılında Bizans İmparatorluğu'ndan Ortodoks Hıristiyanlığı kabul edilerek,[16] sonraki milenyum için Rus kültürü tanımlanan Bizans ve Slav kültürleri sentezi başladı.[16] Daha sonra Kiev Knezliği bir dizi küçük devletler hâlinde parçalandı ve topraklarının çoğunluğu Moğollar tarafından istila edilip Altın Orda Devleti'nin kolları hâline geldi.[17] Altın Orda Devleti'nden bağımsızlığını ilan eden Rus prenslikleri yavaş yavaş yeniden birleşip Moskova Knezliği'ni kurmuş ve Kiev Knezliği'nin kültürel ve siyasi mirasının ardılı olmuştur. 18. yüzyıla gelindiğinde, büyük ölçüde fetih, ilhak ve keşif yoluyla Avrupa'da Polonya'dan Kuzey Amerika'da Alaska'ya kadar uzanan tarihin en büyük üçüncü imparatorluğu olan Rus İmparatorluğu hâline geldi.[18][19]

1917 Ekim Devrimi'nden sonra Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti, dünyanın ilk anayasal sosyalist devleti ve II. Dünya Savaşı'nda Müttefiklerin zaferinde belirleyici bir rol oynayan[20][21] tanınmış bir Süper güç olan Sovyetler Birliği'nin en büyük ve önde gelen kurucusu oldu.[22] Sovyetler döneminde dünyanın ilk yapay uydusu ve ilk insanlı uzay uçuşu dahil olmak üzere, 20. yüzyılın en önemli teknolojik başarıları gerçekleştirildi. Rusya Federasyonu, Sovyetler'in dağılmasının ardından 1991'de kurulmuştur ve SSCB'nin ardılı olarak tanınmaktadır.[23]

Rusya ekonomisi, GSYİH'ya göre dünyanın en büyük dokuzuncu ve satın alma gücü paritesi göre altıncı ekonomisidir. Rusya dünyanın en büyük maden ve enerji kaynaklarından birine sahiptir[24] ve dünyanın en büyük petrol ve doğal gaz üreticilerindendir. Rusya, tanınmış beş nükleer silahlı devletten biridir ve dünyanın en büyük kitle imha silah stoklarına sahiptir.[25] Rusya, büyük güçlerden biri olup Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin daimi üyesi, G8, G20, Avrupa Konseyi, Asya-Pasifik Ekonomik İşbirliği, Şanghay İşbirliği Örgütü, Avrasya Ekonomi Topluluğu, Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı ve Dünya Ticaret Örgütü üyesi ve Bağımsız Devletler Topluluğu'nun önde gelen üyesidir.

Köken bilimi

Rusya adı Doğu Slavları tarafından çoğunlukla yaşadığı bir Orta Çağ devleti olan Rus devletinden türetilmiştir. Ancak, bu ad daha sonra tarihte daha da belirginleşmiştir ve ülke genellikle sakinleri tarafından "Русская Земля" (Russkaya Zemlya, Rus Ülkesi) adı ile çağrıldı. Bu isimden türeyen diğer devletlerden ayırt edebilmek için, modern tarihte Kiev Rusya'sı denilir. Rus adı, Rus (Русь) devletinin kurucusu olan Vareglerin (muhtemelen İsveç Vikingleri)[26][27] bir grubu olan Rus halkından gelmektedir.

Rus adının eski Latince hali olan Rutenya, çoğunlukla Katolik Avrupa'ya komşu olan Rus bölgesinin batı ve güney bölgelerine denilmişti. Ülkenin şimdiki adı olan Россия (Rossiya), Rus isminin Yunanca hali olan ve aynı zamanda Kiev Rusya'sının Bizans İmparatorluğu tarafından söylenimi olan Ρωσία (Rosia) kelimesinden gelmektedir.[28]

Tarihçe

Erken tarih

Kurgan hipotezi'ne göre Güney Rusya Hint-Avrupa halkları'nın urheimatıdır.

Tarih öncesi zamanlarda Güney Rusya'nın geniş bozkırları göçebe kabilelerin vatanıydı.[29] Bu bozkır uygarlıklarının kalıntıları İpatovo[29], Sintaşta[30], Arkaim[31] ve Pazırık[32] gibi yerlerde keşfedilmiş olup, göçebe şeklindeki yaşamın önemli bir özelliği olan atlı savaşların bilinen en eski izlerini taşımaktadır.

Klasik antik dönemde, Pontus-Hazar Bozkırı İskitya olarak biliniyordu. MÖ 8. yüzyılda, Antik Yunan tüccarlar Tanais ve Fanagoria'da kendi ticaret merkezi medeniyetini getirdi.[33] MS 3. ve 4. yüzyıllarda Oium'da bir yarı-efsanevi bir Gotik krallık Güney Rusya'da Hunlar tarafından işgal edildi. MS 3. ve 6. yüzyılları arasında, Yunan kolonileri arasında başarılı bir Hellenistik yönetim olan Bosporan Krallığı,[34] Hunlar ve Avrasya Avarları gibi savaşçı kabileler tarafından yönetilen göçebe saldırıları tarafından yıkılmıştır.[35] Bir Türk halkı olan Hazarlar, 10. yüzyıla kadar Hazar ve Karadeniz arasındaki alt Volga havzasında bozkırlara hükmetti.[36]

Modern Rusların ataları, anavatanlarının bazı akademisyenler tarafından Pinsk Bataklığı'ndaki ağaçlık alanlarda olduğu düşünülen Slav kabileleridir.[37] Doğu Slavlar biri Kiev'den günümüz Suzdal ve Murom'a doğru, diğerleride Polotsk'tan Novgorod ve Rostov'a doğru hareket ederek yavaş yavaş iki dalga hâlinde Batı Rusya'ya yerleşti. 7. yüzyıldan itibaren, Doğu Slavlar Batı Rusya'da nüfusun çoğunluğunu oluşturmuş[38] ve yavaş ancak barışçıl bir şekilde Merya, Muromyalı ve Meşçera gibi yerel Fin-Ugor halkları asimile olmuşlardır.

Kiev Knezliği

11. yüzyıl'da Kiev Knezliği

9. yüzyılda ilk Doğu Slav devletlerin kurulması, Baltık Denizi bölgesinden Varegler'in, tüccarlar, savaşçılar ve yerleşimcilerin gelmesi ile denk gelmiştir. Öncelikle bu gelenler doğu Baltık'tan, Karadeniz ve Hazar Denizi'ne doğru uzanan su yolları üzerinden gelen İskandinavya kökenli Vikingler idi.[39] Nestor Kronği'ne göre, Rurik adında Rus halkından bir Varegli, 862 yılında Novgorod hükümdarı seçildi. 882 yılında önceden Hazarlar'a haraç veren halefi Oleg, güneyden girerek Kiev'i fethedip,[40] Kiev Knezliği'ni kurdu. Oleg, Rurik'in oğlu İgor ve İgor'un oğlu I. Svyatoslav sonradan tüm yerel Doğu Slav kabilelerini Kiev hükümdarlığına bağlayıp, Hazar Kağanlığı'nı yıkmış ve Bizans ve Persler'e karşı çeşitli askeri seferler başlattı.

10. yüzyıldan 11. yüzyıla kadar Kiev Knezliği Avrupa'nın en büyük ve en müreffeh ülkelerinden biri hâline geldi.[41] Büyük Vladimir (980-1015) ve oğlu Bilge Yaroslav (1019-1054) döneminde Kiev Altın Çağı'nı yaşamış olup, o dönemde Bizans'tan Ortodoks Hristiyanlık kabul edildi ve ilk Doğu Slav yazılı kanunu olan Russkaya Pravda oluşturuldu.

11. ve 12. yüzyıllarda, Kıpçaklar ve Peçenekler gibi göçebe Türk boyları tarafından sürekli yapılan akınlar Slav nüfusun büyük oranda özellikle Zalesye olarak bilinen daha kuzeyde güvenli yoğun ormanlık bölgelerine göçüne neden oldu.[42]

Kiev Knezliği'nin Hıristiyanlaşması, Klavdı Lebedev.

Feodalizm ve ademi merkeziyetçilik çağında Kiev Knezliği'ne hüküm süren Rurik Hanedanı üyeleri arasındaki mücadele damgasını vurdu. Kiev'in hakimiyeti, kuzey doğusunda yer alan Vladimir-Suzdal, kuzey-batısındaki Novgorod Cumhuriyeti ve güney batısındaki Galiçya-Volınya Prensliği'nin lehine azaldı.

1237-40 arasında Moğol istilası,[43] Kiev Knezliği'ne son darbeyi vurarak yıkılmasına[44] ve nüfusunun yarısını kaybetmesine yol açtı.[45] Daha sonra kurulan Türk-Moğol devleti olan Altın Orda Devleti, Rus prensliklerini hakimiyeti altına alarak iki yüzyıl boyunca Rusya'nın güneyine ve merkezine hükmetti.[46]

Sonunda, Lehistan-Litvanya Birliği tarafından asimile edilen Galiçya-Volınya, Moğolların hakimiyetindeki Vladimir-Suzdal ve Novgorod Cumhuriyeti, Kiev çevre üzerinde iki bölge, modern Rus ulusu için temel oluşturmuştur.[16] Pskov ile birlikte Novgorod Moğol boyunduruğu'nda bir süre boyunca özerk bir dereceye kadar korunur ve büyük ölçüde ülkenin geri kalanını etkileyen zulümleri bağışlanmış oldu. Prens Aleksandr Nevski'nin önderliğinde, Novgorodlular 1240 yılında Neva Muharebesi'nde işgalci İsveçlileri püskürttü ve bunun yanı sıra 1242 yılında Peipus Gölü Savaşı'nda da Töton Şövalyeleri'nin Kuzey Rusya'yı kolonize etme girişimini de engelledi.

Moskova Knezliği

Kulikovo Savaşı öncesinde Sergey Radonejski Aziz Sergius Teslis Lavrası'nda Dmitri Donskoy'u kutsarken, Ernst Lissner.

Kiev Knezliği'nin en güçlü halefi olan Moskova Knezliği, başlangıçta Vladimir-Suzdal'ın bir parçası iken hala Moğol-Tatar etkisi altında ve onların göz yummasıyla 14. yüzyılın başında Orta Rusya'da nüfuz elde etmeye etmeye ve yavaş yavaş Rus topraklarının birleşmesi ve Rusya'nın genişleme sürecinde ana öncü güç hâline geldi.

Bu zor günlerdi çünkü sık sık Moğol-Tatar baskınları yaşanıyordu ve Küçük Buz Çağı'nın başında tarım mahvolmuştu. Ayrıca Avrupa'nın geri kalanında olduğu gibi 1350 ve 1490 yılları arasında her beş ya da altı yılda bir veba salgını yaşanıyordu. Bununla birlikte, daha düşük nüfus yoğunluğu ve ıslak buhar banyosu olan Rus banyosu'nın yaygın kullanımı[47] gibi daha iyi hijyen koşullarından, dolayı nüfus kaybı Batı Avrupa'daki kadar şiddetli değildi.[48]

Moskova Prensi Dmitri Donskoy'un önderliğinde ve Rus Ortodoks Kilisesi'nin yardımıyla, Rus prensliklerinin birleşik ordusu 1380 yılında Kulikovo Muharebesi'nde Moğol ve Tatar ordularını yenilgiye uğrattı. Moskova Knezliği giderek yavaş yavaş Tver ve Novgorod gibi eski güçlü rakipler dahil olmak üzere çevredeki prenslikleri kendi hakimiyeti altına aldı.

III. İvan (Büyük İvan) sonunda Altın Orda'yı kontrolü altına aldı, Orta ve Kuzey Rusya'yı Moskova'nın hakimiyetinde birleştirmiş ve "Tüm Rusya'nın Hükümdarı" unvanını aldı.[49] 1453 yılında İstanbul'un Fethi'nden sonra, Moskova kendini Doğu Roma İmparatorluğu'nun halefi ilan etti. III. İvan, son Bizans imparatoru XI. Konstantinos'un yeğeni olan Sofia Palaiologos ile evlendi ve Bizans çift başlı kartalını Rusya'nın arması yapmıştır.

Rusya Çarlığı

Çar Korkunç İvan, Viktor Vasnetsov

III. Roma fikirlerinin gelişmesiyle, Büyük Dük IV. İvan ("Korkunç"[50]) resmen 1547 yılında Rusya'nın ilk Çarı olarak taç giydi. Çar, yeni bir yasal kanun 1550 Sudebniki çıkardı ve ilk Rus feodal temsil organını Zemski Sobor'u ve kırsal bölgelere yerel öz-yönetimler kurdu.[51][52]

Korkunç İvan'ın uzun saltanatı sırasında, parçalanan eski Altın Orda Devleti'nin yerine kurulan üç Tatar hanlığı olan Kazan, İdil Nehri boyunca uzanan Astrahan ve Güney Batı Sibirya'daki Sibirya Hanlıklarını ilhak ederek zaten büyük olan ülke topraklarını iki katına çıkardı. Böylece 16. yüzyılın sonunda Rusya çokuluslu, çok dinli ve kıtalararası bir devlet hâline geldi.

Ancak Çarlık, Baltık kıyıları ve deniz ticareti için erişimi sağlamak amacıyla Polonya, Litvanya ve İsveç koalisyonuna karşı yapılan uzun ve başarısız Livonya Savaşı'yla zayıfladı.[53] Aynı zamanda Altın Orda Devleti'nin kalan tek varisi olan Kırım Hanlığı, Güney Rusya'ya baskınlar düzenledi.[54] 1571 yılında Volga Hanlıkları'nı geri alma çabaları içinde olan Kırım ve Osmanlı müttefikleri, Moskova'yı işgal etti ve Moskova'yı yağmalayıp çevresindeki kasabaları ateşe verdiler.[55] Ancak sonraki yılda Osmanlı ve Kırım Orduları Molodi Savaşı'nda Ruslar tarafından yenilgiye uğratıldı ve Rusya içine Osmanlı-Kırım genişletme tehdidi sonsuza kadar ortadan kaldırıldı. Ancak Kırım Hanlığı'nın 17. yüzyıla kadar süren baskınları nedeniyle Güney Rusya genelinde Zaseçnaya çerta gibi yeni savunma hatları inşa edilerek sürekli yapılan akınların erişilebilirlik alanı daraltıldı.

Moskova'da Minin ve Pojarski Anıtı

1598 yılında İvan'ın oğullarının ölümü antik Rurik Hanedanı'nın sonunu, 1601-03 Rusya Kıtlığı'nın[56] sonucunda çıkan iç savaşa ve 17. yüzyılın başında dış müdahaleler, köylü ayaklanmaları ve taht kavgalarıyla bilinen Karışıklık Dönemi'ne yol açtı.[57] Lehistan-Litvanya Birliği Moskova dahil olmak üzere Rusya'nın bir bölümünü işgal etti. 1612 yılında Leh kuvvetleri iki ulusal kahraman olan tüccar Kuzma Minin ve Prens Dmitri Pojarski liderliğindeki Rus gönüllü kolordusu karşısında çekilmek zorunda kaldılar. Romanov Hanedanı, Zemski Sobor kararı ile 1613 yılında tahta geçmiş ve ülke krizden kademeli olarak toparlanmaya başlamıştır.

Rusya, 17. yüzyılda boyunca Kazaklar çağında sınırlarını genişletmeye devam etti. Kazaklar, korsanlar ve Yeni Dünya öncülerine benzeyen askeri topluluklar hâlinde organize savaşçılardı. 1648 yılında, Leh egemenliğinin sosyal ve dini baskısı altında yaşayan Ukrayna köylüleri Hmelnitski Ayaklanması sırasında Lehistan-Litvanya Birliği'ne karşı isyan eden Zaporojye Kazakları'na katıldı. 1654 yılında Ukrayna lideri Bogdan Hmelnitski, Rus Çarı I. Aleksey'in himayesi altında Ukrayna'ya yerleşmek için teklifte bulundu. I. Aleksey'in bu teklifi kabul etmesi 1654-1667 Rus-Lehistan Savaşı'na neden oldu. Son olarak Ukrayna, Dinyeper Nehri boyunca batısında batı kıyısı Polonya egemenliği altında ve doğusunda doğu kıyısı ve Kiev Rus hakimiyeti altında olmak üzere ikiye bölündü. Daha sonra 1670-1671 yıllarında Don Kazakları, Stenka Razin'in liderliğinde Volga Bölgesi'nde büyük bir isyan çıkardıysa da Çarın askerleri isyancıları yenmiştir.

Doğuda ise çoğunlukla Kazaklar'ın önderliğinde kıymetli kürkler ve fildişi avcılığı için Sibirya'nın büyük topraklarını hızla keşif ve fethine başlandı. Rus kaşifler doğuyu öncelikle Sibirya Nehir Rotaları boyunca keşfettiler ve 17. yüzyılın ortalarına gelindiğinde Doğu Sibirya'da, Çukçi Yarımadası'nda, Amur Nehri boyunca ve Pasifik kıyılarında Rus yerleşimleri bulunmaktaydı. 1648 yılında Asya ve Kuzey Amerika arasındaki Bering Boğazı ilk kez Fedot Popov ve Semyon Dejnyov tarafından geçildi.

Rusya İmparatorluğu

I. Petro, Rusya'nın ilk imparatorudur.

I. Petro döneminde Rusya, 1721 yılında bir imparatorluk ve bir dünya gücü hâline geldi. 1682'den 1725'e kadar olan hükümdarlığı süresince, Petro Büyük Kuzey Savaşı'nda İsveç'i yenerek, daha önce Karışıklık Dönemi'nde kaybedilen Batı Karelya ve İngriya'nın,[58] yanı sıra Estonya ve Livonya'yı da alarak, deniz ve deniz ticaretinde Rusya'nın batı kıyılarına erişimini sağladı.[59] I. Petro, Baltık Denizi kıyısında daha sonra Rusya'nın batıya açılan penceresi olarak adlandırılacak olan yeni başkent Sankt-Peterburg'u kurdu. I. Petro'nun reformları, Rusya'ya Batı Avrupa'nın önemli kültürel etkilerini getirdi.

I. Petro'nun kızı olan Elizaveta'nın 1741-62 yılları arasındaki hükümdarlığı döneminde Rusya 1756-63 Yedi Yıl Savaşı'na katılmıştır. Bu savaş sırasında Rusya bir süreliğine Doğu Prusya'yı ve hatta Berlin'i de ilhak etti. Ancak, Elizaveta'nın ölümünden sonra bütün bu fetihler Prusya yanlısı III. Petro tarafından Prusya Krallığı'na geri iade edildi.

1762-1796 yıllarında hüküm süren II. Katerina, Rus Aydınlanma Çağı'nın önderliğini yaptı. II. Katerina, Lehistan-Litvanya Birliği üzerinde Rus siyasi kontrolünü genişletmiş ve Lehistan'ın bölünmesi esnasında topraklarının büyük bir kısmını ilhak etmiş, böylece Rusya'nın sınırları Orta Avrupa'ya kadar uzanmıştı. Güneyde ise Osmanlı İmparatorluğu'na karşı başarılı bir savaş sonrasında, Kırım Hanlığı'nı da yenerek sınırlarını Karadeniz'e kadar uzatmıştır. Osmanlılara karşı aldığı zaferlerin bir sonucu olarak 19. yüzyılın başlarında Transkafkasya'da önemli topraklar kazandı.[60][61] Bu durum I. Aleksandr'ın 1809 yılında zayıflamış İsveç Krallığı'ndan Finlandiya'yı ve 1812'de Osmanlılardan Besarabya'yı da alarak devam etti. Aynı zamanda Ruslar Alaska'yı da fethetmiş ve Kaliforniya'da Fort Ross gibi yerleşim yerleri kurmuşlardır.

1803-1806 yıllarında ilk Rus devrialemi gerçekleştirilmiş olup, daha sonra bunu diğer önemli Rus deniz keşif seferleri izledi. 1820 yılında Fabian Gottlieb von Bellingshausen Antarktika kıtasının keşfetti.

1866 yılında Rusya İmparatorluğu'nun sınırları ve etki alanları

Rusya, çeşitli Avrupa ülkeleri ile ittifak kurarak Napolyon Fransası'na karşı savaştı. 1812 yılında Napolyon, Rusya Seferi sırasında gücünün doruğunda iken soğuk General Kışı birlikte inatçı bir direniş sonucu ağır bir hezimete uğradı ve pan-Avrupa Grande Armée'nin %95'ten fazlası öldü.[62] Mihail Kutuzov ile Barclay de Tolly liderliğindeki Rus ordusu Napolyon'u ülkeden çıkarıp Altıncı Koalisyon Savaşı'yla Avrupa'ya sürdü ve sonunda Paris'e girdi. I. Aleksandr, Napolyon sonrası Avrupa haritasının tanımlandığı Viyana Kongresi'nde Rus heyetine başkanlık etti.

Napolyon Savaşı subayları Rusya'ya liberalizm fikrini getirdi ve 1825 Aralıkçılar İsyanı sırasında Çarın yetkilerini azaltılması için çalıştı. I. Nikolay'ın (1825–55) muhafazakâr saltanatı sonunda Rusya zirve döneminde Avrupa'daki gücü ve etkisi Kırım Savaşı yenilgisi ile kesintiye uğramıştır. 1847 ve 1851 yılları arasında Rusya'yı kasıp kavuran Asya kolera dalgası yaklaşık bir milyon kişinin ölümüne neden oldu.[63]

Nikolay'ın halefi olan II. Aleksandr (1855-81) döneminde 1861 köylü reformu da dahil olmak üzere ülkede önemli değişiklikler yaşandı. Bu Büyük Reformlar ülke sanayisini geliştirdi ve Rus ordusunu modernize ederek 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı'yla Bulgaristan'ı Osmanlı egemenliğinden çıkardı.

19. yüzyılın sonlarında Rusya'da çeşitli sosyalist hareketlerin yükselişi görüldü. II. Aleksandr, 1881 yılında devrimciler tarafından öldürüldü ve oğlu III. Aleksandr'ın (1881-94) saltanatı daha az liberal ancak daha barışçıl geçmiştir. Son Rus İmparatoru II. Nikolay (1894-1917) döneminde Japonya yenilgisi ve Kanlı Pazar olayları sonucu çıkan 1905 Devrimi önlenemedi. Ayaklanma bastırıldı ancak hükûmet ifade ve toplanma özgürlükleri verilmesi, siyasi partilerin yasallaştırılması ve seçilmiş bir yasama organı olan Devlet Duması'nın oluşturulması dahil olmak üzere önemli reformları kabul etmek zorunda kaldı. Sibirya'ya göç 20. yüzyılın başlarında özellikle Stolipin'in tarım reformu sırasında hızla artmıştır. 1906 ve 1914 yılları arasında dört milyondan fazla yerleşimci bu bölgeye geldi.[64]

1914 yılında Rusya, Avusturya-Macaristan'ın kendi müttefiki olan Sırbistan'a savaş ilanına tepki olarak I. Dünya Savaşı'na girdi ve birden fazla cephede Üçlü İtilaf müttefiklerinden izole olarak savaştı. 1916 yılında Rus Ordusu Brusilov Saldırısı ile Avusturya-Macaristan İmparatorluğu ordusunu neredeyse tamamen imha etti. Ancak, yüksek kayıplar, yolsuzluk ve ihanet söylentileri, rejimin zaten mevcut kamu güvensizliği savaşın yükselen maliyetleri ile derinleşti. Bütün bunlar 1917 Rus Devrimi için zemin oluşturmuştur.

Şubat Devrimi ile II. Nikolay tahttan indirildi ve ailesi ile birlikte daha sonra Rus İç Savaşı'nda infaz edildi. Monarşinin yerini kendisini Geçici Hükûmet ilan eden siyasi partilerden oluşan titrek bir koalisyon aldı. Bununla birlikte işçi ve köylülerin sovyet olarak adlandırılan demokratik olarak seçilmiş konseyler aracılığıyla Sankt-Peterburg Sovyeti olarak adlandırılan alternatif bir sosyalist temsil organı kuruldu. Yeni yönetim ülkedeki sorunları çözmek yerine ülkedeki krizi ağırlaştırmıştır. Sonunda Bolşevik lider Vladimir Lenin'in önderliğinde Ekim Devrimi'nde, Geçici Hükûmet devrildi ve dünyanın ilk sosyalist devleti kuruldu.

Sovyetler Birliği

Erken Sovyet döneminin simgeleri: Tatlin Kulesi projesi ve dev İşçi ve Çiftçi Kadın Heykeli heykel grubu.

1917 Ekim Devrimi ile iktidara gelen Bolşevikler Rusya Federatif Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'ni kurdu. Bolşevikler iktidara geldikleri gibi ilk iş olarak Rusya'nın I. Dünya Savaşı'ndan çekildiğini ilan ettiler. Ardından ülkede bir dizi reform hareketlerine başladılar.

1918 yılında ülkede anti komünist Beyaz Ordu'nun saldırılarıyla iç savaş başladı. Sovyet rejimine bağlı Kızıl Ordu ile Çar destekçisi Beyaz Ordu arasında yaşanan iç savaş ülkede büyük bir yıkıma yol açtı. Bolşevikler I. Dünya Savaşı sırasında İttifak Devletleri ile olan düşmanlıklarını sona erdiren Brest-Litovsk Antlaşması'nı imzalayarak Ukrayna, Polonya, Baltık devletleri ve Finlandiya'nın bağımsızlığını kabul ettiler.

Rusya'nın Brest-Litovsk Antlaşması'nı imzalamasının hemen ardından İtilaf Devletleri, anti komünist güçlere destek amacıyla başarısız bir askeri müdahalede bulundular. Birleşik Krallık, Fransa ve ABD Beyaz Ordu'ya maddi yardımda bulunurken asker sevkiyatı da yapmış ve Beyaz Terör'ün katliamlarında işbirlikçi olmuşlardır. Bolşevikler ve Beyaz hareket, birbirlerine karşı Kızıl Terör ve Beyaz Terör olarak bilinen sürgün ve infaz kampanyalarını yürütmüşlerdir. İç savaşın sonucunda Rus ekonomisi ve altyapısı ağır hasar görmüş ve milyonlarca Beyaz göçmen ülkeden kaçmıştır.[65]

Rusya Federatif Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nin 30 Aralık 1922'de Transkafkasya SSC., Ukrayna SSC., Belarus Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti ve Orta Asya cumhuriyetleri ile birlikte imzaladığı Sovyetler Birliği Kuruluş Antlaşması'yla Sovyetler Birliği (kısaca Sovyetler Birliği veya SSCB) resmen kuruldu.

1924'te Lenin'in ölümünden sonra, Sovyetler Birliği'ni troyka yönetmeye başladı. Ancak 1922'de Komünist Parti Genel Sekreterliği'ne seçilen Yosif Stalin, Merkez Komite'de önemli bazı kişilerin desteğini alarak muhaliflerini bertaraf etti. Dünya devriminin ana savunucusu olan Lev Troçki, 1929'da Sovyetler Birliği'nden sürgün edildi ve Stalin'in fikri olan Tek ülkede sosyalizm devlet politikası olarak benimsendi. Bolşevik parti içinde sürekli iç mücadele Büyük Temizlik adı verilen 1937-38 yıllarında aralarında kurucu parti üyeleri ve darbe ile suçlanan askeri liderler de dahil olmak üzere binlerce kişinin idam edildiği kitlesel baskılar ile sonuçlandı.[66]

Stalin liderliğindeki hükûmet, planlı ekonomiyi başlatarak ülkenin kırsal kesimini önemli ölçüde sanayileştirdi ve tarımı kolektifleştirdi. Bu dönemde yaşanan hızlı ekonomik ve sosyal değişimler sırasında Çarlık döneminde geniş topraklara hakim olan toprak aristokratları kolektifleştirmeye karşı gelmelerinden dolayı çalışma kamplarına gönderildi.[67]

Ülkede özellikle Ukrayna'da toprakların kolektifleştirilmesine karşı çıkan toprak aristokratlarının sabotaj ve isyan faaliyetleri tarımsal üretimin düşmesine sebep oldu.[68] Ancak ağır bir bedel ödendiyse de, Sovyetler Birliği kısa bir sürede büyük ölçüde tarımsal ekonomiden önemli bir sanayi gücüne dönüştü.

Adolf Hitler'in Avusturya ve son olarak Çekoslovakya'nın ilhakına karşı Birleşik Krallık ve Fransa'nın yatıştırma politikası Nazi Almanyası'nı cesaretlendirdi ve Sovyetler Birliği'ne tehdit hâline geldi. Aynı zaman zarfında Nazi Almanyası, Uzak Doğu'da SSCB ile rakip olan ve 1938-1939 yılındaki Sovyet-Japon sınır çatışmaları ile açık bir düşmanı hâline gelen olan Japon İmparatorluğu ile ittifak kurdu.

Ağustos 1939'da, Birleşik Krallık ve Fransa ile Nazi karşıtı bir ittifak kurma girişimlerinin başarısızlıkla sonuçlanmasının ardından Sovyet hükûmeti, iki ülke arasındaki saldırmazlık vaadi ve Doğu Avrupa'da kendi nüfuz alanlarının bölüştürülmesi için Molotov-Ribbentrop Paktı ile Almanya ile ilişkileri geliştirmeye karar verdi. Hitler Polonya, Fransa ve diğer ülkeleri işgal ederek II. Dünya Savaşı'nı başlatırken, SSCB'nin eski Rusya İmparatorluğu'nun bazı topraklarında hak iddia etmesi Polonya'nın işgali, Kış Savaşı ve Baltık devletlerinin işgali ile sonuçlandı.

22 Haziran 1941'de Nazi Almanyası, insanlık tarihinin en büyük ve güçlü işgal kuvveti[69] ile II. Dünya Savaşı'nın en büyük cephesini kurup Sovyetler Birliği'ne savaş açarak saldırmazlık paktını çiğnedi. Başta Alman ordusu her yerde başarılı olmasına rağmen, saldırıları Moskova Muharebesi'nde durduruldu. Daha sonra, Almanlar ilk olarak 1942-1943 kışında Stalingrad Muharebesi'nde[70] ve daha sonra 1943 yazında Kursk Muharebesi'nde büyük yenilgiler aldı. Almanlar diğer bir yenilgiyi şehrin tamamen Alman ve Fin kuvvetleri tarafından 1941-1944 yılları arasında ablukası altında açlık ve bir milyondan fazla kişinin ölmesine rağmen teslim olmaması sonucunda Leningrad Kuşatması'nda aldı.[71] Stalin'in yönetimi ve Georgi Jukov ve Konstantin Rokossovski gibi komutanların önderliğinde Sovyet güçleri Doğu Avrupa'yı 1944-45'te geri aldı ve Mayıs 1945'te Berlin'i ele geçirdi. Ağustos 1945'te Kızılordu, Japon güçlerini Çin'e bağlı Mançukuo ve Kuzey Kore'den atarak, Japonya'daki müttefik zaferine katkıda bulunmuştur.

II. Dünya Savaşı'nın 1941-1945 dönemi Rusya'da Büyük Vatanseverlik Savaşı olarak bilinmektedir ve bu savaş sırasında Sovyet askeri ve sivil ölümleri sırasıyla 10.6 milyon ve 15.9 milyon olup,[72] bu rakamlar tüm II. Dünya Savaşı kayıplarının yaklaşık üçte biriydi. Sovyet ekonomisi ve altyapısı büyük bir yıkıma uğrasa da,[73] Sovyetler Birliği kıtada önemli bir askeri süper güç hâline geldi.

Sputnik 1 dünyanın ilk yapay uydusudur.

Kızılordu, savaş sonrasında Doğu Almanya dahil olmak üzere Doğu Avrupa'yı işgal etti. Daha sonra bu devletlerde sosyalist hükûmetler kuruldu ve Doğu Bloku'nun uydu devletleri hâline geldi. Sovyetler Birliği dünyanın ikinci nükleer silahlı güç hâline gelerek ve Doğu Bloku ülkeleri ile Varşova Paktı'nı kurarak ABD ve NATO'ya karşı Soğuk Savaş olarak da bilinen küresel hakimiyet mücadelesi içine girdi. Sovyetler Birliği yeni kurulan Çin ve Kuzey Kore ve daha sonra Küba dahil olmak üzere dünya çapındaki devrimci hareketleri desteklemiştir. Ayrıca Sovyet kaynakları önemli miktarlarda diğer sosyalist devletlere yardım olarak tahsis edilmiştir.[74]

Stalin'in ölümü ve kolektif liderlikten kısa bir süre sonra, yeni lider Nikita Kruşçev Stalin'in kişisel kültünü kınadı ve destalinizasyon politikasını başlattı. Cezai çalışma sisteminde değişikliğe gidildi ve birçok siyasi mahkûm serbest bırakıldı ve itibarı iade edildi.[75] Bu baskıcı politikaların azaltılması daha sonradan Kruşçev Çözülümü olarak tanındı. Aynı zamanda Küba'ya Sovyet füzeleri ve Türkiye'ye Amerikan Jupiter füzeleri konuşlandırılması ABD ile gerginlikleri artırmıştır.

1957'de Sovyetler Birliği dünyanın ilk yapay uydusu olan Sputnik 1'i fırlatarak Uzay Çağı'nı başlattı. Rus kozmonot Yuri Gagarin, Vostok 1 ile 12 Nisan 1961 tarihinde uzaya çıkan ilk insan oldu.

Kruşçev döneminde dünya genelinde sosyalizmin yayılması ile Sovyetler Birliği'nin müttefik sayısı arttı. 1959'da Küba, 1960'larda Vietnam sosyalist devletleri kuruldu. Ancak bu durum batılı devletler ile Sovyetler Birliği arasında çatışma riskinin yaşanmasına sebep oldu.

Ronald Reagan ve Mihail Gorbaçov müzakere yaparken.

1964 yılında Hruşçov'un istifa etmesini takiben, Leonid Brejnev'in Komünist Parti Genel Sekreteri, Kosigin'in hükûmet başkanı olduğu yeni bir kolektif liderlik dönemi başladı. 1965 Kosigin reformu ile Sovyet ekonomisinin kısmen yerelleştirilmesi ve ağır sanayi ve silahtan hafif sanayi ve tüketim mallarına kaydırılması hedeflendi. Ancak reformlar kısmen ve bazı maddeleri reddedilerek uygulandı.

1979 yılında Afganistan'da gerçekleşen komünist devrim sonrasında ABD destekli Taliban askerlerinin hükûmeti devirme çabası üzerine Sovyet kuvvetleri yeni rejimin isteği ile bu ülkeye girdi. Bu askerî müdahale ekonomik kaynakların israfına ve anlamlı olmayan politik sonuçlara neden oldu. Uluslararası muhalefet, ABD tarafından desteklenen dirençli Sovyet karşıtı gerilla savaşı ve Sovyet vatandaşlarının destek eksikliği sonucunda Sovyetler Birliği 1989 yılında Afganistan'dan çekildi.

1985 yılından itibaren ekonomik sistemde liberal reformları hayata geçirmek isteyen Komünist Parti Genel Sekreteri Mihail Gorbaçov, iktisadi alanda serbestlik getirmek ve hükûmeti demokratikleştirmek için glasnost (açıklık) ve perestroyka (yeniden yapılanma) politikalarını başlattı. Ancak bu politikalar ekonominin iflasına sebep oldu. Bu durum ülkede protestoların ve milliyetçi, ayrılıkçı hareketlerin yükselişine yol açtı. 1991 yılına kadar dünyanın en büyük ikinci ekonomisi olan Sovyet ekonomisi[76], son yıllarında marketlerde mal sıkıntısı, büyük bütçe açıkları ve para arzının neden olduğu enflasyonun hızlı yükselmesi gibi sorunlarla karşı karşıya gelmiştir.[77]

1991 itibarıyla, ekonomik ve siyasi çalkantılar sonucunda Baltık cumhuriyetleri birlikten ayrılmaya başladı. 17 Mart 1991'de düzenlenen yenilenmiş birlik referandumunda (Sovyetler Birliği Referandumu 1991) halkın % 77'si Sovyetler Birliği'nin korunması lehine oy verdi. Bu referandum sonuçlarına göre 20 Ağustos'ta Rusya Federatif Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti ile diğer Sovyet cumhuriyetleri arasında yenilenmiş birlik antlaşması yapılacaktı. Ancak 19 Ağustos 1991'de KGB başkanı, bazı hükûmet üyeleri ve generaller tarafından Devlet Başkanı Mihail Gorbaçov'u devirme amaçlı başarısız darbe girişimi antlaşmanın iptal edilmesine sebep oldu. Darbe antlaşmaya imza atmayı kabul eden 11 cumhuriyette tedirginlik yarattı ve ayrılığa gitmelerine sebep oldu.

8 Aralık 1991'de Rusya Devlet Başkanı Boris Yeltsin ile Ukrayna ve Belarus Devlet Başkanları Minsk'te bir araya gelerek Sovyetler Birliği'ni dağıttıklarını bildirdiler. 25 Aralık 1991'de Mihail Gorbaçov istifa ettiğini açıkladı ve Kremlin'de dalgalanan Kızıl Bayrak indirilerek yerine Rus bayrağı çekildi. Böylece Sovyetler Birliği 25 Aralık 1991'de resmen dağıldı.

Rusya Federasyonu

Haziran 1991 yılında, Boris Yeltsin aynı yılın Aralık ayında bağımsız Rusya Federasyonu hâline gelecek olan Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti Devlet Başkanlığı'na seçilerek Rus tarihinde doğrudan seçilen ilk lider oldu. Sovyetler Birliği sırasında ve dağıldıktan sonra ABD ve IMF tarafından tavsiye edilen özelleştirme ve piyasa ve ticaretin serbestleştirilmesi de dahil olmak üzere "şok terapi" çizgisinde radikal değişiklikler[78] içeren geniş kapsamlı reformlar yapılmıştır. Ancak tüm bunlar büyük bir ekonomik kriz ile sonuçlanmış olup 1990-1995 arasında GSYİH ve sanayi üretiminde %50 düşüş meydana geldi.[79][80]

Özelleştirmeler ile birlikte işletmelerin kontrolü büyük ölçüde devlet kurumlarından hükûmet ile bağlantıları olan bireylere kaymıştır. Çoğu yeni zengin milyarlarca nakit parayı taşıdı ve ülke dışına büyük bir sermaye kaçışı gerçekleştirdi.[81] Ekonomik sorunlar sosyal hizmetlerin çöküşüne neden oldu ve ülkede doğum oranı aniden düşerken ölüm oranı ise hızla yükselmiştir.[82] Sovyetlerin son yıllarında %1.5 olan yoksulluk seviyesi 1993 ortalarında %39-49'a çıkmıştır.[83] 1990'lı yıllar, yaygın yolsuzluklar, kanunsuzluklar ve suç çeteleri ile şiddet suçunun yükselişi olarak görülmüştür.

1990'larda Kuzey Kafkasya'da yerel etnik anlaşmazlıklar ve ayrılıkçı İslamcı ayaklanmalar şeklinde birçok silahlı çatışma yaşanmıştır. 1990'ların başında Çeçen ayrılıkçılar bağımsızlık ilan etmesi sonucunda isyancı gruplar ile Rus ordusu arasında çatışmaların olduğu kesintili gerilla savaşı yaşanmıştır. Özellikle Moskova tiyatro rehine krizi ve Beslan rehine krizi gibi sivillere yönelik terör saldırıları yüzlerce kişinin ölümüne neden oldu ve dünya çapında dikkat çekmiştir.

Rusya, Sovyetler Birliği'nin dağılışı sırasında nüfusunun yarısı kadar olmasına rağmen Sovyetler Birliği'nin dış borçlarını üstlenmiştir.[84] Yüksek bütçe açıkları 1998 Rusya mali krizine[85] ve GSYİH'in düşüşüne neden oldu.[79]

Boris Yeltsin, Vladimir Putin ve Patrik II. Aleksey ile birlikteyken

31 Aralık 1999 tarihinde Devlet Başkanı Yeltsin beklenmedik bir şekilde istifa etti ve yerine daha sonra 2000 yılındaki başkanlık seçimlerini kazanan Başbakan Vladimir Putin'i atadı. Putin göreve gelmesinden sonra hâlen devam eden Çeçen ayrılıkçılarının isyanını bastıracağına yemin etmiş ve bunu büyük ölçüde başarmıştır. Yüksek petrol fiyatları ve başlangıçta zayıf olan para birimi iç talebin yükselmesini, tüketim ve yatırımlar ile ekonominin dokuz yıl büyümesini, yaşam standartlarının ve Rusya'nın dünya sahnesindeki etkisini artırmasını sağladı.[86] Putin başkanlığı sırasında yapılan birçok reformlar genellikle Batı ülkeleri tarafından anti-demokratik oldukları gerekçesiyle eleştirilse de, Putin'in liderliğinde düzen, istikrar ve ilerlemeye dönüş Rusya'da kendisine yaygın hayranlık kazandırdı.[87]

2 Mart 2008 tarihinde, Dimitri Medvedev Rusya Devlet Başkanı seçilirken, Putin Başbakan olmuştur. Putin, 2012 başkanlık seçimlerinin ardından başkanlığa geri döndü ve Medvedev de Başbakan olarak atandı. Başkan Putin üst üste üçüncü toplamda ise beşinci kere başkan olabilmek için ülkesini 1 Temmuz 2020'de anayasal referanduma götürmektedir.[88]

Siyaset

Yönetim

Moskova Kremlini, Rusya Devlet Başkanı'nın ikamet yeridir.

Rusya Anayasası’na göre, ülke federal yarı başkanlık sistemli cumhuriyet olup Başkan, devletin başı iken[89]; Başbakan, hükûmetin başıdır. Rusya Federasyonu çok partili temsili demokrasi ile yönetilmekte olup, federal hükûmet 3 temel erkten oluşur;

• Yasama: Çift meclisli olan Federal Meclis, 450 üyeden oluşan Devlet Duması ile 166 üyeli Federasyon Konseyi'nden oluşur. Ülke adına kararlar alma; yasa yapma ve onaylama, savaş ilan etme, antlaşmaları onaylama ve reddetme, Devlet Başkanını görevden alma yetkisi bulunmaktadır.
• Yürütme: Devlet Başkanı, yürütmenin başı ve silahlı kuvvetlerin başkomutanıdır. Meclisten çıkan kanunları veto etme hakkına ve bakanlar ve diğer memurları atama yetkisi vardır.
• Yargı: Anayasa Mahkemesi, Yüksek Mahkeme, Yüksek Tahkim Mahkemesi ve ilk derece federal mahkemelerden oluşur. Hakimler Federasyon Konseyi tarafından atanır ve yasaları yorumlama ve anayasaya aykırı gördükleri yasaları lağvetme hakkına sahiptirler.

Adaylar	Adayların Partileri	Oylar	%
Vladimir Putin	Birleşik Rusya	52.530.712	71,25
Gennadi Züganov	Rusya Komünist Partisi	13.243.550	17,96
Vladimir Jirinovski	Rus Liberal Demokrat Partisi	6.988.510	9,48
Andrei Bogdanov	Rusya Demokratik Partisi	968.344	1,31
Geçersiz Oylar		1.015.533	--
Toplam		73.731.116	100,0

Devlet Başkanı, 6 yıllığına seçilir. En yüksek oyu alan ve en fazla iki turlu olarak seçimler yapılır. Devlet Başkanı 35 yaşından genç olamaz ve en az 10 yıl boyunca Rusya'da ikamet etmiş olmalıdır.[90] Bütün bakanları atama yetkisi Başkan'dadır, fakat Başbakan'dan bakanlar hususunda tavsiye alır. Bakanlar en son Duma'da oylanarak görevlerine başlarlar.[91] 2 Mart 2008'de, Dmitry Medvedev yapılan Başkanlık seçimini kazanarak Devlet Başkanı seçildi. 2000 yılından 2008 yılına kadar başkan olan Vladimir Putin ise, devlet başkanının belli bir süre sınırlandırılması sebebiyle tekrar aday olamamıştır. Putin, Birleşik Rusya lideri olarak Hükûmetin başına geçerek Başbakan olmuştur. 2012 yılında ise yeniden başkan seçilmiştir. Rusya'da en etkin siyasi partiler Birleşik Rusya, Komünist Parti, Liberal Demokratik Parti ve Adil Rusya'dır.

Seçimler

Rusya'da 4 Aralık 2011'de yapılan Federal Meclis Duma'daki 450 sandalyenin üyelerinin belirlendiği parlamento seçimlerinde Birleşik Rusya Partisi % 49.32 oy oranıyla birinci, Komünist Parti ise % 20.46 oy oranı ile ikinci olmuştur. % 7 seçim barajının uygulandığı ülkede 4 parti meclise girmeyi başarabilmiştir.

Seçim sonuçları

Parti
	Oy	%	Sandalye
Birleşik Rusya	32,379,135	49.32	238
Komünist Parti	12,599,507	20.46	92
Adil Rusya	8,695,522	13.24	64
Liberal Demokrat Parti	7,664,570	11.67	56
Yabloko	2,252,403	3.43	0
Rusya Yurtseverleri	639,119	0.97	0
Sağcı Güçler	392,806	0.60	0
Geçersiz/boş oy	1,033,464	1.57	–
Toplam	64,623,062	100	450
Kayıtlı Seçmen	109,237,780	60.10	–

• WCIOM
• FOM16 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dış ilişkiler

BRIC liderleri (2008): Hindistan Başbakanı Manmohan Singh, Rusya Devlet Başkanı Dmitri Medvedev, Çin devlet başkanı Hu Jintao ve Brezilya Devlet Başkanı Luiz Inácio Lula da Silva

Rusya Federasyonu, uluslararası hukukta eski Sovyetler Birliği'nin ardılı olarak kabul edilmektedir.[23] Rusya, SSCB'nin uluslararası taahhütleri uygulamaya devam etmektedir ve BM Güvenlik Konseyi, diğer uluslararası örgütlere üyelik, uluslararası anlaşmalar kapsamındaki hak ve yükümlülükler ve mülkiyet ve borçlarda SSCB'nin daimi üyeliğini üstlenmiştir. Rusya'nın çok yönlü bir dış politikası bulunmaktadır. 2009 itibarıyla 191 ülke ile diplomatik ilişkisi ve 144 elçiliği bulunmaktadır. Dış politika Devlet Başkanı tarafından tespit edilir ve Dışişleri Bakanlığı tarafından yürütülür.[92]

Eski bir süper gücün halefi olarak, özellikle küresel siyasi sistemde tek kutuplu ve çok kutuplu görüşler ile ilgili olarak Rusya'nın jeopolitik statüsü genellikle tartışma konusu olmuştur. Rusya genellikle bir büyük güç olarak kabul edilirken son yıllarda bir dizi dünya liderleri,[93][94] akademisyenler,[95] yorumcular ve siyasetçiler[96] tarafından potansiyel süper güç olarak değerlendirilmektedir.[97][98][99]

Şanghay İşbirliği Örgütü'ne üye, gözlemci ve dialog partneri ülkeler.

Rusya BM Güvenlik Konseyi'nin beş daimi üyesinden biridir. Rusya, Ortadoğu Dörtlüsü ve Kuzey Kore ile Altılı görüşmelere katılmaktadır. Rusya, G8 sanayileşmiş ülkeler, Avrupa Konseyi, AGİT ve APEC üyesidir. Rusya genellikle BDT, AEB, KGAÖ ve ŞİÖ gibi bölgesel örgütlere liderlik rolü oynamaktadır.[100] 1996 yılında Rusya Avrupa Konseyi'nin 39. üyesi oldu.[101] 1998 yılında, Rusya Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ni onayladı. Rusya ile AB ilişkilerinin hukuki temeli 1997 yılında yürürlüğe giren Ortaklık ve İşbirliği Anlaşması'dır. Bu anlaşma, demokrasi ve insan hakları, siyasi ve ekonomik özgürlük ve uluslararası barış ve güvenliğe bağlılık için tarafların ortak saygısını hatırlatmaktadır.[102] 2003 yılının Mayıs ayında, AB ve Rusya ortak değerler ve çıkarlar temelinde iş birliğini güçlendirmek için anlaştılar.[103] Devlet Başkanı Vladimir Putin, AB-Rusya Ortak Alanı kurulması da dahil olmak üzere çeşitli boyutlarda yakın entegrasyonu ile stratejik ortaklığı savundu.[104] Sovyetler Birliği'nin dağılmasından bu yana, Rusya ABD ve NATO ile dostça ilişkiler geliştirmiştir. NATO-Rusya Konseyi, 2002 yılında eşit ortaklar olarak birlikte çalışmak ve ortak iş birliği için fırsatları takip etmek amacıyla ABD, Rusya ve 27 NATO müttefikinin onayı ile kuruldu. Ancak Rusya'nın ABD ve AB ile ilişkileri son zamanlarda Güney Osetya Savaşı ve 2014 Kırım krizi gibi nedenlerden dolayı gerginleşmiştir.

Rusya diğer BRICS ülkeleri ile güçlü ve olumlu ilişkiler sürdürmektedir. Hindistan, Rus askeri teçhizatlarının en büyük müşterisidir ve iki ülke arasında kapsamlı savunma ve stratejik ilişkiler bulunmaktadır.[105] Son yıllarda, özellikle Çin Halk Cumhuriyeti ile Dostluk Antlaşması'nın imzalanmasının yanı sıra Doğu Sibirya-Pasifik Okyanusu petrol boru hattı ve Sibirya'dan Çin'e doğalgaz boru hattı inşası ile ülkenin ikili ilişkileri güçlendirdi.[106][107]

Ordu

Modern Rus uçakları olan Sukhoi Su-35, Sukhoi Su-34 ve Sukhoi PAK FA

Ülkenin silahlı kuvvetleri, Kara Kuvvetleri, Deniz Kuvvetleri ve Hava Kuvvetleri olarak ayrılmıştır. Bununla birlikte Stratejik Füze Kuvvetleri, Uzay Savunma Kuvvetleri, Hava İndirme Birlikleri olmak üzere üç bağımsız kuvvet daha bulunmaktadır. 2006 itibarıyla orduda aktif personel sayısı 1.037 milyondur.[108] 18-27 yaş arasındaki tüm erkek vatandaşların 12 aylık zorunlu askerlik hizmetini yerine getirmesi ile yükümlüdür.[86]

2012 Küresel Barış Endeksi'ne göre, Rusya dünyanın altıncı en az huzurlu ülkesi olup bu konumu büyük ölçüde ülkenin savunma bütçesinin boyutuna ve Kuzey Kafkasya'da devam eden çatışmalara bağlanmıştır.[109] Rusya tarihsel olarak endeksin kurulduğu 2007 yılından beri düşük sırada yer almıştır.[110]

Rusya ordusu 2015 yılının Ağustos ayında ilk kez kutuplarda askeri tatbikat başlatmıştır.[111]

İdari bölümler

Rusya Federasyonu 85 adet federal bölüme (Rusça: субъект, subyekt) ayrılmaktadır.[112] Bu federal birimlerin hepsi eşit bir biçimde iki delege ile Federasyon Konseyinde temsil edilirler.[113] Federal bölümler sahip oldukları özerklik bakımından farklılık gösterirler.

• 46 oblast (iller); seçilmiş bir yönetici ile yönetilir ve yerel yasama organları bulunmaktadır.
• 21 cumhuriyet: otonom bölge kabul edilirler, kendi anayasası, parlamentosu ve başkanı bulunmaktadır. Her cumhuriyet için Rusça'nın yanı sıra bölgesel dil ya da diller de cumhuriyetin resmî dili/dilleri olarak tesis edilebilir.Örneğin Dağıstan'da Rusça dışında 13,Karaçay-Çerkesya'da 4,Kabardey-Balkarya'da 2 resmî dil vardır.
• 9 kray (bölgeler): esasında oblastlara benzemektedir. Bu bölgeler tarihsel olarak oluşmuşlardır, ilk olarak sınır bölgelerde oluşturulan kraylar, daha sonra otonom oblast ve otonom okrugların yönetim merkezi hâlinde de oluşturulmuştur..
• 4 özerk okrug (özerk bölgeler): ilk olarak etnik azınlıklar için kraylar ve oblastlar içerisinde kurulmuşlardır, fakat 1990'da statüleri yükseltilerek, idari bölge statülerine alınmışlardır.
• 1 özerk oblast (Yahudi Özerk Oblastı): esasen oblast kabul edilen bölge 1990 yılında şu anki bağımsız oblast statüsüne yükseltilmiştir. İlk olarak bir kray'a bağlı olarak kurulan oblast,şimdi bağımsız bir özerk oblast (bölge) olarak doğrudan Rusya Federasyonu devlet yapısı içinde yer almıştır.
• 3 federal şehir: (Moskova, Sankt-Peterburg ve Sivastopol), ayrı bir idari bölüm olan büyük kentlerdir.

Federal bölümler, her biri Devlet Başkanı'nın atadığı yöneticiler tarafından yönetilen dokuz federal bölge (Rusça: федеральный округ, federalnıy okrug) hâlinde gruplandırılmıştır.[114] Federal bölümlerin aksine federal bölgeler devlet yönetiminin alt bölümü olmayıp doğrudan federal yönetime bağlıdır. Federal bölgelerin yöneticileri, federal bölümler ile federal hükûmet arasındaki irtibatı sağlamaktan ve federal bölümlerin federal yasalara uygun hareket etmesinden sorumludur.

Coğrafya

Rusya topografisi

Rusya, 17,075,400 km²'lik yüz ölçümü ile dünyanın en geniş ülkesidir.[12] Rusya'da 23 UNESCO Dünya Mirası, 40 UNESCO biyosfer rezervi,[115] 41 Millî park ve 101 doğa rezervi bulunmaktadır. Rusya, 41° ve 82° K enlemleri ile 19° D ve 169° B boylamları arasında yer almaktadır.

Rusya'da kereste, petrol, doğal gaz, kömür, cevher ve diğer mineral kaynakları dahil olmak üzere geniş doğal kaynak rezervi bulunmaktadır.

Topografya

Elbrus Dağı, Kafkasya'nın, Rusya'nın ve Avrupa'nın en yüksek noktasıdır.

Rusya'da jeodezik bir hat boyunca yaklaşık 8.000 km dışında iki geniş ayrı noktalar bulunmaktadır. Bu noktalar: Polonya sınırındaki Vistül Lagünü'nü Gdańsk Körfezi'nden ayıran 60 km uzunluğundaki Vistül Burnu ile ve en uzak güneydoğusunda ise Kuril Adaları'dır. Boylamdan ayrılmış uzak noktalar jeodezik bir hat boyunca 6.600 km dışında bulunmaktadır. Bu noktalar: batıda yine Vistül Burnu olup doğuda ise Büyük Diomede Adası'dır. Rusya Federasyonu 9 zaman dilimine ayrılmaktadır.

Rusya, ağırlıklı olarak güneyde bozkır ve kuzeyinde yoğun ormanlık ovalar ile kuzey kıyısı boyunca uzanan tundralardan oluşmaktadır. Rusya dünyadaki ekilebilir arazinin %10'una sahiptir.[116] Dağ aralıkları güney sınırları boyunca bulunmakta olup, Kafkasya (5642 m ile Rusya ve Avrupa'nın yüksek noktası olan Elbruz Dağı'nıda içeren) ve Altay (4506 m ile Rus Uzak Doğusu dışında Sibirya'nın en yüksek noktası olan Beluça Dağı'nıda içeren); ve doğu taraflarında Verhoyansk Sıradağları ve Kamçatka Yarımadası'ndaki yanardağlar (4750 m ile Avrasya'nın en yüksek aktif yanardağının yanı sıra Asya Rusyası'nın en yüksek noktası olan Klyuçevskaya Sopka'yıda içeren) bulunmaktadır. Ural Dağları, maden kaynakları açısından zengin olup, Avrupa ile Asya'nın kuzey-güney aralığını oluşturur.

Rusya, Arktik ve Pasifik Okyanusu, Baltık Denizi, Azak Denizi, Karadeniz ve Hazar Denizi boyunca 37.000 km'nin uzunluğunda bir sahil şeridine sahiptir.[86] Barents Denizi, Beyazdeniz, Kara Denizi, Laptev Denizi, Doğu Sibirya Denizi, Çukçi Denizi, Bering Denizi, Ohotsk Denizi ve Japon Denizi Arktik ve Pasifik yoluyla Rusya'ya bağlıdır. Rusya'nın başlıca ada ve takımadaları Novaya Zemlya, Franz Josef Toprakları, Severnaya Zemlya, Yeni Sibirya Adaları, Vrangel Adası, Kuril Adaları ve Sahalin Adası'dır. Diomede Adaları (biri Rusya, diğeri ise ABD tarafından kontrol edilmektedir) arasındaki mesafe sadece 3 km olup Kunaşir Adası ise Japonya'nın Hokkaido Adası'ndan yaklaşık 20 km uzaklıktadır.

İklim

Kışın bir tayga ormanı, Çelyabinsk Oblastı

Ülkenin büyüklüğü ve denizden uzak birçok bölge sonucunda tundra ve uç güneydoğu bölgeleri dışında, nemli karasal iklim ülkenin her yerinde hakimdir. Güneydeki dağlar, Hint Okyanusu'ndan gelen sıcak hava kütlelerinin girişini engellemekte olup ülkenin batı ve kuzey bölgeleri Arktik ve Atlantik'in etkilerine açıktır.[117]

Kuzey Avrupa Rusyası ve Sibirya'nın çoğunluğu yarı arktik iklime sahiptir. Kuzeydoğu Sibirya'nın iç bölgelerde çok şiddetli kışlar olup (çoğunlukla Saha Cumhuriyeti'nde olup Kuzey Soğuk Kutbu arasında −71.2 °C gibi rekor düşük sıcaklıklar olmaktadır), diğer bölgelerde ise daha ılımandır. Arktik Okyanusu kıyılarında ve Rus Arktik Adaları'nda ise kutup iklimi hakimdir.

Karadeniz'in Krasnodar Krayı'nın sahil kesimi, özellikle Soçi, ılık ve yağışlı kışları ile ılıman dönencealtı iklimine sahiptir. Kış, Doğu Sibirya ve Uzak Doğu'nun birçok bölgelerinde yaz ile karşılaştırıldığında kuru olup ülkenin diğer bölgelerinde mevsim boyunca daha eşit yağışlıdır. Ülkenin çoğu yerinde kış mevsiminde yağışlar genellikle kar şeklinde olmaktadır. Aşağı Volga ve Hazar Denizi kıyısındaki bölge, Güney Sibirya'nın bazı bölgelerinde olduğu gibi yarı kurak iklime sahiptir.

Ülke toprakları boyunca neredeyse sadece iki ayrı mevsim olan kış ve yaz vardır. İlkbahar ve sonbahar ayları çok kısa sürmektedir ve yaz ve kış ayları arasındaki sıcaklık farkı oldukça yüksektir.[117] En soğuk ay Ocak (sahil şeridinde ise Şubat) olup en sıcak ay ise genellikle Temmuz ayıdır. Sıcaklık ortalamalarındaki büyük farklar doğaldır. Kışın sıcaklıklar güneyden kuzeye ve batıdan doğuya gidildiğinde soğumaktadır. Yazlar ise Sibirya'da bile oldukça sıcak olabilmektedir.[118] İç kesimler ise en kurak alanlardır.

Biyoçeşitlilik

Boz ayı, Rusya'nın önemli simgelerinden biridir.

Kuzeyden güneye Rusya Ovası olarak da bilinen Doğu Avrupa Ovası, Arktik tundralar, iğne yapraklı ormanlar (tayga), yaprak döken ormanlar, otlaklar (step) ve yarı-çöller (Hazar Denizi saçakları) ile kaplanmış olup iklim değişiklikleri bitki örtüsününde değişiklikler yaşanabilmektedir. Sibirya'da da benzer bir durum söz konusudur, ancak daha çok tayga bulunmaktadır. Rusya dünyanın en büyük orman rezervlerine sahip olup, "Avrupa'nın akciğeri" olarak bilinir[119] ve karbondioksit emme miktarı Amazon ormanları'ndan sonra ikincidir.

Rusya'da 266 memeli ve 780 kuş türü bulunmaktadır. 1997 itibarıyla Rusya Federasyonu Kırmızı Veri Kitabı'na toplam 415 hayvan türü dahil edilmiştir[120] ve şu anda korunmaktadırlar.

Ekonomi

Moskova Dünya Ticaret Merkezi

SSCB'nin dağılmasından bu yana Rusya ekonomisi

Rusya özellikle petrol ve doğal gaz gibi muazzam doğal kaynaklara sahip bir piyasa ekonomisine sahiptir. Rusya GSYİH (nominal) bakımından dünyanın 9. ve satınalma gücü paritesi bakımından ise dünyanın 6. büyük ekonomisidir. 21. yüzyılın başından bu yana, yüksek iç tüketim ve daha fazla siyasi istikrar Rusya'da ekonomik büyümeyi desteklemektedir. Reel kişi başına düşen GSYİH (SAGP) (mevcut uluslararası $), 2010'da 19,840 olmuştur.[83] Büyüme öncelikle petrol veya mineral çıkarma ve ihracatı yerine iç piyasa için mal ve hizmet dışı ticareti ile sağlandı.[86] Rusya'da ortalama aylık nominal maaş 2000 yılında 80$ kadar iken, 2013 başlarında 640$ olmuştur.[121] 2010 yılı itibarıyla Rusya'da halkın yaklaşık %12.7'si ulusal yoksulluk sınırının altında yaşamakta olup[122] ile 1998 yılında Sovyet sonrası çöküşün en kötü noktada olduğu %40'tan önemli ölçüde aşağı çekilmiştir.[83] Rusya'da 1999 yılında %12.4 olan işsizlik 2007'de %6'ya düştü.[123] 2000'de sadece 8 milyon olan orta sınıf 2013'te 108 milyona yükselmiştir.[124][125]

Rusya'nın ihracatının %80'nden fazlasını petrol, doğal gaz, metaller ve keresteler oluşturmaktadır.[86] 2003 yılından bu yana, iç pazarın önemli ölçüde güçlenmesiyle doğal kaynakların ihracatının ekonomik önemi azalmaktadır. Petrol ihracatından elde edilen kazanç 1999'da 12 milyar $ olan yabancı rezervi, 1 Ağustos 2008'de 597.3 milyara çıkarak Rusya'yı dünyanın üçüncü büyük döviz rezervi hâline getirdi.[126]

Tarım

Rostov'da buğday hasatı. Rusya, dünyanın en büyük çavdar, arpa, karabuğday, yulaf ve ayçiçeği tohumu üreticisidir ve en büyük buğday üreticisi ve ihracatçılarından biridir.

Rusya'da ekili arazinin toplam alanı 2005 yılında 1,237,294 km² olarak tahmin edilmiş olup, dünya dördüncüsüdür.[127] 1999-2009 yılları arasında, Rusya'da tarım istikrarlı bir büyüme göstermiştir[128] ve ülke bir tahıl ithalatçısından, AB ve ABD'den sonra üçüncü büyük tahıl ihracatçısı hâline geldi.[129] 1999'da 6,813,000 ton olan et üretimi 2008'de 9,331,000 tona yükselmiş olup büyümeye devam etmektedir.[130]

Tarımın restorasyonu, hükûmetin kredi politikası ile desteklenmiş olup, bireysel çiftçilere ve daha önce hala tarım arazilerinde önemli bir paya sahip Sovyet kolhozları olup özelleştirilen büyük çiftliklere yardım sağlanmıştır.[131] Büyük çiftliklerde tahıl ve çiftçilik ürünleri üretimi üzerine yoğunlaşırken, küçük özel ev arsalarında ülkenin en verimli patates, sebze ve meyveleri üretilmektedir.[132]

Atlantik, Arktik ve Pasifik okyanuslarındaki Rus balıkçılık filolarının erişimi dünyanın balık tedariğine önemli bir katkıda bulunmaktadır. 2005 yılında toplam 3.191.068 ton balık yakalanmıştır.[133] Son yıllarda balık ve deniz ürünleri ihracat ve ithalatı önemli ölçüde büyümüş olup 2008 yılından bu yana 2415 milyon $ ve 2036 milyon $ gelire ulaşmıştır.[134]

Enerji

Rusya, Avrupa'nın en önemli petrol ve doğal gaz tedarikçisidir.

Son yıllarda, medyada Rusya sık sık bir enerji süpergücü olarak tarif edilmiştir.[135][136] Rusya dünyanın en büyük doğalgaz rezervlerine,[137] sekizinci büyük petrol rezervlerine[138] ve ikinci büyük kömür rezervlerine sahiptir.[139] Aynı zamanda dünyanın önde gelen doğal gaz ihracatçısı[140] ve ikinci büyük doğal gaz üreticisi[141] olup, aynı zamanda en büyük petrol ihracatçısı ve üreticisidir.[142]

Rusya, dünyanın üçüncü büyük elektrik üreticisi[143] ve beşinci büyük yenilenebilir enerji üreticisi olup, ülkede son derece gelişmiş bir hidroelektrik üretimi bulunmaktadır.[144] Büyük şelalelerdeki hidroelektrik santralleri Avrupa Rusyası'nda Volga gibi büyük nehirler boyunca inşa edilir. Ayrıca Rusya'nın Asya bölümüde çok sayıda büyük hidroelektrik santrali bulunmaktadır, ancak Sibirya ve Rus Uzak Doğusu dev hidroelektrik potansiyeli bakımından büyük ölçüde atıl kalmaktadır.

Rusya, sivil nükleer enerjiyi geliştiren ve dünyanın ilk nükleer enerji santralini inşa eden ülkedir. Günümüzde Rusya dünyanın dördüncü büyük nükleer enerji üreticisi[145] olup, tüm Rusya'da nükleer enerji Rosatom tarafından yönetilmektedir. Bu sektör hızla gelişmekte olup, mevcut nükleer enerjinin toplam payını %16,9'dan 2020 yılında %23'e çıkarılması hedeflenmektedir. Rus hükûmeti, yeni nesil nükleer enerji teknolojisine adanmış bir federal program için 127 milyar ruble tahsis etmeyi planlamaktadır.[146]

Ulaşım

Vladivostok'ta Trans-Sibirya Demiryolu'nun sonunda 9288 yazan kilometretaşı

Rusya'da demiryolu ulaşımı çoğunlukla devlet denetimindeki Rusya Demiryolları'nın tekelindedir. Şirket hesapları Rusya'nın GSYH'sinin %3.6'sını, toplam yük trafiğinin %39'unu (boru hatları dahil) ve yolcu trafiğinin %42'den fazlasını oluşturmaktadır.[147] Ortak kullanılan demiryolu raylarının toplam uzunluğu 85,500 km'yi aşmaktadır[147] ve ABD'den sonra ikinci sıradadır. 44,000 km'den fazla hat elektrifikasyonlu[148] olup bu dünyanın en büyük rakamıdır ve fazladan ek olarak endüstriyel olmayan 30,000 km ortak taşıyıcı hat bulunmaktadır. Rusya'da demiryolları dünyanın çoğunun aksine 1520 mm geniş hat kullanmakta olup istisna olarak Sahalin Adası'nda 957 km 1067 mm dekovil hat kullanmaktadır. Rusya'nın en bilinen demiryolu Trans-Sibirya Demiryolu (Transsib) olup, 7 zaman dilimini kapsamakta ve dünyanın en uzun sürekli hizmeti vermekte olup, Moskova-Vladivostok (9,259 km), Moskova-Pyongyang (10,267 km)[149] ve Kiev-Vladivostok (11,085 km) arasında çalışmaktadır.[150]

2006 yılı itibarıyla Rusya'da 933,000 km yol olup, bunlardan 755,000 km'si asfalt ile kaplıdır.[151] Bunlardan bazıları federal karayolu sistemini oluşturmaktadır. Rusya'nın büyük bir yüz ölçümüne sahip olması nedeniyle yol yoğunluğu tüm G8 ve BRIC ülkeleri arasında en düşük düzeydedir.[152]

Yamal, Rusya'nın nükleer buzkıran gemilerinden biridir

Rusya'da çoğunlukla doğal nehirler ve göllerden oluşan içsular ile birlikte 102.000 km suyolu bulunmaktadır. Ülkenin Avrupa bölümünde büyük nehirlerin havzaları kanal ağı ile bağlanır. Rusya'nın başkenti Moskova, Baltık, Beyaz, Hazar, Azak Denizi ve Karadeniz'e olan su yolu bağlantıları nedeniyle bazen "beş denizin limanı" diye çağrıştırılmaktadır.

Rusya'nın ana deniz limanları Azov'da Rostov-na-Donu, Karadeniz'de Novorossiysk ve Soçi, Hazar'da Astrahan ve Mahaçkale, Baltık'ta Kaliningrad ve Sankt-Peterburg, Beyazdeniz'de Arhangelsk, Barents Denizi'nde Murmansk, Pasifik Okyanusu'nda Petropavlovsk-Kamçatski ve Vladivostok'tur. Rusya, 2008 yılı itibarıyla 1448 deniz ticaret gemisine sahiptir. Dünyanın tek nükleer buzkıran filosu Rusya'nın Arktik kıta sahanlığındaki ekonomik keşifler ile Avrupa ve Doğu Asya arasında Kuzey Denizi Rotası boyunca deniz ticaretinin gelişimini sağlamaktadır.

Rusya'da faal bir tren

Rusya'da 1216 havalimanı olup,[153] en işlek olanları Moskova'da Şeremetyevo, Domodedovo ve Vnukovo, Sankt Petersburg'da ise Pulkovo'dur. Rusya'da pistlerin toplam uzunluğu 600.000 km'yi aşmaktadır.[154] Genellikle, Rusya'nın büyükşehirlerinde gelişmiş toplu taşıma sistemleri olup, en yaygın kullanılan araçlar troleybüs ve tramvay'dır. Moskova, Sankt Petersburg, Nijniy Novgorod, Novosibirsk, Samara, Yekaterinburg ve Kazan olmak üzere yedi şehirde yeraltı metrosu olup, Volgograd'da ise metrotramvay bulunmaktadır. Rusya'da metroların toplam uzunluğu 465.4 km'dir. 1935 yılında açılan Moskova metrosu ve 1955 yılında açılan Sankt Petersburg metrosu Rusya'daki en eski metrolardır. Bu iki metro, dünyanın en hızlı ve en işlek metro sistemleri arasında yer almaktadır ve istasyonları Rus metro ve demiryolları için yaygın bir gelenek olan zengin dekorasyonlar ve eşsiz tasarımları ile ünlüdür.

Demografi

Rusya 2012 nüfus artış haritası

2002 sayımına göre Rusya nüfusunun %79,8'ini federasyonun esas unsuru olan Ruslar oluşturmaktadır. Rus nüfusunun dışında çok sayıda etnik grup da mevcuttur. Rusya sınırları içerisinde 160 farklı etnik grubu olduğu tahmin edilmektedir.[155] Rusya nüfusu her ne kadar diğer ülkelerle karşılaştırıldığında yüksek olsa da; km²'ye düşen insan sayısı, ülkenin kapladığı alan sebebiyle çok azdır. Rusya nüfusunun ağırlıklı olarak yaşadığı bölge, coğrafi olarak Avrupa toprakları olarak kabul edilen Ural Dağlarının batısında ve Kuzeybatı Sibirya'da yaşamaktadır. Ülke nüfusunun %73'ü şehirlerde yaşarken, %27'si kırsal alanlarda yaşamaktadır.[156] Rusya nüfus bakımından dünyanın en kalabalık sekizinci ülkesi konumundadır.

Ülke nüfusu, Sovyetler Birliği'nin yıkılmasından sonra düşüşe geçmiş olsa da, 2010 sayımına göre 141.927.297 'dır. 1991 yılında Rusya nüfusu tüm zamanların en yüksek seviyesi olan 148.689.000'a ulaşmıştı[157], fakat 90'lar boyunca süren göçmenlik, ölüm oranın çok hızlı yükselmesi sebepleri ile ülke nüfusu 20 yıllık sürede azalmıştır.[158]

1950 ile 2013 arasında Rusya'nın nüfusu

Ülkede 2009 yılında, son 15 yıl içinde ilk kez 10.500 kişilik bir nüfus artışı sağlanmıştır.[158] Söz konusu artış, 279.906 kişinin Rusya'ya göçmesi ile oluşmuştur ki bu sayının %93 Eski Sovyet ülkelerinden olmuştur.[158] Rus halkının göçü ise 2000 yılında 359.000 iken 2009 yılında 32.000 inmiştir.[158] Şu anda 116 milyon Rus ülke sınırlarında yaşarken, ülke dışında, özellikle eski sovyet ülkelerinde 20 milyon civarında rus yaşadığı tahmin edilmektedir.[155]

Rusya'da doğum oranı, Avrupa ülkelerinin ortalamalarında yüksektir. Rusya doğum oranı 2008'de her bin kişide 12.4 doğum olurken[158], Avrupa Birliği ortalaması ise her bin kişide 9.90'dur[159]. Ölüm oranı ise Avrupa Birliği ile kıyaslandığında çok yüksek kalmaktadır. Avrupa Birliği ortalama ölüm oranı binde 10,28 iken[160], Rusya'da 2009 rakamlarına göre ölüm oranı binde 14,2'ye ulaşmıştır[158]. Hükûmet bu durumu engellemek için 2007 yılında, aylık çocuk yardımını ikiye çıkararak 55 Dolar yapmış, tek seferlik ödemeyi ise ikinci çocuktan sonra çocuk başına 9.200 Dolara yükseltmiştir.[161] Bu uygulamalar sonrası Rusya, şu anda Sovyetler sonrası en yüksek doğum oranına ulaşmıştır.

Etnik gruplar

60 farklı etnik grubun yaşadığı Rusya Federasyonu'nda başlıca etnik gruplar şunlardır; 115,9 milyon Rus, 6,1 milyon Tatar, 2,9 milyon Ukrayna, 1 milyon 360 bin Çeçen, 1 milyon 130 bin Ermeni, 444 bin Yakut, 300 bin Karaçay ve Balkar, 843 bin Mordvin, 808 bin Beyaz Rus,622 bin Azeri, 515 bin Oset, 172 bin Moldovalı, 96 bin Ahıska Türkü, 637 bin Udmurt, 604 bin Çirmişler, 233 bin Komi, 125 bin Komi-Permyak, 93 bin Karelyalı, 445 bin Buryat, 174 bin Kalmık, 41,3 bin Nenets, 35,5 bin Evenk, 16 bin Çukçe, 29 bin Hantı, 11,4 bin Mansi, 230 bin Yahudi, 597 bin Alman, 1 milyon 637 bin Çuvaş, 1 milyon 637 bin Başkurt, 422 bin Kumuk, 314 bin Tuva[162], 90 bin Nogay, 76 bin Hakas, 67 bin Altay,7 bin Dolgan gibi toplulukları vardır. Kafkas halkları sayıları da şöyledir: 814 bin Avar, 580 bin Kabardey, 510 bin Dargi, 413 bin İnguş, 411,5 bin Lezgi, 198 bin Gürcü, 156,5 bin Lak, 131,8 bin Tabasaran, 140,5 bin Adige, 38 bin Abaza vb (Ethnic groups in Russia, Wikipedia). Dünyada en fazla,182 etnik grubun yaşadığı ülkedir (Dünya Ansiklopedisi; ayrıca Rusya Federasyonu Devlet Başkanı Dmitriy Medvedev'in açıklaması).

Rossiyane (Россияне), milliyetine (etnik) bakılmaksızın Rusya vatandaşları için kullanılan bir kelimedir. Çoğu dilde bu kelime genellikle Rus olarak tercüme edilir.

Dil

Rusça'nın konuşulduğu ülkeler ve bölgeler.

Rusya'da 160 etnik grup tarafından 100'den fazla dil ve lehçe konuşulmaktadır.[10] 2002 nüfus sayımına göre Rusça 142,6 milyon kişi tarafından konuşulmaktadır. İkinci en çok konuşulan dil 5,3 milyonla Tatarca ve üçüncü en çok konuşulan dil 1,8 milyonla Ukraynaca'dır.[163] Rusça ülkenin tek resmî dilidir, ancak cumhuriyetler veya diğer özerk bölgelerde Rusça ile birlikte diğer dil veya diller de resmîdir.[164]

Rusça geniş dağılıma rağmen Rusya genelinde homojendir. Coğrafi olarak Avrasya'nın en yaygın dilidir ve en çok konuşulan Slav dilidir.[165] Rusça, Hint-Avrupa dil ailesi'nin Slav dilleri koluna aittir ve Beyaz Rusyaça ve Ukraynaca (bazen de Rusince) ile birlikte en önemli üç Doğu Slav dilinden biridir. Eski Doğu Slavcası'na ilişkin yazılı örnekler 10. yüzyıldan tasdiklenmiştir.[166] Günümüzde, dünyadaki bilimsel yayınların dörtte birinden fazlası Rusça yayımlanmaktadır.[167] 20. yüzyılda politik açıdan önemli bir dil olan Rusça, Birleşmiş Milletler'in altı resmî dilinden biridir.[168] Rusça, 33 harflik Kiril alfabesi ile yazılır.

Yerleşim

141 milyonluk Rusya nüfusunun %73'ünü kentlerde yaşayanlar, %27'sini ise kırsal kesimde yaşayanlar oluşturmaktadır. Günümüzde Rusya, Moskova (alfa) ve Sankt-Peterburg (gamma) olmak üzere iki dünya şehrine sahiptir.

Din

Kazan'da Tüm Dinler Tapınağı, dini mimariyi çeşitli şekillerde bir araya getirmektedir.

Hristiyanlık, İslam, Budizm ve Yahudilik Rusya'nın geleneksel dinleri olup tümü Rusya'nın tarihsel mirasının bir parçasıdır.[171] Rus Ortodoks Kilisesi devrimden önce Rusya'nın devlet dini olup ülkenin en büyük dini kurumudur. Rusya'da bir araştırma merkezinin yaptığı kamuoyu araştırmaları göre katılımcıların %63'ü kendisini Ortodoks olarak tanımlarken, %6'sı kendini Müslüman ve %1'i ise kendini Budist, Katolik, Protestan ve Yahudi olarak tanımlamıştır. %12'si ise herhangi bir dine inanmamasına karşın Tanrı'ya inandıklarını ve %16'sı ise kendisini dinsiz olarak tanımlamıştır.[172] Paskalya, Rusya'da en popüler dini bayram olup çok sayıda dine inanmayanlar ve Hristiyan olmayanlar da dahil olmak üzere tüm Rus vatandaşlarının %90'ından fazlası tarafından kutlanmaktadır. Bir kaynağa göre, Rus nüfusunun dörtte üçünden fazlası paskalyayı geleneksel paskalya kekleri, boyalı yumurta ve pasha yaparak kutlamaktadır.[173] Kiev Knezliği'nin 10. yüzyılda Hıristiyanlaştırılmasından bu yana Ortodoksluk ülkedeki egemen dini olup yaklaşık 100 milyon vatandaşların kendilerini Rus Ortodoks Hristiyanı olarak tanımlamaktadır.[174] Kayıtlı kiliselerin %95'i Rus Ortodoks Kilisesi'nin himayesinde olmakla birlikte bazı küçük Ortodoks Kiliseleri'de bulunmaktadır.[175] Ancak Ortodoks inancına mensup kişilerin büyük bir bölümü düzenli olarak kiliseye gitmemektedirler. Ayrıca Katolikler, Ermeni Gregoryan ve çeşitli Protestan kiliseleri gibi küçük Hristiyan mezhepleri de mevcuttur.

Rusya'daki Müslümanların sayısı yaklaşık 20 milyondur. Rusya'daki Hac Misyonu tarafından ise 2015 yılında 12 bin kişinin hacca gitmek için başvurduğunu açıklamıştır.[176] Rusya'da Eski SSCB devletlerinden yaklaşık 3 ila 4 milyon geçici Müslüman göçmenler vardır.[177] Müslüman nüfusun çoğu Kuzey Kafkasya ve İdil-Ural bölgelerinin yanı sıra Moskova, Sankt Petersburg ve Batı Sibirya'da yaşamaktadır.[178] Rusya aynı zamanda İslam İşbirliği Teşkilatı'nda gözlemci üye statüsündedir.

Budizm geleneksel olarak Rusya Federasyonu'nun üç bölgesinde yaygındır: Buryatya, Tuva ve Kalmıkya. Bazı Sibirya sakinleri ve Uzak Doğu bölgelerinde, özellikle Saha Cumhuriyeti ve Çukotka'da, büyük dinlerle birlikte practice Şamanist, Panteist, ve Pagan ayinleride uygulanmaktadır.[10] Dinlere mensup olma çoğunlukla etnik gruplara göre bölünmektedir. Örneğin Slavların ezici çoğunluğu Ortodoks Hristiyan, Türkler çoğunlukla Müslüman ve Moğollar ise genel olarak Budisttir.[179] Yahudilik ise Yahudi Özerk Oblastı'nda yaygındır.

Çeşitli raporlara göre nüfusun %16-48 arasının dinsiz olduğunu ortaya koymaktadır.[180]

Eğitim

Moskova Devlet Üniversitesi

Rusya, anayasal olarak tüm vatandaşlara parasız eğitim sunmaktadır.[181] Ancak sübvansiyonlu yükseköğretime giriş son derece rekabetçidir.[182] Eğitimde bilim ve teknolojiye verilen büyük önem sonucunda, genellikle tıp, matematik, bilim ve uzay araştırmaları yüksek bir düzeydedir.[183]

1990 yılından bu yana okul eğitimi 11 yıldır. Devlete ait ortaöğretim okullarında eğitim parasızdır. Üniversite düzeyinde eğitim ise bazı istisnalar dışında ücretsizdir.[184]

2004 yılında eğitim bütçesi GSYİH'nın %3.6 veya konsolide devlet bütçesinin %13'ü olarak gerçekleşmiştir.[185] Hükûmet, her devlet kurumu için kurulmuş bir kota veya öğrenci sayısı içindeki öğrenim ücretini ödemek için fon ayırır. Yükseköğretim kurumlarında, öğrencilere küçük bir burs ödenir ve ücretsiz barınma sağlanır.[186]

En eski ve en büyük Rus üniversiteleri, Moskova Devlet Üniversitesi ve Sankt-Peterburg Devlet Üniversitesi'dir. 2000'li yıllarda, Rusya'nın bölgelerde yükseköğrenim ve karşılaştırılabilir ölçekte araştırma kurumları yaratmak amacıyla, hükûmet çoğunlukla mevcut büyük bölgesel üniversiteler ve araştırma enstitüleri birleştirilmesi ve özel fon sağlayarak federal üniversiteler kurma programını başlattı. Bu yeni kurumlar Güney Federal Üniversitesi, Sibirya Federal Üniversitesi, Kazan Volga Federal Üniversitesi, Kuzey-Doğu Federal Üniversitesi ve Uzak Doğu Federal Üniversitesi'dir.

Sağlık

Uzaktan tren istasyonlarında sağlık hizmeti sağlamak için kullanılan bir mobil klinik

Rusya Anayasası'nda ücretsiz evrensel sağlık hizmetleri tüm ülke vatandaşları için güvence altına alınmıştır.[187] Ancak ücretsiz sağlık hizmeti, uygulamada zorunlu kayıt nedeniyle bazen sınırlı olabilmektedir.[188] Rusya'da kişi başına neredeyse dünyanın diğer tüm ülkelerinden daha fazla doktor, hastane ve sağlık çalışanları bulunmakta iken,[189] Sovyetler Birliği'nin dağılmasından bu yana Rus nüfusun sağlık, sosyal, ekonomik ve yaşam tarzı değişiklikleri sonucunda önemli ölçüde azalmış olup ortalama yaşam beklentisi 2006-09 arasındaki erkeklerde 1.4 yıl ve kadınlarda 2.4 yıl artış olması ile eğilim son yıllarda tersine dönmüştür.[158]

2009 yılı itibarıyla, Rusya'da beklenen yaşam süresi erkeklerde 62.77 yıl ve kadınlarda 74.67 yıldır.[190] Erkeklerdeki düşük yaşam beklentisinin nispeten en büyük nedeni çalışma çağındaki erkeklerde yüksek ölüm oranıdır. Ölümlerin çoğunluğu alkol zehirlenmesi, sigara, trafik kazaları ve şiddet suçu gibi önlenebilir nedenlerden meydana gelmektedir.[158] Beklenen yaşam süresindeki büyük bir cinsiyet farkı ve II. Dünya Savaşı'nda verilen büyük kayıpların kalıcı etkisi sonucunda cinsiyet dengesizliği günümüzdede devam etmektedir ve her kadın için 0,859 erkek düşmektedir.[86]

Kültür

Mimarlık

Moskova'daki Aziz Vasil Katedrali, Rus mimarisinin en önemli eserlerinden biridir.

Kiev Knezliği'nin Hıristiyanlaşması'ndan bu yana birkaç yıl Rus mimarisi ağırlıklı olarak Bizans mimarisi'nden etkilenmiştir. Sur duvarlarından bir bölümü (kremlinler), eski Kiev Knezliği'ndeki taş binalar, Ortodoks kiliselerin kubbeleri genellikle altın kaplamalı veya parlak boyalıdır.

15. yüzyılın sonlarında Aristoteles Fioravanti ve diğer İtalyan mimarlar Rönesans trendlerini Rusya'ya getirdi. O dönemde Aziz Vasil Katedrali'nin doruğu gibi 16. yüzyılın eşsiz çadır çatılı kiliseleri gelişmiştir.[191] Ayrıca o zamanlarda soğan kubbe tasarımı tam geliştirildi.[192] 17. yüzyılda, "ateşli tarzı" süsleme Moskova ve Yaroslavl'da gelişti ve yavaş yavaş 1690'larda Narışkin Baroku'nun önünü açtı. Daha sonra I. Petro reformları ile Rusya'da mimari tarzlardaki değişiklikler genellikle Batı Avrupa'yı izledi.

Rokoko mimarisinin 18. yüzyıl tadı Bartolomeo Rastrelli ve takipçilerinin süslü eserlerler yapmasını sağladı. II. Katerina ve torunu I. Aleksandr zamanında Neoklasik mimari özellikle başkent Sankt-Peterburg'da gelişmiştir. 19. yüzyılın ikinci yarısında Neo-Bizans ve Rus Canlanma stilleri hakim oldu. 20. yüzyılın yaygın stilleri Art Nouveau, Konstrüktivist ve Stalinist mimaridir.

1955 yılında, yeni Sovyet lideri Nikita Kruşçev, eski akademik mimarinin "aşırılıklarını" kınadı[193] ve geç Sovyet döneminde mimaride işlevselcilik hakim oldu. Konut sorunu çözmek için çok eski parlak stillerin aksine büyük miktarda mimarisi düşük kalitede olan binalar inşa edildi. Son iki yıl içinde durum düzeldi. Sovyet zamanında yıkılan birçok tapınak yeniden inşa edildi ve bu sürece II. Dünya Savaşı'nda tahrip olan çeşitli tarihi binaların restorasyonu ile birlikte devam edildi. Toplam 23.000 Ortodoks kilisesi 1991-2010 yılları arasında yeniden inşa edilerek Rusya'daki etkin kiliselerin sayısı dört katına çıkarılmıştır.[194]

Görsel sanatlar

Teslis ikonası, Andrey Rublev

Erken Dönem Rus ressamlığını Bizans'tan miras ikonalar ve canlı freskler temsil etmekteydi. Moskova iktidara yükselirken, Feofan Grek, Dionisi ve Andrey Rublev dönemin Rus sanatının önemli isimleri oldu.

Rusya Sanatlar Akademisi 1757 yılında kuruldu[195] ve Rus sanatçılara uluslararası bir rol ve statü verdi. İvan Argunov, Dmitri Levitski, Vladimir Borovikovski ve diğer 18. yüzyıl akademisyenleri çoğunlukla portre ressamlığına odaklanmıştır. 19. yüzyılın başlarında, neoklasisizm ve romantizm gelişmiş olup mitolojik ve dinsel tema, özellikle Karl Briullov ve Aleksandr İvanov gibi birçok ünlü ressam tarafından ilham alınmıştır.

19. yüzyılın ortalarında ise bir grup sanatçı akademik kısıtlamalardan kurtulmak için Geziciler akımını başlattı.[196] Bu dönemde daha çok geniş nehirler, manzaralar, ormanlar ve huş açıklıklarının yanı sıra güçlü tarz sahneleri ve kendi çağındakilerinin sağlam portrelerinde Rus kimliğini yakalayan gerçekçi ressamlar vardı. Bazı sanatçılar Rus tarihinin dramatik anlarının tasvirine odaklanmış olup, bazıları ise sosyal eleştiriye dönmüştür. Yoksul ve karikatür uzmanlığı koşullarını gösteren eleştirel realizm II. Aleksandr egemenliği sırasında gelişti. En önemli realistler İvan Şişkin, Arhip Kuinci, İvan Kramskoy, Vasili Polenov, Isaak Levitan, Vasili Surikov, Viktor Vasnetsov, İlya Repin ve Boris Kustodiyev'dir.

20. yüzyılda sembolist ressamlığın yükselişi, Mihail Vrubel, Kuzma Petrov-Vodkin ve Nikolay Roerich tarafından temsil edilmiştir.

Rus avangardı, yaklaşık 1890 yılından 1930'a kadar Rusya'da etkili büyük bir modernist sanat dalgası olarak gelişti. Bu terim birçok ayrı türü kapsamakla birlikte neo-primitivizm, süprematizm, konstrüktivizm, rayonizm, ve Rus Fütürizmi gibi ayrılmazla ilgili sanat hareketleri aynı dönemde ortaya çıkmıştı. Bu dönemde göze çarpan sanatçılar El Lissitzky, Kazimir Maleviç, Vasili Kandinski ve Marc Chagall'dır. 1930'lardan bu yana avangarttaki devrimci fikirler sosyalist gerçekçiliğin yeni ortaya çıkan muhafazakâr yönü ile çatıştı.

Sovyetler zamanında Büyük Vatanseverlik Savaşı sırasında ve sonrasında oldukça vatansever ve antifaşist sanat eserleri yapıldı. Çoklu savaş anıtları, ülke genelinde büyük bir ciddiyet ile inşa edilmiştir. Vera Muhina, Yevgeni Vuçetiç ve Ernst Neizvestni gibi önemli heykeltıraş sanatçıları sosyalist gerçekçilik ile sanatçılar genellikle yeniliği bir arada kullanmışlardır.

Müzik ve dans

Pyotr İlyiç Çaykovski tarafından bestelenen Fındıkkıran Balesi'nin Kar dansı sahnesi.

19. yüzyılda Rusya'da müzik, klasik besteci Mihail Glinka, Rus ulusal kimliğini benimseyen ve kendi bestelerine dini ve halk unsurları ekleyen Rus Beşleri'nin diğer üyeleri ile müzikal muhafazakâr besteciler olan Anton ve Nikolay Rubinstein'nin önderliğinde Rus Müzikal Topluluğu arasındaki gerginlik olarak tanımlanmaktaydı. Pyotr İlyiç Çaykovski'nin geleneği, Romantik dönemin en büyük bestecilerinden biri olan Sergey Rahmaninov tarafından 20. yüzyılda devam edildi.[197] 20. yüzyılın dünyaca ünlü bestecileri arasında Aleksandr Skryabin, İgor Stravinski, Sergey Prokofiyev, Dmitri Şostakoviç ve Alfred Schnittke de bulunmaktadır.

Rusya'da konservatuvarlarda ünlü solistler ortaya çıkmıştır. En iyi bilinen viyolonselistler David Oystrah ve Gidon Kremer; çellist Mstislav Rostropoviç; piyanistler Vladimir Horowitz, Svyatoslav Riçter ve Emil Gilels; ve vokalistler Fyodor Şalyapin, Galina Vişnevskaya, Anna Netrebko ve Dmitri Hvorostovski'dir.[198]

20. yüzyılın başlarında, Rus bale dansçıları Anna Pavlova ve Vatslav Nijinski ün kazandı ve menajer Sergey Dyagilev ve Ballets Russes grubu yurtdışına seyahat ederek dünya çapında dansın gelişimini etkilemiştir.[199] Sovyet balesi, 19. yüzyılın mükemmelleşmiş geleneklerini korumuş[200] ve Sovyetler Birliği'nin koreografi okullarında Maya Plisetskaya, Rudolf Nureyev ve Mihail Barışnikov gibi birçok dünyaca ünlü yıldızlar yetiştirdi. Moskova'daki Bolşoy Balesi ve Sankt Petersburg'daki Mariinski Balesi dünya çapında ünlüdür.[201]

Modern Rus rock müziği hem Batı Rock ve heavy metal müziğinden etkilenmiştir, hem de Vladimir Vısotski ve Bulat Okucava gibi Sovyet döneminin Rus bard geleneğinide içermektedir.[202] Rus pop müziği, Sovyet zamanında bilinen adıyla estrada oldukça bilinen bir endüstri hâline gelmiştir ve Timati, Allj, Filatov & Karas, Pharaoh, Alla Pugaçeva, t.A.T.u, Nu Virgos, Vitas ve Dima Bilan gibi bazı sanatçılar uluslararası alanda da tanınmıştır.

Edebiyat ve felsefe

Yazar ve filozof Lev Tolstoy

18. yüzyılda Rus Aydınlanma Dönemi'nde, Rus edebiyatının gelişimi Mihail Lomonosov ve Denis Fonvizin'in eserlerini arttırmış ve erken 19. yüzyılda modern bir yerli gelenek tüm zamanların en büyük yazarlarından bazılarını ortaya çıkarmıştır. Rus Şairliği Altın Çağı olarak da bilinen bu dönem, modern Rus edebiyat dilinin kurucusu kabul edilir ve sık sık "Rus Shakespeare"'si olarak tarif edilen Aleksandr Puşkin ile başlar.[203] 19. yüzyıl, Mihail Lermontov ve Nikolay Nekrasov'un şiirleri, Aleksandr Ostrovski ve Anton Çehov'un dramaları ve Nikolay Gogol ve İvan Turgenyev'in ve nesirleri ile devam etmiştir. Özellikle Lev Tolstoy ve Fyodor Dostoyevski gibi birçok önemli edebiyat eleştirmenleri tüm zamanların en büyük romancılarından bir olarak nitelendirildiler.[204][205]

1880'lerde büyük romancılar çağı sona ererken, kısa öykü ve şiirler baskın türler oldu. Birkaç on yılda Rus Şairliği'nin Gümüş Çağı olarak bilinen bu çağda daha önce baskın yazınsal realizm yerini sembolizme bırakmıştır. Bu dönemin önde gelen yazarları Valeri Bryusov, Vyaçeslav İvanov, Aleksandr Blok, Nikolay Gumilev ve Anna Ahmatova gibi şairler ve Leonid Andreyev, İvan Bunin, ve Maksim Gorki gibi romancılardır.

Rus felsefesi 19. yüzyılda canlanmış olup, başlangıçta Batıcı muhalefet tarafından tanımlanan Batılı siyasi ve ekonomik modelleri ve Slavofilleri savunan, eşsiz medeniyet olarak Rusya'nın gelişmesinde ısrar eden bir tanım olarak çıkmıştır. Nikolay Danilevski ve Konstantin Leontiyev, avrasyacılığın kurucularıdır. Rus felsefesinin daha da gelişmesiyle sürekli derin edebiyat bağlantı ve yaratıcılık ve toplum, siyaset ve milliyetçilik ilgisi damgasını vurdu; Rus kozmizmi ve dini felsefe gibi diğer büyük alanlar vardı. 19. ve 20. yüzyılın önemli filozofları Vladimir Solovyev, Sergey Bulgakov ve Vladimir Vernadski'dir.

Aleksandr Puşkin

1917 Rus Devrimi'ni takiben İvan Bunin, Vladimir Nabokov ve Nikolay Berdyayev gibi birçok ünlü yazar ve felsefeci ülkeyi terk ederken, yeni nesil yetenekli yazarlar birlikte yeni Sovyet devleti için farklı bir uygun işçi sınıfı kültürünü yaratma çabasına katıldı. 1930'larda edebiyat üzerinde sansür sosyalist gerçekçilik politikası doğrultusunda sıkılaştırıldı. 1950'lerin sonlarından bu yana edebiyat kısıtlamaları hafifletildi ve 1970'ler ve 1980'lerde, giderek resmî kurallar göz ardı edildi. Sovyet döneminin önde gelen yazar ve romancıları Yevgeni Zamyatin, İlf ile Petrov, Mihail Bulgakov ve Mihail Şolohov ve şairleri Vladimir Mayakovski, Yevgeni Yevtuşenko ve Andrey Voznesenski'dir.

Sovyetler Birliği, ayrıca Arkadi ve Boris Strugatski, Kir Bulıçov, Aleksandr Belayev ve İvan Yefremov gibi yazarlar tarafından yazılmış önemli bir bilim kurgu yapımcısıydı.[206] Rus bilim kurgu ve fantezi geleneği çok sayıda yazar tarafından günümüzdede devam etmektedir.

Sinema, animasyon ve medya

Rus ve 1917'den sonra Sovyet sineması, Sergey Eisenstein'in Potemkin Zırhlısı gibi dünyaca ünlü filmlere imza atmıştır.[207] Eisenstein, dünyanın ilk film okulu olan Devlet Sinematografi Enstitüsü'nde Sovyet film düzenleme montaj teorisini geliştiren yönetmen ve kuramcı Lev Kuleşov'un öğrencisi idi. Dziga Vertov'un insan gözü gibi olan en gerçekçi film çekimi için kullanılan kamera olan kino-glaz (“sine-göz”) teorisi, belgesel film yapımı ve sinema gerçekçiliği gelişimi üzerinde büyük bir etkisi oldu. Daha sonra sosyalist gerçekçilik politikası yaratıcılığı biraz sınırlasa da bu tarz birçok Sovyet filminin sanatsal açıdan başarılı olduğu Çapayev, Leylekler Uçarken ve Askerin Türküsü gibi filmlerden görülmektedir.[207]

1960'lı ve 1970'li yıllarda Sovyet sinemasının sanatsal stillerinde daha büyük bir çeşitlilik görüldü. Eldar Ryazanov'un ve Leonid Gayday'ın komedileri o dönemlerde son derece popüler olup ve pek çok ifade günümüzde de kullanılmaktadır. 1961-1968 yıllarında Sergey Bondarçuk, Leo Tolstoy'un Savaş ve Barış romanının Sovyetler Birliği'nin şimdiye kadar yapılmış en pahalı filmi olan ve Oscar ödüllü film uyarlamasının yönetmenliğini yaptı.[208] 1969 yılında, Vladimir Motıl'ın ostern türünde çok popüler bir filmi olan ve genel olarak uzaya herhangi bir yolculuk öncesi kozmonotlar tarafından izlenen Beyaz Çöl Güneşi yayınlandı.

Eski Rusya Devlet Başkanı Dimitri Medvedev, Margarita Simonyan ile Russia Today TV'nin Washington stüdyosunda iken

Rus animasyonu, Rus İmparatorluğu dönemine kadar uzanmaktaydı. Sovyet döneminde Soyuzmultfilm stüdyosu en büyük animasyon üreticisi oldu. Sovyet animatörler, İvan İvanov-Vano, Fyodor Hitruk ve Aleksandr Tatarski gibi önde gelen yönetmenlerle birçok öncü teknik ve estetik stil çeşitleri geliştirdi. Maşa ve Ayı, sevimli Çeburaşka ve Nu, pogodi!'deki kurt ve tavşan gibi birçok Sovyet ve Rus çizgi kahramanı, Rusya ve çevresindeki birçok ülkede popülerdir.

1980'lerin sonu ve 1990'lar Rus sinema ve animasyonu için kriz dönemi idi. Bu dönemde Rus sinemacılar kendilerini daha özgür ifade etseler de, devlet sübvansiyonlarında önemli ölçüde indirime gidilmesi sonucunda daha az film üretilmiştir. 21. yüzyılın ilk yıllarında ekonomik canlanma ve artan izleyici sayısı bu sektöre refah getirdi. Üretim düzeyi zaten Birleşik Krallık ve Almanya'da daha yüksektir.[209] 2007 yılında Rusya'da toplam gişe geliri 565.000.000$ ile önceki yıla göre %37 artmıştır. 2002 yılında Rus Hazine Sandığı bugüne kadar tek bir seferde çekilen ilk uzun metrajlı filmi oldu. Sovyet animasyon gelenekleri son zamanlarda Melnitsa Animasyon gibi stüdyolar ve Aleksandr Petrov gibi yönetmenler tarafından geliştirilmiştir.

Rusya radyo ve televizyon yayınını başlatan ilk ülkeler arasında yer almıştır. Sovyetler zamanında birkaç kanal varken, son 20 yıl içinde birçok yeni devlet ve özel sermayeli radyo istasyonları ve televizyon kanalları kurulmuştur. 2005 yılında devlet tarafından işletilen İngilizce yayın yapan Russia Today TV yayına başladı ve Arapça versiyonu olan Rusiya Al-Yaum ise 2007 yılında başlatıldı.

Mutfak

Şçi çorbası

Rus mutfağı, özellikle çorba, kümes hayvanları, balık yemekleri ve tuzlu hamur işleri ile bilinmektedir. Lahana çorbası, şçi, borş, blini, Kiev tavuğu, Rus salatası ve Böf Stroganof en bilinen Rus yemekleridir. Votka, Rusya'nın millî içkisidir.

Spor

Dmitri Medvedev, Rusya Erkekler Millî Buz Hokeyi Takımı ile birlikte

Rusya, çok sayıda spor türünde başarılı olmuş bir ülkedir. Sovyetler Birliği ve Rusya'nın toplam madalya sayısı bakımından hem Yaz Olimpiyat Oyunları ve Kış Olimpiyat Oyunları'nda altın madalya sayısına göre tüm ülkeler arasında ikinci sırada yer almaktadır. 1980 Yaz Olimpiyatları Moskova'da gerçekleştirilirken, 2014 Kış Olimpiyatları ise Soçi'de gerçekleştirilmiştir.

Sovyet jimnastikçiler, pist ve alan atletleri, halterciler, güreşçiler, boksçular, eskrimciler, atıcılar, kayaklı koşucular, biatloncular, sürat patenciler ve artistik patinajcıları sürekli dünyanın en iyileri arasındadır.[210] Futbol, basketbol ve voleybol Rusya'nın en popüler spor dallarındandır. Aynı zamanda Rusya 2018 FIFA Dünya Kupası'na ev sahipliği yapacaktır. Buz hokeyinde Sovyetler Birliği ve Rusya neredeyse tüm olimpiyatlarda ve dünya şampiyonalarında altın madalya kazanmayı başardı. Kontinental Hokey Ligi (KHL) Rusya Süperligi'nin bir halefi olarak 2008 yılında kurulmuştur. KHL, Ulusal Hokey Ligi'ne (NHL) rakip olarak görülmektedir ve 2009 yılı itibarıyla Avrupa'nın en iyi hokey ligi olarak sıralanır.[211] Ayrıca Rus hokeyi olarak da bilinen bandy, bir başka geleneksel popüler buz sporudur.[212] Sovyetler Birliği, 1957-1979 tarihleri arasındaki tüm Bandy Dünya Şampiyonalarını kazanmıştır.[213]

Artistik patinaj, özellikle çift pateni ve buz dansı Rusya'da bir başka popüler spordur. 1964 yılından 2006 yılına kadar her Kış Olimpiyatları'nda bir Sovyet veya Rus çifti altın madalya kazanmıştır. Sovyetlerin son dönemlerinden itibaren tenisin popülaritesi arttı ve Rusya'da dünyanın en çok kazanan bayan tenisçisi Mariya Şarapova gibi bir dizi ünlü tenisçiler ortaya çıkmıştır.[214] Sovyet ve daha sonra Rus atletler her zaman Yaz Olimpiyatları'nda toplanan altın madalya sayısı bakımından ilk üç sırada yer almıştır. Dövüş sanatlarında Rusya, Fyodor Yemelyanenko gibi sambo ve birçok ünlü sporcuları olup Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'de bir judocudur.[215] Satranç Rusya'da çok popüler bir eğlence olup 1927'den beri Rus büyükustalar neredeyse sürekli dünya satranç şampiyonasını kazanmışlardır.[216] Formula 1, Rusya'da giderek daha popüler hale gelmekte olup 2014 yılında 2014 Rusya Grand Prix'i 1914'ten bu yana ilk kez düzenlenmiştir.[217]

Kaynakça

1. Taylor, Adam. "Crimea has joined the ranks of the world's 'gray areas.' Here are the others on that list". The Washington Post. 25 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2014.
2. "Arşivlenmiş kopya". 24 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2016.
3. "Rusya Federasyonu Anayasası'nın 14. maddesi". 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2014.
4. "The Russian federation: general characteristics". Federal Devlet İstatistik Servisi. 6 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2014.
5. http://www.nationsonline.org
6. Оценка численности постоянного населения на 1 января 2020 года и в среднем за 2019 год [Estimated population as of 1 January 2021 and on the average for 2019]. Russian Federal State Statistics Service (Rusça). 19 Haziran 2012 tarihinde kaynağından (XLS) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
7. "World Economic Outlook Database, October 2019". IMF.org. International Monetary Fund. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
8. "GINI index (World Bank estimate) – Russian Federation". World Bank. 20 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2020.
9. "Human Development Report 2020" (PDF) (İngilizce). United Nations Development Programme. 15 Aralık 2020. 15 Aralık 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2020.
10. "Russia". Encyclopædia Britannica. 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
11. Kırım ve Sivastopol'un tanınmayan bölgelerini dikkate alarak
12. "Rusya Federasyonu'nun Türkiye Büyükelçiliği resmi sitesi". 13 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2006.
13. "Rusyaofisi.com internet sitesi". 22 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2016.
15. "Russia". Encyclopædia Britannica. 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2015.
16. Excerpted from Glenn E. Curtis (ed.) (1998). "Russia: A Country Study: Kievan Rus' and Mongol Periods". Washington, DC: Federal Research Division of the Library of Congress. 9 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2015.
17. The Mongol empire: its rise and legacy, By Michael Prawdin, Gérard Chaliand, (2005) page 512-550
18. Rein Taagepera (1997). "Expansion and Contraction Patterns of Large Polities: Context for Russia". International Studies Quarterly. Cilt 41 (3 bas.). ss. 475-504. doi:10.1111/0020-8833.00053.
19. Peter Turchin, Thomas D. Hall and Jonathan M. Adams, "East-West Orientation of Historical Empires 22 Şubat 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", Journal of World-Systems Research Vol. 12 (no. 2), pp. 219–229 (2006).
20. Weinberg, G.L. (1995). A World at Arms: A Global History of World War II. Cambridge University Press. s. 264. ISBN 0-521-55879-4.
21. Rozhnov, Konstantin, Who won World War II? 15 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. BBC.
22. Jonathan R. Adelman; Cristann Lea Gibson (1 Temmuz 1989). Contemporary Soviet Military Affairs: The Legacy of World War II. Unwin Hyman. s. 4. ISBN 978-0-04-445031-3. 18 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2015.
23. "Country Profile: Russia". Foreign & Commonwealth Office of the United Kingdom. 4 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2015.
24. "Commission of the Russian Federation for UNESCO: Panorama of Russia". Unesco.ru. 8 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2014.
25. "Status of Nuclear Powers and Their Nuclear Capabilities". Amerikan Bilim Adamları Federasyonu. Mart 2008. 5 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2014.
26. "Online Etymology Dictionary". Etymonline.com. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2014.
27. "Rus – definition of Rus by the Free Online Dictionary, Thesaurus and Encyclopedia". Thefreedictionary.com. 27 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2014.
28. Milner-Gulland, R. R. (1997). The Russians: The People of Europe. Blackwell Publishing. ss. 1-4. ISBN 0-631-21849-1.
29. Belinskij A, Härke, H (1999). "The 'Princess' of Ipatovo". Archeology. 52 (2). 10 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2015.
30. Drews, Robert (2004). Early Riders: The beginnings of mounted warfare in Asia and Europe. New York: Routledge. ss. 50. ISBN 0-415-32624-9.
31. Koryakova, L. "Sintashta-Arkaim Culture". The Center for the Study of the Eurasian Nomads (CSEN). 16 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2015.
32. "1998 NOVA documentary: "Ice Mummies: Siberian Ice Maiden"". Transcript. 16 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2015.
33. Jacobson, E. (1995). The Art of the Scythians: The Interpenetration of Cultures at the Edge of the Hellenic World. Brill. s. 38. ISBN 90-04-09856-9.
34. Tsetskhladze, G.R. (1998). The Greek Colonisation of the Black Sea Area: Historical Interpretation of Archaeology. F. Steiner. s. 48. ISBN 3-515-07302-7.
35. Turchin, P. (2003). Historical Dynamics: Why States Rise and Fall. Princeton University Press. ss. 185-186. ISBN 0-691-11669-5.
36. Christian, D. (1998). A History of Russia, Central Asia and Mongolia. Blackwell Publishing. ss. 286-288. ISBN 0-631-20814-3.
37. For a discussion of the origins of Slavs, see Barford, P.M. (2001). The Early Slavs. Cornell University Press. ss. 15-16. ISBN 0-8014-3977-9.
38. Christian, D. (1998). A History of Russia, Central Asia and Mongolia. Blackwell Publishing. ss. 6-7.
39. Obolensky, D. (1994). Byzantium and the Slavs. St Vladimir's Seminary Press. s. 42. ISBN 0-88141-008-X.
40. Thompson, J.W.; Johnson, E.N. (1937). An Introduction to Medieval Europe, 300–1500. W. W. Norton & Co. s. 268. ISBN 0-415-34699-1.
41. "Ukraine: Security Assistance". U.S. Department of State. 15 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2015.
42. Klyuchevsky, V. (1987). The course of the Russian history. 1. Myslʹ. ISBN 5-244-00072-1. 24 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2015.
43. Hamm, M.F. (1995). Kiev: A Portrait, 1800–1917. Princeton University Press. ISBN 0-691-02585-1.
44. "The Destruction of Kiev". Tspace.library.utoronto.ca. 27 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2015.
45. "History of Russia from Early Slavs history and Kievan Rus to Romanovs dynasty". Parallelsixty.com. 1 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2015.
46. Рыбаков, Б. А. (1948). Ремесло Древней Руси. ss. 525-533, 780-781.
47. The history of banya and sauna 30 Mayıs 2012 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi (Rusça)
48. "Black Death 18 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Joseph Patrick Byrne (2004). p. 62. ISBN 0-313-32492-1
49. May, T. "Khanate of the Golden Horde". 7 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2015.
50. Frank D. McConnell. Storytelling and Mythmaking: Images from Film and Literature. 19 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Oxford University Press, 1979. ISBN 0-19-502572-5; p. 78: "But Ivan IV, Ivan the Terrible, or as the Russian has it, Ivan Groznyi, "Ivan the Magnificent" or "Ivan the Awesome," is precisely a man who has become a legend"
51. Solovyov, S. (2001). History of Russia from the Earliest Times. 6. AST. ss. 562-604. ISBN 5-17-002142-9.
52. Skrynnikov, R. (1981). Ivan the Terrible. Academic Intl Pr. ss. 219. ISBN 0-87569-039-4.
53. Solovyov, S. (2001). History of Russia from the Earliest Times. 6. AST. ss. 751-908. ISBN 5-17-002142-9.
54. The Crimean Tatars and their Russian-Captive Slaves 15 Ocak 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (355 KB). Eizo Matsuki, Mediterranean Studies Group at Hitotsubashi University.
55. Solovyov, S. (2001). History of Russia from the Earliest Times. 6. AST. ss. 751-809. ISBN 5-17-002142-9.
56. Borisenkov E, Pasetski V. The thousand-year annals of the extreme meteorological phenomena. s. 190. ISBN 5-244-00212-0.
57. Solovyov, S. (2001). History of Russia from the Earliest Times. 7. AST. ss. 461-568. ISBN 5-17-002142-9.
58. Solovyov, S. (2001). History of Russia from the Earliest Times. 9, ch.1. AST. ISBN 5-17-002142-9. 7 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2015.
59. Solovyov, S. (2001). History of Russia from the Earliest Times. 15, ch.1. AST. 28 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2015.
60. "Russia at War: From the Mongol Conquest to Afghanistan, Chechnya, and Beyond ..." 2 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2015.
61. John F. Baddeley, "The Russian Conquest of the Caucasus", Longman, Green and Co., London: 1908, p. 90
62. Ruling the Empire. Library of Congress. 27 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2014.
63. Geoffrey A. Hosking (2001). "Russia and the Russians: a history 18 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Harvard University Press. p. 9. ISBN 0-674-00473-6
64. N. M. Dronin, E. G. Bellinger (2005). "Climate dependence and food problems in Russia, 1900–1990: the interaction of climate and agricultural policy and their effect on food problems 18 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". Central European University Press. p. 38. ISBN 963-7326-10-3
65. Transactions of the American Philosophical Society 18 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. James E. Hassell (1991), p. 3. ISBN 0-87169-817-X
66. Abbott Gleason (2009). A Companion to Russian History 18 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Wiley-Blackwell. p. 373. ISBN 1-4051-3560-3
67. "Arşivlenmiş kopya". 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2015.
68. R.W. Davies, S.G. Wheatcroft (2004). The Years of Hunger: Soviet Agriculture, 1931–33, pp. 401.
69. "World War II". Encyclopædia Britannica. 11 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2015.
70. "The Allies' first decisive successes: Stalingrad and the German retreat, summer 1942 – February 1943". Encyclopædia Britannica. 11 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2015.
71. The Legacy of the Siege of Leningrad, 1941–1995 29 Haziran 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Cambridge University Press.
72. Erlikman, V. (2004). Poteri narodonaseleniia v XX veke : spravochnik (Rusça). Moskva: Russkai︠a︡ panorama. ISBN 5-93165-107-1.
73. "Reconstruction and Cold War". Library of Congress. 9 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2015.
74. Foreign trade 9 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. from A Country Study: Soviet Union (Former). Library of Congress Country Studies project.
75. "Great Escapes from the Gulag". TIME. 5 Haziran 1978. 26 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2015.
76. "1990 CIA World Factbook". CIA. 27 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2015.
77. "Russia Unforeseen Results of Reform". The Library of Congress Country Studies; CIA World Factbook. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2015.
78. Sciolino, E. (21 Aralık 1993). "U.S. is abandoning 'shock therapy' for the Russians". New York Times. 19 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2015.
79. "Russian Federation" (PDF). Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). 14 Ocak 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2015.
80. "Russia: Economic Conditions in Mid-1996". Library of Congress. 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2015.
81. "Russia: Clawing Its Way Back to Life (int'l edition)". BusinessWeek. 21 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2015.
82. Walter C. Clemens (2001). The Baltic Transformed: Complexity Theory and European Security. Rowman & Littlefield. s. 106. ISBN 0-8476-9859-9.
83. Branko Milanovic (1998). Income, Inequality, and Poverty During the Transformation from Planned to Market Economy. The World Bank. ss. 186-189.
84. "Russia pays off USSR's entire debt, sets to become crediting country". Pravda.ru. 19 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2015.
85. Aslund A. "Russia's Capitalist Revolution" (PDF). 14 Ocak 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2015.
86. The World Factbook. "CIA". Central Intelligence Agency. 19 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2015.
87. Stone, N (4 Kasım 2007). "No wonder they like Putin". The Times. Birleşik Krallık. 25 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2015.
88. "Rusya'da Anayasa Değişikliği Referandumu İçin Tarih 1 Temmuz". 10 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
89. "Rusya Federasyonu Anayasası". (80. Madde, §1). 16 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2014.
90. "Rusya Federasyonu Anayasası Madde 81". 12 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2011.
91. "Rusya Federasyonu Anayasası/ Başkan Yetkileri". 12 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2011.
92. Kosachev. K. "Russian Foreign Policy Vertical". Russia In Global Affairs. 17 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2015.
93. Venezuela's President Hugo Chavez recognizes independence of breakaway Georgia republics 26 Temmuz 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Megan K. Stack. 9 Eylül 2009
94. Netanyahu declares Russia as superpower 30 Nisan 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Russia Today News 15 Şubat 2010
95. Superpower Reborn 27 Nisan 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ronald Steel. New York Times, 24 Ağustos 2008
96. Russia is a Superpower CNN, US Senators telling the truth 4 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. CNN News 30 Ağustos 2008
97. Steven Rosefielde, Russia in the 21st Century The Prodigal Superpower 18 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Cambridge University Press, 2005 ISBN 0521836786
98. Is Russia a Superpower? Cold War II? 13 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Atlantic Review, 25 Ağustos 2008.
99. What's Looming in Ukraine Is more Threatening than Georgia 27 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Der Spiegel, 16 Ekim 2008. Quote: "Nikonov: Russia is not a superpower and won't be one for the foreseeable future. But Russia is a great power. It was one, it is one and it will continue to be one."
100. The Shanghai Cooperation Organisation 6 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Globalsecurity.org 27 Nisan 2005
101. "Russian Federation – Member state – Council of Europe". 11 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2015.
102. "European Union – EEAS (European External Action Service) | Legal framework". 4 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2015.
103. "European Union – EEAS (European External Action Service) | Political framework". 4 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2015.
104. "Interview of official Ambassador of Russian Foreign Ministry on relations with the EU" (Rusça). RIA Novosti. 24 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2015.
105. "Indian navy gets Russian carrier as it seeks to bolster military". Reuters. 16 Kasım 2013. 7 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2015.
106. Page, Jeremy (26 Eylül 2010). "Russian Oil Route Will Open to China". The Wall Street Journal. 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2015.
107. "Russia in milestone oil pipeline supply to China". Reuters. 1 Ocak 2011. 11 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2015.
108. "Overview of the major Asian Powers" (PDF). International Institute for Strategic Studies. s. 31. 26 Aralık 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2014.
109. "İki ülkede de "huzur" zor..." Turkrus.com. 16 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2014.
110. Jonathan, Earle (14 Haziran 2012). "Report: Russia Less Peaceful Than North Korea". The Moscow Times. 26 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2014.
111. Rusya ilk kez kutuplarda askeri tatbikata başladı 7 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Haberrus.com
112. "The Constitution of the Russian Federation". (Article 65, para. 1) In 1993, when the Constitution was adopted, there were 89 subjects listed. Some of them were later merged. 3 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014.
113. "The Constitution of the Russian Federation". (Article 95, para.2). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014.
114. "Общероссийский классификатор экономических регионов" (ОК 024–95) введённый 1 января 1997 г., в ред. Изменения № 05/2001. Секция I. Федеральные округа (Russian Classificaton of Economic Regions (OK 024–95) of January 1, 1997 as amended by the Amendments #1/1998 through #5/2001. Section I. Federal Districts)
115. The World Network of Biosphere Reserves—UNESCO. "Russian Federation". 11 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2015.
116. "Oil prices drive the cost of food". RIA Novosti. 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2015.
117. "Climate". Library Of Congress. 9 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2015.
118. Drozdov, V.A.; ve diğerleri. (1992). "Ecological and Geographical Characteristics of the Coastal Zone of the Black Sea". GeoJournal. 27 (2). s. 169. doi:10.1007/BF00717701.
119. Walsh, NP (19 Eylül 2003). "It's Europe's lungs and home to many rare species. But to Russia it's £100bn of wood". Londra: Guardian (UK). 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2014.
120. I.A. Merzliakova (1 Kasım 1997). "List of animals of the Red Data Book of Russian Federation". Enrin.grida.no. 28 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2014.
121. "Russians weigh an enigma with Putin's protégé". MSNBC. 20 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014.
122. "Russia Is Getting Wealthier". The Moscow Times. 21 Ekim 2010. 27 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014.
123. "Russia's unemployment rate down 10% in 2007 – report". RIA Novosti. 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014.
124. "Russia: How Long Can The Fun Last?". BusinessWeek. 25 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014.
125. "A rising middle class will fuel growth in Russia". Nielsen. 27 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014.
126. "International Reserves of the Russian Federation in 2008". The Central Bank of the Russian Federation. 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2014.
127. Land Use 26 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. CIA World Factbook
128. Data 1 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Rosstat (Rusça)
129. Russia takes the third place in the world by grain exports 8 Ocak 2012 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi, rosbankjournal.ru (Rusça)
130. Data 1 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Rosstat (Rusça)
131. Agricultural land by type of owners 1 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Rosstat, 2009 (Rusça)
132. Main agricultural products by type of owners 1 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Rosstat, 2009 (Rusça)
133. Fish capture by country since 1950 27 Temmuz 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. guardian.co.uk
134. Exports and imports of fish and sea products 6 Temmuz 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Rosstat, 2009 (Rusça)
135. Russia, China in Deal On Refinery, Not Gas 4 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Jacob Gronholt-Pedersen. Wall Street Journal, 22 Eylül 2010
136. Did A New Pipeline Just Make Russia The Most Important Energy Superpower By Far 2 Mart 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Graham Winfrey. Business Insider, 6 Ocak 2010
137. Country Comparison :: Natural gas – proved reserves 9 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. CIA World Factbook. 24 Şubat 2015 tarihinde erişilmiştir.
138. Country Comparison :: Oil – proved reserves 20 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. CIA World Factbook. 24 Şubat 2015 tarihinde erişilmiştir.
139. "BP Statistical review of world energy June 2007". BP. Haziran 2007. 24 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından (XLS) arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2015.
140. Country Comparison :: Natural gas – exports 14 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. CIA World Factbook. 24 Şubat 2015 tarihinde erişilmiştir.
141. Country Comparison :: Natural gas – production 21 Eylül 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. CIA World Factbook. Retrieved 17 February 2012.
142. International Energy Agency – Oil Market Report 18 January 2012 18 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 24 Şubat 2015 tarihinde erişilmiştir.
143. Country Comparison :: Electricity – production 9 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. CIA World Factbook. 24 Şubat 2015 tarihinde erişilmiştir.
144. "BP Statistical Review of World Energy June 2009: Hydroelectricity consumption". 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2015.
145. Nuclear Power Plant Information 7 Ocak 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu. 24 Şubat 2015 tarihinde erişilmiştir.
146. Россия построит атомные станции по всему миру 22 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. amur.kp.ru (Rusça)
147. "Russian Railways". Eng.rzd.ru. 4 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2015.
148. "Invest in Russia–Infrastructure". Invest.gov.ru. 29 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2015.
149. CIS railway timetable 27 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., route No. 002, Moscow-Pyongyang, August 2009. Note: several different routes have the same number.
150. CIS railway timetable 27 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., route No. 350, Kiev-Vladivostok, August 2009.
151. Rosstat statistics on length of roads 14 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2015
152. "Transport in Russia". International Transport Statistics Database. iRAP. 17 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2015.
153. "CIA The World Factbook–Rank Order–Airports". Cia.gov. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2015.
154. "Transport system of Russia". Global-economics.ru. 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2015.
155. Rusyada Etnik grouplar 22 Haziran 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 2002
156. "'Rosstat' istatistikleri". 3 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2011.
157. "Sovyetler Sonrası Rusya Nüfusu". 27 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2011.
158. "Rostat Ekim 2010". 17 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2011.
159. "Arşivlenmiş kopya". 10 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2011.
160. "Cia ölüm oranları". 28 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2011.
161. "Federal Araştırma Bölümü 27 Aralık 2007" (PDF). 2 Ocak 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2011.
162. Tuva nüfusu resmi istatistikleri http://gov.tuva.ru/page.aspx?id=18 10 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
163. "Russian Census of 2002". 4.3. Population by nationalities and knowledge of Russian; 4.4. Spreading of knowledge of languages (except Russian). Federal Devlet İstatistik Servisi. 29 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
164. "The Constitution of the Russian Federation". (Article 68, para. 2). 3 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
165. "Russian". University of Toronto. 2 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
166. Microsoft® Encarta® Online Encyclopedia 2007. "Russian language". 16 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
167. "Russian language course". Russian Language Centre — Official Website, Moscow State University. 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
168. "Arşivlenmiş kopya". 12 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
169. 1 milyondan fazla nüfusa sahip şehirler Rosstat
170. Nüfusu 500,000 ile 1 milyon arasında olan şehirler Rosstat
171. Bell, I (2002). "Eastern Europe, Russia and Central Asia". ISBN 978-1-85743-137-7. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
172. "Опубликована подробная сравнительная статистика религиозности в России и Польше" (Rusça). Religare.ru. 2 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
173. "Interfax-Religion". Interfax-Religion. 17 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014.
174. "Russia". 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2008.
175. "Сведения о религиозных организациях, зарегистрированных в Российской Федерации" (Rusça). Religare.ru. 19 Aralık 2006. 23 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
176. Rusya kotayı dolduramadı, bu yıl 12 bin kişi hacca gidiyor 17 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Haberrus.com
177. "Russia's Islamic rebirth adds tension". Financial Times. 13 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
178. Mainville, M (19 Kasım 2006). "Russia has a Muslim dilemma". San Francisco Chronicle. 13 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
179. "Russia::Religion". Encyclopædia Britannica Online. 2007. 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
180. Zuckerman, Phil (2005). Atheism: Contemporary Rates and Patterns, chapter in The Cambridge Companion to Atheism, ed. by Michael Martin. Cambridge University Press.
181. David Johnson, ed., Politics, Modernisation and Educational Reform in Russia: From Past to Present (2010)
182. Smolentseva, A. "Bridging the Gap Between Higher and Secondary Education in Russia". 9 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
183. "Background Note: Russia". U.S. Department of State. 15 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
184. "Higher Education Institutions". Rosstat. 3 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
185. "Education for All by 2015: will we make it? EFA global monitoring report, 2008" (PDF). 17 Nisan 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
186. "Higher education structure". State University Higher School of Economics. 16 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
187. "The Constitution of the Russian Federation". (Article 41). 14 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
188. "Russian ombudsman about propiska restrictions in modern Russia". 16 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
189. "Healthcare in Russia — Don't Play Russian Roulette". justlanded.com. Erişim tarihi: 2 Ekim 2014.
190. Russian life expectancy figures 21 Mart 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Rosstat. Retrieved 21 August 2010
191. The first stone tented roof church and the origins of the tented roof architecture 16 Ocak 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sergey Zagrayevski RusArch.ru (Rusça)
192. The shapes of domes of ancient Russian churches 16 Ocak 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Sergey Zagraevsky at the site of RusArch.ru (Rusça)
193. Rusça: Постановление ЦК КПСС и СМ СССР "Об устранении излишеств в проектировании и строительстве", 04.11.1955) (Rusça)
194. Over 20,000 churches rebuilt in Russia in 20 years – Patriarch Kirill 1 Ağustos 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. RIA Novosti
195. Russian Academy of Arts 27 Temmuz 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. official site.
196. Gray, Camilla (2002). Russian Experiment in Art. Londra: Thames and Hudson. s. 9.
197. Norris, Gregory; ed. Stanley, Sadie (1980). The New Grove Dictionary of Music and Musicians, 2nd edition. Londra: MacMillian. s. 707. ISBN 0-333-23111-2.
198. "Russia::Music". Encyclopædia Britannica. 9 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2015.
199. Garafola, L (1989). Diaghilev's Ballets Russes. Oxford University Press. s. 576. ISBN 0-19-505701-5.
200. Cashin, K K. "Alexander Pushkin's Influence on Russian Ballet—Chapter Five: Pushkin, Soviet Ballet, and Afterward" (PDF). 14 Ocak 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2015.
201. "A Tale of Two Operas". Petersburg City. 16 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2015.
202. History of Rock Music in Russia 1 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Russia-InfoCentre
203. Kelly, C (2001). Russian Literature: A Very Short Introduction (Paperback). Oxford Paperbacks. ISBN 0-19-280144-9.
204. "Russian literature; Leo Tolstoy". Encyclopædia Britannica. 30 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2015.
205. Otto Friedrich (6 Eylül 1971). "Freaking-Out with Fyodor". Time Magazine. 21 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2008.
206. McGuire, Patrick L. (1985). Red stars: political aspects of Soviet science fiction. Studies in speculative fiction (Vol. 7, ill.). UMI Research Press. ISBN 0-8357-1579-5.Glad, John (1971). Russian Soviet science fiction and related critical activity. New York University.Tevis, Yvonne Pacheco, Reginald, R. (1983). East of the Sun: Russian and Eastern European Science Fiction. Science fiction and fantasy criticism (Vol. 5). Ayer Company. ISBN 0-88143-038-2.
207. "Russia:Motion pictures". Encyclopædia Britannica. 2007. 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
208. Birgit Beumers. A History of Russian Cinema. Berg Publishers (2009). ISBN 978-1-84520-215-6. p. 143.
209. Dzieciolowski, Z. "Kinoeye: Russia's reviving film industry". 17 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2015.
210. "The USSR and Olympism" (PDF). Olympic Review, 84. Uluslararası Olimpiyat Komitesi. Ekim 1974. ss. 530-557. 16 Ocak 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
211. "Russian league tops first CHL ranking". 27 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
212. "Russian Bandy Championship, 2006–7 season". bandy.ru. 17 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
213. Bandy 23 Şubat 2002 tarihinde Library of Congress sitesinde arşivlendi at hickoksports.com
214. Tom Van Riper and Kurt Badenhausen (22 Temmuz 2008). "Top-Earning Female Athletes". Forbes. 7 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
215. "The Russian Judo revolution". Russia&India Report. 2 Ağustos 2012. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
216. "Chessgames guide to the World Championship". Chessgames.com. 25 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
217. "Race Results: Formula 1 2014 Russian Grand Prix". 11 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.

Dış bağlantılar

Yönetim

• Rusya Federasyonu Devlet Başkanlığı20 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Rusça)
• Rusya Federasyonu Devlet Duması27 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Rusça)
• Rusya resmî hükûmet portali2 Nisan 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Rusça)
• Rusya'nın Türkiye büyükelçiliği

Diğer

• The World Factbook için Russia verileri (İngilizce)
• Encyclopaedia Britannica Rusya portali21 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
• Curlie'de Rusya (DMOZ tabanlı) (İngilizce)
• Wikimedia Atlas'da Russia
• Resmî Rusya gezi rehberi29 Ocak 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
• Post-Sovyet sorunları15 Aralık 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. from the Dean Peter Krogh Foreign Affairs Digital Archives12 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
• Russia Beyond the Headlines17 Mart 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Rusya hakkında uluslararası haber projesi (İngilizce)
• Way to Russia. Rusya ve Rus halkına giriş6 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
• Moscow Russia Insider's Guide Moskovalıların gözünden Moskova ve Rusya. (İngilizce)
• Rusya ve Avrasya'dan Güncel Haberler Rusya hakkında Türkçe haber kaynağı.
• Rusya Federasyonu Anayasası27 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.